«Սոսյաց անտառ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
Ոչ հանրագիտարանային հատվածի հեռացում
Տող 9.
Սոսին հայերի մոտ հեթանոսական շրջանում համարվել է նվիրական և պաշտելի ծառ։ Այս անտառում հմայություն էին անում, ունկնդրելով ծառերի սոսափյունը։ Սոսյաց անտառի նվիրյալը դյուցազն էր համարվում։ [[Հռոմեական կայսրություն|Հռոմեացիներն]] սոսին ծառն անվանել են «Հայկական սոսի»։
 
Անտառը գոյություն է ունեցել 2300 տարի սկսած մ․թ․ա․ 25-րդ դարից մինչև 301 թվականը, երբ ազգային մշակութային ողնաշարը կոտրելու նպատակով քրիստոնյա բարբարոսները գրիգոր խավարչի գլխավորությամբ գիտական կաճառներն էին ոչնչացնում ու թալանում դրանք հեթանոսական կոչելով։ Դեպքերը վկայված են '''Ագաթանգեղոսի "Պատմություն Հայոց"''' աշխատությունում և բարբարոսության, վանդալիզմի և այլատյացության զանգվածային սպանդի փոխարեն ներկայացված են որպես սխրանք։
 
== Ծանոթագրություններ ==