«Երկաթագիր»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Երկաթագիրը''' հայկական գրատեսակ է։ Ստեղծել է [[Մեսրոպ Մաշտոց]]ը որպես գլխագիր։ Նաև վիմագրության գիր է, գրվել է քարի վրա երկաթե գրոցով, որից ստացել է ''երկաթագիր'' անունը։ Բանասիրության մեջ կոչվում է «'''բուն մեսրոպյան'''» կամ «'''մեսրոպյան երկաթագիր'''»։ Ամենահարգի հայկական գրատեսակն է։ Ի տարբերություն [[գրչագիր|գրչագրի]], որի հենքի վրա առաջացել է երկաթագիրը, երկար ու կարճ գծերը իրար են միանում ոչ թե ուղիղ, այլ կոր նուրբով։ Գրվում է երկու տողագծերի միջև, բացառությամբ որոշ տառերի (ք, փ), որոնց երկար գիծը ձգվում է ներքև, իսկ լայնը հեռանում երկարից՝ նուրբի ուղղությամբ։ Գրչության հիմնական գիր է եղել 5-ից 13-րդ դարերում։ Վիմագրության մեջ և որպես գլխագիր օգտագործվում է [[5-րդ դար]]ից մինչև այսօր։ Գլխագրի ժամանակ երկար գիծը ձգվում է վեր կամ վար։ Հենք է ծառայել նաև զարդագրերի համար։համար<ref>Կ. Ղաքադարյան, ''Հայկական գրի սկզբնական տեսակները'' — Երևան 1939</ref>։