«Պեպո»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
Տող 50.
|վիքիպահեստ =
}}
«'''Պեպո'''», [[Գաբրիել Սունդուկյան]]ի պիեսներից, կատակերգություն, գրվել է 1870 թվականին<ref>{{Cite journal|last=Карапетян|first=Оксана|date=|title=Перевод Пепо на русский язык|url=http://lraber.asj-oa.am/5756/1/59.pdf|journal=Լրաբեր|issue=12-5|doi=|pmid=|access-date=}}</ref><ref>{{Cite book|url=https://books.google.am/books/about/Pepo.html?id=1l5kAAAAMAAJ&redir_esc=y|title=Պեպո։ Կատակերգություն երեք արարվածով|last=Սունդուկյան|first=Գաբրիել|date=1950-01-01|publisher=Հայպետհրատ|year=|isbn=|location=|pages=|language=hy}}</ref>։ Բաղկացած է երեք արարվածից կամ գործողությունից, որոնցից առաջինը և վերջինը կատարվում են Պեպոյի, իսկ երկրորդը՝ Զիմզիմովի տանը։
▲«'''Պեպո'''», [[Գաբրիել Սունդուկյան]]ի պիեսներից, կատակերգություն, գրվել է 1870 թվականին<ref>{{Cite journal|last=Карапетян|first=Оксана|date=|title=Перевод Пепо на русский язык|url=http://lraber.asj-oa.am/5756/1/59.pdf|journal=Լրաբեր|issue=12-5|doi=|pmid=|access-date=}}</ref><ref>{{Cite book|url=https://books.google.am/books/about/Pepo.html?id=1l5kAAAAMAAJ&redir_esc=y|title=Պեպո։ Կատակերգություն երեք արարվածով|last=Սունդուկյան|first=Գաբրիել|date=1950-01-01|publisher=Հայպետհրատ|year=|isbn=|location=|pages=|language=hy}}</ref>։ Բաղկացած է երեք արարվածից կամ գործողությունից, որոնցից առաջինը և վերջինը կատարվում են Պեպոյի, իսկ երկրորդը՝ Զիմզիմովի տանը։ Պիեսի գործողությունը տեղի է ունենում [[Թիֆլիս]]ում` 1870-ական թվականներին։ Պիեսում արտացոլված են այդ ժամանակի սոցիալական խնդիրները, հասարակ, ազնիվ մշակի՝ Պեպոյի պայքարը արդարության համար։ Առաջին բեմադրությունը տեղի է ունեցել 1871 թվականի ապրիլի 29-ին` Թիֆլիսում։
Պեպոյի սյուժեի հիման վրա ստեղծվել է [[Պեպո (ֆիլմ)|էկրանավորումը]], որը եղել է առաջին հայկական հնչյունային ֆիլմը։ Պրեմիերան տեղի է ունեցել 1935 թվականի հունիսի 15-ին, ռեժիսորը [[Համո Բեկնազարյան|Համո Բեկնազարյանն]] է։ Պեպոյին առաջին բեմադրության ժամանակ մարմնավորել է [[Հրաչյա Ներսիսյան|Հրաչյա Ներսիսյանը]], իսկ Զիմզիմովին` [[Ավետ Ավետիսյան|Ավետ Ավետիսյանը]]<ref name=":2" />:
== Նախապատմություն ==
Սունդուկյանի
== Բովանդակություն ==
Տող 65 ⟶ 64՝
Ընդհարում է տեղի ունենում Պեպոյի և Զիմզիմովի միջև։ Զիմզիմովը զրպարտության մեղադրանքով սպառնում է բանտարկել տալ նրան։ Սակայն գտնվում է բարաթը, պարզվում է, որ այդ բարաթի վրա թել են փաթաթում, երեխան այդ թելով խաղալիս է լինում և հանկարծ գտնում է բարաթը և Զիմզիմովը խայտառակությունից փրկվելու համար փորձում է հաշտվել Պեպոյի հետ՝ խոստանալով պարտքից մի քանի անգամ ավելի փող։ Բայց Պեպոն չի ուզում հաշտվել. նա գերադասում է գնալ բանտ և դուրս գալուց հետո Զիմզիմովից լուծել բոլոր նրանց վրեժը, ում խաբել ու գռփել է նա։ Պեպոն հասկանում է, որ ինքը մենակ չէ, որ իր նման հարյուրավորներին է կողոպտել Զիմզիմովը։ Նա ամեն գնով ուզում է բացահայտել խաբեբա վաճառականի իսկական դեմքը։
