«Ինքնորոշում»–ի խմբագրումների տարբերություն

{{Կողաքարտ Ազգայնականություն}}

 

«Ազգերի ինքնորոշում» տերմինն առաջին անգամ հնչել է [[Բեռլին]]ի կոնգրեսում [[1878]], երբ որոշվում էր անկախ ճանաչել կամ ինքնավարություն տալ Օսմանյան Կայսրության տիրապետության տակ գտնվող մի շարք ազզերի և վարչական բարենորոգումներ անցկացնել [[Արևմտյան Հայաստան]]ում։ Ինքնորոշման գաղափարը լայն տարածում է գտել հատկապես գաղութային և կախյալ երկրներում ազգային-ազատագրական շարժումների ժամանակ՝ հատկապես Երկարդ համաշխարհային պատերազմի [[1939]]-[[1945]] և հետպատերազմյան շրջանում։ ՄԱԿ-ի գլխավոր ասամբլեայի 7-րդ նստաշրջանում ([[դեկտեմբերի 16]] [[1952]]) ընդունվել է «ժողովուրդների և ազգերի ինքնորոշման մասին» բանաձև [[637]]։ Ինքնորոշման իրավունքն ամրագրված է նաև «ԽՍՀՄ կազմից միութենական հանրապետությունների դուրս գալու կապի մասին» օրենքում ([[ապրիլի 3]] [[1990]])։ [[1960]] թվականին ՄԱԿ-ի գլխավոր ասամբլեան ընդունել է գաղութային երկրներին ու ժողովորոլներին անհապաղ անկախություն շնորհելու [[ԽՍՀՄ]]-ի սաաջարկած հռչակագիրը։ Յուրաքանչյուր ազգ միջազգային իրակունքի պաշտպանություն է ստանում՝ ինքնորոշման մասին իր կամքն արտահայտելու պահից։ Ազգերի ինքնորոշման իրավունքը իրավական նորմ է, պարտադիր է ՄԱԿ-ի անդամ պետությունների, ինչպես նաև այն պետության համար, որի կազմում ինքնորոշվել է ազգը։ ԼՂ ժողովուրդը [[1991]] թվականի [[սեպտեմբերի 2]]-ին, հիմք ընդունելով նաև ՄԱԿ-ի կանոնադրությամբ ամրագրված ինքնորոշման մասին դրույթները, հռչակել է իր անկախ պետականությունը։ ժողովրդի կողմից իրականացված Ազգերի ինքնորոշման իրավունքը տալիս է անկախ պետականության հռչակման միջազգային իրավազորություն, անկախ այլ պետությունների կողմից դրա ճանաչման փաստից։