«Էռնեստ Հեմինգուեյ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Տող 9.
Նրա սեղմ, բայց և գերհագեցած գրելաոճը մեծ ազդեցություն է ունեցել [[20–րդ դար]]ի [[Արձակ բանաստեղծություն|արձակ]]ի վրա, իսկ արկածներով լի անձնական կյանքը և հասարակական կերպարն ազդել են հետագա սերունդների վրա։ Հեմինգուեյն իր ստեղծագործությունների մեծ մասը գրել է 1920-1950 թվականների ընթացքում. [[1954]] թվականին ստացել է [[Գրականության Նոբելյան մրցանակ|Նոբելյան մրցանակ գրականության ասպարեզում]]։ Հրատարակել է յոթ վեպ, պատմվածքների վեց ժողովածու և երկու ոչ գեղարվեստական աշխատություն։ Նրա երեք վեպերը, պատմվածքների չորս ժողովածուները և երեք ոչ գեղարվեստական աշխատությունները հրատարակվել են հետմահու։ Հեմինգուեյի ստեղծագործություններից շատերը համարվում են ամերիկյան դասական գրականության նմուշներ։
 
Հեմինգուեյը ծնվել է [[Իլինոյս]] [[նահանգ]]ում՝ [[Օաք Պարկ|Օուք պարկ]]ում։ Ավագ դպրոցն ավարտելուց հետո աշխատել է «The Kansas City Star» թերթի համար, այնուհետև [[Առաջին համաշխարհային պատերազմիպատերազմ]]<nowiki/>ի ժամանակ կամավոր մեկնել է իտալական ռազմաճակատ։ [[1918]] թվականին ծանր վիրավորվել է և վերադարձել տուն։ Հեմինգուեյի պատերազմական տարիների փորձը հիմք հանդիսացավ ''«A Farewell to Arms»'' վեպի ստեղծման համար։
 
[[1921]] թվականին Հեմինգուեյն ամուսնանում է [[Հադլի Ռիչարդսոն]]ի հետ, ով իր չորս կանանցից առաջինն էր։ Զույգը տեղափոխվում է [[Փարիզ]], որտեղ Հեմինգուեյն աշխատում է որպես թղթակից և ընկնում է [[1920]]-ականների «[[Կորուսյալ սերունդ|կորուսյալ սերնդի]]» (“Lost Generation”)՝ ներգաղթյալ հասարակության մոդեռնիստ գրողների և արվեստագետների ազդեցության տակ։ Նրա՝ «[[Ֆիեստա (վեպ)|Եվ ծագում է արևը]]» ստեղծագործությունն իր առաջին վեպն էր. Այն տպագրվում է [[1926]] թվականին։
Տող 21.
=== Վաղ շրջան ===
[[Պատկեր:ErnestHemingwayBabyPicture.jpg|thumb|Հեմինգուեյը Կլարենս և Գրեյս Հեմինգուեյների ավագ որդին էր և երկրորդ երեխան։]]
Էռնեստ Միլլեր Հեմինգուեյը ծնվել է [[1899]] թվականի [[հուլիսի 21]]-ին [[Իլինոյս]] նահանգի [[Չիկագո]]<ref name = "Reynolds pp 17-18"/> քաղաքի արվարձաններից մեկում՝ [[Օուք պարկ]]ում<ref>Oliver (1999), 140</ref>։ Նրա հայրը՝ Կլարենս Էդմոնդս Հեմինգուեյը, ֆիզիկոս էր, իսկ մայրը՝ Գրեյս Հոլլ-Հեմինգուեյը, երաժիշտ։ Նրանք երկուսն էլ լավ կրթություն էին ստացել և հարգված էին [[Օաք պարկ|Օուք պարկ]]ի պահպանողական համայնքում. մի համայնք, որի մասին մի ժամանակ այնտեղ բնակված [[Ֆրենկ Լլոյդ Ռայթ]]ն ասել է. «''Այդքան շատ եկեղեցիներ այդքան շատ լավ մարդկանց համար''»<ref>Meyers (1985), 4</ref>։ Ամուսնությունից հետո Կլարենսն ու Գրեյսը կարճ ժամանակ ապրել են Գրեյսի հոր՝ Էռնեստ Հոլլի հետ, ում անունով էլ ամուսինները<ref>Oliver (1999), 134</ref> կոչեցին իրենց առաջնեկին։ Հետագայում Էռնեստ Հեմինգուեյն ասում էր, որ իրեն դուր չի գալիս իր անունը<ref group=Ն>Hemingway had five siblings: Marcelline (1898); Ursula (1902); Madelaine (1904); Carol (1911); and Leicester (1915). See Reynolds (2000), 17-18</ref>, քանզի այն զուգորդվում է [[Օսկար Ուայլդ]]ի The Importance of Being Earnest «[[Էռնեստ լինելու կարևորությունը|Լուրջ լինելու կարևորությունը]]» ("The Importance of Being Earnest")<ref name="Meyers p8">Meyers (1985), 8</ref> թատերգության միամիտ, մինչև իսկ հիմար հերոսի հետ։ Ընտանիքը վերրջապես տեղափոխվում է յոթ սենյականոց իր բնակարանը՝ պատշաճ հարևանությամբ, Գրեյսի համար նախատեսված երաժշտական ստուդիայով և Կլարենսի բժշկական գրասենյակով<ref name = "Reynolds pp 17-18">Reynolds (2000), 17–18</ref>։
 
