«Խաշխաշ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
չ . oգտվելով ԱՎԲ |
No edit summary |
||
Տող 14.
== Նշանակությու ==
Ձիթատու խաշխաշի սերմերը պարունակում են 46-56% ձեթ և մինչև 20% [[սպիտակուց]]ներ։ Ձեթն օգտագործվում է [[հրուշակեղեն]]ի և [[պահածո]]ների արտադրությունում, [[օծանելիք]]ի արդյունաբերության մեջ։ Քուսպն արժեքավոր կեր է, 1 կգ-ը համարժեք է 1, 1 կերային միավորի։ Ափիոն-հումքը հավաքում են հասունության փուլում (ծաղկումից 20 օր անց), կանաչ տուփիկների վրա հատուկ գործիքով խազեր են առաջացնում, կաթնանման ափիոնը դուրս է հոսում, մածուցիկանում, և այդ վիճակում
Բայց քանի որ ափիոնը նաև շատ ուժեղ թմրանյութ է, դեղատու սորտերի ցանքերն ամենուրեք արգելված են։
Ձիթատու խաշխաշի եվրասիական ենթատեսակը մշակվում է [[Ուկրաինա]]յում, [[Թաթարստան]]ում և [[Բաշկիրիա]]յում, [[Պովոլժիե]]ում, [[Սիբիր]]ում, իսկ մինչև [[1974]] թվականը ափիոնատու խաշխաշի տյանշանական ենթատեսակը մշակվել է Կիրգիզական ԽՍՀ-ում։
Տող 53 ⟶ 52՝
Որպես անհետացող տեսակ գրանցված է հայկական «[[Կարմիր գիրք|Կարմիր գրքում]]»։ Հայրենիքը Հայաստանն է։ Հանդիպում է [[Շիրակ]]ի դաշտում, [[Արագած]]ի լանջերում, [[Լոռի]]ում, հյուսիսային շրջաններում, [[Ապարան]]ում, [[Սևանի ավազան]]ում, [[Արարատյան դաշտ]]ի նախալեռնային գոտում, Վայքում, Զանգեզուրում, չոր, քարքարոտ լանջերում։ Հայաստանից դուրս հանդիպում է հյուսիսային Իրանում, Փոքր Ասիայում։
Ծաղիկները խոշոր են՝ մինչև 20 սմ տրամագծով, պսակաթերթերը 4-6 հատ են՝ վառ կարմիր, նարնջակարմրավուն, հասարակ կամ լիաթերթիկ, հիմքում սև ու մանուշակագույն, գրեթե քառակուսի բնով։ Տերևները փետրաբաժան են, ծածկված կոշտ աղվամազով։ Ցողունի բարձրությունը հասնում է 50-90 սմ։ Լուսասեր է, բավականին չորադիմացկուն, պահանջկոտ չէ հողի նկատմամբ։ Ցրտադիմացկուն է։ [[19-րդ դար]]ի ակտիվ սելեկցիոն աշխատանքներ են կատարվում բույսի նոր տեսակներ ստանալու ուղղությամբ։ Այժմ հայտնի են այդ տեսակի բազմաթիվ տարատեսակներ, բազմազան գունավորմամբ։
Կակաչ արևելյան (''Papaver orientale L''.):
{{ՀՍՀ|հատոր=5|էջ=15}}
{{Արտաքին հղումներ}}
{{Տաքսոնի նավարկում}}
| |||