«Մասնակից:ArthurZQ/Ավազարկղ Զ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
Տող 6.
Մասնակցելով լեռնականների դեմ բոլոր մարտական գործողություններին՝ Շալինյան կածանի, Շավդոն և Բասե գետերի վրա հաղթանակների արդյունքում, ենթասպա Ամիլախորին անժանացել է զինվորական շքանշանի՝ [[Գեորգիևյան խաչ|Գեորգիևյան խաչի]]։ Հետագա ռազմական գործողություններում (1851-1852 թվականներին) ՝ դեպի աուլ Ավգուր և նրա գրավումը, Հելդիգենի գրոհը, Հուլհուլավի կիրճում հարձակումը, Շամիլի զորքերի դեմ պայքարը, Անդյան խուտորների և աուլների ոչնչացումը, Սան Յուրտի մոտ Լեռնեցիների պարտությունը, Ջալքի շրջակայքում 4 չեչենական ռեդուտ վերցնելը և այլ մարտական հաջողությունները ամրապնդեցին Ամիլախորիի հեղինակությունը։ Իվանը իր առաջին սպայական կոչումը ստացավ 1852 թվականի սեպտեմբերի 20-ին։
[[Պատկեր:Иван Амилахвари.jpg|thumb|280px|left|И. Г. Амилахори с семьёй|link=Special:FilePath/Иван_Амилахвари.jpg]]
1853 թվականին, ենթասպա Ամիլախորին մասնակցել է Սուլակ գետի և Կումիկյան գարթավայրի՝ Լեռնեցիների հետ բազմաթիվ բախումներին, Ընդ որում<ref name="Сытин">{{ВТ-ВЭС|Амилахори, Иван Гивич, князь|страницы= 388—390|том=2}}</ref>, առանձնապես ակնառու խիզախություն ցուցաբերեց օգոստոսի 31-ին Չապչակի աշտարակի մոտ տեղի ունեցած մարտում։ Տեսնելով, որ վիրավոր Յունկեր իշխան Ճավճավաձեն շրջապատված է լեռնականներով, Ամիլախորին նետվել է նրա մոտ օգնության, և, մտնելով Լեռնցիների բազմության մեջ, փրկել նրան անխուսափելի մահվանից, սակայն ինքն էլ ծանր վիրավորվել է․ փամփուշտը դիպել է ձախ ականջի մոտակայքում՝ պարանոցի մոտ և կանգ առել աջի մոտ՝ վնասելով քունքային ոսկորն ու պարանոցային մկանները):
Այդ վերքը Ամիլախորիին շարքից հանել է շատ կարճ ժամանակով. երկու ամիս անց նա մասնակցել է Բայանդուրի՝ նոյեմբերի 2-ի և Բաշկադիկլարի՝ նոյեմբերի 19 թուրքերի դեմ մարտական գործողություններին։ Բաշկադիկլարի ճակատամարտի ժամանակ Ամիլախորիի ձին սպանվել է, և նա ստիպված է եղել անցել այդ երկար տարածությունը քայլելով։ Այդ մարտերում քաջություն և անվեհեր սխրանքներ ցուցաբերելու համար ենթասպա Ամիլախորին ստացավ նոր՝ պորուչիկի զինվորական կոչում։
1854 թվականին Ամիլախորին եղել է Իշխան Անդրոնիկովի Գուրիայի ջոկատի կազմում, որի հետ մասնակցել է Օզուրգեթների վրա հարձակման մարտական գործողություններում, մասնակցել է բազմաթիվ գործերի և բախումների, բայց հատկապես աչքի է ընկել 1854 թվականի հունիսի 4-ին Չոլոկում տեղի ունեցած ճակատամարտում, որտեղ ռուսական զորքերի կողմից ոչնչացվել է Սելիմ փաշայի թուրքական կորպուսը։ Այդ մարտում վրացական հեծյալ զորագունդը, որը ձևավորվել և ուսանել է Ամիլախորիի մոտ, նրա ղեկավարությամբ նետվել է ռազմի դաշտ՝ կուրցիներին օգնության։ Հարձակման ընթացքում բախվել է թուրքական գումարտակի հետ և բառացիորեն կոտորել այն՝ գրավելով կարևորագույն դրոշը, 3 վաշտային գվարդիական կրծքանշան և մեկ գործիք: Դրուժինան անմիջապես արժանացել է Գեորգիևսկյան դրոշին, Իսկ Ամիլախորին ստացել է շտաբի կապիտանի կոչում և Սուրբ Աննայի 4-րդ աստիճանի շքանշան։
В 1854 году Амилахори находился в составе [[Гурийский отряд|Гурийского отряда]] князя [[Андроников, Иван Малхазович|Андронникова]] при наступлении его к [[Озургети|Озургетам]], участвовал во многих делах и стычках, но особенно отличился в сражении 4 июня 1854 года при [[Чолоки (река)|Чолоке]], где русскими войсками был уничтожен турецкий корпус Селима-паши. В этом сражении грузинская конная дружина охотников, сформированная и обученная Амилахори, бросилась под его руководством на выручку куринцев, с налёта врезалась в турецкий батальон и буквально весь его изрубила, захватив знамя, 3 ротных гвардейских значка и одно орудие. Дружина сразу же заслужила [[Орден Святого Георгия#Коллективные награды|Георгиевское знамя]], а Амилахори был произведён в [[штабс-капитан]]ы и получил [[Орден Святой Анны|орден св. Анны]] 4-й степени.
| |||