«Մասնակից:Edojanjan/Ավազարկղ Դ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
Տող 38.
=== Հայ Առաքելական եկեղեցում ===
[[Պատկեր:5part-icon-Dismas.jpg|thumb|<center>Խելամիտ ավազակը դրախտում: Ավազակին դիմավորում են [[Ենոք|Ենոքը]] և [[Եղիա մարգարե|Եղիա]] մարգարեն. աջից՝ հրեղեն սրով քերովբեն, որը հսկում է դրախտը</center>]]
[[Հայ առաքելական եկեղեցի|Հայ Առաքելական եկեղեցում]] դրախտից արտաքսումը հիշատակվում է [[Մեծ պահք|Մեծ պահքի]] ընթացքում՝ [[Բուն բարեկենդան]]ին հաջորդող կիրակի օրը: Այդ օրը կոչվում է [[Արտաքսման կիրակի]]: Բարեկենդանը խորհրդանշում է դրախտային, երջանիկ կյանքը, որին հաջորդում է մարդու անկումը և արտաքսումը<ref>[https://docs.google.com/viewer?url=https://qfiles.qahana.am/files/spirituallibrary/3077829/321885555/am/123986abc4d341022d509e781e053c71.pdf Շնորհք արք. Գալուստյան, Մեծ պահքի կիրակիների ոսկե շղթան, Ս. Էջմիածին, 2001]</ref>: Կոստանդնուպոլսի հայոց պտրիարք [[Շնորհք Գալուստյան|Շնորհք արքեպիսկոպոս Գալուստյանը]] գրում է. {{Քաղվածք|Աստված անիծեց օձին, անիծեց կնոջն ու անիծեց տղամարդուն: Նրանց համար նախապես բնական սովորույթները՝ սողալ, ծնել, աշխատել, հանկարծ վերածվեցին պատժի, և խանգարվեց նաև այն ներդաշնակ հարաբերությունը, որ կար մարդու և Աստծո միջև և ապա՝ բնության և մարդու միջև: Բանական և անբան կենդանական աշխարհների միջև թշնամություն մտավ. մարդը՝ գազաններին և գազանները մարդուն թշնամի դարձան:|Շնորհք արք. Գալուստյան, «Մեծ պահքի կիրակիների ոսկե շղթան»}}
Տող 45.
==[[Մեսիա|Մեսիական]] մարգարեությունը ==
[[Պատկեր:Garden of eden mosaic.jpg|thumb|Բյուզանդական խճանկար, [[Պալերմո]], [[Սիցիլիա]]]]
Այս դրվագում ձևավորված է Քրիստոսի մասին [[Հին Կտակարան|հինկտակարանյան]] ամենավաղ մարգարեությունը.
{{Քաղվածք|Թշնամություն պիտի դնեմ քո և այդ կնոջ միջև, քո սերնդի ու նրա սերնդի միջև: Նա պիտի ջախջախի քո գլուխը, իսկ դու պիտի խայթես նրա գարշապարը:|Ծննդ. 3:15}}
Տող 51.
== Պատկերագրական արվեստում ==
[[Պատկեր:Temptation and Fall-Sistine Chapel Ceiling.jpg|thumb|[[Միքելանջելո]], որմնանկար, [[Սիքստինյան կապելլա]]]]
[[Պատկեր:Izgnanie iz raya.jpg|thumb|left|Ռուսական որմնանկար, XVIII դար, Հովհաննես Նախակարապետի եկեղեցի, Ռոշչենիե]]
Իտալական [[Վերածնունդ|վերածննդի]] արվեստում ամենանշանավորը համարվում է [[Մազաչչո|Մազաչչոյի]] որմնանկարը [[Բրանկաչիի կապելլա|Բրանկաչիի կապելլայում]] ոչ միայն նրա համար, որ նա իր ժամանակաշրջանում առաջինն էր, որ համարձակվեց պատկերել մերկ մարմիններ, այլև շնորհիվ իր կերպարների չափազանց զգացմունքային արտահայտման և դիմախաղի:
| |||