«Յոթ իմաստուն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
Տող 16.
*Պիթակ Միթիլենացի
 
Ընդորում, Թալեսը միշտ առաջինն է ցանկում<ref name="Чанышев" />։
 
Մեզ հասած ամենավաղ ցանկը բերված է պլատոնյան «Պրոտագոր» երկխոսության մեջ (Ք․ա․6-րդ դար)<ref name="Чанышев" />, այդտեղ էլ հաղորդվում է դրանց մասին ավանդույթը<ref name="Шахнович" />։
Տող 30.
Ա.Ն. Չանիշևը գրում է. «Յոթ իմաստունների» իմաստութունյունը չի կարող վերագրվել ո՛չ գիտությանը, ո՛չ դիցաբանության: Այստեղ, ըստ երևույթին, դրսևորվում է փիլիսոփայության երրորդ հոգևոր աղբյուրը`առօրեական գիտակցությունը, հատկապես այն, ինչը հասնում է կենցաղային իմաստության մակարդակին, որն արտահայտվում է առածների և ասացվածքների մեջ, երբեմն վերածվում է մեծ ընդհանրացման և ստանում մեծ խորություն<ref name="Чанышев" />:
 
Մ․Ի․ Շախնովիչը նշում է, որ հին Հունաստանում փիլիսոփայության ծագումը վերածվում էժողովրդականէ ժողովրդական իմաստուն խոսքերի », և « իսկ յոթ հին հունական իմաստուններին վերագրված ասացվածքները վերադառնում են ժողովրդական բանահյուսություն»<ref name="Шахнович" />։Նա ուշադրություն է դարձնում պոեզիայի հետ դրանց կապին<ref name="Чанышев">''[[Чанышев, Арсений Николаевич|Чанышев А. Н.]]'' Курс лекций по древней философии. Учебное пособие для студентов и аспирантов философских факультетов и отделений университетов. М.: Высшая школа, 1981. [http://www.infoliolib.info/philos/chanyshev/chanyshev10.html Тема 23]</ref><ref name="DL" />։ Նա նշում է, որ յոթ իմաստուններին կարելի է անդամակցել նաև Օրփեոսին։ 3-րդ դարում Օրիգենեսը խորամանկություն ունեցավ այդ շարքին դասելու Մովսեսին և Զորոաստրին<ref name="Шахнович" />։
 
Իմաստունների խոսքերում, ըստ [[Կարլ Մարքս|Մարքսի]], «բացահայտում են բարոյական կյանքի տարրական ուժերը»<ref name="autogenerated1">[http://sm.znaimo.com.ua/docs/601/index-172351.html?page=8 ТЕТРАДЬ ВТОРАЯ — И ф. Энгельс том<!-- Заголовок добавлен ботом -->]</ref>։