«Մասնակից:Siranush Harutyunyan/Ավազարկղ Ա»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 11.
Տոա-Պայոի ծիսական սպանությունները ապշեցրել էին սինգապուրյան հասարակությանը։Սպանությունների հաշվետվությունները և դատական հայցերը սինգապուրի ժողովրդի ուշադրության կենտրոնում էին և մի քանի տարի շարունակ քննադատվել են։Այս իրադարձությունների հիման վրա երկու ֆիլմ է նկարահանվել։Սակայն երկու ֆիլմերն էլ սուր քննադատության արժանացան՝ սեռական հարաբերություների և բռնությունների չափից շատ տեսարանների առկայության պատճառով,ֆիլմերը այդքան էլ հայտնի չեն։Երեք մարդասպանների գործողությունները և պահվածքը ուսումնասիրվել են գիտնականների կողմից՝ քրեական հոգեբանության բնագավառում,իսկ դատավորների որոշումը դարձավ [[
<br />
Տող 26.
К 1980 году 75 % населения Сингапура обитало в социальном жилье{{sfn|Thung|1977|p= 229}} — построенных на бюджетные деньги высотных многоквартирных домах. Одним из таких районов был и Тоа-Пайо. Несмотря на высокую плотность населения, жители в основном вели замкнутую жизнь, не интересуясь происходящим за пределами их домов{{sfn|Trocki|2006|p= 146}}{{sfn|Thung|1977|pp= 231—232}}. В это время в Сингапуре был относительно низкий уровень преступности, однако в ходе провозглашения независимости начались бандитские разборки, создание тайных сообществ и [[триада (организация)|триад]]. Уровень преступности был низок благодаря строгому законодательству и его неукоснительному соблюдению{{sfn|Rowen|1998|pp= 116—117}} — это внушало гражданам чувство безопасности{{sfn|Quah|1987|p= 49}}. Однако правительство предостерегало от беспечности и организовывало чтение лекций в рамках социальной программы «Низкий уровень преступности не означает отсутствие преступлений»{{sfn|Naren|2000|p= 24}}. В 1981 году три сингапурца совершили преступление, которое потрясло нацию.
== Հանցագործության բացահայտում ==
[[Պատկեր:Toa Payoh Ritual Murders' Flat.jpg|thumb|right|Квартира Лима (выделена красным цветом) находилась в доме № 12 (справа), Тоа-Пайо Лоронг 7. К 2008 году соседние дома № 10 и 11 (в центре и слева) были снесены, на их месте появились более высокие постройки]]
Շուրջ մի քանի տարի № 12 տանը, Տոա-Պայո Լորոնգ 7-ը՝մեդիկ կոչվածը,գիշերային ծիսակատարություններ էր իրականացնում։Հարևանները մի քանի անգամ բողոքել էին իշխանություններին լսվող աղմուկի համար,սակայն որոշ ժամանակ անց ծիսակատարությունները վերսկսվում էին։{{sfn|John|1989|p= 9}} 1981 թվականի հունվարի 24-ին՝ օրվա երկրորդ կեսին, Տոա-Պայոի՝ եկեղեցում կիրակնօրյա դպրոց այցելելուց հետո,անհետացավ իննամյա Ագնես Ին Սյուկ Հոկը։Մի քանի ժամ անց աղջկա՝ մեշոկով փաթաթված դին հայտնաբերվեց № 11 տան վերելակի կողքին՝եկեղեցուց մեկ կիլոմետրից քիչ հեռավորության վրա գտնվող։