Հեմինգուեյի մայրը հաճախ էր մասնակցում գյուղերում կազմակերպվող համերգների։ Չափահաս տարիքում Հեմինգուեյը բացահայտ կերպով չէր սիրում իր մորը, չնայած նրա կենսագիր Մայքլ Ս. Ռեյնոլդսը նշում է, որ Հեմինգուեյին են փոխանցվել իր մոր էներգետիկան և խանդավառությունը<ref name="Reynolds 2000 19">Reynolds (2000), 19</ref>։ Նրանց կռիվների պատճառն այն էր, որ Գրեյսը ստիպում էր Էռնեստին [[թավջութակ]] նվագել սովորել: Հետագայում Հեմինգուեյը խոստովանել է, որ երաժշտության դասերը շատ օգտակար գտնվեցին գրելու գործում և որպես ապացույց բերում է «[[Ում մահն է գուժում զանգը]]» ստեղծագործության բազմամեղեդային կառուցվածքը<ref>Meyers (1985), 3</ref> ։ Ընտանիքը ամառներն անց է կացնում [[Ուինդմեր]] ավանում՝ Ուալուն լճի ափին՝ Պետոսկիի մերձակայքում, որտեղ պատանի Հեմինգուեյին հայրը սովորեցնում էր որս անել, ձուկ բռնել, ճամբար խփել անտառներում և Հյուսիսային Միչիգանի լճերի մոտ։ Բնության հետ շատ վաղ հասակից շփումները դրսի արկածային կյանքի, ինչպես նաև հեռավոր ու մեկուսի վայրերում ապրելու կիրք առաջացրեցին նրա մեջ <ref name = "Beegel2000, p. 63-70">Beegel (2000), 63–71</ref>։
 
[[Պատկեր:Ernest Hemingway with Family, 1905.png|thumb|upright=1.2|Հեմինգուեյի ընտանիքը 1905 թվականին (ձախից աջ՝ Մարսելին, Սանի, Կլարենս, Գրեյս, Ուրսուլա և Էռնեստ)]]
[[1913]]-[[1917]] թվականների ընթացքում Հեմինգուեյը հաճախել է [[Օաք Պարկ|Օուք պարկ]]ի և Ռիվեր Ֆորեստի ավագ դպրոց, որտեղ մասնակցել է մի շարք մարզաձևերի պարապմունքների ու մրցումների, ինչպիսիք են բռնցքամարտը, թեթև աթլետիկան, [[ջրագնդակ]]ը և [[ֆուտբոլ]]ը։ Նա գերազանց առաջադիմություն էր դրսևորում անգլերենից. Հեմինգուեյն իր քրոջ՝ Մարսելինի հետ երկու տարի ներգրավված է եղել դպրոցի նվագախմբում։ Պատանի հասակում նա լրագրության դասերի է հաճախել [[Ֆեննի Բիգս]]ի մոտ<ref>Mellow (1992), 21</ref>, ինչպես նաև քրոջ՝ Մարսելինի հետ 2 տարի նվագել է դպրոցի նվագախմբում։<ref name="Reynolds 2000 19"/>։ Դասերի ընթացքում գործում էր հետևյալ սկզբունքը. «Պատկերացնենք, որ դասարանը ամսագրի խմբագրություն է»։ Լավագույն գրողներն իրենց ստեղծագործությունները հանձնում էին «Տրապեզ» դպրոցական ամսագրին։ Ե՛վ Հեմիգուեյը, և՛ Մարսելինն ունեն այնպիսի աշխատանքներ, որոնք հանձնվել են «Տարպեզ»-ին։ Հեմիգուեյի առաջին գործը, որը տպագրվել է [[1916]] թվականի հունվարին, [[Չիկագո]]յի սիմֆոնիկ երգչախմբի ելույթի մասին էր<ref>Griffin (1985), 25</ref>։ Նա շարունակում էր հոդվածներ գրել ու խմբագրել «Տրապեզ»-ը և «Տաբուլա» տարեգիրքը։ Այդ հոդվածներում նա փորձում էր նմանակել սպորտային մեկնաբաններին և օգտագործում էր Ring Lardner, Jr. գրական կեղծանունը՝ հիշեցնելով ,,«Չիկագո թրիբյունի,,» Ring Lardner-ին, ով մակագրում էր Line O'Type։ Ինչպես [[Մարկ Տվեն]]ը, [[Ստեֆեն Քրեյն]]ը, [[Թեոդոր Դրայզեր]]ը և [[Սինքլեյր Լյուիս|Սինքլեր Լյուիս]]ը՝ Հեմինգուեյը նույնպես վիպասան դառնալուց առաջ լրագրող էր<ref name="Meyers p19ff">Meyers (1985), 19-23</ref>։ Ավագ դպրոցն ավարտելուց հետո Հեմինգուեյն աշխատանքային փորձաշրջան անցավ «Քանզաս Սիթի Սթար» (The Kansas City Star) ամսագրում՝ որպես խմբագիր։ Չնայած այնտեղ աշխատեց ընդամենը վեց ամիս՝ նա իր համար որդեգրեց ամսագրի գրելաոճը. «Օգտագործել կարճ նախադասություններ, օգտագործել կարճ, դյուրընթեռնելի պարբերություններ։ Ապավինել ճկուն անգլերենին։ Լինել դրական, ո՛չ բացասական»<ref>[http://www.kcstar.com/hemingway/ehstarstyle.shtml "Star style and rules for writing"]. ''[[The Kansas City Star]]''. KansasCity.com. Retrieved 30 November 2011.</ref>։
 
=== Առաջին համաշխարհային պատերազմ ===
Տող 43.
 
==== '''Փարիզ''' ====
Փարիզում անցկացրած իր տարիներին Հեմինգուեյը բարձրահասակ լայն ուսերով շագանակագույն աչքերով տղամարդ էր: Նա ու Հադլեյը ապրում էին փոքրիկ տանը 74-րդ Կարգինալ Լեմոին փողոցում, որը տեղակայված էր ԼատրնիԼատինական թաղամասում, նա աշխարհումաշխատում էր մոտակայքում գտնվող վարձով տանը։ Սթայնը, ով Փարիզում մոդեռնիզմի բաստիոնն էր,  դառնում է հեմինգուեյիՀեմինգուեյի ուսուցիչը և հեմինգուեյինրա տղայիտղայի՝ Ջեքի կնքամայրը։ Ներկայացրել է ՄոնպարնասիՀեմինգուեյին թաղամասի[[Մոնպառնաս]]<nowiki/>ի արտասահմանցի նկարիչներին եւև գրողներին, որոնց նա անվանել է «Կորցված<nowiki/>[[Կորուսյալ սերունդ]]<nowiki/>»: Հեմինգուեյը իր  ուսուցիչի Սթայնիի սրահում հանդիպումներ է ունեցել Պաբլո Պիկասոյի, Ջոան Միրոյի եւև Խուան Գրիսի նման ազդեցիկ նկարիչների հետ: Նա, ի վերջո, դուրս է եկել Սթայնի ազդեցությունից, և նրանց փոխհարաբերությունները վատթարանում են տասնամյակների ընթացքում՝ գրական վեճերի պատճառով։ Էզրա ֆունտը հանդիպել է Հեմինգուեյին, 1922 թ.-ին, Սիլվիա լողափի Շեքսպիրի եւ ընկերության գրախանութում: Նրանք երկուսով 1923 թվականին շրջագայել էն Իտալիայով, այնուհետև ապրել նույն փողոցում, 1924 թվականին:
 
Փարիզում գտնվելու առաջիկա 20 ամիսների ընթացքում Հեմինգուեյը 88 պատմություն է ներկայացրել ''Տորոնտո Աստղ'' թերթին: Նա խոսացել է հունական-թուրքական պատերազմի մասին, որտեղ ինքը ականատես է եղել Զմյուռնիայի այրմանը և գրել է ճանափարհորդական կտորներ, ինչպիսիք են՝ «Թունա ձկան ձկնորսությունը Իսպանիայում» և «Իշխան ձկան ձկնորսությունը ողջ Եվրոպայում, ամենալավը ուներ Իսպանիան, հետո Գերմանիան»: Հեմինգուեյը կոտրվեց, երբ իմացավ որ Հեդին կորցրել է իր ձեռագրերով լի ճամպրուկը Գարե դե Լիոնում, երբ նա ճանապարհորդում էր Ժնև, որ տեսնի նրան 1922 թվականի դեկտեմբերին: Հաջորդ սեպտեմբերին,զույգը վերադառնում է Տորոնտո, որտեղ 1923 թվականի հոկտեմբերի 10-ին ծնվում է նրանց որդին՝ Ջոն Հեդլի Նիքանորը: Նրանց բացակայության ընթացքում տպագրվել է Հեմինգուեյի առաջին «Երեք պատմություն և տաս պեոմ»  վերնագրով:Երեք պատմություններից երկուսը պարունակում էին պատմության այն հատվածը ինչը մնաց ճամպրուկի կորուստից հետո և երրորդը հատվածը գրել էր նախորդ տարվա սկզբին Իտալիայում: Հետագա մի քանի ամիսների ընթացքում լույս է տեսել մեր ժամանակների երկրորդ հատորը (առանց ներդրման): Փոքր հատորը իր մեջ ընդգրկում էր վեց վինետներ և տասնյակ պատմություններ, որոնք Հեմինգուեյը գրել էր նախորդ ամառվա ընթացքում երբ առաջին անգամ այցելել էր Իսպանիա,որտեղ ինքը բացահայտեց ցլամարտի ոգին:Նա կարոտում էր Փարիզը, համարելով Տորոնտոն ձանձրալի և ցանկանում էր վերադառնալ գրողի կյանքին,այլ ոչ թե ապրել լրագրողի կյանքով: