«Գալիլեո Գալիլեյ»–ի խմբագրումների տարբերություն

 

=== Գալիլեյ, Կեպլեր և մակընթացությունների տեսություն ===

1615 թվականին կարդինալ Բելարմինը գրեց, որ Կոպեռնիկոսի համակարգը առանց «բուն ֆիզիկական ցուցադրման այն բանի, որ [[Արեգակ|Արեգակը]] չի պտտվում [[Երկիր|Երկրի]] շուրջը, այլ Երկիրն է պտտվում Արեգակի շուրջը».<ref>[[#Reference-Reston-2000|Reston (2000, pp. 3–14).]]</ref>, հնարավոր չէ պաշտպանել: Գալիլեյը վերանայեց իր մակընթացությունների տեսությունը, որպեսզի առաջադրի այդ տեսակ ապացույցներ: Այս տեսությունը այն կարգի կարևոր էր նրա համար, որ իր «Երկու գլխավոր համաշխարհային համակարգերի երկխոսությունը» նա մտադիր էր անվանել «Ծովի [[Մակընթացություն և տեղատվություն|մակընթացության]] և [[Մակընթացություն և տեղատվություն|տեղատվության]] երկխոսություն»<ref>{{cite journal|last1=Naylor|first1=Ron|title=Galileo's Tidal Theory|journal=[[Isis (journal) | Isis]] | volume=98 | issue=1 | pages=1–22 | year=2007 | doi=10.1086/512829}}</ref>: [[Ինկվիզիցիա|Ինկվիզիցիայի]] զսհրամանով մակընթացության մասին հղումը անվանման մեջից հտեագայում հեռացվեց:

Մակընթացությունները Գալիլեյը բացատրում էր, որպես երբ Երկիրը պտտվում էր իր առանցքի և Արեգակի շուրջը, Երկրի վրայի կետերը արագանում կամ դանդաղում էին, որի պատճառով ջուրը դուրս էր ցայտում ծովերից: 1616 թվականին նա հրատարակեց մակընթացությունների վերաբերյալ իր առաջին հաշվարկը, որն ուղղված էր կարդինալ Օրսինին<ref>Finocchiaro (1989), pp. 119–133</ref>: Նրա տեսությունը տվեց օվկիանոսներում ջրավազանների ձևի և կարևորությունը՝ կախված մակընթացությունների չափերից ու ժամանակից, օրինակ, [[Ադրիատիկ ծով|Ադրիատիկ ծովի]] երկանքով աննշան են մակընթացության չափերը, համեմատ նրա եզրերի հետ: Սակայն, նրա տեսությունը չկարողացավ լիովին բացաատրել մակընթացությունների պատճառը: