* «ղ» հնչյունի համար՝ երկու հարֆ՝ 22-րդը (ġayn), 24-րդը (q̈âf)
Դրանց գոյությունն արաբերենումգոյությունը բացատրվում է [[Ղուրան]]ում առկա բառերի՝ պարսկերենի բառապաշար ներմուծմամբ:. արաբերենում տարահունչ հարֆերը չունեն իրենց համարժեքները պարսկերենում։ ԱյսինքնՀետևաբար, ուղղագրությունը հիմնվում է արաբերեն բառարմատների վրա, իսկ բուն պարսկական բառերում հիմնականում օգտագործվում են դրանց «առավել թեթև» տարբերակները, որոնք մոտ են [[հնդեվրոպական լեզուներ]]ին՝ «ս» հնչյունի համար 15-րդը (sin), «հ» հնչյունի համար՝ 31-րդը (he), «զ» հնչյունի համար՝ 13-րդը (ze), «ղ» հնչյունի համար՝ 22-րդը (ġayn): Նույնպես խիստ հազվադեպ են [[Հարաքա|թաշդիդը և թանվինը]]:
Յոթ հարֆ (و, ژ, ز, ر, ذ, د, ا) չեն միացվում հաջորդին, հետևաբար՝ ունենալով ընդամենը մեկ գրելաձև: Այդպես անջատ է գրվում, օրինակ امروز էմռուզ ("այսօր") բառը:
