1981 թ.-իթվականի ամռանը ընկերների՝ Ալեքսեյ Ռիբինի և Օլեգ Վալինսկու հետ հիմնում է «Гарин и гиперболоиды» խումբը, որն արդեն աշնանը դառնում է Լենինգրադյան ռոք ակումբի անդամ։ Վալինսկին շուտով բանակ է զորակոչվում, իսկ խումբն էլ, որի անվանումը արդեն «Кино» էր, սկսում է առաջին ալբոմի ձայնագրությունները։ 1982 թ.թվականին ավարտվում են խմբի առաջին ալբոմի ձայնագրությունները, որի անվանումն էր պարզապես «45»: Ալբոմը տարածվում է երկրով մեկ, սկսվում են համերգային շրջագայությունները։
«Կինո» խումբը Ցոյի գլխավորությամբ բազմաթիվ հաջողակ ալբոմներ է ձայնագրել՝ «45», «46», «Это не любовь», «Последний герой», «Группа крови», «[[Звезда по имени Солнце]]»: 1990 թ.-իթվականի օգոստոսի 15-ին Վիկտոր Ցոյը դառնում է ավտովթարի զոհ. նրա վարած մոսկվիչ մակնիշի մեքենան բախվում է ավտոբուսին, ինչի հետևանքով նա մահանում է։ Ինչն է պատճառ հանդիսացել մեքենայի հանդիպակաց գոտի դուրս գալուն հայտնի չէ։
Ցոյը համարվում է ռուսական ռոքի մեծագույն լեգենդներից մեկը։
