«Մուլտիպլիկացիա»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
չ կետադրական նշանը ծանոթագրությունից հետո oգտվելով ԱՎԲ |
|||
Տող 6.
Շարժապատկերները ստեղծվում են ավանդական և [[Ստոպ-կադր անիմացիա|ստոպ-կադր անիմացիոն]] մեթոդներով։ Ստոպ-կադր անիմացիայում օգտագործում են երկչափ կամ եռաչափ օբյեկտներ, ինչպես օրինակ՝ թղթի կտորներ, տիկնիկներ կամ կավե արձանիկներ։ Կադրերը ցուցադրվում են արագ հերթագայությամբ, սովորաբար 24, 25, 30, կամ 60 կադր մեկ վայրկյանում։
Լատիներեն ''animātiō'' «կենդանություն պարգևող գործողություն», ''animō'' («կենդանացնել» կամ «կյանք տալ») և ''ātiō'' («գործողություն»)
== Պատմություն ==
[[Պատկեր:Phenakistoscope 3g07690b.gif|thumb]]
Շարժման երևույթը ստանալու վաղ փորձերի օրինակները դեռևս կարելի է գտնել [[պալեոլիթ]]ի քարանձավային նկարների վրա, որտեղ կենդանիները հաճախ պատկերված էին բազմաթիվ ոտքերով։ Այդ նկարները հստակ փորձում են փոխանցել շարժման
Հարավ-արևելյան Իրանի Հրե քաղաքում (Burn City) հայտնաբերվել է [[5200]] տարվա պատմություն ունեցող հողե գավաթ, որը կարող է լինել աշխարհի ամենահին անիմացիայի ստեղծման օրինակը։ Այդ պեղածոն կրում է հինգ հաջորդական պատկերներ, որոնք ցույց են տալիս պարսկական բեզոարյան այծի, որը նետվում է ուտելու ծառի
Հնագույն չինական գրառումները հիշատակում են սարքերի մասին, որոնք, ինպպես ասում էին «տալիս էին շարժման տպավորություն» մարդկանց կամ կենդանիների մարմիններին, բայց այդ նշումներ հստակ չէին և կարող էին վերաբերել միայն մարմինների փաստացի շարժմանը տարածության մեջ։</ref> but these accounts are unclear and may only refer to the actual movement of the figures through space.<ref name="Rojas">{{cite book|last=Rojas|first=Carlos|title=The Oxford Handbook of Chinese Cinemas|url=https://books.google.am/books?id=8F1pAgAAQBAJ&pg=PA5|year=2013|publisher=Oxford University Press|isbn=978-0-19-998844-0|page=5}}</ref>
19-րդ դարում [[ֆենակիստիսկոպ]]ը ([[1832]]), զեոտրոպը ([[1834]]), պրակսինոսկոպը ([[1877]]) և սահատետրը([[կինեոգրաֆ]]) եղել են վաղ անիմացիոն սարքեր, որոնք առաջացրել են շարժման պատրանք՝ անշարժ պատկերները արագ փոփոխելով։ Բայց անիմացիան ավել չզարգացավ, մինչև [[կինոժապավեն]]ի և [[կինոարվեստ]]ի ստեղծումը [[1980]]-ական
Կինոապարատը մեկ սարքի մեջ պրոյեկտոր էր, տպիչ և տեսախցիկ, որը թույլ էր տալիս շարժվող պատկերները ցուցադրել էկրանի վրա։ Այն հայտնագործվել է աշխարհի ամենավաղ կինոգրծիչներ՝ [[Լյումիեր եղբայրներ|Օգյուստ և Լուի Լումիեր]] եղբայրների կողմից [[1894]]
Առաջին ֆիլմը, որը նկարահանվել է ստանդարտ տեսաֆիլմի հիման վրա և պարունակում է անիմացիոն հատվածներ, եղել է [[1900]] թ. ստեղծված «Enchanted Drawing»-ը, որին անմիջապես հետևել է առաջին ամբողջական անիմացիոն ֆիլմը՝ «Humorous Phases of Funny Faces»-ը, որը ստեղծվել է [[1906]] թ. Ջեյմս Բլեկտոն Ստյուարտի կողմից, ով համարվում է Ամերիկյան անիմացիայի հայրը։
Եվրոպայում [[1908]] թ. ֆրանսիացի արվեստագետ Էմիլ Կոլը ստեղծեց առաջին անիմացիոն ֆիլմը օգտագործելով ավանդական անիմացիա ստեղծելու
Առաջին տիկնիկային անիմացիոն ֆիլմի հեղինակը եղել է ազգությամբ ռուս ռեժիսոր Վլադիսլավ Ստարևիչը՝ հայտնի [[1912]] թ. նկարած «The Beautiful Lukanida»
Ավելի մանրամասն դետալնրով նկարվող անիմացիաները պահանջում էին անիմատորների ավելի մեծ թիմ՝ ամեն մի կադրի ետնաշերտն ու կերպարները ձեռքով առանձին ստեղծելու համար։ Դրանց ռեժիսորն էր [[Ուինզոր Մաքքեյ|Ուինսոր Մաքքեյ]]ը՝ հայտնի ամսագրերի ծաղրանկարիչ։ Նկարահանել է [[1911]] թ. «Littli Nemo», [[1914]] թ. «Gertie the Dinosaur» և [[1918]] թ. «The Sinking of the Lusitania» անիմացիոն ֆիլմերը։
[[1910]]-ական թթ. կարճամետրաժ ֆիլմերի արտադրությունը, որոնց անվանում էին «մուլտֆիլմեր», դարձավ առանձին ճյուղ և դրանք ստեղծվում էին կինոթատրոններում ցուցադրելու համար։ Այդ ժամանակվա ամենահաջողակ պրոդյուսերը Ջոն Ռանդոլֆ Բրեյն էր, ով անիմատոր Էրլ Հարդի հետ պատենտավորեցին շերտերով անիմացիայի գործընթացը, որը դարձավ դոմինանտ մեթոդ մինչև տասնամյակի ավարտ։
«El apostol»-ը [[1917]] թ. Արգենտինայում ստեղծված անիմացիոն ֆիլմ է, որը հանդիսանում է աշխարհի առաջին անիմացիոն խաղարկային
Համակարգչային անիմացիան դարձավ հայտնի [[1995]] թ. նկարահանված «Toy Story»(«Խաղալիքների Պատմություն») ֆիլմից հետո, որն առաջին լիամետրաժ անիմացիոն ֆիլմն էր ամբողջովին համակարգչային տեխնիկայով ստեղծված։
[[2008]] թ. անիմացիոն շուկան վաստակեց $68.4 բիլլիոն
== Ավանդական անիմացիա ==
|