«Մասնակից:Edojanjan/Ավազարկղ Դ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Տող 1.
'''Ադամի և Եվայի արտաքսումը դրախտից''', աստվածաշնչյան ավանդության՝ մեղսանկմանը հաջորդող դրվագ Ծննդոց գրքից:
'''Գլոսոլալիա''' ({{lang-grc|γλῶσσα}} (գլոսա) «լեզու» и {{lang-grc2|λᾰλέω}} (լալեո) «խոսում եմ»): Արտասանությունը բաղկացած է անիմաստ խոսքերից ու բառակապակցություններից, որը հասկանալի խոսքի որոշ նշաններ ունի (տեմպը, ռիթմը, հնչունաին կառուցվածքը, հանդիպող ձայների հարաբերական հաճախականությունը): Խոսքը խճճվածությամբ և սխալ կառուցված արտահայտություններով լի է: Հավատացյալին հատուկ են հուզավառության ապրումները, որի արտաքին դրսևորումն է գլոսոլալիան, որը հասկացվում է որպես «այլ» լեզվով խոսել: Նրանք խորհրդաբանորեն (միստիկորեն) հաղորդակցվում են [[Աստված|Աստծո]] հետ, և դրանից, ինչպես իրենք են համարում, առանձնահատուկ ընդունակություններ են ձեռք բերում՝ հիվանդներին բժշկելու, քարոզելու և այլն, մասնավորապես՝ լեզուներով խոսելու: [[Ծոմ|Ծոմից]] ու [[աղոթք|աղոթքից]] հետո, ինչպես իրենք են ասում, մարդն սկսում է լեզուներով խոսել, որն էլ նշան է այն բանի, որ տվյալ մարդը ստացել է [[Սուրբ Հոգի]]ն (որպես շնորհ): Սրա պատմական նախատիպը երկրորդ դարի [[Մոնտանականներ|մոնտանականներն]] էին: Ապա [[Քվակերներ|քուեյքերները]], [[Ռիվայվելիզմ|ռիվայվելիստները]], [[մեթոդիզմ|մեթոդիստները]], [[Պիետիզմ|պիետիստները]] և [[Բիլլի Գրեյմ]]ի [[1950]]-ականների գլոսոսալիան:
 
== Պատմություն ==
[[Սուրբ Գիրք|Սուրբ Գիրքը]] պարունակում է պարգևի ծագման երկու [[Մարգարե (այլ կիրառումներ)|մարգարեություն]] և այլ լեզուներով խոսելու ակնարկ: Առաջին անգամ այս պարգևի մասին կանխատեսել է [[Եսայի մարգարե|Եսայի]] մարգարեն Քրիստոսից առաջ [[VII դար]]ում:{{Քաղվածք|… այդ ժողովրդի հետ խորթ լեզվով պիտի խոսեն …|Եսայի 28:11}} [[Հիսուս Քրիստոս|Հիսուս Քրիստոսի]] մարգարեական խոստումը կատարվեց Նրա հարության 50-րդ օրը, [[Պենտեկոստե|Պենտեկոստեի]] տոնին: Քրիստոսի խոստումին սպասող աշակերտները դրոշմվեցին պատկերավոր ձևով հայտնված Սուրբ Հոգով.
 
{{Քաղվածք|Երբ Պենտեկոստեի օրերը լրացան, բոլորը միասիրտ, միատեղ էին, և հանկարծակի երկնքից հնչեց մի ձայն՝ սաստիկ հողմից եկած ձայնի նման. և լցրեց ամբողջ այն տունը, ուր նստած էին, և նրանց երևացին բաժանուած լեզուներ, նման բոցեղեն լեզուների, որոնք և նստեցին նրանցից յուրաքանչյուրի վրայ, և բոլորը լցվեցին Սուրբ Հոգով ու սկսեցին խոսել ուրիշ լեզուներով, ինչպես որ [[Սուրբ Հոգի|Սուրբ Հոգին]] նրանց խոսել էր տալիս:|Գործք 2:1-4}}
 
[[Ուղղափառություն|Ուղափառության]] ընկալմամբ [[լեզվախոսություն|լեզվախոսությունը]] [[Բաբելոնյան աշտարակ|Բաբելոնյան լեզվաանջատման]] միավորումն է և Սուրբ Հոգուց տրվող միավորման նշան: Հատկանշական է, թե ինչպես էր Սուրբ Հոգին նրանց խոսել տալիս, քանի որ յուրաքանչյուրը խոսում էր տարբեր մարդկանց հասկանալի լեզվով:
 
{{Քաղվածք|Եվ երբ այս ձայնը լսուեց, բազմությունը հաւաքուեց ու խռնուեց, որովհետև լսում էին, որ նրանք խօսում էին իրենցից յուրաքանչյուրի լեզուով: Ամենքը հիանում էին և զարմանում. ու միմյանց ասում էին. «Չէ՞ որ սրանք բոլորը, որ խոսում են, գալիլիացիներ են. բայց ինչպե՞ս է, որ մենք նրանց լսում ենք մեր յուրաքանչյուրի բարբառով, որ ծնված օրից խոսում ենք: Մենք՝ [[Պարթևներ|պարթևներ]], [[Մարաստան|մարեր]] և [[իլամ|իլամացիներ]], և նրանք, որ բնակվում են [[Միջագետք|Միջագետքում]], [[Հրեաստան|Հրեաստանում]] և [[Գամիրք|Գամիրքում]], [[Պոնտոս|Պոնտոսում]] և [[Ասիա|Ասիայում]], [[Փռյուգիա|Փռյուգիայում]] և [[Պամփյուլիա|Պամփյուլիայում]], [[Եգիպտոս|Եգիպտոսում]] և [[Կյուրենիա|Կյուրենիայի]] հարևան [[Լիբիա|Լիբիայի]] շրջաններում, և [[Հռոմ|Հռոմից]] եկածներ՝ թէ´ [[հրեաներ]] և թէ´ հրեության դարձածներ, [[Կրետե|կրետացիներ]] ու [[արաբներ]], և լսում ենք, որ նրանք խոսում են մեր լեզուներով Աստծու մեծագործությունների մասին|Գործք 2:6-11}}
 
== Սկզբնաղբյուրները և մեկնաբանությունները ==
=== Աղոթքի լեզուն ===
Համաձայն ապոկրիֆ Հոբելյանների Գրքի, մինչև մեղսանկումը Ադամն ու Եվան դրախտում ապրել են յոթ տարի:
{{Քաղվածք|Ով լեզուներ է խոսում, ինքն իրեն է հաստատում որովհետև, ով որ լեզուներ է խոսում, մարդկանց հետ չի խոսում, այլ՝ Աստծու հետ. քանզի չկա մեկը, որ հասկանա իրեն, բայց նա Հոգով արտահայտում է խորհուրդներ: Իսկ եթե չլինի մեկը, որ թարգմանի, թող լուռ մնան եկեղեցում. իրենց մտքում և Աստծու հետ թող խոսեն: Այս երրորդ անգամն է, որ գալու եմ ձեզ մոտ, որպէսզի երկու կամ երեք վկաների բերանով հաստատվի ամեն բան: Իսկ արդ, ի՞նչ. պիտի աղոթեմ հոգով, պիտի աղոթեմ նաև մտքով: [[Սաղմոս]] պիտի ասեմ հոգով, սաղմոս պիտի ասեմ և մտքով: Եթե աղոթում եմ օտար լեզվով, իմ հոգին է աղոթում, բայց իմ միտքը անպտուղ է: Կամենում եմ, որ դուք ամենքդ էլ լեզուներ խոսէք. ավելին՝ որ մարգարեանաք. որովհետև նա, ով մարգարեանում է, ավելի լավ է, քան նա, ով լեզուներ է խոսում. միայն թէ նա թող բացատրի, որպեսզի եկեղեցին ամրանա: Թե լեզուներ են խոսում, - երկու կամ ամենաշատը երեք հոգի,- թող մեկ-մեկ խոսեն, և թող մեկն էլ թարգմանի: Իսկ եթէ չլինի մեկը, որ թարգմանի, թող լուռ մնան եկեղեցում. իրենց մտքում և Աստծու հետ թող խոսեն: Ուստի, նա, ով լեզուներ է խոսում, թող աղոթի, որ կարողանա էլ մեկնել:|Ա Կորնթ. 14}}
Ինչպես Կորնթացիների 14-րդ գլխում է ասվում լեզվախուսութեան մասին, լեզվախոսության թարգմանությունը՝ որպես պարգև, մարգարեության և լեզվախոսության միմյանց կապող օղակն է:
 
