'''Գաբրիել Տիրսո դե Մոլինա''', ({{lang-es|Tirso de Molina}}, իսկական անունը՝ Գաբրիել Տելես ({{lang-es|Gabriel Téllez}}, {{ԱԾ}}), իսպանացի դրամատուրգ։ Սովորել է Ալկալա դե Էնարեսի համալսարանում։ Բարձր պաշտոններ է վարել մերսենարյան միաբանությունում, որի պատմագիրն է դարձել [[1632]] թվականներից։ Առաջին գիրքը՝ «Տոլեդյան վիլլաներ» ([[1621]] – -[[1624]]), ժանրային առումով մոտ է հովվերգական վեպին։ [[1627]]–-[[1636]] թվականներին Տիրսո դե Մոլինան հրատարակել է պիեսների 5 ժողովածու։ Երրորդ գրքի առաջաբանում նշել է, որ ինքը հեղինակ է 400 պիեսի (պահպանվել է շուրջ 90)։ Գրել է պատմական, աստվածաշնչային և սրբախոսական թեմաներով պիեսներ, կրոնափիլիսոփայական դրամաներ, ինչպես նաև կատակերգություններ։ Տիրսո դե Մոլինան զարգացրել է Լ․ Ֆ․ դե Վեգա Կարպիոյի Վերածննդի դրամայի սկզբունքները։ Միաժամանակ, նրա ստեղծագործության մեջ, որ արդեն բարոկկոյի դարաշրջանին էր պատկանում, արտահայտվել է մարդկային բնության հանդեպ հումանիստական հավատի կորուստը և հիասթափությունը սիրուց։ Տիրսո դե Մոլինաի պիեսներում մարմնավորվել է ամենայն ինչի անստույգ, թատերական և խաբուսիկ լինելու գաղափարը։ Նրա առավել նշանավոր դրաման է «Սևիլյան աղմկարարը կամ Քարե հյուրը» ([[1619]] – -[[1920]]․ հրտատակվել․հրտատակվել է [[1630]], որտեղ համաշխարհային գրականության մեջ առաջին անգամ մշակվել է [[Դոն Ժուան|Դոն ժուանի]] մասին ավանդազրույցը։
