«Մասնակից:Սավադյան Միլենա/Ավազարկղ1»–ի խմբագրումների տարբերություն

Ավետարանը գրվել է Կիլիկյան թագավորությունում Սկևր վանքում (Լամբրոնից ոչ հեռու), որտեղ 12-րդ դարի վերջում ավարտվեց Կիլիկյան մանրանկարչության ոճի վերջնական ձևավորումը<ref>Академия Наук СССР//Институт Истории// Византийский временник //Том XXVIII стр-ца 278 [http://www.hist.msu.ru/Byzantine/BB%2028%20%281968%29/BB%2028%20%281968%29%20278.pdf] // Изд-во «Наука» М.- 1968 г.</ref><ref>Академия Наук СССР//Институт Истории// Византийский временник //Том XXVIII стр-ца 277 [http://www.hist.msu.ru/Byzantine/BB%2028%20%281968%29/BB%2028%20%281968%29%20277.pdf] // Изд-во «Наука» М.- 1968 г.</ref>: Ինչպես վկայում է ձեռագրի էջերի հուշագրությունը հայկական օրացույցի 647-րդ տարում (1198 թվականին հունվարի 31 - 1199 թվականին հունվարի 30-ը), գրող ու մանրանկարիչ Գրիգոր Մուլցեցին ավարտել է աշխատանքը:

[[1930 թվական|1930 թվականին]] Ավետարանը նկարագրվել է Ներսես Ակինյանի կողմից: Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից առաջ այն պատկանում էր Լվովի հայկական համայնքին: Արևմտյան Ուկրաինան ԽՍՀՄ-ին անդամակցելուց և Լվովի ու Արևմտյան Ուկրաինայի հայերի Լեհաստանում վերաբնակեցումից հետո, Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի սկիզբի հետ մեկտեղ, ձեռագրերի հետքերը անհետացել են: 1993 թվականին Ավետարանը հայտնաբերվել և ցուցադրվել է Գնեզնոյում դոկտոր Գյունտեր Պրինցինգի և նրա լեհ գործընկեր Ք. Իլսկիի կողմից<ref name="Biz">Византийский временник //Институт истории (Академия наук СССР) // том 60-62 стр-ца 192 <blockquote>:

Ձեռագրության հայտնաբերումից հետո տարբեր երկրների մասնագետների մեծ խումբը մասնակցեց Մաինցիի Մ. Գուտենբերգի թանգարանում Գ. Պատրինգի և Ա.Շմիդթի ջանքերով կազմակերպված ձեռագրերի վերականգնմանը և ուսումնասիրությանը: Ըստ Լ.Ր. Ազարյանի, Լվովի Ավետարանը Վենետիկի հետ (1193 թվականին) հանդիսանում է ամենակարևոր ձեռագրերից մեկը, որոնք ազդել են Կիլիկյան մանրանկարչության վրա: