«Մասնակից:ArthurZQ/Ավազարկղ Զ»–ի խմբագրումների տարբերություն

1856 թվականին Ամիլախորիի ռազմական գործունեությունը տեղափոխվեց Մեծ Չեչնիա, որտեղ գրեթե անընդմեջ մասնակցել է բազմաթիվ արշավանքների մինչև 1860 թվականը։ Ընդ որում՝ 1857 թվականի իր սխրանքների համար նա ստացել է կապիտակի զինվորական կոչում։ 1858 և 1859 թվականներին Ամիլխորին երկու անգամ արժանացել է Գևորգյան խաչին։ 1858 թվականին նա իր երկու էսկադրոններով և հարյուրավոր կազակներով ոչ միայն կանգնեցրեցին թշնամու 10-հազարանոց բանակի գրոհը դեպի Շամիլյա, այլև կոտորեց թշնամու հետևակային ջոկատը։ 1859 '''խաչինթվականին'''։ դոլցեի խուտորեի օրոք իր Էսկադրոնով հետ մղեց տհաճ գործիքը ։  Առաջին դեպքում Ամիլախորին Գեորգիևյան խաչի փոխարեն գանգատվել է "Արիության համար" գրությամբ ոսկե սրիկաներ, երկրորդում ՝ Գեորգիևյան խաչ են ստացել ջոկատի պետ, գնդապետ Կոմս ի. գ. Նոստիցը և փոխգնդապետ Արծու-Չերմոևը, իսկ Ամիլախորին ՝ մայորներ ։

В 1856 году боевую деятельность Амилахори перенёс в Большую Чечню, где почти беспрерывно с отличием участвовал во многих походах и делах до 1860 года, причём за свои подвиги в 1857 году он был произведён в [[Капитан (воинское звание)|капитаны]]; в 1858 и 1859 годах Амилахори дважды заслужил по статуту право на [[Орден Святого Георгия|Георгиевский крест]]: в 1858 году он с 2 эскадронами и сотней казаков не только остановил 10-тысячное скопище Шамиля, но и разбил его до подхода пехоты, а в 1859 году — при хуторе Дольце со своим эскадроном отбил неприятельское орудие. В первом случае Амилахори вместо Георгиевского креста была пожалована [[Золотое оружие «За храбрость»|золотая сабля с надписью «За храбрость»]], во втором — Георгиевский крест получили начальник отряда полковник граф [[Ностиц, Иван Григорьевич|И. Г. Ностиц]] и подполковник [[Чермоев, Арцу|Арцу-Чермоев]], Амилахори же был произведён в [[майор]]ы.