«Կամամբեր»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 1.
'''Կամամբեր՝''' ([[Ֆրանսերեն|ֆր.]]՝ Camembert) փափուկ, յուղոտ [[Պանիր|պանիրի]] տեսակ, պատրաստված կովի կաթից: Ունի սպիտակ կամ բաց սերուցքի գույն և նուրբ ու մի քիչ սնկային համ: Արտաքինից կամամբերը պատված է չոր հացակեղևով՝ մշակված [[Geotrichum candidum]]-ով, որի վրա աճում է սպիտակ բորբոս [[Penicillium camemberti]]:
Ֆրանսիացի պոետ և արձակագիր [[Լեոն-Պոլ Ֆարգ|Լեոն-Պոլ Ֆարգը]] կամամբերի համը բնութագրում է ինչպես՝ «<nowiki/>[[Աստված|Աստծո]] ոտքի հոտ» (''{{lang-fr2|Le camembert, ce fromage qui fleure les pieds du bon Dieu}}'')<ref>{{книга|автор=Ellen Sandbeck|заглавие=Green Barbarians: Live Bravely on Your Home Planet|ссылка=https://books.google.ru/books?id=pN2PxCR_-agC&pg=PA102&dq=Camembert#v=onepage&q=Camembert&f=false|место=New York|издательство=Scribner|год=2010|pages=274|isbn=978-1416571827}}</ref>.{{Տեղեկաքարտ Պանիր|Камамбер=Камамбер}}
== Պատրաստում ==
Կամամբերը պատրաստվում է կովի կաթից, որի մեջ երբեմն ավելացնում են քիչ քանակությամբ յուղազուրկ [[կաթ]]: Կամամբերի չափերը. հաստությունը՝ 3.1 սմ, տրամագիծը՝ 11.3 սմ, քաշը՝ 340 գրամ: 25 լիտր կաթից կարելի է ստանալ այդպիսի 12 պանիր:
Շոգ եղանակին կամամբեր արտադրելու դժվարություններ են առաջանում, այդ իսկ պատճառով սովորաբար այն արտադրում են սեպտեմբերից մայիս ընկած ժամանակահատվածում: Ամենալավ պանիրը ստացվում է երկու բաղադրատոմսով՝ թանձրուկի կեսը երեկոյան տեղափոխում են ֆորմայի մեջ, մնացածը ավելացնում են հաջորդ առավոտյան: 27 °C-ով 4.5 լ կաթին ավելացնում են 0.5 մլ շրդանային մակարդակ (րեննինա): Մերվելը սկսում է երկու ժամից, այնուհետեև պետք է աստիճանաբար կաթը խառնել, բաց չթողնելով մնացած սերուցքը: Քանի որ գործարանում հնարավոր է կամամբերին բնորոշ բորբոս չառաջանա, բորբոսի կուլտուրան կարելի է պատրաստել կամամբերի լավ կտորից, որը պետք է գցել կաթի մեջ մինչ շրդանային մակարդակ ավելացնելը:▼
▲Շոգ եղանակին կամամբեր արտադրելու դժվարություններ են առաջանում, այդ իսկ պատճառով սովորաբար այն արտադրում են սեպտեմբերից մայիս ընկած ժամանակահատվածում: Ամենալավ պանիրը ստացվում է երկու բաղադրատոմսով՝ թանձրուկի կեսը երեկոյան տեղափոխում են ֆորմայի մեջ, մնացածը ավելացնում են հաջորդ առավոտյան: 27 °C-ով 4.5 լ կաթին ավելացնում են 0.5 մլ շրդանային մակարդակ (րեննինա): Մերվելը սկսում է երկու ժամից, այնուհետեև պետք է աստիճանաբար կաթը խառնել, բաց չթողնելով մնացած սերուցքը: Քանի որ գործարանում հնարավոր է կամամբերին բնորոշ բորբոս չառաջանա, բորբոսի կուլտուրան կարելի է պատրաստել կամամբերի լավ կտորից, որը պետք է գցել կաթի մեջ մինչ շրդանային մակարդակ ավելացնելը:
Թանձրուկը լցնում են մետաղական ֆորմայի մեջ, որոնք դրված են ծղոտե ծածկերի վրա: Պանիրը թողնում են մնա ամբողջ գիշեր, առավոտից այն կրճատոում է իր իրական չափի մոտավորապես 2/3-ը: Առավոտյան նորից կրկնվում է ամբողջ գործընթացը, սակայն ֆորմայի մեջ մինչև նոր թանձրուկ ավելացնելը հին թանձրուկի մակերեսը զգուշությամբ խառնում են: Նոր թանձրուկ ավելացնելուց մեկ օր հետո պանիրը պետք է լինի բավականին պինդ, որպեսզի այն կարողանան շրջել: Այս գործողությունը պահանջում է մեծ հմտություն:▼
▲Թանձրուկը լցնում են մետաղական ֆորմայի մեջ, որոնք դրված են ծղոտե ծածկերի վրա: Պանիրը թողնում են մնա ամբողջ գիշեր, առավոտից այն կրճատոում է իր իրական չափի մոտավորապես 2/3-ը: Առավոտյան նորից կրկնվում է ամբողջ գործընթացը, սակայն ֆորմայի մեջ մինչև նոր թանձրուկ ավելացնելը հին թանձրուկի մակերեսը զգուշությամբ խառնում են: Նոր թանձրուկ ավելացնելուց մեկ օր հետո պանիրը պետք է լինի բավականին պինդ, որպեսզի այն կարողանան շրջել: Այս գործողությունը պահանջում է մեծ հմտություն:
Երբ թանձրուկը հավաքվում է ֆորմայի պատերին աղ են ցանում: Այնուհետև պանիրը դնում են դարակների վրա և օրվա ընթացքում երկու անգամ շրջում: Երբ արդեն պարզ տեսանելի է լինում սպիտակ բորբոսը պանիրը տեղափոխում են չոր տեղ, որտեղ հնարավոր կլինի հետևել ջերմաստիճանին ու խոնավությանը: Ամենաբարենպաստը՝ 13 °C է, իսկ օդը պետք է լինի թույլ խոնավ: Հետևյալ պայմանների շնորհիվ բորբոսի առաջացումը կատարվում է արագ, և շուտով սպիտակ բորբոսը դառնում է կապույտ, այդպես պանիրն ունենում է կապտա-մոխրագույն տեսք: Բորբոսը կարող է ունենա նաև մուգ կանաչ կամ սև գույն, եթե օդը չոր է: Պանիրն այնուհետև տեղափոխում են 10 °C ջերմաստիճան և բարձր խոնավություն ունեցող մեկ այլ նկուղային տարածք։ Այս պայմաններում բորբոսի առաջացումը զգալիորեն դանդաղում է, իսկ այն ձեռք է բերում կարմրա-շագանակագույն երանգ։ Այսպես պանիրը դառնում է կպչուն և հասուն։
[[Պատկեր:Camembert sign.jpg|alt=Գյուղ կամամբեր|border|ձախից|մինի|228x228փքս|Գյուղ Կամամբեր]]
Կտրելու ժամանակ պանիրը պետք է լինի պինդ։ Պանրի պինդ և կիսաջրիկ զանգվածը ցույց է տալիս, որ այն վատ է պատրաստված։ Կամամբերի ճիշտ հասունացումը ստուգվում է նրա մակերևույթի վրա բորբոսի տարբեր երանգների առաջացման հաջորդականությամբ։ Ինչպես արդեն նշեցինք, սպիտակ բորբոսը վերափոխվում է կապտա-մոխրագույնի, իսկ հետո կարմրա֊շագանակագույնի։ Եթե հաջորդականությունը այլ է, ուրեմն պանիրը առաջնակարգային չի լինի։
== Պատմություն ==▼
<br />
Պանիրը, որին անվանում են կամամբեր, ի հայտ եկավ 19֊րդ դարում։ 1890 թվականին ինժեներ Մ. Րիդելը հորինեց փայտե տուփ, որը օգտագործվեց այդ պանրի տեղափոխման համար և թույլ տվեց այն արտահանել, հատկապես ԱՄՆ, որտեղ այն հայտնի դարձավ։ Այդ տուփերը օգտագործվում են մինչև հիմա։▼