Գրականագիտական ուսումնասիրություններում Պեպոն վերլուծելիս, սովորաբար կենտրոնանում են պիեսի սոցիալական բնույթի վրա, մի կողմ թողնելով պիեսի հոգեբանական կողմը։
Կեկելի դրաման նրա ընտանիքին հասած դժբախտության դրամայի մի մասն է միայն։ Կեկելի մայրը՝ Շուշանը, նույնպես ողբերգության մեջ է։ Բայց պիեսի առանցքը Պեպոյի կերպարն է և սոցիալական, և հոգեբանական առումով։ Պեպոն ընտանիքի միակ տղամարդն էր, մոր և քրոջ միակ հույսը, ընտանիքի միակ հենարանը։ Նա պարտավորվել էր ապահովել ընտանիքի ապրուստը և ամուսնացնել քրոջը։ Սրա միջոցով Սունդուկյանը փորձել է ծավալել անզոր, բայց պատվախնդիր Պեպոյի հոգեբանական դրաման։ Պարտքի սուր զգացումը և այն իրագործելու անկարողությունը Պեպոյի ներսում ստեղծում է հոգեբանական սուր բախում։ Կատակերգության սկզբում ներկայացվող ուրախ և անհոգ ձկնորսը կերպարանափոխվում է, ունենում հոգեբանական խորը դրամա։ Նախկինում ազատ տղամարդը այժմ բախվում է հասարակական ինքնաաարժեվորման և ինքնաճանաչման իրականության առաջ։ Նա պարտք է անում քրոջ օժիտի համար փող ունենալու համար, բայց չի կարողանում վերադարձնել ու ստանում բանտ ուղարկելու դատարանի որոշումը։ Այս ամենը ոտնահարում են Պեպոյի արժանապատվությունն ու խախտում հավատը։
Պեպոն ընկնում է հոգեբանական ծանր ապրումների մեջ։ Բայց մուրհակի պատահական երևան գալը, Պեպոյին հանում է ընկճվածությունից, նրա կերպարն ստանում է նախկինից տարբեր նոր որակ։ Տառապանք տեսած Պեպոն ձգտում է վերականգնել արդարությունը և դիմակազերծել խաբեբա Զիմզիմովին<ref>ԳԹԱ, Սունդուկյանի արխիվ, բաժին 1, գիրք 44, թիվ 58-59</ref>։ Պեպոն կարծես հավատում է արդարության հաղթանակին, բայց իրականությունն այլ կերպ է դասավորվում<ref name=":1" />։
Տող 97 ⟶ 96՝
Երևանում կա Պեպոյին նվիրված արձան։ Այն գտնվում է Երևանի [[Անգլիական այգի (Երևան)|անգլիական այգում]]՝ [[Մովսես Խորենացու փողոց (Երևան)|Մովսես Խորենացու]] և [[Գրիգոր Լուսավորչի փողոց (Երևան)|Գրիգոր Լուսավորիչ փողոցների]] միջև: Արձանի ճարտարապետն է [[Մարկ Գրիգորյան|Մարկ Գրիգորյանը]], քանդակագործը՝ ՀԽՍՀ ժողովրդական նկարիչ [[Գրիգոր Ահարոնյան|Գրիգոր Ահարոնյանը]]<ref>{{Cite book|title=Երևանի արձանները|last=Խանջյան|first=Արթուր|publisher=ՎՄՎ Փրինթ|year=2004|isbn=99941-920-1-9|location=Երևան|pages=}}</ref><ref>{{Cite news|url=https://hushardzan.am/archives/5852|title=ՊԵՊՈ|newspaper=Պատմամշակութային արգելոց-թանգարանների և պատմական միջավայրի պահպանության ծառայության|language=am-AM|access-date=2018-11-27}}</ref>:
== Ծանոթագրություններ ==▼
<references responsive="" />▼
== Տես նաև ==
* [[Պեպո (ֆիլմ)]]
▲== Ծանոթագրություններ ==
▲<references responsive="" />
{{Վիքիդարան|Պեպո}}
|