«Անաստաս II (Հռոմի պապ)»–ի խմբագրումների տարբերություն

Անաստաս II-ը ծնվել է [[Հռոմ|Հռոմում]]՝ հոգևորականի ընտանիքում<ref>{{cite book|author=George L. Williams|title=Papal Genealogy: The Families And Descendants Of The Popes|url=https://books.google.am/books?id=-mq7ctwMNdoC&pg=PA255|accessdate=8 March 2013|year=2004|publisher=McFarland|isbn=978-0-7864-2071-1}}</ref>: Մինչ Պապ ընտրվելը եղել է սարկավագ: Անաստաս II պապի ընտրությունը կապված էր Հռոմի եկեղեցու ազդեցիկ շրջանակի մի մասի ցանկության հետ՝ [[Կոստանդնուպոլսի տիեզերական պատրիարքություն|Կոստանդնուպոլսիբյուզանդական տիեզերական պատրիարքությանեկեղեցու]] ցանկության հետ, ինչպեսփոխհարաբերություններում նաև՝ նրաիր նախորդների փոխհարաբերություններըկոշտ Բյուզանդականգծից Եկեղեցու հետհեռանալու, գտնելհաշտեցման հաշտեցմանկետեր եզրերգտնելու և հաղթահարել, այսպես կոչված, ԱկակիականԱկակիոսական կործանումըսխիզմը հաղթահարելու ցանկության հետ<ref name=McBrien>{{cite book|author=Richard P. McBrien|title=Lives of the Popes: The Pontiffs from St. Peter to John Paul II|url=https://books.google.am/books?id=M3P-nITg7BQC&pg=PA82|accessdate=8 March 2013|year=1997|publisher=HarperCollins|isbn=978-0-06-065304-0|pages=82–83}}</ref><ref name=Morehead>{{cite journal|last=Morehead|first=John|title=The Laurentian Schism: East and West in the Roman Church|journal=Church History|year=1978|volume=47|issue=2|pages=125–136|doi=10.2307/3164729}}</ref>:Հռոմի պապեր [[Փելիքս III (II) (Հռոմի պապ)|Փելիքս III-ը]] (483-492 թթ.) և [[Գելասիոս I (Հռոմի պապ)|Գելասիոս I-ը]] (492-496 թթ) բախվեցին Արևելյան եկեղեցու հետ և եկեղեցուց հեռացրին շատ ուրիշ կրոնական գործիչների, այդ թվում՝ Կոստանդնուպոլսի պատրիարք ԱկակիայինԱկակիոսին: Գահակալությունից հետո Անաստասը իր առաքելությունը թողեց եպիսկոպոսներ Կրեսկոնիային և ԳերմնաինԳերմանին և կայսր [[Անաստասիոս Ա (կայսր)|Անաստասիոս Ա-ին]] ուղղված ուղերձում տեղեկացնում էտեղեկացրեց իր ընտրության մասին, ինչպես նաև հույս էր հայտնումհայտնեց վերականգնելու եկեղեցական միասնությունը<ref name=Morehead/>: Իր ուղերձում Անաստաս II-ը գրում էր, որ արարողությունների արդյունավետությունը կախված չէ իրենց հոգևոր անձի անձնական հատկանիշներից, շնորհը համեմատում էր արևի ճառագայթների հետ, որոնք մաքուր և անսանձ են մնում, թեև երբեմն ներթափանցում են կեղտոտ վայրերի մեջ: Դրա հիման վրա Անաստաս II-ը, շարունակելով պատրիարք Ակակիոսին սխիզմատիկ համարել, ճանաչել է նրա ձեռնադրումը, ինչպես նաև այդ պատրիարքի կողմից կատարված մկրտության ծիսակարգերը համարել է վավեր: Նա կարծում էր, որ Ակակիոսի մահից հետո հնարավոր է վերականգնել կապը Հռոմի և Կոստանդնուպոլսի եկեղեցիների միջև։  Բայց բանակցությունները չհաջողվեցին։ Աստվածաբանական բանավեճերին մասնակցելու համար Կոստանդնուպոլս ուղարկված սարկավագ Ֆոտինի, թեսաղոնիկեցի արքեպիսկոպոս Անդրեասի (նախկինում պատրիարք Ակակիոսի կողմնակից) հետ բանակցություններ վարելու փորձերը դժգոհություն առաջացրեցին հռոմեական հոգևորականության շրջանում: Ֆոտինի ընդունման փաստը գնահատվեց որպես հավատքի դավաճանություն: Այդ ժամանակ Պապը հանկարծ մահացավ, և նրա հակառակորդները դա համարեցին աստվածային դատաստանի անվիճելի նշան:

Խմբակցությունները, որոնք ստեղծվել էին Անաստասի գահակալության ժամանակ, ազատ մնացած գահի համար առաջադրեցին իրենց թեկնածուներին: ՄրցակիցներիՀաշտության հակառակորդների հաշտության խմբակցությունը առաջարկեց Սիմմաքոսին, իսկ Անաստասիա II-ի կողմնակիցները՝ [[Լավրենտիոս (հակապապ)|Լավրենտիոսին]]<ref name=McBrien />, որը սկիզբ դարձավ, այսպես կոչված, «Լավրենտիական պառակտմանը» արևմուտքում<ref name=AlighieriMusa>{{cite book|first1=Dante |last1=Alighieri|others=Translated by Mark Musa|title=Dante's Inferno|url=https://books.google.am/books?id=TPkqYo-6QwkC&pg=PA92|accessdate=8 March 2013|year=1995|publisher=Indiana University Press|isbn=978-0-253-20930-6}}</ref>: