1969 թ. ավարտել է [[ԲաքուԱդրբեջանի պետական մանկավարժական համալսարան|Բաքվի]] մանկավարժական ինստիտուտը։ինստիտուտը]]։ 1969-1983 թթ. աշխատել է Ստեփանակերտի «Սովետական Ղարաբաղ» օրաթերթում, 1976-1983 թթ.՝ գլխավոր խմբագրի տեղակալ։ 1983-1991 թթ.՝ գրողների միության [[Լեռնային Ղարաբաղ]]ի մարզային բաժանմունքի պատասխանատու քարտուղար, 1991 թ.՝ [[ԼՂՀ]] գրողների միության նախագահ, միաժամանակ՝ միության պաշտոնաթերթ «Եղիցի լույսի» գլխավոր խմբագիր։ 1982 թվականից [[Հայաստանի գրողների միություն|Հայաստանի Գրողների միության]] անդամ է։ Վարդան անունը կնքել է [[Հովհաննես Շիրազ]]ը։ [[Ստեփանակերտի հայկական դրամատիկական թատրոն|Ստեփանակերտի Վահրամ Փափազյանի անվան հայկական դրամատիկական թատրոն]]ը և Հայաստանի պետական և ժողովրդական թատրոնները բեմադրել են Հակոբյանի «Հայելիներ» (1979) և «Քո սերը քո տունն է» (1981) «Ես հրաժարվում եմ ինձանից», «Արցախյան բալլադ» պիեսները։
Հակոբյանի քնարական բանաստեղծությունների («Մեղեդիներ», 1969, «Շանթահար կաղնին», 1974, «Մայրանում է լույսը», 1975, «Անմարելի-անմեկնելի», 1981, «Վաղվա աչքերով», 1987, «Արցախա ծուխ», 1989, «Ամարասի զանգերը», 1989 և այլ ժողովածուներ) հիմնական թեման ժամանակակից մարդու խոհերն են, կարոտի, սիրո ապրումները։
