Վիքիպեդիա

«Յոթ իմաստուն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը
← Նախորդ տարբՀաջորդ տարբ →
Content deleted Content added
ՎիզուալԵլատեքստ
Տող 1.
__NOTOC__
<br />
{{Врезка
| Выравнивание = right
| Без разрывов = 1
| Содержание = <pre>Есть у мудрейших обильный запас изречений,
Много для жизни полезных советов может в нём каждый найти.</pre>
| Подпись = ''[[Феокрит]]''<ref name="Шахнович">{{книга |автор=[[Шахнович, Михаил Иосифович|Шахнович М. И.]]|заглавие=Происхождение философии и атеизм |оригинал= |ссылка=http://www.gumer.info/bogoslov_Buks/Ateizm/schahn/index.php |викитека= |ответственный= |издание= |место=Л. |издательство=[[Наука (издательство)|Наука]] |год=1973 |том= |страницы= |столбцы= |страниц= |серия= |isbn= |тираж= |ref=Шахнович }} Гл. 3</ref>
}}
[[Պատկեր:Illustrerad Verldshistoria band I Ill 107.jpg|thumb|Թալես]]
'''«Յոթ իմաստուն»''' ({{lang-grc|οἱ ἑπτὰ σοφοί}}), հաճախ կարդացվող հին հունական քաղաքական և հասարակական գործիչներ, Ք․ա 7-6-րդ դարերի մտածողներ, իմաստուն և կանոնավոր կյանքի մասին խրատական ասացվածքների հեղինակներ։
Տող 13 ⟶ 7՝
 
== Հին Հունաստան ==
Նրանց անունները հայտարարվել են [[Աթենք|Աթենքում]] արխոտ Դամասիայի ժամանակ ( Ք․ա 582-581թվականներ)<ref>''[[Чанышев, Арсений Николаевич|Чанышев А. Н.]]'' [proza.ru/2010/07/02/830 Философия как слово]</ref>։
 
Հին աղբյուրները, անունների տարբեր կոմբինացիաներ են բերում, սակայն դրանցից չորսը անփոփոխ են<ref name="Чанышев" /><ref name="DL">[[Диоген Лаэртский]]. [http://filosof.historic.ru/books/item/f00/s00/z0000279/st000.shtml О знаменитых философах], I</ref>։
 
*[[Թալես ՄիլետացիՄիլեթացի]]
*[[Սոլոն|Սոլոն Աթենացի]]
*Բիանտ Պրիենացի
*Պիթակ Միթիլենացի
Տող 24 ⟶ 18՝
Ընդորում, Թալեսը միշտ առաջինն է ցանկում<ref name="Чанышев" />
 
Մեզ հասած ամենավաղ ցանկը բերված է պլատոնյան «Պրոտագոր» երկխոսության մեջ (Ք․ա․6-րդ դար)<ref name="Чанышев" />, այդտեղ էլ հաղորդվում է դրանց մասին ավանդույթը<ref name="Шахнович" />։
 
* Կլեոբուլ Լինդացի
Տող 30 ⟶ 24՝
* Հիլոն Սպարտացի
 
Ավելի ուշ [[Դիոգենես Սինոպացի|Դիոգենեսի]] ցանկում քիչ հայտնի Միսոնի փոխարեն նշված է կարինֆացի բռնակալ Պերիանդրը<ref name="Чанышев" /><ref>[http://centant.spbu.ru/centrum/publik/books/paradoxa/005.htm Э. Д. Фролов. Парадоксы истории — парадоксы античности<!-- Заголовок добавлен ботом -->]</ref>։ Նշվում է, որ այն կարող է Պլատոնի ցանկի փափոխված տարբերակը լինի<ref name="Чанышев" /><ref>[http://www.sno.pro1.ru/projects/pisistratides/varia/makarovII.htm Макаров И.А. Тирания и Дельфы в рамках политической истории Греции второй половины VII-VI в. до н.э<!-- Заголовок добавлен ботом -->]</ref>։
 
Դիոգենեսի համոզմամբ,այդ ցանկի մեջ մտնում էր Ակուսիլիասը,Անաքսագորը [[Անաքսագորաս]], Արիստոդեմը[[Արիստիդես Աթենացի|Արիստոդեսը]], Լասը, Լեոֆանոսը, Լինը, [[Օրփեոս|Օրփեոսը]], ՊամֆիլիոսըՊամփիլիոսը, Պիսիստրատը[[Պիսիստրատոս]], [[Պյութագորաս]], Ֆերեկիդը, Էպիմենիդը, Էպիհարմը <ref>[http://ulli-u.livejournal.com/59741.html Обрывок пергамента — Семь мудрецов Древней Греции]</ref><ref name="DL" />։
 
Ա.Ն. Չանիշևը գրում է. «Յոթ իմաստունների» իմաստութունյունը չի կարող վերագրվել ո՛չ գիտությանը, ո՛չ դիցաբանության: Այստեղ, ըստ երևույթին, դրսևորվում է փիլիսոփայության երրորդ հոգևոր աղբյուրը`առօրեական գիտակցությունը, հատկապես այն, ինչը հասնում է կենցաղային իմաստության մակարդակին, որն արտահայտվում է առածների և ասացվածքների մեջ, երբեմն վերածվում է մեծ ընդհանրացման և ստանում մեծ խորություն<ref name="Чанышев" />:
 
Մ․Ի․ ՇախնովիչնշումՇախնովիչը նշում է, որ հին Հունաստանում փիլիսոփայության ծագումը վերածվում էժողովրդական իմաստուն խոսքերի », և « իսկ յոթ հին հունական իմաստուններին վերագրված ասացվածքները վերադառնում են ժողովրդական բանահյուսություն»<ref name="Шахнович" />։Նա ուշադրություն է դարձնում պոեզիայի հետ դրանց կապին<ref name="Чанышев">''[[Чанышев, Арсений Николаевич|Чанышев А. Н.]]'' Курс лекций по древней философии. Учебное пособие для студентов и аспирантов философских факультетов и отделений университетов. М.: Высшая школа, 1981. [http://www.infoliolib.info/philos/chanyshev/chanyshev10.html Тема 23]</ref><ref name="DL" />։ Նա նշում է, որ յոթ իմաստուններին կարելի է անդամակցել նաև Օրփեոսին։ 3-րդ դարում Օրիգենեսը խորամանկություն ունեցավ այդ շարքին դասելու Մովսեսին և Զորոաստրին<ref name="Шахнович" />։
 
Իմաստունների խոսքերում, ըստ [[Կարլ Մարքս|Մարքսի]], «բացահայտում են բարոյական կյանքի տարրական ուժերը»<ref name="autogenerated1">[http://sm.znaimo.com.ua/docs/601/index-172351.html?page=8 ТЕТРАДЬ ВТОРАЯ — И ф. Энгельс том<!-- Заголовок добавлен ботом -->]</ref>։
 
Նշելով, մասնավորապես, Թալեսին՝ Մարքսը ասել է․ « Հունական փիլիսոփայությունը սկսվել է յոթ իմաստուններից<ref name="autogenerated1" />» ։ Ըստ Հեգելի՝[[Գեորգ Վիլհելմ Ֆրիդրիխ Հեգել|Հեգելի]]՝ «նրանք գտնվում են փիլիսոփայության պատմության շեմին»<ref name="Шахнович" />։
 
== Տես նաև ==
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/wiki/Յոթ_իմաստուն» էջից