«Հաց»–ի խմբագրումների տարբերություն

Հայաստանում տարածված հացատեսակներից են [[Կրկենի]]ն, [[լոշ]]ը, [[լիպոշ]]ը, [[բոքոն]]ը, [[մատնաքաշ]]ը, [[բաղարջ]]ը ,[[լավաշ]]ը, [[խորիս հաց]]ը։

 

[[Պատկեր:7-alimenti, pane, Taccuino Sanitatis, Casanatense 4182.jpg|thumb|Bread shop, ''[[Tacuinum Sanitatis]]'' from Northern Italy, beginning of the 15th century]]

Հացը հնագույն պատրաստված սննդամթերքներից է որը հայտնվել է նեոլիթական դարաշրջանում։ Առաջին հացը մի տեսակ տապակած խառնուրդ էր, պատրաստված հացահատիկներից և ջրից, եւ կարող էր հանգեցնել նաև պատահական ճաշ պատրաստելու կամ ջրի և ալյուրի հետ փորձարկված փորձերի։ Նման վաղ հացերի ժառանգները ներկայումս արտադրվում են աշխարհի տարբեր հացահատիկներից, օրինակ, [[մեքսիկա]]կան [[տորլիլա]], [[Հնդկաստան|հնդկական]] սալաթ, [[Չինաստան|չինական]] բաբաբեն, [[Շոտլանդիա|շոտլանդական]] վարսակային թխվածքաբլիթներ, հյուսիսամերիկյան եգիպտացորենի տորթեր և եթովպիական ինգեր։ Նման հաց տորթի ձևով դարձավ բազմաթիվ հնագույն քաղաքակրթությունների սննդի հիմքը. Շումերացիները գարու հաց էին ուտում, մ.թ.ա. XII դարում եգիպտացիները կարող էին գնել բլիթներ, որոնք կոչվում էին ''տա'', փողոցներում գտնվող վրաններում։ Թոխարների հուղարկավորության մեջ (մ.թ.ա 1800 թ. Լուանդի գեղեցկուհին) հայտնաբերվել է հացահատիկիվ տոպրակ և մաղ, ինչը, անշուշտ, ցույց է տալիս հացի օգտագործման փաստը։