«Մասնակից:Mary Khlkhlyan/Ավազարկղ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 125.
1960-ականներին ներքին գործերի մարմիններում Եժովովի և Բերիայի իշխանության մասին հիշողությունները դեռևս թարմ էին խորհրդային հասարակությունում: «Մութ ժամանակների ժառանգություն» հետ չասոցացվելու ցանկությունը դարձավ այն պատճառներից մեկը,համաձայն որի Վիսոցսկին կտրականապես հրաժարվեց ֆիլմում ոստիկանական համազգեստ կրելուց: Միակ դրվագը, երբ նա հայտնվեց բաճկոնով («Ահա, Շարապով, իմ տնային հագուստը, նման է գիշերազգեստի»), նկարահանվել է Ներքին գործերի նախարարի անձնական խնդրանքով:{{sfn|Кредов|2016|с=93—94}}. Իլարյոնովի խոսքերով, Վիսոցսկին «Հանդիպման վայրը» ֆիլմի հաջողությունից հետո մտածեց ֆիլմի շարունակության մասին: Ներքին գործերի նախարարության արխիվներում գտնվելով, դերասանը գործի վերցրեց,որպեսզի պատմի [[«Կարմիր աստղ» շքանշան]]<nowiki/>ի մասին, որը կրում է ֆիլմի հերոսը:
<nowiki/>{{Քաղվածքի սկիզբ}}1942 թ.-ին ձմռանը Սվերդլովսկից Մոսկվա էր գալիս սննդամթերքով բեռնված գնացք: Գնացքը հսկում էին Ներքին գործերի ժողովրդական կոմիսարիատ մի խումբ աշխատակիցներ նավապետի գլխավորությամբ: Օպերատիվ տվյալներ են ստացվել, որ Լիկհոբորյան կայարանի ժամանած գնացքը հնարավոր է հարձակման է ենթարկվել զինված խմբավորման կողմից: Որոշեցին խաբեությամբ սննդամթերքը հեռացնել վագոններից եւ դրա փոխարեն ուժեղացնել հսկողությունը: Բայց տեղի ունեցավ անահանջողություն: Փոքր խումբը ստիպված էր անհավասար պայքար մղել ավազակների հետ: Դրա արդյունքում վիրավորված նավապետը պարգևատրվում է նույն շքանշանով, ինչ և Ժեգլովը:{{sfn|Кредов|2016|с=95}}.{{Քաղվածքի ավարտ|աղբյուր=}}
Տող 227 ⟶ 225՝
Վայներ եղբայրների գրական սցենարում, Շարապովի հարևանը, Բոմզեն, ներկայացված է հետևյալ կերպ. «Նա ծեր է, նրա բարի դեմքը ամբողջովին քառակուսի ծալքեր էին, ուտելու ընթացքում Միչալ Միխալիչը ձգում է գլուխը կարճ ամրակազմ մարմնից ... և նման դառնալում [[Տորտիլա կրիային]]<nowiki/>»: {{sfn|Лазарева|2012|с=14}}. Բոմզը, չնայած հազվադեպ էր հայտնվում դրվագում, ֆիլմի հիմնական հերոսներից մեկն է: Նա աղքատ է և մենակ,նրա միակ որդին՝կոնսերվատորիայի ուսանողը, մահացավ ճակատում:{{sfn|Тулинцев|2011|с=203}}.Չնայած բոլոր կորուստներին, Միխայիլ Միխայլովիչը հավատում է «Գթասրտության դարաշրջանի» սկզբին,նա համոզված է, որ հասարակության մեջ հանցագործությունը կարող է հաղթել պատժիչ մարմիններին,և «մեր կյանքի միակ ելքը, բարեգործությունն է»:{{sfn|Блинова|1992|с=138}}. Կերպարի շրջանակներում այս արտահայտությունները հնչում են որպես բարոյականություն, բայց [[Զինովի Գերդտ|Զինվին Գերդտ]]<nowiki/>ը, որը նրանց ասել է, «բացարձակապես հակադրվել է [[ռեզոնատորներին]]<nowiki/>», ըստ կինոգետ Դմիտրի Սավելիևի, Բոմզեի դերակատար կարողացավ մշակված տեքստից «հեռացնել պաթոսները»:{{sfn|Аркус|2001|с=249}}.