▲== Պատմություն ==
▲Պանիրը, որին անվանում են կամամբեր, ի հայտ եկավ 19֊րդ դարում։ 1890 թվականին ինժեներ Մ. Րիդելը հորինեց [[Փայտ|փայտե]] տուփ, որը օգտագործվեց այդ պանրի տեղափոխման համար և թույլ տվեց այն արտահանել, հատկապես ԱՄՆ, որտեղ այն հայտնի դարձավ։ Այդ տուփերը օգտագործվում են մինչև հիմա։
Կամամբերը ճանաչում ունեցավ Առաջին համաշխարհային պատերազմի ժամանակ։▼
Պատերազմի ընթացքում զորքի համար գնում էին կանտալ ([./https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9A%D0%B0%D0%BD%D1%82%D0%B0%D0%BB%D1%8C_(%D1%81%D1%8B%D1%80) канталь)] և գրյուեր ([./https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%93%D1%80%D1%8E%D0%B9%D0%B5%D1%80_(%D1%81%D1%8B%D1%80) грюйер)], որը չէր բավականացնում։ Նորմանդական պանրի արտադրողները սկսեցին զորքին մատակարարել մեծ քանակությամբ կամամբեր։▼
▲Կամամբերը ճանաչում ունեցավ [[Առաջին համաշխարհային պատերազմ|Առաջին համաշխարհային պատերազմի]] ժամանակ։
[[Պատկեր:Camembert1.jpg|alt=Կամամբեր պանիր|մինի|Կամամբեր]]
▲Պատերազմի ընթացքում զորքի համար գնում էին կանտալ (
== Լեգենդ ==
Համարվում է, որ առաջին կամամբերը պատրաստվել է 1791 թվականին նորմանդացի գեղջկուհի [[Մարի Արել|Մարի Արելի]] (
Պանրրի առաջացման այս լեգենդը առաջին անգամ մարդկանց ներկայացվեց ֆրանսիական փոքրիկ քաղաք՝ Վիումտեում: Ամենին ինչ սկսվեց նրանից, որ 20-րդ դարի սկզբին իր հիվանդներին բուժելու համար մի բժիշկ օգտագործեց նորմանդական պանիրը: Հիվանդները բժշկին երխտապարտ լինլու համար նրա պատվին կամամբեր գյուղից ոչ հեռու փոքր արձան կանգնեցրին: Այդպես, մարդիկ նկատեցին, որ 18-րդ դարի վերջին կամամբեր գյուղում ապրում էր Մարի Արել անունով մեկը, ով շուկայում վաճառում էր արտասովոր համ և տեսք ունեցող պանիր: 1928 թվականին Վիումտեի հրապարակում հանդիսավոր կերպով տեղի ունեցավ աղջկա և պանրի պատվին կանգնեցրած հուշարձանի բացումը:▼
▲Պանրրի առաջացման այս լեգենդը առաջին անգամ մարդկանց ներկայացվեց ֆրանսիական փոքրիկ քաղաք՝ Վիումտեում: Ամենին ինչ սկսվեց նրանից, որ 20-րդ դարի սկզբին իր հիվանդներին բուժելու համար մի բժիշկ օգտագործեց նորմանդական պանիրը: Հիվանդները բժշկին երխտապարտ լինլու համար նրա պատվին կամամբեր գյուղից ոչ հեռու փոքր արձան կանգնեցրին: Այդպես, մարդիկ նկատեցին, որ 18-րդ դարի վերջին կամամբեր գյուղում ապրում էր Մարի Արել անունով մեկը, ով շուկայում վաճառում էր արտասովոր համ և տեսք ունեցող պանիր: 1928 թվականին Վիումտեի հրապարակում հանդիսավոր կերպով տեղի ունեցավ աղջկա և պանրի պատվին կանգնեցրած հուշարձանի բացումը:
== Գրականություն ==
Ծանոթագրություն▼
<br />
▲== Ծանոթագրություն ==
<references /><nowiki>{{Արտաքին հղումներ}}</nowiki>{{Արտաքին հղումներ}}
| |||