Աղջկան խեղդել էին։Հետազոտությունները ցույց տվեցին,որ աղջկա սեռական օրգանները վնասված էին,իսկ ուղիղ աղիքներում հայտնաբերել էին [[սերմնահեղուկ]]<nowiki/>ի առկայություն։Ոստիկանությունը սկսեց ակտիվ գործունեություն կատարել և հարցաքննեցին ավելի քան 250 մարդու այն տարածաշրջանից,որտեղ կատարվել էր սպանությունը,սակայն ոչ մի արդյունքի չհասան։Փետրվարի 7-ին № 10 և 11 տների արանքում ընկած ծառի տակ հայտնաբերեցին տասամյա մահացած Գազալին բին Մարզուկիին։Դրանից մեկ օր առաջ նրան հայտարարել էրն անհայտ կորած,վերջին անգամ նրան տեսել էին մի անծանոթ կնոջ հետ տաքսի նստելիս։Դատական պաթոլոգները հայտնեցին,որ մահվան պատճառ է հանդիսանում խեղդումը,դրա հետ մեկտեղ տղայի մարմնի վրա հայտնաբերվել էին խեղդելու փորձեր կատալու հետքեր,որոնք առկա էին նաև Ինի վրա։Երկրորդի դեպքում սեռական բռնության հետքեր չէին հայտնաբերվել,սակայն տղայի մեջքի վրա կային այրվածքներ,իսկ ձեռքը խոցված էր սուր գործիքով։Ավելի ուշ նրա այրան մեջ հայտնաբերեցին հագսնացնող հաբերի առկայությունը։{{sfn|John|1989|pp= 2—3}}
Ոստիկանությունը պարբերաբար արյան հետքեր հայտնաբերեց,որոնք տանում էին դեպի յոթերորդ հարկի № 12 բնակարան։Սանդուղքներից մտնելով ընդհանուր միջանցք,տեսուչ Պերեյռան ուշադրություն դարցրեց մուտքի մոտ գտնվող առաջին դռանը (մոդուլի համարը 467Ֆ)՝կրոնական խորհրդանիշների խառնուրդով (խաչ, հայելի և դանակ)։ Բնակարանի սեփականատեր Ադրիան Լիմը մոտեցավ տեսուչին և ներկայացավ,նա ասեց Պերեյռեին,որ բնակվում է այնտեղ կնոջ՝ Տան Մուի Չուի և ընկերուհու՝ Հո Կան Հունի հետ։Լիմը թույլ տվեց ոտիկանությանը խուզարկել իր բնակարանը,որտեղ էլ արյան հետքեր հայտնաբերվեցին։Սկզբում Լիմը փորձեց արյան առկայությունը մեկնաբանել որպես մոմի հետքեր,հետո սկսեց պնդել,որ հավի արյուն է։{{sfn|Narayanan|1989|pp= 166—167}}Հետո ոստիկանությունը հայտնաբերեց թղթեր,որոնց վրա գրված էին սպանված երեխաների անձնական տվյալները։ Լիմը մեղադրանքից խուսափելու համար ասաց,որ Գազալինը այցելել էր իրեն,որպեսզի դադարեցներ քթի արյունահոսությունը։{{sfn|John|1989|pp= 7—8}} Ոստիկանները նկատեցին,որ Լիմը գորգի տակից հանեց մի մազափունջ և փորձեց վերացնել դրանք զուգարանում,բայց նրանք հասցրեցին կանգնեցնել բնակարանի սեփականատիրոջը։Ավելի ուշ դատաբժշկական փորձաքննություն անցակվեց,որի արդյունքում պարզվեց,որ մազերը պատկանում են Ինին։{{sfn|Narayanan|1989|p= 9}}Խնդրելով Լիմին հետաքննել,Պերեյռան տեղացի գործընկերներից նամակ ստացավ,որ մեդիկը ներկա դրությամբ բռնաբարության հոդվածով հետաքննության մեջ է։Լիմը՝ լսելով Պերեյռայի բանակցությունները,ինքնատիրապետումից դուրս եկավ,նրան հետևց նաև Հոն,ով հանկարծակի սկսեց ձեռքերին ազատություն տալ և բղավել ոստիկանների վրա։Ոստիկանությունը բավարար փաստեր հավաքեց,շղթայեց բնակարանը,որպես հանցագործություն կատարված վայր և Լիմին երկու կանանց հետ հարցաքննության կանչեցին։{{sfn|John|1989|p= 8}}
== Մեղադրվողներ ==
=== Ադրիան Լիմ ===
Адриан Лим родился 6 января 1942 года, он был старшим сыном в семье среднего класса{{sfn|John|1989|p= 10}}. В суде сестра Лима назвала его вспыльчивым человеком{{sfn|John|1989|p= 162}}, его отчислили из средней школы, и некоторое время он работал информатором Департамента внутренней безопасности. С 1962 года в течение трёх лет он работал электриком на кабельной радиокомпании «Rediffusion», устанавливал и обслуживал оборудование, затем его повысили до сборщика накладных{{sfn|John|1989|p= 10}}. В апреле 1967 года Лим женился на своей возлюбленной детства, у супругов было двое детей. Перед свадьбой он принял [[католицизм]]{{sfn|Narayanan|1989|p= 80}}. Лим и его семья жили в съёмной квартире, затем в 1970 году они купили трёхкомнатную квартиру на седьмом этаже (номер модуля 467F) в доме № 12, Тоа-Пайо{{sfn|Narayanan|1989|p= 80}}.
|