'''Խրիսոխիր''', Խրիսոքիր ({{lang-el|Χρυσόχειρ}}՝ ոսկեձեռնյան (ծն. թ. անհտ. — 872)), [[Պավլիկյան շարժում|պավլիկյանների]] գլխավոր զորահրամանատարը [[863]]—[[872]] թթ.-ին։ Խրիսոխիրը նույն սպաթար Հովհաննես Խրիսոքիրն է։ Ազգությամբ՝ հայ, որին [[Փոտ պատրիարքըպատրիարք]]ը նամակներ է հղել։ Խրիսոխիրի հայրը նույնպես պավլիկյան էր։ Խրիսոխիրը հաջորդել է հորեղբորորդուն (կամ մորեղբորորդի)՝ [[Կարբեաս]]ին։
Խրիսոխիրի օրոք պավլիկյանների զինվորական հզորությունը հասել է բարձրակետին։ Խրիսոխիրի գլխավորությամբ նրանք ներխուժել են ԲյուգանդականԲյուզանդական կայսրություն՝ հասնելով մինչև Անկյուրա, Նիկիա և Նիկոմեդիա։ Վասիլ I [[869]] թ.-ին և [[871]] թ.-ին արշավել է Խրիսոխիրի դեմ և պարտվել։ Խրիսոխիրի և կայսեր դեսպան Պետրոս Սիկիլիացու բանակցությունները ([[869]]) Դիվրիգում հաջողություն չեն ունեցել. Բյուզանդիան չի ընդունել Խրիսոխիրի պայմանը՝ հրաժարվել արլ-ում ունեցած տիրապետությունից։ Այնուհետև Խրիսոխիրը ծրագրել է քարոզիչներ ուղարկել քրիստոնեությունը նոր ընդունած ([[866]]) Բուլղարիա՝ պավլիկյան գաղափարներն այնտեղ տարածելու նպատակով։ [[872]] թ.-ին Վասիլ I Արմենիակների և Խարսիանոն բանակաթեմերի զորքերով Խրիսոխիրի դեմ է ուղարկել զորապետ Քրիստափորին, որը Վաթիռիաքս վայրում (Սեբաստիայից հյուսիս-արևմուտք) հաղթել է պավլիկյաններին։ Խրիսոխիրն ընկել է մարտի դաշտում՝ դավաճան Պուլադեսի (Փոլադ) ձեռքով։ Կիսամեռ Խրիսոխիրի գլուխը կտրել և ուղարկել են կայսրին։ Դրանից հետո բյուգանդականբյուզանդական զորքերը գրավել են պավլիկյանների կենտրոն Դիվրիգը և մի շարք բերդեր։
