«Շառլ Օգյուստեն դը Սենտ-Բյով»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 11.
Շառլ Օգյուստենը ծնվել է 1804 թվականին, [[Փարիզ]]ի մերձակայքում՝ [[Բուլոն]]ում: Վաղ հասակում զրկվել է հորից և մնացել միայն մոր խնամքին: Բուլոնում դպրոցն ավարտելուց հետո ուսումը շարունակել է Փարիզում՝ ''Collège Charlemagne''-ում, որտեղ բժշկագիտություն է ուսումնասիրել: Սովորելուն զուգընթաց՝ Շառլը, դեռ ընդամենը քսանամյա պատանի, աշխատակցել է ''Globe'' թերթին: [[1827 թվական]]ին այդ թերթում գրախոսություն է հրատարակել [[Վիկտոր Հյուգո]]յի նոր լույս ընծայած ''Odes et Ballades'' ժողովածուի մասին, և նրանք մտերմացել են: Հյուգոյի միջոցով Սենտ Բյովը սերտ հարաբերություններ է հաստատել ռոմանտիկ բանաստեղծ [[Շառլ Նոդիե]]ի նախաձեռնած «''Cénacle''» գրական խմբակի անդամների հետ, հաճախել «Արսենալ»-ի գրադարանում նրանց պարբերական հավաքույթներին, որոնք նվիրված էին իր դարն ապրած [[Կլասիցիզմ|կլասիցիզմի]] ջախջախման և զարթոնք ապրող [[Ռոմանտիզմ|ռոմանտիզմի]] տեսական ու գործնական հիմքերի ստեղծման բազմազան ու բազմաբնույթ հարցերին: Փորձել է սիրային կապի մեջ մտնել Հյուգոյի կնոջ՝ Ադել Ֆուշեի հետ<ref>Sainte-Beuve est mis en scène dans une comédie de [[Michel Lengliney]], ''État Critique'', montée à Paris en [[2005 en littérature|2005]]. La pièce met l'accent sur ses rapports avec Madame Hugo. Voir [http://www.udp.be/telechargements/revues/Revue5.pdf Présentation d'État critique], ''Trait d'union'', octobre-décembre 2006</ref>., ինչի պատճառով ընկերների հարաբերությունները, մեղմ ասած՝ սառնացել են: Ճակատագրի հեգնանքով, երբ Սենտ Բյովն ընտրվել է Ֆրանսիական ակադեմիայի անդամ (1845 թ.), ընդունելության առթիվ նրա ճառը նվիրված է եղել Վիկտոր Հյուգոյի ստեղծագործությանը:
Սենտ Բյովը մի շարք փորձեր է կատարել համբավի հասնելու որպես վիպասան, սակայն՝ ապարդյուն: Հրատարակել է նաև բանաստեղծական մի քանի ժողովածու և դարձյալ առանց լուրջ հաջողության: Չհուսահատվելով՝ իր ուժերը փորձել է գրաքննադատության և գրականագիտության ասպարեզում: 1848 թ. եվրոպական հեղափոխությունների ժամանակաշրջանում բելգիական [[Լիեժ]] քաղաքում հանդես է եկել «''Շատոբրիանն ու նրա շրջանակը''» թեմայով դասախոսությունների շարքով: Հաջորդ տարի վերադարձել է Փարիզ, ''Le Constitutionnel'' թերթում գրականագիտական ու քննադատական հոդվածների շարքեր լույս ընծայել ''Causeries du lundi'' («''Երկուշաբթի օրվա զրույցներ''») խորագրի ներքո<ref>Anne Martin Fugier, [http://www.ehess.fr/centres/grihl/Textes/CCRH_28-29/11.pdf « Le Salon
Ի տարբերություն Վիկտոր Հյուգոյի՝ նա համաձայնել է 1852 թ. համագործակցել Ֆրանսիական երկրորդ կայսրության հետ: [1865 թվական]]ից մինչև իր մահը՝ [[1869 թվական]]ը եղել է սենատի անդամ: Այստեղ նա բարձրացրել է մտքի և խոսքի ազատության հետ կապված հարցեր<ref>[http://www.senat.fr/evenement/archives/D28/sbeuve1.html Charles-Augustin Saint-Beuve] sur le site du Sénat.</ref>:
| |||