'''Կինոֆոբիա''' (հին հունարեն κυν - շուն և φόβος - վախ), - հոգեկան խանգարում, ֆոբիա (իռռացիոնալ վախ), որի առարկան հանդիսանում են շները: Հոգեբուժության պրակտիկայում, կինոֆոբիայի դասին է ընդունված դասել առանձին, կոպիտ ասած՝ ֆոբիաներ՝ վախը կծելուց (ադակտոֆոբիա) և կատաղությամբ վարակվելուց վախը (ռաբիեֆոբիան): Կինոֆոբիան, որպես օրենք արտահայտվում է մի ուրիշ հոգեկան խանգարման շրջանակներում՝ կարող է հանդիպել շիզոֆրենիայի ժամանակ (այս դեպքում հաճախ համակցվում է սենսոպատիաների, ալգիաների, իպոխոնդրիկ կառուցումների հետ), դեպրեսիայի ժամանակ և ավելի հաճախ նեվրոտիկ խանգարումների կառուցվածքում (ֆոբիան հիմնականում ինտենսիվ է պանիկական ատակաների ժամանակ), սթրեսսների և ադապտացիոն խանգարումների հետ կապված խանգարումների ժամանակ: Կինոֆոբիան հանդիպում է բավականին հաճախ - 1,5%-ից 3,5% անձանց մոտ՝ ընդհանուր պոպուլյացիայում, որում գերիշխում է երիտասարդ տարիքը, այդ թվում, դեպքերի 10%-ում, անհրաժեշտ է լինում բժշկական միջամտություն:
Գործնականում անհրաժեշտ է տարբերել իրական (կլինիկական) կինոֆոբիան - փսեվդոֆոբիայից, որը հաճախ ցուցադրում են լատենտ կամ կլինիկական սադիստները, այսինքն պերվեսանտ - փսիխոպատները, ովքեր փորձում են նման կերպով արդարացում ստեղծել իրենց անբնական կենդանիներ տանջելու և սպանելու հակումների համար, կամ էլ փորձում են, իրենց արարքների համար ռացիոնալ բացատրություն ձևավորել՝ շրջապատի համար:
