«Ուոլթ Դիսնեյ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Ծնվելով [[Չիկագո|Չիկագոյում]]յում [[1901]] թվականին՝ Դիսնեյը վաղ տարիքում հետաքրքրված էր նկարչությամբ: Նա նկարչության դասերի էր գնում, երբ մանկահասակ տղա էր և 18 տարեկանում ստացավ գովազդներ նկարազարդողի աշխատանք: Նա վաղ [[1920]]-ականներին տեղափոխվեց [[Կալիֆոռնիա]] և իր եղբայր [[Ռոյ Օ․ Դիսնեյ|Ռոյի]] հետ միասին ստեղծեց [[Դիսնեյ Եղբայրների Ստուդիան]]: [[1928]] թվականին [[Ուբ Այվերկսի]] հետ համատեղ Ուոլթը ստեղծեց [[Միկի Մաուս|Միկի Մաուսի]]ի կերպարը՝ իր առաջին ամենամեծ տարածում ունեցած հաջողությունը, նա նաև մոտակա տարիներին տրամադրեց ձայն իր մուլտֆիլմերի համար: Երբ ստուդիան զարգացավ, Դիսնեյը դարձավ ավելի արկածախնդիր՝ ներկայացնելով միաձուլված ձայն, ամբողջական գույնով, եռագույն շարժանկար, երկարամետրաժ մուլտֆիլմեր և տեսախցիկների տեխնիկական զարգացումներ: Արդյունքները, որոնք երևում են պատկերներում, ինչպես [[Սպիտակաձյունիկը և յոթ թզուկները|Սպիտակաձյունիկը և Յոթ Թզուկները]] ([[1937]]), Ֆանտազիան, [[Պինոկիո (մուլտֆիլմ, 1940)|Պինոկիոն]] (երկուսն էլ [[1940]]), [[Դամբո|Դամբոն]]ն ([[1941]]) և [[Բեմբի|Բեմբին]]ն ([[1942]]) հաջորդեցին անիմացիոն ֆիլմի զարգացմանը: [[Երկրորդ համաշխարհային պատերազմ|Երկրորդ Համաշխարհային Պատերազմին]] հաջորդեցին նոր անիմացիոն և կենդանի ֆիլմեր՝ ներառյալ հաջողություն ունեցած [[Մոխրոտիկը (մուլտֆիլմ, 1950)|Մոխրոտիկը]] ([[1950]]) և Մերի Պոպինզը ([[1964]]), որոնցից վերջինս ստացավ հինգ ակադեմիական մրցանակներ:

[[1950]]-ականներին Դիսնեյը անցավ զվարճանքի այգիների արտադրության և [[1955]] թվականին բացեց [[Դիսնեյլենդ|Դիսնեյլենդը]]ը: Ծրագիրը ֆինանսավորելու համար նա այլակերպվեց դեպի հեռուստատեսային ծրագրեր, ինչպիսիք են Ուոլթ Դիսնեյի Դիսնեյլենդը և Միկկի Մաուսի Ակումբը, նա ներառված էր նաև [[1959]] թվականի Մոսկվայի Տոնավաճառը ծրագրելու, [[1960]] թվականի Ձմեռային Օլիմպիական Խաղերում և [[1964]] թվականի Նյու Յորքի Համաշխարհային տոնավաճառում: [[1965]] թվականին նա սկսեց ստեղծել մեկ այլ թեմատիկ զբոսայգի՝ Դիսնեյ Աշխարհը, որի սիրտը պետք է լիներ նոր տեսակի քաղաք , [[«Վաղվա Փորձարարական Բնօրինակ Միություն»]] (EPCOT). Դիսնեյը իր ողջ կյանքի ընթացքում ծանր ծխող էր և մահացավ թոքերի հիվանդությունից [[1966]] թվականի դեկտեմբերին նախքան այգին և «Վաղվա Փորձարարական Բնօրինակ Միություն» ծրագիրն ավարտելը:

Ուոլթ Դիսնեյը ծնվել է [[1901]] թվականի դեկտեմբերի 5-ին1249 Թրիփ պողոտայում, [[Չիկագո|Չիկագոյի]]յի [[Հերմոսա, Չիկագո|Հերմոսա]] համայնքում{{efn|In 1909, in a renumbering exercise, the property's address changed to 2156 North Tripp Avenue.{{sfn|Gabler|2006|p=8}}}}: Նա [[Էլիաս Դիսնեյ|Էլիաս]] (ծնված [[Կանադայի գավառ|Կանադայի գավառում]]ում, Իռլանդացիների ընտանիքում) և [[Ֆլորա Քոլ Դիսնեյ|Քոլ]] (գերմանական և անգլիական ծագումով ամերիկացի) Դիսնեյների 4-րդ որդին էր<ref name="ST: background" /><ref name="EB: Crowther" />{{efn|Disney was a descendant of Robert d'Isigny, a Frenchman who had traveled to England with [[William the Conqueror]] in 1066.{{sfnm|1a1=Mosley|1y=1990|1p=22|2a1=Eliot|2y=1995|2p=2}} The family [[anglicisation|anglicized]] the d'Isigny name to "Disney" and settled in the English village now known as [[Norton Disney]] in the [[East Midlands]].<ref name=Ancestors />}}։ Դիսնեյից բացի Էլիասի և Քոլի որդիներն էին Հերբերթը, Ռեյմոնդը և [[Ռոյ Օ.Դիսնեյ|Ռոյը]], [[1903]] թվականի դեկտեմբերին զույգն ունեցավ իրենց 5-րդ երեխային` Ռութին{{sfn|Barrier|2007|pp=9–10}}: [[1906]] թվականին, երբ Դիսնեյը 4 տարեկան էր, ընտանիքը տեղափոխվեց [[Մարսելին, Միսսուրի|Մարսելինում]], [[Միսսուրի|Միսուրիում]] գտնվող մի ֆերմա, որտեղ իր քեռի Ռոբերտը հող էր գնել: [[Մարսելին, Միսսուրի|Մարսելինում]] Դիսնեյը սկսեց խորությամբ հետաքրքրվել նկարչությամբ, երբ համայնքի՝ թոշակի անցած բժիշկը վճարեց նրան, որպեսզի վերջինս նկարի իր ձիուն{{sfn|Gabler|2006|pp=9–10, 15}}։ [[Էլիաս Դիսնեյ|Էլիասը]] բաժանորդագրված էր ''[[Կշռադատելու կոչ]]'' թերթին, իսկ Դիսնեյը կատարելագործում էր իր նկարելու հմտությունները կրկնօրինակելով [[Ռայան Ուոլքեր|Ռայան Ուոլքերի]]ի ծաղրանկարները, որոնք այդ թերթի 1-ին էջին էին{{sfn|Barrier|2007|p=13}}։ Դիսնեյը սկսեց զարգացնել նաև ջրաներկերի և յուղային մատիտների հետ աշխատելու ունակությունը<ref name="EB: Crowther" />։ Նա ապրում էր [[Էչիստոն, Տոպեկա և Սանտա Ֆե երկաթգիծ|Էչիստոն, Տոպեկա և Սանտա Ֆե երկաթգծի]] մոտ և սիրահարված էր գնացքներին{{sfn|Broggie|2006|pp=33–35}}։[[1909]] թվականի վերջին Դիսնեյն իր քրոջ՝ Ռութի հետ միասին սկսեց հաճախել [[Մարսելինի այգուն կից դպրոց]]{{sfn|Barrier|2007|p=16}}։

[[1911]] թվականին Դիսնեյները տեղափոխվեցին [[Կանզաս Սիթի]], [[Միսսուրի]]{{sfn|Finch|1999|p=10}}: Այստեղ Դիսնեյը հաճախում էր [[Բենթոն լեզվագիտական դպրոց]], որտեղ նա հանդիպեց պատանի Ուոլթեր Պֆեիֆերին, ով թատրոնասերների ընտանիքից էր։ Վերջինս ծանոթացրեց Դիսնեյին [[Վոդևիլ|վոդևիլիվոդևիլ]]ի և շարժանկարների աշխարհին։ Շուտով Դիսնեյը Պֆեիֆերների տանն ավելի շատ ժամանակ էր անցկացնում քան իրենց տանը{{sfn|Krasniewicz|2010|p=13}}։ [[Էլիաս Դիսնեյ|Էլիասը]] թերթերի առաքման երթուղի էր գնել [[Կանզաս Սիթի Սթարի]] և [[Կանզաս Սիթի Թայմզի]] համար։ Դիսնեյը և իր եղբայր Ռոյն ամեն օր արթնանում էին առավոտյան 4։30-ին, որպեսզի նախքան դպրոց գնալն առաքեյին [[Կանզաս Սիթի Թայմզ|Թայմզ]] թերթը և նույնն անում էին երեկոյան, դասերից հետո, [[Կանզաս Սիթի Սթար|Սթար]] թերթի համար։ Գրաֆիկը շատ հոգնեցուցիչ էր և Դիսնեյը հաճախ ցածր գնահատականներ էր ստանում դասերի ընթացքում քնելու հետևանքով, բայց նա այնուամենայնիվ դեռ 6 տարուց ավել շարունակեց թերթեր առաքել{{sfn|Barrier|2007|pp=18–19}}։ Նա շաբաթօրյա դասերի էր հաճախում [[Կանզաս Սիթիի Արվեստի ինստիտուտ]] և նաև ծաղրանկարչության [[Հեռավար ուսուցում|հեռավար ուսուցման]] դասերի<ref name="EB: Crowther" /><ref name="KCL: WD" />։

[[1917]] թվականին [[Էլիաս Դիսնեյ|Էլիասը]] գնեց [[Չիկագոյում]] դոնդող արտադրող Օ-Զել ընկերության բաժնետոմսերը, և իր ընտանիքի հետ վերադարձավ քաղաք{{sfn|Gabler|2006|p=30}}: Դիսնեյն անդամագրվեց [[Մքինլիի ավագ դպրոցին]] և դարձավ դպրոցական թերթի ծաղրանկարիչը՝ նկարելով հայրենասիրական նկարներ [[Համաշխարհային պատերազմ|1-ին համաշխարհային պատերազմից]]<ref name="D23: WD" />{{sfn|Finch|1999|p=12}}, նա նաև հաճախում էր գիշերային դասերի [[Չիկագոյի գեղարվեստի ակադեմիայում]]{{sfn|Mosley|1990|p=39}}: [[1918]] թվականի կեսերին Դիսնեյը [[Միացյալ Նահանգների բանակ|Միացյալ Նահանգների բանակին]]ին միանալու փորձ կատարեց, որպեսզի կռվեր [[գերմանացիների դեմ]], բայց նրան մերժեցին տարիքով փոքր լինելու պատճառով: Իր ծննդյան վկայականում [[ծննդյան ամսաթիվը կեղծելուց]] հետո, [[1918]] թվականի սեպտեմբերին նա միացավ [[Կարմիր խաչի միջազգային կոմիտե|Կարմիր Խաչին]]` որպես շտապօգնության վարորդ: Այդ շտապօգնության մեկ այլ վարորդ էր [[Ռեյ Կրոկը]], [[ՄաքԴոնալդս|Մաքդոնալդս]] ռեստորանային ցանցի հիմնադիրը, և այս պատահականությունը կարող էր 4 տասնամյակ հետո ազդել առևտրական հարաբերությունների վրա։ Նա նավարկում էր դեպի Ֆրանսիա, բայց ժամանեց նոյեմբերին, [[Զինադադար|զինադադարիցզինադադար]]ից հետո{{sfn|Gabler|2006|pp=36–38}}: Նա շտապօգնության վարորդ լինելուց բացի ծաղրանկարներ էր նկարում և դրանցից մի քանիսը տպագրվեցին ''[[Աստղեր և Գծեր]]'' զինվորական թերթում<ref name="NYT: Obit" />: Դիսնեյը [[1919]] թվականի հոկտեմբերին վերադարձավ [[Կանզաս Սիթի]],{{sfn|Gabler|2006|p=41}} որտեղ նա աշակերտ նկարիչ էր Պեսմեն-Ռուբին գովազդային արվեստի ստուդիայում: Այստեղ նա նկարազարդումներ էր անում գովազդների, թատրոնների ծրագրերի և գրացուցակների համար: Նա ընկերացավ նաև պատանի նկարիչ [[Ուբ Այվերկսի]] հետ{{sfn|Thomas|1994|pp=55–56}}:

[[1920]] թվականի հունվարին, երբ [[Սուրբ ծնունդ|Սուրբ Ծնունդից]] հետո Պեսմեն-Ռուբինի եկամուտը նվազեց, Դիսնեյին և Այվերկսին կրճատեցին: Նրանք՝ կարճ կյանք ունեցած Այվերկս-Դիսնեյ գովազդային նկարիչները, սկսեցին իրենց սեփական բիզնեսը{{sfnm|1a1=Thomas|1y=1994|1p=56|2a1=Barrier|2y=2007|2pp=24–25}}: Չկարողանալով գրավել շատ հաճախորդների՝ Այվերկսը և Դիսնեյը որոշեցին, որ վերջինս պետք է որոշ ժամանակով մեկնի, որպեսզի գումար վաստակի Կանզաս Սիթիի Ֆիլմի և Գովազդի Ընկերությունում, որի ղեկավարը Ա. Վ. Քոգերն էր: Հաջորդ ամսին Այվերկսը նույնպես միացավ նրան, քանի որ չէր կարողանում ինքնուրույն ղեկավարել բիզնեսը{{sfn|Barrier|2007|p=25}}: Ընկերությունը արտադրում էր գովազդներ՝ օգտագործելով [[հատվող շարժումով անիմացիայի]] տեխնոլոգիան{{sfn|Mosley|1990|p=63}}: Դիսնեյը սկսեց հետաքրքրվել անիմացիայով, չնայած նա նախընտրում էր ձեռքով նկարված կոմիքսներ, ինչպես ''[[Մաթը և Ջեֆը|]]''Մաթը և Ջեֆը'']] և [[Կոկո Ծաղրածուն|]]''Կոկո Ծաղրածուն'']]: Նա սկսեց տանը փորձարկումներ անել տեսախցիկի և անիմացիայի գրքի օգնությամբ, որոնք ուրիշից էր վերցրել{{sfn|Thomas|1994|pp=57–58}}{{efn|The book, Edwin G. Lutz's ''Animated Cartoons: How They Are Made, Their Origin and Development'' (1920), was the only one in the local library on the subject; the camera he borrowed from Cauger.{{sfn|Thomas|1994|pp=57–58}}}}: Նա եկավ այն եզրակացությանը, որ [[ցելյուլոիդային անիմացիան]] ավելի խոստումնալից էր քան ընդհատվող շարժման մեթոդը {{efn|Cutout animation is the technique of producing cartoons by animating objects cut from paper, material or photographs and photographing them moving incrementally. Cel animation is the method of drawing or painting onto transparent celluloid sheets ("cels"), with each sheet an incremental movement on from the previous.{{sfn|Withrow|2009|p=48}}}}: Չկարողանալով համոզել Քոգերին ընկերությունում փորձել ցելյուլոիդային անիմացիան՝ Դիսնեյը հիմնեց նոր բիզնես՝ Ֆիլմի և Գովազդի ընկերությունից իր գործընկերոջ՝ [[Ֆրեդ Հերման|Ֆրեդ Հերմանի]]ի հետ համատեղ{{sfn|Gabler|2006|p=56}}: Նրանց հիմնական հաճախորդը տեղական Նյումեն Թատրոնն էր և նրանց արտադրած կարճ մուլտֆիլմերը կրում էին«Նյումենի Լաֆ-Օ-Գրամներ անունը{{sfn|Finch|1999|p=14}}: Դիսնեյը որպես օրինակ ուսումնասիրում էր [[Փոլ Թերրիի]] [[Եզոպոսի առակները]], իսկ 1-ին վեց «Լաֆ-Օ-Գրամներն» արդիականացված հեքիաթներ էին{{sfn|Barrier|2007|p=60}}:

[[Պատկեր:Newman_Laugh-O-Gram_(1921).webm|thumbtime=2|մինի|''Նյումեն Լաֆ-Օ-Գրամ'' (1921)]]

[[1921]] թվականի մայիսին «Լաֆ-Օ-Գրամների» գրանցած հաջողությունը բերեց [[Լաֆ-Օ-Գրամ ստուդիա|Լաֆ-Օ-Գրամ ստուդիայի]]յի հիմնադրմանը, որի համար նա վարձեց շատ մուլտիպլիկատորնենի՝ այդ թվում Ֆրեդ Հերմանի եղբորը՝ Հյուին, [[Ռուդոլֆ Այսինգ|Ռուդոլֆ Այսինգին]]ին և Այվերկսին{{sfn|Gabler|2006|pp=60–61, 64–66}}: Լաֆ-Օ-Գրամ մուլտֆիլմերն ընկերությանը բավարար եկամուտ չէին բերում, որպեսզի այն կարողանար վճարել ընկերության աշխատողներին, ուստի Դիսնեյը սկսեց արտադրել «[[Ալիսան հրաշքների աշխարհում (մուլտֆիլմ, 1951)|Ալիսան հրաշքների աշխարհում]]»-ը (հիմնված «[[Ալիսան հրաշքների աշխարհում (մուլտֆիլմ, 1951)|Ալիսայի արկածները հրաշքների աշխարհում]]»-ի վրա), որտեղ կենդանի շարժումը համադրվում էր անիմացիայի հետ: Ֆիլմի համանուն կերպարը մարմնավորում էր [[Վիրջինիա Դեյվիսը]]{{sfn|Finch|1999|p=15}}: Արդյունքում ստեղծվեց 12 ու կես րոպեանոց [[Կարճամետրաժ ֆիլմ|կարճ]] ֆիլմ-հոլովակ, որի նպատակն էր Լաֆ-Օ-Գրամ Ստուդիան փրկելը: Սակայն վերջինս [[1923]] թվականին այնուամենայնիվ սնանկացավ{{sfnm|1a1=Gabler|1y=2006|1pp=71–73|2a1=Nichols|2y=2014|2p=102}}:

[[1923]] թվականի հուլիսին Դիսնեյը տեղափոխվեց [[Հոլիվուդ]]: Չնայած մուլտարտադրության կենտրոնը [[Նյու Յորք|Նյու Յորքն]]ն էր՝ նրան [[Լոս Անջելես|Լոս Անջելեսում]]ում պահում էր իր [[Տուբերկուլոզ|թոքախտից]] ապաքինվող եղբայր [[Ռոյ Օ․ Դիսնեյ|Ռոյը]]{{sfn|Barrier|1999|p=39}}: Դիսնեյի՝ «[[Ալիսան հրաշքների աշխարհում (մուլտֆիլմ, 1951)|Ալիսան հրաշքների աշխարհում]]»-ը վաճառելու ջանքերն ապարդյուն էին քանի դեռ նա չէր հանդիպել Նյու Յորքում ապրող ֆիլմերի վաճառքի գործակալ [[Մարգրեթ Ջ. Ուինքլերին]]: Վերջինս քիչ էր մնում կորցներ «[[Թանաքամանից դուրս]]» և «[[Ֆելիքս Կատուն]]» մուլտֆիլմերի նկատմամբ իր իրավունքները և նոր մուլտֆիլմ ստեղծելու կարիք ուներ: Հոկտեմբերին նրանք պայմանագիր կնքեցին վեց Ալիսա հումորային հաղորդումների համար,որոնք պարունակում էին երկու ֆիլմաշար, յուրաքանչյուրը վեց սերիա{{sfn|Barrier|2007|p=40}} : Դիսնեյն իր եղբայր Ռոյի հետ համատեղ ստեղծեց Դիսնեյ Եղբայրների ստուդիան (որն ավելի ուշ վերանվանվեց «[[Ուոլթ Դիսնեյ ընկերություն|Ուոլթ Դիսնեյ Ընկերության]]») որպեսզի ֆիլմեր արտադրեին{{sfn|Gabler|2006|p=78}}<ref name="WDC: About" />: Նրանք համոզեցին Դեյվիսին իր ընտանիքի հետ միասին տեղափոխվել [[Հոլիվուդ]]՝ արտադրությունը շարունակելու՝ համաձայնելով վճարել ամսական 100 դոլար: [[1924]] թվականի հուլիսին Դիսնեյը վարձեց նաև Այվերկսին՝ համոզելով նրան [[Կանզաս Սիթի|Կանզաս Սիթիից]]ից տեղափոխվել [[Հոլիվուդ]]{{sfn|Thomas|1994|pp=73–75}}:

[[1925]] թվականի սկզբին Դիսնեյը վարձեց նկարչուհի [[Լիլիան Բաունդս|Լիլիան Բաունդսին]]ին, ով նկարում էր գրչով: Նրանք ամուսնացան այդ տարվա հուլիսին, Լիլիանի եղբոր տանը՝ [[Լուիսթոն]], [[Այդահո շրջան (Այդահո)|Այդահոյում]]:<ref name="wddiofclmt">{{cite news|url=https://news.google.com/newspapers?id=D7peAAAAIBAJ&sjid=fC8MAAAAIBAJ&pg=4762%2C3438544|title=Walt Disney dies of cancer at 65|date=December 16, 1966|work=Lewiston Morning Tribune|location=(Idaho)|agency=Associated Press|page=1}}</ref>։ Լիլիանի կարծիքով ամուսնությունը հաջողված էր, մինչդեռ ըստ Դիսնեյի կենսագիր [[Նիլ Գեյբլեր|Նիլ Գեյբլերի]]՝ի՝ Բաունդսը «ոչ միշտ էր խոնարհությամբ ընդունում Ուոլթի որոշումները և նրա կարգավիճակը առանց վիճելու», իսկ Լիլիանն իր հերթին պնդում էր, որ Ուոլթը պատմում էր մարդկանց, իր «իշխող» լինելու մասին{{sfn|Gabler|2006|p=544}}{{efn|One possible exception to the stable relationship was during the making ''[[Snow White and the Seven Dwarfs (1937 film)|Snow White and the Seven Dwarfs]]'' (1937), where the stresses and turmoil associated with the production led to the couple discussing divorce.{{sfn|Gabler|2006|p=544}}}}: Լիլիանին ոչ այնքան շատ էին հետաքրքրում ֆիլմերը կամ հոլիվուդյան պատկերները և նա, ըստ պատմագիր Սթիվեն Ուոթսի, «համատեղում էր տնային գործերը և ամուսնուն աջակցելը»{{sfn|Watts|2013|p=352}}: Նրանց ամուսնության արդյունքն իրենց երկու դուստրերն էին՝ [[Դիանե Դիսնեյ Միլլեր|Դիանեն]] (ծնված [[1933]] թվականի դեկտեմբերին) և Շերոնը (որդեգրված [[1936]] թվականի դեկտեմբերին){{sfn|Barrier|2007|pp=102, 131}}{{efn|Lillian had two miscarriages during the eight years between marriage and the birth of Diane; she suffered a further miscarriage shortly before the family adopted Sharon.{{sfn|Barrier|2007|pp=102, 131}}}}: Ընտանիքի ներսում Դիսնեյը և նրա կինը չէին թաքցնում Շերոնի որդեգրված լինելու փաստը, չնայած նրանք բարկանում էին, երբ օտար մարդիկ էին խոսում դրա մասին{{sfnm|1a1=Mosley|1y=1990|1p=169|2a1=Gabler|2y=2006|2p=280}}: Դիսնեյները իրենց աղջկան որքան հնարավոր է պահում էին հասարակության աչքից հեռու, մասնավորապես [[Լինդբերգի առևանգումներ|Լինդբերգի առևանգումներից]]ից: Դիսնեյը քայլեր էր անում, որ մամուլը չլուսանկարեր իր աղջիկներին{{sfnm|1a1=Thomas|1y=1994|1p=196|2a1=Watts|2y=2013|2p=352}}:[[Պատկեր:Trolley_Troubles_poster.jpg|alt=A cartoon rabbit is driving a tramcar; other cartoon rabbits are in, under, on and around the car.|մինի|''[[Էլեկտրակառքի խնդիրները]]'' թատրոնի պաստառ (1927)]]

[[1926]] թվականին Ուինքլերի ''Ալիսան'' ֆիլմաշարի դերերի բաժանման գործը կատարեց իր ամուսին, ֆիլմի պրոդյուսեր [[Չարլզ Մինթզ|Չարլզ Մինթզը]]ը, չնայած Դիսնեյի և նրա հարաբերությունները երբեմն լարված էին<ref name="WDFM: Alice Skids" />: Ֆիլմաշարը ցուցադրվեց մինչև [[1927]] թվականը<ref name="WDFM: Final Alice" />,որի ընթացքում Դիսնեյը սկսել էր հոգնել դրանից և ցանկանում էր դուրս գալ բոլոր տեսակի անիմացիաների խառը ձևաչափից<ref name="WDFM: Alice Skids" /><ref name="BBC: Oswald" />: Մինթզի նոր նյութ առաջարկելուց հետո, որը պետք է տարածվեր [[Universal Studios|Յունիվերսալ Ստուդիոզի]] միջոցով, Դիսնեյը և [[Ուբ Այվերկսը|Այվերկսը]] ստեղծեցին «[[Բախտավոր նապաստակ Օսուալդը]]»՝ հերոս, որը Դիսնեյն ուզում էր, որ լիներ կենսուրախ, աշխույժ, պնդաճակատ և արկածասեր՝ միևնույն ժամանակ պահելով նրան պարզ և մաքուր<ref name="BBC: Oswald" />{{sfn|Thomas|1994|p=83}}:

[[1928]] թվականի փետրվարին Դիսնեյը փորձում էր առաջարկել ավելի մեծ բյուժե Օսուալդը նկարահանելու համար, բայց Մինթզը վարձատրությունները պակասեցնելու ցանկություն հայտնեց: Վերջինս նաև շատ նկարիչների համոզել էր աշխատել հենց իր համար, այդ թվում Հերմանին, Այսինգին, [[Կառմեն Մաքս Մաքսվել|Կառմեն Մաքսվելին]] և [[Ֆրիզ Ֆրելենգ|Ֆրիզ Ֆրելենգին]]ին: Դիսնեյը նաև տեղեկացավ, որ [[Universal Studios|Յունիվերսալը]] սեփականաշնորհել էր Օսուալդի [[Հեղինակայինհեղինակային իրավունք|հեղինակային իրավունքները]]ները: Մինթզը սպառնում էր հիմնել իր սեփական ստուդիան և արտադրել ֆիլմաշարը եթե Դիսնեյը չընդուներ վարձատրության նվազեցումները: Դիսնեյը մերժեց Մինթզի ուլտիմատումը և կորցրեց իր մուլտիպլիկատորների անզնակազմի մեծ մասին բացի Այվերկսից, ով նախընտրեց մնալ իր ընկերոջ հետ{{sfn|Gabler|2006|p=109}}<ref name="WDFM: Secret Talks" />{{efn|In 2006, [[the Walt Disney Company]] finally re-acquired Oswald the Lucky Rabbit when its subsidiary [[ESPN]] purchased rights to the character, along with other properties from [[NBCUniversal]].<ref name="EPSN: Oswald" />}} {{sfn|Gabler|2006|p=109}}:

Որպես հովանավոր իրավունքները կորցնելուց հետո Դիսնեյ ստուդիան [[Columbia Pictures|Կոլումբիա ընկերության]] հետ [[Միկի Մաուս|Միկի Մաուսն]]ն արտադրելու պայմանագիր ստորագրեց, վերջինս մեծ և նաև միջազգային ճանաչում ձեռք բերեց<ref name="Time: Rodent" />{{sfnm|1a1=Finch|1y=1999|1pp=26–27|2a1=Gabler|2y=2006|2p=142}}{{efn|By 1931 he was called Michael Maus in Germany, Michel Souris in France, Miguel Ratonocito or Miguel Pericote in Spain and Miki Kuchi in Japan.<ref name="Time: Rodent" />}}: Դիսնեյը,միշտ շահագրգռված լինելով նոր տեխնոլոգիաներ ընդգրկելու, նկարահանեց ''[[Ծաղիկները և ծառերը]]'' ([[1932]] թվական) ամբողջական, [[տեխնիկոլորի]] օգնությամբ{{sfn|Gabler|2006|p=178}}, նա նաև կարողացավ գործարք կատարել, որի արդյունքում մինչև [[1935]] թվականի օգոստոսի 31-ը միայն նա կարող էր օգտագործել եռագույն տեխնոլոգիան{{sfnm|1a1=Barrier|1y=1999|1p=167|2a1=Gabler|2y=2006|2p=179}}: ''ԱնմիտՍիմֆոնիա'' ֆիլմաշարի հետագա բոլոր մուլտֆիլմերը գունավոր էին{{sfn|Finch|1999|p=28}}: ''Ծաղիկները և ծառերը'' մեծ տարածում գտավ հանդիսատեսի շրջանում {{sfn|Gabler|2006|p=178}} և ստացավ [[Օսկար]] որպես [[Օսկար լավագույն անիմացիոն կարճամետրաժ ֆիլմի համար|ամենալավ կարճամետրաժ մուլտֆիլմ]] [[Օսկարի 5-րդ մրցանակաբաշխություն|1932 թվականի արարողության]] ժամանակ: Դիսնեյն այդ անվանակարգում նոմինացվել էր նաև ''Միկիի որբերը'' ֆիլմով և պատվավոր Օսկար ստացավ «[[Միկի Մաուս|Միկի Մաուսի]]ի ստեղծման համար»{{sfn|Barrier|2007|pp=89–90}}<ref name="AA: 1932" />:[[1933]] թվականին Դիսնեյը ստեղծեց [[Երեք խոզուկները|«Երեք խոզուկները»]] ֆիլմը, որի մասին պատմաբան Էդրիան Դենքսն ասել է, որ այն «բոլոր ժամանակների ամենահաջողված կարճամետրաժ անիմացիան է»<ref name="SoC: 3 Pigs" />: Այդ ֆիլմը Դիսնեյին տվեց մեկ այլ Օսկար կարճամետրաժ ֆիլմերի (մուլտֆիլմեր) անվանակարգում: Ֆիլմի հաջողությունը դրդեց ստուդիայի աշխատակազմի մեծացմանը, որը տարվա վերջին ուներ 200 աշխատող{{sfn|Gabler|2006|pp=184–86}}: Դիսնեյը գիտակցեց հանրությանը զգացմունքայինորեն գրավող պատմությունների կարևորությունը{{sfn|Lee|Madej|2012|pp=55–56}}, և անիմատորներից առանձին ավանդ ունեցավ «պատմության բաժնում», [[պատմատախտակների նկարիչների]] հետ միասին, որոնք կմանրամասնեյին Դիսնեյի ֆիլմերի սյուժեները{{sfn|Gabler|2006|p=186}}:

[[1934]] թվականին Դիսնեյը սկսեց չբավարարվել կանոնավոր կարճամետրաժ մուլտֆիլմերի արտադրությամբ{{sfn|Thomas|1994|p=129}}, և նա սկսեց երկարամետրաժ մուլտֆիլմի` [[Սպիտակաձյունիկը և յոթ թզուկները|Սպիտակաձյունիկի և յոթ թզուկների]] 4 տարի տևած արտադրությունը` հիմնված [[Հեքիաթ|հեքիաթիհեքիաթ]]ի վրա: Երբ ծրագրի մասին նորությունները տարածվեցին, Ֆիլմարտադրության մեջ շատերը կարծում էին, որ այն ընկերությանը կտաներ սնանկացման, ուստի արտադրության աշխատողներն անվանեցին այն «Դիսնեյի խենթություն»{{sfn|Gabler|2006|p=270}}: Ֆիլմ, որն ամբողջական գույնով և ձայնով 1-ին անիմացիոն մուլտֆիլմն էր, որն արտադրելն արժեցավ բյուժեից 1.5&nbsp;միլիոն դոլար, որը նախատեսված բյուջեից 3 անգամ ավել էր{{sfnm|1a1=Barrier|1y=1999|1p=130|2a1=Finch|2y=1999|2p=59}}: Համոզվելու համար, որ մուլտֆիլմը ստեղծելը հնարավորինս իրական էր, Դիսնեյն իր անիմատորներին ուղարկեց [[Շուինարդ արվեստի ինստիտուտ]] նկարչության դասերի<ref name="Disney Myth" />, նա ստուդիա տարավ կենդանիների և վարձեց դերասանների, որպեսզի մուլտիպլիկատորները կարողանային ուսումնասիրել իրական շարժումը<ref name="Disney Experience" />: Տեսարանի ընթացքում շարժվող տեսախցիկը պատկերելու համար, Դիսնեյի անիմատորները ստեղծեցին [[բազմաֆունկցիոնալ տեսախցիկ]], որը թույլ էր տալիս ապակու կտորների վրա պատկերված նկարները դնել տեսախցիկից տարբեր հեռավորության վրա` առաջացնելով խորը պատրանք: Ապակին շարժում էին` ստեղծելով շարժվող տեսախցիկի տպավորություն: Այդ տեսախցիկի օգնությամբ ստեղծված առաջին աշխատանքը (''[[Հին ջրաղացը]]'' անունով ''Անմիտ սիմֆոնիա'' շարքի [[1937]] թվականի մուլտֆիլմը) Օսկար ստացավ որպես անիմացիոն կարճ ֆիլմ իր տպավորիչ տեսողական ուժի շնորհիվ: Չնայած ''Սպիտակաձյունիկը'' բազմաֆունկցիոնալ տեսախցիկին զուգահեռ արդեն մեծապես ավարտին էր հասցված, Դիսնեյը կարգադրեց վերանկարել որոշ տեսարաններ` օգտագործելով նոր էֆեկտներ{{sfn|Williams|Denney|Denney|2004|p=116}}:

Ֆինանսական ճգնաժամի արդյունքում Դիսնեյը և իր եղբայր Ռոյը [[1940]] թվականին սկսեցին ընկերության [[Բաժնետոմսերիբաժնետոմսերի առաջին հանրային վաճառք|բաժնետոմսերի առաջին հանրային վաճառքը]]ը և աշխատավարձերի մեծ կրճատումներ արեցին: Վերջին չափումները և Դիսնեյի` աշխատակազմի անդամների նկատմամբ երբեմն քմահաճ և անտարբեր վերաբերմունքը բերեցին [[1940 թվականի անիմատորների գործադուլ|1940 թվականի անիմատորների գործադուլին]]ին, որը տևեց 5 շաբաթ{{sfnm|1a1=Ceplair|1a2=Englund|1y=1983|1p=158|2a1=Thomas|2y=1994|2pp=163–65|3a1=Barrier|3y=1999|3pp=171–73}}: Մինչդեռ [[Ազգային աշխատանքային հարաբերությունների խորհուրդ|Ազգային աշխատանքային հարաբերությունների խորհրդի]] դաշնային հաշտարարը 2 կողմերի համար էլ միջնորդ էր հանդիսանում, Դիսնեյն ընդունեց [[Ամերիկայի արտգործնախարարության]] դեպի [[Հարավային Ամերիկա]] ճանապարհորդություն իրականացնելու առաջարկը, համոզվելով, որ նա ներկա չի գտնվի ստուդիային ոչինչ չտվող որոշումների կայացմանը{{sfnm|1a1=Thomas|1y=1994|1pp=170–71|2a1=Gabler|2y=2006|2pp=370–71}}{{efn|The trip inspired two combined live-action and animation works ''[[Saludos Amigos]]'' (1942) and ''[[The Three Caballeros]]'' (1945).{{sfn|Finch|1999|p=76}}{{sfn|Gabler|2006|pp=394–95}}}}: Գործադուլի և ընկերության բարդ ֆինանսական խնդիրների հետևանքով որոշ անիմատորներ լքեցին ստուդիան, իսկ Դիսնեյի հարաբերությունները աշխատակազմի մյուս անդամների հետ սրվեցին{{sfnm|1a1=Langer|1y=2000|2a1=Gabler|2y=2006|2p=378}}: Գործադուլը ժամանակվորապես դադարեցրեց ստուդիայի մյուս արտադրանքը` [[Դամբո|Դամբոն]]ն([[1941]]), որը Դիսնեյն արտադրեց հասարակ և մատչելի միջոցներով. Ֆիլմը դրական արձագանք ունեցավ լսարանի և քննադատների կողմից{{sfnm|1a1=Finch|1y=1999|1p=71|2a1=Gabler|2y=2006|2pp=380–81}}։

[[Պատկեր:Disney_drawing_goofy.jpg|ձախից|մինի|Դիսնեյը մի խումբ աղջիկների համար [[Գուֆի|Գուֆիին]]ին նկարելիս, [[1941]] թվական]]

Շուտով [[1941]] թվականի հոկտեմբերին Դամբոյի թողարկումից հետո, Միացյալ Նահանգները սկսեց մասնակցել 2-րդ համաշխարհային պատերազմին։ Դիսնեյն ընկերության մեջ ստեղծեց Ուոլթ Դիսնեյի ուսուցողական ֆիլմերի մասը, որպեսզի արտադրեր հայրենասիրական և ուսուցողական ֆիլմեր, ինչպիսիք են ''Կարմիրի կնքման չորս մեթոդները'' և ''Ինքնաթիռի արտադրության մեթոդները'' {{sfnm|1a1=Thomas|1y=1994|1pp=184–85|2a1=Gabler|2y=2006|2pp=382–83}}: Դիսնեյը հանդիպեց նաև [[Հենրի Մորգենթաու Կրթսերին]], Ամերիկայի [[ֆինանսների քարտուղարին]] և համաձայնվեց արտադրել [[Դոնալդ բադ]] կարճ մուլտֆիլմերը, որպեսզի աջակցեր [[պատերազմական պարտատոմսերի]] ձեռքբերմանը{{sfn|Gabler|2006|pp=384–85}}։ Դիսնեյը թողարկեց նաև մի քանի քարոզչական արտադրանքներ, ինչպիսիք են կարճամետրաժներն, օրինակ ''[[Ֆյուրերի դեմքը|]]''Ֆյուրերի դեմքը'']] (որն Օսկար է ստացել) և [[1943]] թվականի արտադրության ''[[Հաղթանակ օդային ուժերի միջով|]]''Հաղթանակ օդային ուժերի միջով'']] մուլտֆիլմը{{sfn|Finch|1999|p=77}}։

Հայրենասիրական ֆիլմերի բերած եկամուտը բավական էր միայն ծախսերը փակելու համար, իսկ [[Բեմբի]] մուլտֆիլմը, որն արտադրության մեջ էր [[1937]] թվականից, [[1942]] թվականի ապրիլին հաջողությամբ չներկայացվեց և կորցրեց 200.000 դոլար{{sfn|Gabler|2006|p=399}}: Երբ ''[[Պինոկիո (հեռուստասերիալ)|Պինոկիոն]]'' և ''[[Ֆանտազիա (մուլտֆիլմ, 1940)|Ֆանտազիան]]'' ցածր եկամուտ էին բերում ընկերությանը, [[1944]] թվականին վերջինս [[Ամերիկայի Բանկ|Ամերիկայի Բանկից]]ից վերցված 4 միլիոն դոլարի պարտք ուներ<ref name="WDFM: Fiscal Crisis" />{{efn|$4&nbsp;million in 1944 equates to ${{formatnum:{{Inflation|US|4000000|1944}}}} in {{CURRENTYEAR}}, according to calculations based on the [[United States Consumer Price Index|Consumer Price Index]] measure of inflation.{{inflation-fn|US}}}}։ [[Ամերիկայի Բանկ|Ամերիկայի Բանկի]]ի գործադիրների հետ հանդիպումներից մեկի ընթացքում, որի ժամանակ նախատեսվում էր քննարկել ընկերության ապագան, բանկի նախագահ և հիմնադիր [[Ամադեո Գիաննինին]],դիմելով գործադիրներին, ասաց․ «Ես մեծ ուշադրությամբ դիտում էի Դիսնեյի մուլտֆիլմերը, քանի որ գիտեյի, որ մեր կողմից նրանց գումար տալը մեծ ֆինանսական ռիսկ էր... Նրանք լավն են այս տարի, նրանք լավը կլինեն մյուս տարի և լավը կմնան դրա հաջորդ տարին... Դուք պետք է հանգստանաք և ժամանակ տաք նրանց իրենց արտադրանքը վաճառելու համար»{{sfn|Thomas|1994|pp=186–87}}: Դիսնեյի կարճամետրաժ ֆիլմերի արտադրությունը նվազեց [[1940]] թվականի վերջերին, որը համընկավ [[Ուորներ Բրադերզ մուլտֆիլմեր|Ուորներ Բրադերզի]] և [[Մետրո-Գոլդուին-Մայեր|Մետրո-Գոլդուին-Մայերի]]ի կողմից անիմացիոն շուկայում աճող մրցակցության հետ։ Ռոյ Դիսնեյը, ֆինանսական խնդիրների պատճառով, սկսեց առաջարկել ավելի շատ միախմբված անիմացիոն և կենդանի շարժմամբ արտադրանքներ{{sfn|Langer|2000}}{{efn|These included ''[[Make Mine Music]]'' (1946), ''[[Song of the South]]'' (1946), ''[[Melody Time]]'' (1948) and ''[[So Dear to My Heart]]'' (1949).{{sfn|Langer|2000}}}}։ [[1948]] թվականին Դիսնեյը նախաձեռնեց բնության թեմայով, տարածված կենդանի շարժմամբ ֆիլմերից կազմված մի ֆիլմաշար, որի մեջ էին մտնում ''[[Իրական կյանքի արկածները|]]''Իրական կյանքիև արկածները'']] և [[Փոկերի կղզին|]]''Փոկերի կղզին'']] վերջինս ստացավ Օսկար [[Կենդանի շարժմամբ լավագույն կարճամետրաժ ֆիլմ]] անվանակարգում{{sfn|Gabler|2006|pp=445–46}}։

[[Պատկեր:WaltDisneyplansDisneylandDec1954.jpg|ձախից|մինի|Դիսնեյը դեկտեմբերին ներկայացնում է [[Դիսնեյլենդ|Դիսնեյլենդի]]ի ծրագրերը [[Օրինջ շրջան (Կալիֆոռնիա)|Օրինջ շրջանի]] պաշտոնյաներին]]

Դիսնեյը մի քանի տարի ծրագրում էր նոր այգի կառուցել: Երբ նա իր աղջիկների հետ Լոս Անջելեսում այցելեց [[Գրիֆիթ այգի|Գրիֆիթ այգի]], նա ուզում էր լինել մաքուր, չփչացված այգում, որտեղ կզվարճանային երեխաներն իրենց ծնողների հետ միասին<ref name="WDFM: Dreaming2"><span class="citation web">[https://web.archive.org/web/20060518072723/http://disney.go.com/disneyatoz/familymuseum/exhibits/articles/dreamingdisneyland/index.html «Dreaming of Disneyland»]։ The Walt Disney Family Museum։ Արխիվացված [http://disney.go.com/disneyatoz/familymuseum/exhibits/articles/dreamingdisneyland/index.html օրիգինալից]-ից May 18, 2006-ին<span class="reference-accessdate">։ Վերցված է <span class="nowrap">September 6,</span> 2013</span></span><span title="ctx_ver=Z39.88-2004&rfr_id=info%3Asid%2Fhy.wikipedia.org%3A%D5%84%D5%A1%D5%BD%D5%B6%D5%A1%D5%AF%D5%AB%D6%81%3A%D4%BC%D5%AB%D5%A1%D5%B6%D5%A1+%D4%B4%D5%A1%D5%B2%D5%A2%D5%A1%D5%B7%D5%B5%D5%A1%D5%B6+1999%2F%D4%B1%D5%BE%D5%A1%D5%A6%D5%A1%D6%80%D5%AF%D5%B2&rft.btitle=Dreaming+of+Disneyland&rft.genre=book&rft.pub=The+Walt+Disney+Family+Museum&rft_id=http%3A%2F%2Fdisney.go.com%2Fdisneyatoz%2Ffamilymuseum%2Fexhibits%2Farticles%2Fdreamingdisneyland%2Findex.html&rft_val_fmt=info%3Aofi%2Ffmt%3Akev%3Amtx%3Abook" class="Z3988"><span style="display:none;">&nbsp;</span></span></ref>: Նա այցելել էր [[Տիվոլի այգի]], [[Կոպենհագեն|Կոպենհագենում]]ում, [[Գերմանիա]], և նրա վրա մեծ ազդեցություն էր ունեցել այգու նախագիծն ու մաքրությունը<ref name="Disney Myth 22"><span class="citation audio-visual">''Walt Disney: The Man Behind the Myth'' (Television production)։ The Walt Disney Family Foundation։ January 17, 2015։ Իրադարձությունը կատարվել է 1:10:00–1:13:00</span><span title="ctx_ver=Z39.88-2004&rfr_id=info%3Asid%2Fhy.wikipedia.org%3A%D5%84%D5%A1%D5%BD%D5%B6%D5%A1%D5%AF%D5%AB%D6%81%3A%D4%BC%D5%AB%D5%A1%D5%B6%D5%A1+%D4%B4%D5%A1%D5%B2%D5%A2%D5%A1%D5%B7%D5%B5%D5%A1%D5%B6+1999%2F%D4%B1%D5%BE%D5%A1%D5%A6%D5%A1%D6%80%D5%AF%D5%B2&rft.btitle=Walt+Disney%3A+The+Man+Behind+the+Myth&rft.date=January+17%2C+2015&rft.genre=book&rft.pub=The+Walt+Disney+Family+Foundation&rft_val_fmt=info%3Aofi%2Ffmt%3Akev%3Amtx%3Abook" class="Z3988"><span style="display:none;">&nbsp;</span></span></ref>։[[1952]] թվականին նա ստացավ Բուրբենքում՝ Դիսնեյ Ստուդիային մոտ, թեմատիկ այգի կառուցելու թույլտվություն{{sfn|Barrier|2007|pp=233–34}}։ Այս տեղն այդքան էլ բարենպաստ չէր և գնեցին [[Անահայմ|Անահայմի]]ի մի մեծ մասը, որը գտնվում էր ստուդիայի հարավում՝ 35 մղոն (56 կմ) հեռավորության վրա։ Որպեսզի ստուդիայի ծրագիրն ավելի երկար կյանք ունենար (որը կարող էր բաժնետերերին քննադատության առիթ տալ), Դիսնեյը հիմնեց ԴաբլյուԻԴի ձեռնարկությունները (այժմ [[Ուոլթ Դիսնեյ նկարչություն]]) և օգտագործեց իր սեփական գումարները, որպեսզի վճարեր դիզայներների և անիմատորների խմբին ծրագրերի շուրջ աշխատելու համար<ref name="WDFM: WED" /><ref name="WDFM: Genesis" />, ներառվածները հետագայում հայտնի դարձան որպես ''«Նկարիչներ»''{{sfn|Finch|1999|p=139}}։ Բանկից ֆինանսավորում ստանալուց հետո նա հրավիրեց այլ բաժնետերերի [[Ամերիկյան հեռարձակման հիմնական թատրոններին]]([[American Broadcasting Company|ԷյԲիՍի]]-ի մի մասը) և [[Արևմտյան տպագրության վիմագրության ընկերություն|Արևմտյան տպագրության վիմագրության ընկերությունը]]ը[[1954|{{sfn|Langer|2000}}]][[Ուոլթ Դիսնեյ#cite%20note-Langer%E2%80%942000%E2%80%94%E2%80%94-79|<span class="mw-reflink-text">[70]</span>]][[Ուոլթ Դիսնեյ#cite%20note-Langer%E2%80%942000%E2%80%94%E2%80%94-79|<span class="mw-reflink-text">[70]</span>]][[Ուոլթ Դիսնեյ#cite%20note-Langer%E2%80%942000%E2%80%94%E2%80%94-79|<span class="mw-reflink-text">[70]</span>]][[Ուոլթ Դիսնեյ#cite note-Langer—2000——-79|<span class="mw-reflink-text">[70]</span>]][[Ուոլթ Դիսնեյ#cite note-Langer—2000——-79|<span class="mw-reflink-text">[70]</span>]]։[[Մասնակից:Լիանա Դաղբաշյան 1999/Ավազարկղ#cite note-Langer—2000——-4|<span class="mw-reflink-text">[3]</span>]][[Մասնակից:Լիանա Դաղբաշյան 1999/Ավազարկղ#cite note-Langer—2000——-4|<span class="mw-reflink-text">[3]</span>]][[Մասնակից:Լիանա Դաղբաշյան 1999/Ավազարկղ#cite note-Langer—2000——-4|<span class="mw-reflink-text">[3]</span>]][[1954]] թվականի կեսերին Դիսնեյն ուղարկեց իր նկարիչներին [[Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներ|Ա․Մ․Ն]]․-ում գործող բոլոր զվարճանքի այգիներ, որպեսզի նրանք հետազոտություններ անցկացնեյին և պարզեյին, թե ինչն է աշխատում կամ ինչ խնդիրներ և թակարդներ կան տարբեր վայրերում՝ նրանց հայտնաբերածը միավորելով իր ծրագրերի հետ{{sfn|Barrier|2007|p=246}}։ [[1954]] թվականի հուլիսին սկսվեցին կառուցողական աշխատանքները, և [[1955]] թվականի Հուլիսին բացվեց Դիսնեյլենդը․ բացման արարողությունը հեռարձակվում էր [[American Broadcasting Company|ԷյԲիՍի]] հեռուստաալիքով, որին հետևողների թիվը հասավ 70.000-ի{{sfn|Gabler|2006|pp=524, 530–32}}։ Այգին ծրագրվել էր որպես թեմատիկ մասերի շարք, որոնք իրար էր միացնում [[Գլխավոր փողոց, Ա․Մ․Ն․|Գլխավոր փողոց, Ա․Մ․Ն․-ն]]` Դիսնեյի մայր քաղաքի՝ Մարսելինի գլխավոր փողոցի կրկնօրինակը։ Կապված թեմատիկ տարածքներն էին [[Արկած-լենդ|Արկած-լենդը]]ը, [[Սահման-լենդ|Սահման-լենդը]]ը, [[Ֆանտազիա-լենդ|Ֆանտազիա-լենդը]]ը և [[Վաղվա-լենդ|Վաղվա-լենդը]]։ը։ Այգին ներառում էր նաև [[Դիսնեյլենդի երկաթգիծ|Դիսնեյլենդի երկաթգիծը]]ը, որը միացնում էր այգու մասերը, իսկ դրսի մասում կար մեծ ցանկապատ, որն այգին առանձնացնում էր արտաքին աշխարհից{{sfn|Eliot|1995|pp=225–26}}{{sfn|Gabler|2006|p=498}}։ [[Նյու Յորք Թայմս|Նյու Յորք թայմզում]] տպագրված մի գլխավոր հոդված գրում է․ «Դիսնեյը երեկվա հաճելի բաներից մի քանիսը գեղեցիկ կերպով համադրել է երևակայության և վաղվա երազանքների հետ»<ref name="NYT: Topics" />։ Չնայած վաղ առաջացած փոքր խնդիրների, այգին հաջողություն ունեցավ, և մեկ ամիս գործելուց հետո, Դիսնեյլենդն արդեն ընդունում էր օրական 20,000-ից ավել այցելուների, 1-ին տարվա վերջին այն գրավել էր 3.6 միլիոն հյուրի{{sfn|Gabler|2006|p=537}}:

[[American Broadcasting Company|ԷյԲիՍիի]] բերած գումարները կախված էին Դիսնեյի հեռուստատեսային ծրագրերից{{sfn|Gabler|2006|pp=508–09}}։ Ստուդիան ներառված էր հաջողություն ունեցած հեռուստանախագծում, որը պատրաստվել էր հատուկ [[1950]] թվականին [[Սուրբ ծնունդ|Սուրբ ծննդյան]] օրվա համար, որը պատմում էր ''[[Ալիսան հրաշքների աշխարհում (մուլտֆիլմ, 1951)|Ալիսան հրաշքների աշխարհումի]]'' պատրաստական աշխատանքների մասին: [[Ռոյ Օ․ Դիսնեյ|Ռոյի]] խոսքերով ծրագիրը միլիոններ ավելացրեց գրասենյակի բյուջեին։ Նրա՝ [[1951]] թվականի նամակը բաժնետերերին․ ''«հեռուստատեսությունը կարող է մեզ համար լինել ամենահզոր օգնությունը վաճառելու և եկամտի աղբյուր ունենալու համար։ Երբ մենք մուտք գործենք հեռուստատեսություն, դա հավանաբար այս շենքում կլինի»''{{sfn|Langer|2000}}։ [[1954]] թվականին, Դիսնեյլենդի ֆինանսական հարցերը լուծելուց հետո սկսեց ցուցադրվել [[American Broadcasting Company|ԷյԲիՍիի]] [[Ուոլթ Դիսնեյի Դիսնեյլենդ]] հեռուստահաղորդաշարը, որը ներկայացնում էր անիմացիոն ֆիլմերից, կենդանի շարժմամբ մուլտֆիլմերից և ստուդիայի գրադարանից վերցված այլ նյութերից կազմված ժողովածու։ Շուուն մեծ հաջողությունունեցավ ըստ գնահատումների և ստացած շահույթի՝ վաստակելով հանդիսատեսի 50%-ից ավելին{{sfn|Gabler|2006|p=511}}{{efn|Even repeats of the program proved more popular than all other television shows—aside from [[Lucille Ball]]'s ''[[I Love Lucy]]''; no ABC program had ever been in the top 25 before ''Disneyland''.{{sfn|Gabler|2006|p=511}}}}։[[1955]] թվականի ապրիլին, ''[[Նյուզուիք]]'' շաբաթաթերթն այս շարքը կոչեց «Ամերիկյան սովորույթ»<ref name="NW: Wonderful" />։ Գնահատականները գոհացնում էին ԷյԲիՍիին, ինչի արդյունքը Դիսնեյի առաջին ամենօրյա հեռուստահաղորդաշարն էր՝ [[Միկի Մաուսի ակումբ|Միկի Մաուսի ակումբը]]ը`մի այլատեսակ շոու, որն առանձնահատուկ կերպով հենց երեխաների համար էր{{sfn|Gabler|2006|pp=520–21}}։ Ծրագիրն ուղեկցվում էր այլ կազմակերպությունների հետ առևտրով օրինակ [[Արևմտյան հրատարակչություն|Արևմտյան հրատարակչությունը]]ը տասը տարուց ավել արտադրում էր ներկելու տետրեր և կոմիքսներ և շոուի հետ կապ ունեցող որոշ բաներ{{sfn|Barrier|2007|p=245}}։ Դիսնեյլենդի մասերից մեկը բաղկացած է հինգ մասանոց Դեյվի Քրոքեթ կարճ ֆիլմաշարերից, որն, ըստ Գեյբլերի ''«մեծ սենսացիա»'' եղավ{{sfn|Gabler|2006|p=514}}։ Շոուի թեմատիկ երգը՝ «[[Դեյվի Քրոքեթի բալլադը]]», համաշխարհային ճանաչում ձեռք բերեց և վաճառվեց 10 միլիոն օրինակով{{sfn|Thomas|1994|p=257}}։ Արդյունքում Դիսնեյը հիմնեց իր սեփական ձայնագրման արտադրության և տարածման կազմակերպությունը՝ [[Walt Disney Records|Դիսնեյլենդ րեքորդզը]]{{sfn|Hollis|Ehrbar|2006|pp=5–12, 20}}:

Դիսնեյլենդի կառուցման ծրագրին զուգահեռ Դիսնեյն աշխատում էր նաև այլ ծրագրերի վրա ստուդիայից դուրս։ Նա խորհրդական էր[[1959]] թվականի [[Մոսկվա|Մոսկվայում]]յում տեղի ունեցած [[Ամերիկյան Ազգային ցուցահանդեսին|Ամերիկյան ազգային ցուցահանդեսին]], Դիսնեյ ստուդիայի ներդրումը Գեղեցիկ Ամերիկան էր, 19 րոպեանոց ֆիլմ, որը նկարահանված էր շրջանային 360 աստիճանով ևամենահայտնի մուլտֆիլմերից մեկն էր{{sfn|Langer|2000}}։ Հաջորդ տարին նա Սքուո Վելիում, Կալիֆոռնիայում կայացած[[1960 թվականի Ձմեռային Օլիմպիական խաղեր|1960 թվականի Ձմեռային Օլիմպիական խաղերի]]ի բեմադրող հանձնաժողովի նախագահն էր [[Սքուո Վելի|Սքուո Վելիում]]ում, [[Կալիֆոռնիա]], որտեղ նա ծրագրում էր [[Օլիմպիական խաղեր|բացման, փակման և մեդալների հանձման արարողությունները]]{{sfn|Gabler|2006|p=566}}։

Չնայած ստուդիայի հետ կապ չունեցող ծրագրերի ներկայացրած պահանջներին, Դիսնեյը շարունակոմ էր աշխատել ֆիլմերի և հեռուստատեսային ծրագրերի վրա։[[1955]] թվականին նա ներառվեց Դիսնեյլենդի շարքերից մեկի՝ «Մարդը տիեզերքում»-ի մեջ, որն արտադրվել է [[ՆԱՍԱ|ՆԱՍԱ-ի]] տիեզերանավեր մոդելավորողի՝ [[Վերներ ֆոն Բրաուն|Վերներ ֆոն Բրաունի]]ի հետ համագործակցության շնորհիվ{{efn|The program, which was produced by [[Ward Kimball]], was nominated for an Academy Award for the [[Academy Award for Best Documentary (Short Subject)|Best Documentary (Short Subject)]] at the [[29th Academy Awards|1957 Awards]].<ref name="AA:1957" />}}։ Դիսնեյը վերանայեց նաև երկարամետրաժ մուլտֆիլմերի տեսակները՝ [[1955]] թվականին ''[[Լեդին և թափառականը]]'' ([[Սինեմասկոպ|Սինեմասկոպով]]ով անիմացված առաջին ֆիլմը),[[1959]] թվականին ''[[Քնած գեղեցկուհին]]'' ([[Երկարամետրաժ ֆիլմեր|70 մմ]] տեխնիռամայով պատրաստված առաջին անիմացիոն ֆիլմը),[[1961]] թվականին''[[101 դալմաթացիներ (մուլտֆիլմ)|101 դալմաթացիները]]'' (առաջին անիմացիոն ֆիլմը, որի մեջ օգտագործվել են [[Մուլտիպլիկացիա|պատճենահանման մասնիկները]]), իսկ [[1963]] թվականին՝ ''[[Թուրը քարի մեջ|Թուրը քարի մեջը]]ը''{{sfn|Finch|1999|pp=82–85}}։

Դիսնեյը չորս նմուշ տրամադրեց [[Նյու Յորքի 1964 թվականի համաշխարհային տոնավաճառ|Նյու Յորքի1964 թվականի համաշխարհային տոնավաճառին]], որի համար նա ֆինանսավորում ստացավ նշված կորպորատիվ հովանավորներից։ [[ՊեպսիԿո|Պեպսի ընկերության]](ով պետք է [[ՅՈՒՆԻՍԵՖ]]-ին տուրք վճարեր) համար Դիսնեյը ստեղծեց [[Փոքր աշխարհ է]] ատրակցիոնը,զբոսանք նավակով ձայնային-շարժական տիկնիկներ, որոնք խորհրդանշում են աշխարհի երեխաներին, ''[[Հիանալի րոպեներ պրն Լինքոլնի հետ|Հիանալի րոպեներ պրն Լինքոլնի հետը]]ը'' ներառում էր շարժական [[Աբրահամ Լինքոլն|Աբրահամ Լինքոլնին]]ին, ով հանդես էր գալիս իր մենախոսություններից որոշ հատվածներով, ''[[Առաջադիմության կարուսել|Առաջադիմության կարուսելը]]ը'' ներկայացնում էր էլեկտրականության կարևորությունը և [[Ֆորդի երկնքի կախարդական ճանապարհ|Ֆորդի երկնքի կախարդական ճանապարհը]]ը մատնանշում էր մարդկության առաջադիմությունը։ Բոլոր չորս ցուցանմուշների մասնիկները (հիմնականում գաղափարները և տեխնոլոգիան) վերափոխվեցին և վերատեղադրվեցին Դիսնեյլենդում, սակայն ''Փոքր աշխարհ է''-ի դեպքում այն շատ նման է բնօրինակին{{sfn|Barrier|2007|p=293}}<ref name="WDFM: Fair" />։

[[1960]]-ականների կեսերին Դիսնեյն արդեն ծրագրել էր ստեղծել լեռնադահուկային հանգստավայր [[Միներալ Կինգ|Միներալ Կինգում]]՝ում՝ [[Կալիֆոռնիա|Կալիֆոռնիայի]]յի [[Սիեռա Նևադա (Կորդիլիերաներ)|Սիեռա Նևադայում]] գտնվող սաղցադաշտային հովտում։ Նա մասնագետների վարձեց, որոնցից էր օրինակ դահուկասահքի հանրահայտ մարզիչ և դահուկասահքի տարածքի գծագրող [[Ուիլլի Շաֆլեր|Ուիլլի Շաֆլերը]]ը{{sfn|Gabler|2006|pp=621–23}}<ref name="Ski: Schaeffler" />{{efn|Disney's death in 1966, and opposition from conservationists, stopped the building of the resort.{{sfn|Gabler|2006|p=631}}}}։ Դիսնեյլենդի ստուդիային բերած մեծ եկամուտով հանդերձ, Դիսնեյը շարունակում էր նոր սրահներ փնտրել այլ ատրակցիոնների համար։ [[1965]] թվականի վերջին նա հայտարարեց, որ ծրագրեր ունի մեկ այլ թեմատիկ այգի կառուցելու, որը պետք է կոչվեր «Դիսնեյ Աշխարհ»(այժմ [[Դիսնեյ Ուորլդ|Ուոլթ Դիսնեյ Աշխարհ]])՝ [[Օռլանդո (Ֆլորիդա)|Օռլանդո Ֆլորիդայից]] մի քանի մղոն հարավ-արևմուտք։ Դիսնեյ Աշխարհը պետք է ներառեր «Կախարդական թագավորությունը» (Դիսնեյլենդի ավելի մեծ և ավելի լավ տարբերակը), որն ուներ նաև գոլֆի դասեր և հյուրանոց-հանգստավայրեր։ Դիսնեյ Աշխարհի սիրտը պետք է լիներ «[[Վաղվա Փորձարարական Բնօրինակ Միություն]]»(EPCOT)-ը,{{sfn|Gabler|2006|pp=606–08}} որին նա նկարագրում էր այսպես․

[[1966]] թվականին Դիսնեյը բիզնեսներ հովանավոր Վաղվա փորձարարական բնօրինակ միություն-ի պատրաստակամության շնորհիվ{{sfn|Thomas|1994|p=307}}: Նա սկսեց ավելի մեծ մասնակցություն ունենալ ստուդիայի ֆիլմերի ստեղծման գործընթացում և նաև մեծապես ներառվեց [[Ջունգլիների գիրքը (մուլտֆիլմ)]] -ի զարգացման և բարելավման մեջ, ''[[Ամենաուրախ միլիոնատերը|]]''Ամենաուրախ միլիոնատերը'']] կենդանի շարժմամբ երաժշտական մուլտֆիլմը (երկուսն էլ [[1967]] թվականի արտադրության) և ''[[Վինի Թուխը և հոգսերի օրը]]'' կարճ անիմացիոն ֆիլմը{{sfnm|1a1=Thomas|1y=1994|1p=343|2a1=Barrier|2y=2007|2p=276}}:

Դիսնեյը [[ծանր ծխող]] էր մինչև 1-ին համաշխարհային պատերազմը: Նա չէր օգտագործում զտիչով ծխախոտներ և երիտասարդ տարիներին նախընտրում էր ծխափայտ։[[1966]] թվականի նոյեմբերին, նրա մոտ հայտնաբերվեց թոքերի քաղցկեղ և ենթարկվեց [[կոբալտային բուժման]]։ Նոյեմբերի 30-ին Դիսնեյն իրեն վատ զգաց և նրան տարան [[Սուրբ ժոզեֆ հիվանդանոց]], որտեղ, իր 65-րդ տարեդարձից տասն օր հետո, դեկտեմբերի 15-ին, նա մահացավ թոքերի քաղցկեղից առաջացած [[Շրջանայինշրջանային կոլապս|շրջանային կոլապսի]]ի հետևանքով Դիսնեյի աճյունի մասունքները դիակիզվեցին երկու օր հետո և թաղվեցին [[Գլենդել (Կալիֆոռնիա)|Գլենդելի,Կալիֆոռնիայի]] [[Ֆորեսթ-Լոն Գերեզմանատանը]]{{sfn|Mosley|1990|p=298}}{{efn|A long-standing [[urban legend]] maintains that Disney was [[Cryonics|cryonically frozen]].{{sfn|Eliot|1995|p=268}} Disney's daughter Diane later stated that "There is absolutely no truth to the rumor that my father, Walt Disney, wished to be frozen."<ref name="WFP: Frozen" />}}:

Դիսնեյի ԷՓՔՈՏ-ի ապագայի քաղաքի մասին ծրագրերն իրականություն չդարձան։ Նրա մահից հետո, նրա եղբայր Ռոյը հետաձգեց իր՝ թոշակի անցնելը, որպեսզի ամբողջովին կառավարեր Դիսնեյ ընկերությունը։ Նա փոխեց ծրագրի կենտրոնացումը քաղաքից ատրակցիոնի<ref name="Esquire: EPCOT" />։ [[1971]] թվականի , Ռոյը նվիրեց Ուոլթ Դիսնեյ աշխարհը իր եղբորը<ref name="DWR: WH" />{{efn|Roy died two months later, in December 1971.{{sfn|Thomas|1994|pp=357–58}}}}։ Ուոլթ Դիսնեյյան աշխարհը զարգացավ [[1982]] թվականին ԷՓՔՈՏ կենտրոնի բացման հետ Ուոլթ Դիսնեյի գործառական քաղաքի մասին հեռանկարները փոխակերպվեցին [[Համաշխարհայինհամաշխարհային ցուցահանդես|համաշխարհային ցուցահանդեսին]]ին ավելի մոտ այգու<ref name="ATT: EPCOT" /> [[2009]] թվականին [[Սան Ֆրանսիսկոյի ամրոցում]] բացվեց Ուոլթ Դիսնեյի ընտանեկան թանգարանը, որը ծրագրել էին Դիսնեյի դուստր Դիանեն և որդի Է.Դ. Միլլերը<ref name="WDFM: About" />: Այնտեղ ցուցադրվում են Դիսնեյի կյանքից և կարիեռայից հազարավոր արտեֆակտեր, ներառյալ նրա ստացած բազմաթիվ մրցանակաները<ref name="NYT: WDFM" />: [[2014]] թվականին Դիսնեյի թեմատիկ այգիներն ամբողջ աշխարհում հյուրընկալում էին մոտավորապես 134 միլիոն այցելուների<ref name="NYDNOctober2015" />:

Դիսնեյին բազմաթիվ անգամներ պատկերել են գեղարվեստական ստեղծագործությունների մեջ: [[Հերբերտ Ուելս|Հերբերտ Ուելսն]]ն անդրադառնում է Դիսնեյին իր [[Սուրբ տագնապը]][[1938]] թվականի նովելում, որտեղ Համաշխարհային Դիկտատոր Ռադը վախենում է, որ Դոնալդ Բադին ստեղծել են որպեսզի այն ծաղրի դիկտատորին{{sfn|Pierce|1987|p=100}}։ [[1995]] թվականի հեռուստատեսության համար պատրաստված Երազը երազանք է, որ սիրտդ է պահում։ Անեթ Ֆունիցելոյի պատմությունը Դիսնեյին մարմնավորում էր Լեն Կարիոն<ref name="Variety: Dream Is a Wish" />, և Թոմ Հենքսի [[2013]] թվականի [[Փրկելով պարոն Բենքսին]] ֆիլմը<ref name="Saving Mr Banks" />։ [[2001]] թվականին Գերմանացի գրող հրատարակեց {{lang|de|Der König von Amerika}} (թարգ՝ Ամերիկայի թագավորը), Դիսնեյի ավելի ուշ տարիներին ստեղծած գեղարվեստական աշխատանք, որը վերապատկերում է նրան որպես թուլամորթ ռասիստ: Երաժիշտ Ֆիլիպ Գլասն ավելի ուշ վերածեց գիրքն [[Կատարյալ ամերիկացին]] ([[2013]]) անունը կրող օպերայի<ref name="DT: Perfect Am" />:

Դիսնեյը նոմինացվել էր 59 Օսկարների համար, որոնցից ստացել էր 22-ը, բայց հիմնականները ձայնագրություններ են<ref name="Nominee Facts" />։ Նա նոմինացվել էր երեք [[Ոսկե գլոբուս|Ոսկե Գլոբուս]] մրցանակների համար, բայց չէր ստացել դրանք, ներկայացված էր նաև երկու հատուկ մրցանակներով ([[Բեմբի|Բեմբիի]]ի([[1942|1942)]] և [[Կենդանի անապատի]]([[1953]])) համար<ref name="GG: WD" />: Նա նաև նոմինացվեց [[Էմմի (մրցանակաբաշխություն)|Էմմիի]] չորս անվանակարգերում, որոնցից ստացավ մեկը, որպես [[Դիսնեյլենդ|Դիսնեյլենդի]]ի հեռուստատեսային ծրագրերի լավագույն ռեժիսոր<ref name="Emmy: Awards" />։ Կոնգրեսի գրադարանն այս ֆիլմերից մի քանիսը ներառել էր Միացյալ Նահանգների Ազգային Ֆիլմերի գրանցամատյանում քանի որ «մշակութային, պատմական և էսթետիկ տեսանկյուններից էական նշանակություն ուներ»։ ''[[Վիլիի շոգենավը]], [[3 խոզուկները]], [[Սպիտակաձյունիկը և յոթ թզուկները]], [[Ֆանտազիա (սրճարան)|Ֆանտազիան]], [[Պինոկիո (մուլտֆիլմ, 1940)|Պինոկիոն]], [[Բեմբին]], [[Մերի Պոպինզը]]''<ref name="LoC: Film Registry" />։ [[1998]] թվականին [[Ամերիկյան ֆիլմերի ինստիտուտ|Ամերիկյան ֆիլմերի ինստիտուտը]]ը հրատարակեց ամերիկյան 100 ամենալավ ֆիլմերի ցանկը․ ըստ փորձագետների 49-րդ տեղում էր ''Սպիտակաձյունիկը և յոթ թզուկները'', իսկ 58-րդ տեղում՝ ''Ֆանտազիան''<ref name="AFI: 100" />:

Ուոլթ Դիսնեյի ընտանեկան թանգարանում գրառում է, որ Դիսնեյն «իր անզնակազմի անդամների հետ համատեղ ամբողջ աշխարհում ստացել է 950-ից ավել մրցանակներ և կոչումներ»<ref name="D23: WD" />: [[1935]] թվականին նա արժանացել է Ֆրանսիական [[Պատվավոր Լեգեոնի շքանշան|պատվո լեգիոն շքանշանի]]<ref name="Guard: Legion" />, իսկ [[1952]] թվականին պարգևատրվել է երկրի ամենաբարձր շքանշանով՝ ''{{lang|fr|Officer d'Academie}}''-ով<ref name="SMT: Academie" />։ Այն ազգային մրցանակների մեջ են մտնում Թաիլանդի թագի, Բրազիլիայի Հարավային խաչի և Մեքսիկայի Ազտեք արծվի շքանշանները<ref name="CalMuseum" />։ [[1964]] թվականի սեպտեմբերի 14-ին Միացյալ Նահանգներում նա ստացավ Ազատության Նախագահական մեդալ<ref name="WP: Freedom" />, իսկ [[1969]] թվականին հետմահու ստացավ Կոնգրեսյան ոսկե մեդալ<ref name="VNN: CGM" />։ [[1955]] թվականին նա ստացավ Աշխարհի շոումեն մրցանակը Թատրոնի տնօրենների ազգային ասոցիացիայի կողմից<ref name="CalMuseum" />, և նույն թվականին [[Ազգային Ադյուբոնյան հասարակությունը]] հանձնեց Դիսնեյին իր ամենաբարձր պարգը՝ Ադյուբոնյան մեդալը, իր ''Իրական կյանքի արկածները'' ֆիլմի միջոցով «բնությունը գնահատելու և հասկանալու համար»<ref name="Audubon Medal" />։[[1980]] թվականին աստղագետ Լյուդմիլա Կարակչինայի կողմից հայտնաբերված [[Փոքրփոքր մոլորակ|փոքր մոլորակը]]ը կոչվեց [[(4017) Դիսնեյա|4017 Դիսնեյա]]{{sfn|Schmadel|2003|p=342}}, նա ստացել է նաև պատվավոր աստիճաններ [[Հարվարդի համալսարան|Հարվարդի]], [[Եյլի համալսարան|Յեյլի]], [[Հարավային Կալիֆոռնիայի համալսարան|Հարավային Կալիֆոռնիայի]] և [[Լոս Անջելեսի կալիֆոռնյան համալսարան|Լոս Անջելեսի Կալիֆոռնիայի համալսարանների]] կողմից<ref name="D23: WD" />։

Դիսնեյին մեղադրել են հրեատյացության մեջ<ref name="NYT: Dargis" />{{efn|For example, the animator [[Art Babbitt]], an organizer of the 1941 strike at Disney's studio, claimed that he saw Disney and his lawyer attend meetings of the [[German American Bund]], a pro-Nazi organization, during the late 1930s.{{sfn|Gabler|2006|p=448}} Gabler questions Babbitt's claim on the basis that Disney had no time for political meetings and was "something of a political naïf" during the 1930s.{{sfn|Gabler|2006|pp=448, 457}}}}, չնայած նրա աշխատողներից ոչ ոք, այդ թվում նաև մուլտիպլիկատոր Արթ Բեբիթը, ով չեր համակրում Դիսնեյին, չէին մեղադրում նրան հրեատյաց մեղադրանքներ կամ ծաղրանքներ հնչեցնելու մեջ{{sfn|Gabler|2006|pp=448, 457}}: Ուոլթ Դիսնեյ ընտանեկան թագարանը հաստատում է, որ [[1930]]-ական թվականների ֆիլմերի էթնիկ կարծրատիպեր ներառված են եղել իր վաղ մուլտֆիլմերի մեջ{{efn|Examples include ''The Three Little Pigs'' (in which the Big Bad Wolf comes to the door dressed as a Jewish peddler) and ''[[The Opry House]]'' (in which Mickey Mouse is dressed and dances as a [[Hasidic Jew]]).{{sfn|Gabler|2006|p=456}}<ref name="Creative Explosion" />}}: Դիսնեյը պարբերաբար գումար էր նվիրաբերում Հրեական բարեգործական ընկերությյուններին, նա [[1955]] թվականին ստացավ «տարվա մարդ» կոչումը Բեվերլի Հիլզի [[Բնեյ Բրիտ|Բնեյ Բրիտի]]ի կողմից{{sfn|Gabler|2006|p=456}}<ref name="Creative Explosion" />, իսկ նրա ստուդիան աշխատանքի ընդունեց մեծ թվով հրեաների, որոնցից ոմանք զբաղեցրին ազդեցիկ պաշտոններ{{sfn|Gabler|2006|p=455}}{{efn|As pointed out by story artist [[Joe Grant]], which included himself, production manager Harry Tytle, and head of merchandising [[Kay Kamen]], who once quipped that Disney's New York office had "more Jews than The Book of Leviticus"{{sfn|Gabler|2006|p=455}}}}:

Ուոթսը պնդում է, որ Դիսնեյի Երկրորդ Համաշխարհային պատերազմից հետո թողարկված ֆիլմերը սահմանում են Մարշալի մշակութային ծրագիր: Նրանք սնուցում էին տաք, մշակութային իմպերիալիզմը, որը, արժեքներով,սպասելիքներով, Միացյալ Նահանգների ծաղկուն միջին դասի բարիքներով, կախարդական կերպով գերազանցեց աշխարհի մնացած մասին{{sfn|Watts|1995|p=107}}: Կինոպատմաբան Ջեյ Փ՚ Թելոթը հաստատում է, որ շատերը Դիսնեյի ստուդիան տեսնում են, որպես «մանիպուլացիայի և ճնշման լրտես», չնայած նա նկատում է, որ «պատմության ընթացքում նրա անունը անընդհատ կապվել է զվարճանքի, ընտանիքի և երևակայության գաղափարների հետ{{sfn|Telotte|2008|p=19}}»:

{{cite web|title=Dreaming of Disneyland|url=http://disney.go.com/disneyatoz/familymuseum/exhibits/articles/dreamingdisneyland/index.html|publisher=The Walt Disney Family Museum|accessdate=September 6, 2013|archiveurl=https://web.archive.org/web/20060518072723/http://disney.go.com/disneyatoz/familymuseum/exhibits/articles/dreamingdisneyland/index.html|archivedate=May 18, 2006}}</ref>