«Էռնեստ Հեմինգուեյ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Նրա սեղմ, բայց և գերհագեցած գրելաոճը մեծ ազդեցություն է ունեցել [[20–րդ դար|20-րդ դար]]ի [[Արձակ բանաստեղծություն|արձակ]]ի վրա, իսկ արկածներով լի անձնական կյանքը և հասարակական կերպարն ազդել են հետագա սերունդների վրա։ Հեմինգուեյն իր ստեղծագործությունների մեծ մասը գրել է 1920-1950 թվականների ընթացքում. [[1954]] թվականին ստացել է [[Գրականության Նոբելյան մրցանակ|Նոբելյան մրցանակ գրականության ասպարեզում]]։ Հրատարակել է յոթ վեպ, պատմվածքների վեց ժողովածու և երկու ոչ գեղարվեստական աշխատություն։ Նրա երեք վեպերը, պատմվածքների չորս ժողովածուները և երեք ոչ գեղարվեստական աշխատությունները հրատարակվել են հետմահու։ Հեմինգուեյի ստեղծագործություններից շատերը համարվում են ամերիկյան դասական գրականության նմուշներ։

Հեմինգուեյը ծնվել է [[Իլինոյս]] [[նահանգ]]ում՝ [[Օաք Պարկ|Օուք պարկ]]ում։ Ավագ դպրոցն ավարտելուց հետո աշխատել է «The Kansas City Star» թերթի համար, այնուհետև [[Առաջին համաշխարհային պատերազմ]]<nowiki/>ի ժամանակ կամավոր մեկնել է իտալական ռազմաճակատ։ [[1918]] թվականին ծանր վիրավորվել է և վերադարձել տուն։ Հեմինգուեյի պատերազմական տարիների փորձը հիմք հանդիսացավ ''«A Farewell to<nowiki/>[[Հրաժեշտ Armsզենքին]]<nowiki/>»'' վեպի ստեղծման համար։

[[1921]] թվականին Հեմինգուեյն ամուսնանում է [[Հադլի Ռիչարդսոն]]ի հետ, ով իր չորս կանանցից առաջինն էր։ Զույգը տեղափոխվում է [[Փարիզ]], որտեղ Հեմինգուեյն աշխատում է որպես թղթակից և ընկնում է [[1920]]-ականների «[[Կորուսյալ սերունդ|կորուսյալ սերնդի]]» (“Lost"Lost Generation”Generation")՝ ներգաղթյալ հասարակության մոդեռնիստ գրողների և արվեստագետների ազդեցության տակ։ Նրա՝ «[[Ֆիեստա (վեպ)|Եվ ծագում է արևը]]» ստեղծագործությունն իր առաջին վեպն էր. Այն տպագրվում է [[1926]] թվականին։

1927 թվականին բաժանվում է Հադլի Ռիչարդսոնից և ամուսնանում Պաուլինա Պֆեյֆերի հետ. նրանք բաժանվում են, երբ Հեմինգուեյը վերադառնում է [[Իսպանիայի քաղաքացիական պատերազմիցպատերազմ]]<nowiki/>ից, որտեղ աշխատում էր որպես լրագրող: Դրանից հետո է, որ նա գրում է «<nowiki/>[[Ում մահն է գուժում զանգը (վեպ)|Ում մահն է գուժում զանգը]]<nowiki/>» (“For"For Whom the Bell Tolls”Tolls") վեպը։ [[Մարթա Գելհորն]]ը նրա երրորդ կինն էր ([[1940]] թվական). նրանք բաժանվում են, երբ Հեմինգուեյը [[Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի երկրորդ ճակատ|Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի]] ժամանակ հանդիպում է [[Մերի Ուելշ|Մերի Ուելշին]]։ ՀեմինգույըՀեմինգուեյը ականատես է դառնում Նորմանդիայում դաշնակից զորքերի ափհանման և գերմանացիներից Փարիզի ազատագրման իրադարձություններին։

[[1952]] թվականին տպագրվում է «[[Ծերունին և ծովը]]» պատմվածքը, որից կարճ ժամանակ անց Հեմինգուեյը մեկնում է [[Աֆրիկա]]՝ [[Սահարա|Սաֆարի]], որտեղ երկու անգամ մահվան եզրին է հայտնվում օդային աղետի պատճառով, որից հետո հաշմանդամ է մնում իր հետագա կյանքի մեծ մասի ընթացքում։ Նա հաճախ այցելում էր իր՝ [[Ֆլորիդա]]յի Քի Ուեսթում ([[1930]]-ականներ) և [[Կուբա]]յում ([[1940]], [[1950]], [[1959]] թվականներ) գտնվող տները. դրանցից բացի, Հեմինգուեյը տուն է գնում Այդահոյում,[[Այդահո]]<nowiki/>յում (Քեթչում), որտեղ ինքնասպանություն է գործում [[1961]] թվականին։