«Արևմտյան Հայաստան»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 11.
Օսմանյան տիրապետության հաստատումից հետո Արևմտյան Հայաստանից դեպի [[Կոստանդնուպոլիս]] են ներհոսել հայ վաճառականական և արհեստավորական դասերի ներկայացուցիչներ, մտավորականներ։ Դրան նպաստել են [[Պոլսի հայոց պատրիարքություն|Կոստանդնուպոլսի հայոց պատրիարքության]] հիմնումը ([[1461]]) և [[հայեր]]ին տրամադրվող առանձնաշնորհումները, որոնց շնորհիվ առաջացել է չելեբիական, ապա՝ ամիրայական դասը։
Ամասիայի պայմանագրի կնքումից քիչ անց վերսկսված ռազմական գործողությունները երկու բռնապետությունների միջև փոփոխական հաջողություններով շարունակվել են մինչև Կասր–Շիրինի պայմանագիրը ([[1639]]), Որը նրանց միջև սահմանագիծ է հաստատել [[Ջավախք]]ի լեռները, [[Ախուրյան գետ]]ը (մինչև [[Արաքս]]ի հետ միացման վայրը), [[Հայկական Պար]]ը, [[Վասպուրական]]ի լեռները և Զագրոսի լեռնաշղթան։ Արևմտյան Հայաստանի տարածքը բաշխվել է [[Էրզրում]]ի, [[Կարս]]ի, [[Վան]]ի, [[Բայազետ]]ի, Չըլդըլրի, [[Դիարբեքիր]]ի և [[Սեբաստիա]]յի փաշայությունների միջև, որտեղ իրենց գոյությունը կարողացել էին պահպանել [[Սասուն]]ի, Սավուրի, [[Ճապաղջուր]]ի, [[Մանազկերտ]]ի, Իսյանի, [[Խնուս]]ի, Տուժկի կիսաանկախ հայկական համայնքները։ Չնայած երկարատև պատերազմներին, բռնի և կամավոր արտագաղթերին, քրդական աշիրեթների վերաբնակեցմանը՝
[[1897]] թվականին արդեն Արևմտյան Հայաստանը բաժանված էր [[Վանի վիլայեթ|Վանի]], [[Էրզրումի վիլայեթ|Էրզրումի]], [[Սեբաստիայի վիլայեթ|Սեբաստիայի]] (Սվազ), [[Բիթլիսի վիլայեթ|Բիթլիսի]], [[Դիարբեքիրի վիլայեթ|Դիարբեքիրի]], [[Խարբերդի վիլայեթ|Խարբերդի]], [[Տրապիզոնի վիլայեթ|Տրապիզոնի]] վիլայեթների, որոնք չնչին փոփոխություններով հարատևեցին մինչև [[առաջին համաշխարհային պատերազմ]]ը։
Տող 36.
Ամենուր և միշտ չէ, որ երիտթուրքական վանդալներին հաջողվել է հեշտությամբ ի կատար ածել իրենց դժոխային ծրագիրը։ Արևմտյան Հայաստանի և Թուրքիայի հայաբնակ բազմաթիվ վայրերում հայ ժողովուրդը զենքը ձեռքին ծառացել է դարավոր ոսոխի դեմ՝ գիտակցելով, որ փրկության այլ ելք չկա։ Հայ ժողովրդի պատմության տարեգրության էջերում ընդմիշտ կմնան [[Վան]]ի, [[Շատախ]]ի, [[Հայոց Ձոր]]ի, [[Արճեշ]]ի, [[Թիմար]]ի, [[Սասուն]]ի, [[Մուշ]]ի, [[Մուսա լեռ]]ան, [[Շապին Գարահիսար]]ի, [[Ուրֆա]]յի հերոսամարտերը։
1915-16 թվականներին ռազմական գործողությունների ընթացքում ռուսական զորքերը գրավել են Արևմտյան Հայաստանի տարածքի նշանակալի մասը։ Հոկտեմբերյան հեղափոխությունից հետո Խորհրդային Ռուսաստանի կառավարությունը 1917 թվականին դեկտեմբերի 29–ին հրապարակեց Թուրքահայաստանի մասին դեկրետը, որով պաշտպանվում էր [[Ռուսաստան]]ի օկուպացրած Թուրքահայաստանի (Արևմտյան Հայաստան) հայերի ազատ ինքնորոշման իրավունքը՝
Պարտություն կրելով առաջին համաշխարհային պատերազմում՝ Թուրքիան, այնուամենայնիվ, պահմանել էր իր տիրապետությունը Արևմտյան Հայսստանի նկատմամբ։ Դաշնակիցները Արևմտյան Հայաստանի և առհասարակ Հայաստանի հարցը լայնորեն քննարկել են Սան Ռեմոյի կոնֆերանսում (1920)։ Հայաստանի Հանրապետությանը պետք է տրվեին Արևմտյան Հայաստանի Էրզրումի, Վանի, [[Բիթլիս]]ի և [[Տրապիզոն]]ի վիլայեթներից մասեր՝ դեպի ծով ելք ունենալու պայմանով։ Հայաստանի մանդատը առաջարկվում էր [[ԱՄՆ]]–ին, իսկ հրաժարվելու դեպքում խնդրվում էր ԱՄՆ–ի պրեզիդենտից՝ անցկացնել սահմանագծում։
|