«Մակրոէկոնոմիկա»–ի խմբագրումների տարբերություն

«Ավտոմատացված տնտեսության» կողմնակիցներ համարվում են 'դասական' և 'նեոդասական' մակրոտնտեսագիտության գաղափարի կողմնակիցները: Այս դպրոցը հիմնադրվել է դեռևս XVIII դարում: XVIII դարի վերջում սկսվում է դասական տնտեսագիտության տեսության զարգացման երկրորդ փուլը: Այդ ժամանակահատվածը նշանավորված է [[Ադամ Սմիթ]]ի և նրա «անտեսանելի ձեռքի սկզբունքի» զգալի ազդեցությամբ: Առաջանում են տեսակետներ տնտեսության մշտական կայունության մասին, առաջանւմ է տեսություն« «[[laissez-faire]]», որը պնդում էր. բոլոր շուկաներում գոյություն ունի բացարձակ մրցակցություն, բոլոր գները մշտապես փոփոխվում են կախված առաջարկի և պահանջարկի վիճակից և շուկան կարող է ինքնուրույն գալ հավասարակշռության: XIX դարում ի հայտ են գալիս այնպիսի տնտեսագետներ ինչպիսիք են` [[Դավիթ Ռիկարդո]]ն և [[Թոմաս Մալթուս]]ը: Հենց այս ժամանակաշրջանում ձևավորվեց ենթադրություն այն մասին, որ մակրոտնտեսության մեջ չի կարող լինել ամբողջական առաջարկի և պահանջարկի անհավասարակշռություն, որովհետև վերջինս «ինքն է ձևավորում ամբողջական պահանջարկ»:

Այս գաղափարի հիմնադիրը համարվում է [[Ժան Բատիստ Սեյ]]ը և հայտնի է որպես [[Սեյի Օրենք]]:

 

=== «Քեյնսան հեղափոխություն» և ժամանակակից մակրոտնտեսագիտության ծնունդը ===