«Ղաջարիների դինաստիա»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Ղաջարական դինաստիա''', արքայատոհմ [[Իրան]]ում 1796-1925 թվականներին։ Հիմնել է թյուրքմենական ղաջար ցեղի առաջնորդ [[Աղա-Մահմեդ խան Ղաջար]]ը, որը միջֆեոդալական պայքարում հաղթել է Զանդերի դինաստիային։ [[Ղաջարական Պարսկաստան]]ի մայրաքաղաքը [[Թեհրան]]ն էր։ Ղաջարական դինաստիա արտահայտել է Իրանի ավատական ազնվականության շահերը և ձգտել է ստեղծել կենտրոնացված պետություն։ [[Արևելյան Հայաստանը շահական Պարսկաստանի կազմում|Արևելյան Հայաստանը]] և [[Քարթլի-Կախեթի թագավորություն|Վրաստանը]] Ղաջարական դինաստիաի տիրապետության ներքո պահելու, ինչպես նաև հայ ու վրաց ժողովուրդների՝ [[Ռուսական կայսրություն|Ռուսաստանին]] միանալու շարժումը խափանելու նպատակով Աղա-Մահմեդ խանը 1795 թվականին ու 1797 թվականին արշավել է [[Անդրկովկաս]], կողոպտել ու ավերել այն, հազարավոր հայերի ու վրացիների տեղահանել ու բռնի քշել Իրանի խորքերը։ Անդրկովկասի ժողովուրդները համառ դիմադրություն են ցույց տվել զավթիչներին (հայերի դիմադրությունը Շուշիի 1797 թվականի պաշարման ժամանակ)։ 19-րդ դարի սկզբին Ռուսաստանի հետ անհաջող պատերազմների ([[Ռուս-պարսկական պատերազմ (1804-1813)|1804-1813]], [[Ռուս-պարսկական պատերազմ (1826-1828)|1826-1828]]) հետևանքով Ղաջարական դինաստիան կորցրել է իր տիրույթներն Անդրկովկասում։ 19-րդ դարում Ղաջարական դինաստիայի շահերի օրոք ուժեղացել է օտարերկրյա կապիտալի ներթափանցումը Իրան, և երկիրը վերածվել է կիսագաղութի։ Ղաջարական կառավարող վերնախավի շահագործումն ու կամայականությունները առաջ են բերել ժողովրդավարական շարժումներ, որոնք թուլացրել են Ղաջարական դինաստիայի իշխանությունը և պայմաններ ստեղծել նրա տապալման համար։ [[1925]] թվականի հոկտեմբերի 31-ին Իրանի 5-րդ մեջլիսը որոշում կայացրեց Ղաջարական դինաստիայի տապալման մասին, իսկ դեկտեմբերի 12-ին իշխանության գլուխ անցավ [[Փահլավիների դինաստիա]]ն։▼