«Էռնեստ Հեմինգուեյ»–ի խմբագրումների տարբերություն

[[1921]] թվականին Հեմինգուեյն ամուսնանում է [[ՀադլիՀեդլի Ռիչարդսոն]]<nowiki/>ի հետ, ով իր չորս կանանցից առաջինն էր։ Զույգը տեղափոխվում է [[Փարիզ]], որտեղ Հեմինգուեյն աշխատում է որպես թղթակից և ընկնում է [[1920]]-ականների «[[Կորուսյալ սերունդ|կորուսյալ սերնդի]]» ("Lost Generation")՝ ներգաղթյալ հասարակության մոդեռնիստ գրողների և արվեստագետների ազդեցության տակ։ Նրա՝ «[[Ֆիեստա (վեպ)|Եվ ծագում է արևը]]» ստեղծագործությունն իր առաջին վեպն էր. Այն տպագրվում է [[1926]] թվականին։

1927 թվականին բաժանվում է Հադլի Ռիչարդսոնից և ամուսնանում Պաուլինա Պֆեյֆերի հետ. նրանք բաժանվում են, երբ Հեմինգուեյը վերադառնում է [[Իսպանիայի քաղաքացիական պատերազմ]]<nowiki/>ից, որտեղ աշխատում էր որպես լրագրող: Դրանից հետո է, որ նա գրում է «<nowiki/>[[Ում մահն է գուժում զանգը (վեպ)|ՈւմՈՒմ մահն է գուժում զանգը]]<nowiki/>» ("For Whom the Bell Tolls") վեպը։ [[Մարթա Գելհորն]]ը նրա երրորդ կինն էր ([[1940]] թվական). նրանք բաժանվում են, երբ Հեմինգուեյը [[Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի երկրորդ ճակատ|Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի]] ժամանակ հանդիպում է [[Մերի Ուելշ|Մերի ՈւելշինՈՒելշ]]։<nowiki/>ին։ Հեմինգուեյը ականատես է դառնում Նորմանդիայում դաշնակից զորքերի ափհանման և գերմանացիներից Փարիզի ազատագրման իրադարձություններին։

[[1952]] թվականին տպագրվում է «[[Ծերունին և ծովը]]» պատմվածքը, որից կարճ ժամանակ անց Հեմինգուեյը մեկնում է [[Աֆրիկա]], որտեղ երկու անգամ մահվան եզրին է հայտնվում օդային աղետի պատճառով, որից հետո հաշմանդամ է մնում իր հետագա կյանքի մեծ մասի ընթացքում։ Նա հաճախ այցելում էր իր՝ [[Ֆլորիդա]]յի Քի ՈւեսթումՈՒեսթում ([[1930]]-ականներ) և [[Կուբա]]յում ([[1940]], [[1950]], [[1959]] թվականներ) գտնվող տները. դրանցից բացի, Հեմինգուեյը տուն է գնում [[Այդահո]]<nowiki/>յում (Քեթչում), որտեղ ինքնասպանություն է գործում [[1961]] թվականին։