«Մարգար Սեդրակյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վերապրել է [[Հայոց ցեղասպանություն]]ը, որին զոհ են գնացել ծնողները և ընտանիքի այլ անդամներ։ Նախնական կրթությունը ստացել է մանկատանը։ [[1930]] թ-ինթվականին ավարտել է [[Հայաստանի ազգային ագրարային համալսարան|Երևանի գյուղատնտեսական ինստիտուտ]]ը։

[[1927]] թ-ից վականից աշխատել է [[կոնյակ]]ի արտադրության բնագավառում։ [[1935]] թվականից [[ԽՍՀՄ]] Համտեսի (դեգուստացիոն) կենտրոնական հանձնաժողովի անդամ էր։

[[1940]] թվականից մինչև կյանքի վերջն աշխատել է [[Երևանի կոնյակի գործարան]]ում՝ որպես գլխավոր ինժեներ-տեխնոլոգ։ 1940-1948 թթ-ինթվականներին դասախոսել է [[Հայաստանի ազգային ագրարային համալսարան|Երևանի գյուղատնտեսական ինստիտուտ]]ում։ 1940-ական թթ-իթվականների վերջին ձերբակալվել է, ապա արտաքսվել [[Օդեսա]], որտեղ որոշ ժամանակ աշխատել է կոնյակի գործարանում<ref>[http://blog.mediamall.am/?id=24374 «Երբ Վանը կրկին մերը դառնա՝ ոտաբոբիկ կգնամ իմ երկիրը». Մարգար Սեդրակյան]</ref>։

* «Ընտիր» ([[1939]] թ.),

* «Հայաստան» ([[1940]] թ.),

* «Արտաշատ» ([[1941]] թ.),

* «Դվին» ([[1942]] թ.),

* «Երևան» ([[1947]] թ.),

* «Օդեսա» ([[1948]] թ.),

* «Ուկրաինա» ([[1949]] թ.),

* «Արարատ» ([[1955]] թ.),

* «Տոնական» ([[1957]] թ.),

* «40-ամյա» ([[1957]] թ.),

* «Ախթամար» ([[1967]] թ.),

* «Նաիրի» ([[1967]] թ.),

* «50-ամյա» ([[1967]] թ.),

[[1966]] թ-ինթվականին Մարգար Սեդրակյանին շնորհվել է «Կոնյակի արտադրության բարձր վարպետի կոչում»։ [[1971]] թ-ինթվականին ԽՍՀՄ Գերագույն խորհրդի նախագահությունը նրան շնորհել է [[Սոցիալիստական աշխատանքի հերոս]]ի կոչումը՝ պարգևատրելով «Մուրճ ու մանգաղ» ոսկե մեդալով և [[Լենինի շքանշան]]ով։ Արժանացել է Աշխատանքային կարմիր դրոշի և «Պատվո նշան» շքանշանների, ինչպես նաև ֆրանսիական կոնյակի «Կամյու» տան բարձրագույն պարգևի՝ «Համտեսի ասպետ» արծաթե մեծ մեդալի։

[[1975]] թ-ինթվականին [[Երևանի կոնյակի գործարան]]ի տարածքում կառուցվել է Մարգար Սեդրակյանի հիշատակը հավերժացնող հուշահամալիր, իսկ 100-ամյակի կապակցությամբ [[2007]] թ-ինթվականին թողարկվել է նրան նվիրված հայկական նամականիշ։

2015 թվականին Երևանի Սայաթ-Նովա 25 հասցեում գտնվող «Արարատ Տրեստ»-ի պատմական շենքի վրա բացվել է Մարգար Սեդրակյանի հիշատակը հավերժացնող հուշատախտակը<ref>[https://mediamax.am/am/news/society/14478/ Բացվել է Մարգար Սեդրակյանի անվանական հուշատախտակը]</ref><ref>[http://www.armeniatv.am/hy/news/56615 Բացվել է հայկական կոնյակագործության հիմնադրի հուշատախտակը]</ref>:

1937 թվականին Իվան Պապանինի գլխավորությամբ մի խումբ մասնագետներ ուղևորվեցին դեպի Հյուսիսային բևեռ։ Յուրաքանչյուր խորհրդային հանրապետություն ինչ-որ բան նվիրաբերեց այդ գիտարշավի մասնակիցներին. Բելառուսը տրամադրեց տաք շորեր, Ուկրաինան՝ սալ, Հայաստանը՝ կոնյակ։ «Պրավդա» թերթում տպագրվեց հոդված և գիտարշավի մասնակիցների լուսանկարը, որում նրանք պատկերված էին կոնյակի տակառը ձեռքերին։ Հոդվածում նրանք պատմում էին, որ արշավն անցնում է այնքան սաստիկ ցրտի պայմաններում, որ անգամ 42 աստիճանի թնդության հայկական կոնյակը նրանց չէր տաքացնում։ Դրա պատճառով խնդիր դրվեց՝ արդյո՞ք հնարավոր է ստեղծել ավելի թունդ աստիճան ունեցող կոնյակ։ Վարպետ Մարգարի ստեղծագործական տաղանդը արարեց 50 աստիճանի թնդության «Դվին», իսկ 1947 թ-ինթվականին էլ՝ կոնյակի արտադրության մեջ ամենաթունդ՝ 57 աստիճան ունեցող «Երևան» կոնյակը։