Одним из сквозных символов, сопровождающих фильм «Место встречи…», является, по мнению философа [[Карасёв, Леонид Владимирович|Леонида Карасёва]], человеческая рука. Это не лобовая тема, она работает исподволь, на уровне ассоциаций, и находится за рамками «авторского ясного сознания»; тем не менее её роль в контексте сюжета весьма значительна. Так, мотив руки проходит через всю розыскную линию картины, которая начинается с поимки Маньки Облигации: ускользнув от сыщиков из ресторана, героиня хватает на улице ''за руку'' первого встречного мальчугана. Чуть позже, уже на Петровке, Жеглов сообщает коллеге: «Вот, Володя, довелось тебе ''поручкаться'' с Манькой Облигацией». На её руке обнаруживается принадлежавший погибшей Ларисе Груздевой браслет-змейка ({{lang-fr|bracelet}} — от слова «запястье»; в буквальном смысле — ''наручник'')<ref name="ЛК">{{статья|автор=[[Карасёв, Леонид Владимирович|Карасёв Л.]]|заглавие=Рука сюжета. Заметки по поводу фильма «Место встречи изменить нельзя»|ссылка=http://www.nm1925.ru/Archive/Journal6_2011_11/Content/Publication6_454/Default.aspx|язык=|издание=[[Новый мир]]|тип=|год=2011|месяц=|число=|том=|номер=11|страницы=|issn= |archiveurl=https://web.archive.org/web/20180813170910/http://www.nm1925.ru/Archive/Journal6_2011_11/Content/Publication6_454/Default.aspx |archivedate =2018-06-30|deadlink=no}}</ref>.▼
== '''Ձեռքի գործոնը (Լեոնիդ Կարասևի մեկնաբանությամբ)''' ==
▲
{{Արտաքին մեդիաֆայլեր
|topic =
Տող 237.
|video2 = [https://www.youtube.com/watch?v=PA0ABQIhjQk&feature=youtu.be&t=6170 «А ну-ка, покажите свои ручонки…»]
}}
Մանկայի հետ զրույցից սկսվում է պատմության աստիճանաբար շարժումը՝տանելով «Սև կատու» խմբավորման բացահայտմանը: Այս ճանապարհին, Ժեգլովը պետք է շփվի գող Վալկա Կապչոնիի հետ, որի հետ բիլիարդի սենյակում ունեցած երկխոսությանը, առնչվում են նաև `ձեռքերը: Խաղի ընթացքում գաղտնի գործակալը նկատում է, որ Կապչյոնիի ափերը,դատելով փափուկությունից, չգիտեին, ոչ քիրք, ոչ բահ,վերջինս պնդում է՝ասելով «Ի դեպ, քաղաքացի Ժիգլով, ձեր ձեռքերը նույնպես հանքարդյունաբերողի չեն»: Նույն թեման առաջանում է Մոսկվայի Քրեական Հետախուզության բաժնի աշխատող Կիրպիչի մասին ունեցած զրույցի ժամանակ, գողերի մասնագիտացումը կապված է հատուկ «մատերի ճարպիկության» հետ:<ref name="ЛК" />.
Աջլիկների (ոստիկաններ) և ձախլիկների (իրավախախտներ) ձեռքի թեման Կարասևի մեկնաբանության մեջ ձևավորում են ուրույն «ներքին» սյուժե ֆիլմում: Ձեռքերի աջ ու ձախ բաժանումը պայմանական է, նույնը, օրինակ, Ժեգլովը, միշտ չէ, որ վարվում է որպես արդար մարդ: Սոբոլևկայան և Վերկա-Մոդիստան իրականացնում են ինչ-որ «միջնորդության» առաքելություն: Միևնույն ժամանակ, Գորբատին իրենից ներկայացնում է «ձեռքի մեքենա», ով չի պատկանում որևէ դասակարգման,«Հանգստություն և անմարդկային ուժը դարձնում են նրան [[Ոչ մարդկային արարծ|ոչ մարդկային արարծ]], ով պատկանում է ոչ միայն օրվա աշխարհին, այլև ստորգետնյա խավարին»:<ref name="ЛК" />.
{{Քաղվածքի սկիզբ}}Ի վերջո, տեքստը ինքնին, սյուժեն «երկկողմանի» է դառնում,ոստիկանական ձեռքը, փնտրում է մյուս ավազակին (այսինքն, հիմնական հակասությունը սկսվում է հենց այստեղից, քանի որ երկու ձեռքն էլ պատկանում են նույն սոցիալական մարմնին):.{{Քաղվածքի ավարտ|աղբյուր=}}
Ֆիլմի լիրիկական գիծը, որը սկսվում է լքված երեխայի տեսարանով, նույնպես կապված է ձեռքի հետ: Դեպքի վայրում հայտնաբերվելով Ժեգլովը հարցրեց տան բնակիչներին, ովքեր են ոստիկանություն կանչել,«Դուք նրան վերցրել եք ձեր ձեռքերում»: Այս պատմությունը հանգուցալուծումը վերջին կադրերում են, երբ Շարապովը սենյակ է մտնում, տեսնում է Վարիային,ով երեխային սեղմել էր իր կրծքին։Այս պատմությունը հանգուցալուծումը վերջին կադրերում են, երբ Շարապովը սենյակ է մտնում, տեսնում է Վարիային`երեխայի կրծքավանդակը սեղմելուց: Լեոնիդ Կարասևի մեկնաբանության համաձայն, «այդ պահին աղջիկը կարող էր և չպահել երեխային, նա կարող էր, ասենք, պարզապես պառկել մահճակալին:: Ոչ, այնուամենայնիվ, նա դեռ իր ձեռքերում է, և կարելի է ասել,որ այս վերջին պատկերում հիմնական խորհրդանշական հակասությունը հետևյալն է,«եթե>> չի թույլատրվում, ապա ամեն դեպքում ջնջվում է, փափկում,և հանգստացնում»:<ref name="ЛК" />.
== '''Ֆիլմի տեքստի դերը կերպարների ձևավորման հարցում''' ==
|