Մեղսանկումից հետո Աստված նզովում է (Ծննդ. 3:14-19).
Լեզվախոսությունը որպես հրաշք [[Նոր Կտակարան|Նոր Կտակարանում]] հայտնվում է երկու անգամ. առաջին անգամ [[Վերնատուն|Վերնատանը]] Պենտեկոստեի օրը և երկրորդ անգամ [[Կոռնելիուս|Կոռնելիուսի]] տանը
* Օձին. ''«Քանի որ այդ բանն արեցիր, անիծյալ լինես երկրի բոլոր անասունների ու գազանների մեջ: Քո լանջի ու որովայնի վրա սողաս, ողջ կյանքումդ հող ուտես: Թշնամություն պիտի դնեմ քո և այդ կնոջ միջև, քո սերնդի ու նրա սերնդի միջև: Նա պիտի ջախջախի քո գլուխը, իսկ դու պիտի խայթես նրա գարշապարը:»''
{{Քաղվածք|Եվ մինչ Պետրոսը դեռ այս բաներն էր ասում, Սուրբ Հոգին իջավ բոլոր նրանց վրա, ովքեր այս խոսքը լսում էին: Ծագումով հրեա հավատացյալները, որոնք [[Պետրոս առաքյալ|Պետրոսի]] հետ էին եկել, զարմացան, որ հեթանոսների վրա ևս Սուրբ Հոգու շնորհները հոսում են. որովհետև լսում էին, որ նրանք լեզուներ էին խոսում և փառաբանում Աստծուն: Այն ժամանակ Պետրոսը պատասխանեց. «Ո՞վ կարող է արգելել, որ ջրով մկրտվեն սրանք, որոնք ևս Սուրբ Հոգին ընդունեցին, ինչպես և մենք»: Եվ հրամայեց նրանց մկրտվել հանուն Հիսուս Քրիստոսի: Այն ժամանակ նրան աղաչեցին, որ մի քանի օր այնտեղ մնա:|Գործք 10:44-48}}
*Եվային. ''«Պիտի անչափ բազմացնեմ քո ցավերն ու քո հառաչանքները: Ցավերով երեխաներ պիտի ծնես, քո ամուսնուն պիտի ենթարկվես, և նա պիտի իշխի քեզ վրա:»''
== Արտաքին հղումներ ==
*Ադամին. ''«Քանի որ անսացիր քո կնոջ ձայնին և կերար այն ծառի պտղից, որի՛ց միայն քեզ պատվիրեցի չուտել, բայց կերար դրանից, թող անիծյալ լինի երկիրը քո արածի պատճառով: Տանջանքով հայթայթես քո սնունդը քո կյանքի բոլոր օրերին: Փուշ ու տատասկ թող աճեցնի քեզ համար երկիրը, և դու դաշտային բույսերով սնվես: Քո երեսի քրտինքով ուտես հացդ մինչեւ հող դառնալդ, որից ստեղծվեցիր, որովհետև հող էիր և հող էլ կդառնաս:»''
* [https://azbyka.ru/fenomen-glossolalii#glossolalija_v_drevnem_mire Նյութը՝ Azbyka.ru կայքում]
 
* Лестер Самралл. «Дары служений и дары Святого Духа» (Lester Frank Sumrall, «The Gifts and Ministries of the Holy Spirit»). ISBN 978-5-8445-0214-9, 0-89274-189-9. 2009 г.
Մեղսանկումից հետո ''Ադամն իր կնոջ անունը դրեց Կյանք, որովհետև նա է բոլոր մարդկանց նախամայրը: Տեր Աստված Ադամի ու նրա կնոջ համար կաշվից զգեստներ պատրաստեց և հագցրեց նրանց:'' (Ծննդ. 3:20-21): Այնուհետև Ադամն ու Եվան դուրս եկան երկիր:
* ''Lombard, Emile.'' De la glossolalie. — Лозанна — Париж, 1910.
 
* ''Коновалов Д. Г.'' Религиозный экстаз в русском мистическом сектантстве. ч. I. в. 1. — Сергиев посад. [[1908]].
{{Քաղվածք|Տեր Աստված ասաց. «Ահա Ադամը դարձավ մեզ նման մեկը, նա գիտի բարին և չարը: Արդ, գուցե նա ձեռքը մեկնի, քաղի կենաց ծառից, ուտի և անմահ դառնա»: Եվ Տեր Աստված արտաքսեց նրան բերկրության դրախտից, որպեսզի նա մշակի այն հողը, որից ստեղծվել էր: Աստված դուրս հանեց Ադամին, բնակեցրեց բերկրության դրախտի դիմաց և հրամայեց քերովբեներին ու բոցեղեն սրին շուրջանակի հսկել դեպի կենաց ծառը տանող ճանապարհները:|Ծննդ. 3:22-24}}
* {{книга|заглавие = Энциклопедия заблуждений: собрание невероятных фактов, удивительных открытий и опасных поверий|часть=Глоссолалия|автор = Кэррол, Роберт Т.|ссылка = |isbn = 5-8459-0830-2|страницы = 131|год = 2005|место = М.|издательство = Диалектика}}
 
Միդրաշ Ռաբբայի մի մեկնություն ասում է. Ասաց ռաբբի Աբա բար Կագանան. Բացեց նրան Սուրբը, օրհնյալ է Նա, ապաշխարության դռները: «Եվ հիմա՞», հարց տրվեց, ասես՝ «Իսկ հիմա ի՞նչ»: Աստված ակնարկում է, որ իրավիճակը դեռ վերականգնելի է, սպասելով, որ մարդը ապաշխարություն կցուցաբերի; Սրան Ադամը բացասաբար է պատասխանում, ինչի հետևանքով նրան արգելվում է ուտել Կենաց ծառից: Միայն ապաշխարությունից հրաժարվելուց հետո (և ոչ թե հենց մեղքից հետո) Ադամը դադարեց հավիտենական կյանքին արժանի լինելուց:
 
Միրչա Էլիադեի կարծիքով ոսկեդարի առասպելաբանությունը ծագում է նեոլիթյան հեղափոխության ժամանակներից, երբ մարդկությունը հավաքչությունից ու որսորդությունից անցում կատարեց երկրագործության ու անասնապահության:
 
Փոխաբերական իմաստով՝ արտաքսում իդեալական վայրից կատարած հանցանքի համար: