«Տաթևի համալսարան»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 70.
Պատմության էջերը վկայում են, որ 3-րդ դարից Տաթևում գործում էր մի եկեղեցի, որն իր շրջակա հողերով 889 թվականին Սյունյաց ''եպիսկոպոս Դավիթը'' գնել է Սյունյաց ''Փիլիպպ Նահապետից'': 5 տարի հետո Փիլիպպեն '''Տաթև գյուղը''' նվիրում է վանքին:
== Տաթևի
Գլաձորի համալսարանի ավանդույթներով նույն Սյունիքում ստեղծվեց ու ծաղկում ապրեց մի նոր համալսարան` '''Տաթևի համալսարանը:''' Հայ դպրության և մշակույթի այդ փառավոր օջախի հիմնադիրը հանդիսացավ Գլաձորի նախկին սան, տաղանդավոր գիտնական ''Հովհան Որոտնեցին'' (1315-1386): 1340-ական թվականների սկզբին` Գլաձորի համալսարանի անկումից հետո, Հովհան Որոտնեցին Վայոց ձորից անցնում է Ծղուկ՝ Որոտն, և ձեռնամուխ լինում նոր կրթօջախի ստեղծմանը: Ստանալով Օրբելյան իշխանների հովանավորությունը` նա 1340-ական թվականների կեսերին տեղափոխվում է Տաթև և ավելի ամուր հիմքերի վրա դնում կրթության գործը: Կարճ ժամանակում Որոտնեցու կրթարանը վերածվում է լիարժեք համալասարանի, որտեղ գալիս էին սովորելու ոչ միայն Սյունիքից, այլև ամբողջ Հայաստանից ու Կիլիկիայից: Տաթևի համալսարանը ուսուցիչներ էր պատրաստում Սյունյաց և այլ վայրերի համար, ավելին` նրա գլխավորությամբ հաստատվում են մի շարք դպրոցներ, և ինքը դառնում է այդ դպրոցների կենտրոնը: Օգտագործելով Գլաձորի համալսարանի փորձը` Հովհան Որոտնեցին կատարելագործեց ուսումնական ծրագրերը, կանոնավորեց նոր աշակերտների ընդունելությունը և ուսումնականների աստիճանականությունը:
'''Տաթևի
Ունենալով ազգային-հասարակական հսկայական կշիռ` '''Տաթևի համալսարանը,'''
Գրիգոր Տաթևացու մահից հետո '''Տաթևի համալսարանն''' սկսեց անկում ապրել: Չնայած համալսարանի նոր ղեկավարների` Մաթեոս Ջուղայեցու, Մխիթար Տաթևացու, ինչպես նաև այլ գործիչների մեծ ջանքերին, քաղտնտեսական անապահով վիճակի հետագա բարդացման հետևանքով` Տաթևն սկսեց խամրել և XV դարի 20-ական թվականների կեսերին որպես համալսարան վերջնականապես դադարեց գործելուց:
Տող 82.
== Հովհան Որոտնեցին գիտնական և փիլիսոփա: ==
Մականունը՝ Կախիկ (1315, Սյունիքի Որոտան գավառի Վաղադնի (Վաղատին) գյուղ - 1386, Ապրակունիս), աստվածաբան, փիլիսոփա, մանկավարժ։ Սովորել է Գլաձորի համալսարանում՝ [[Եսայի Նչեցի|Եսայի Նչեցու]] և Տիրատուր Կիլիկեցու մոտ։ Նչեցու մահից հետո (1338) տեղափոխվել է Հերմոնի, ապա՝ Որոտանի վանք։ 1373
[[Հայ Առաքելական Եկեղեցի|Հայ Առաքելական Եկեղեցին]] Հովհան Որոտնեցու հիշատակը նշում է [[Մեծ պաս]]ի 20-րդ օրը:
|