«Մասնակից:Ռոզա Բարսեղյան/Ավազարկղ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Տող 203.
| length11 = 14:50
}}
Ֆիլմում բացման տիտրերի ժամանակ հնչում է [[«Nine Inch Nails»]] խմբի [[«Closer»]] երգը<ref name="title">{{cite web|url=http://www.artofthetitle.com/title/se7en/|title=Se7en (1995)|date=10 июля 2012|publisher=Art of Title|archiveurl=https://web.archive.org/web/20150925191037/http://www.artofthetitle.com/title/se7en/|archivedate=25 сентября 2015|accessdate=13 февраля 2016|lang=en|author=Ben Radatz}}</ref>, իսկ փակման ժամանակ՝ [[Դեյվիդ Բոուի]] [[«The Hearts Filthy Lesson»|«The Hearts Filthy Lesson»{{sfn|Luhr|2012|с=194}}]][[Մասնակից:Ռոզա Բարսեղյան/Ավազարկղ#cite%20note-Luhr%E2%80%942012%E2%80%94%E2%80%94194-48|<span class="mw-reflink-text">[48]</span>]][[Մասնակից:Ռոզա Բարսեղյան/Ավազարկղ#cite%20note-Luhr%E2%80%942012%E2%80%94%E2%80%94194-48|<span class="mw-reflink-text">[48]</span>]][[Մասնակից:Ռոզա Բարսեղյան/Ավազարկղ#cite%20note-Luhr%E2%80%942012%E2%80%94%E2%80%94194-48|<span class="mw-reflink-text">[48]</span>]][[Մասնակից:Ռոզա Բարսեղյան/Ավազարկղ#cite%20note-Luhr%E2%80%942012%E2%80%94%E2%80%94194-48|<span class="mw-reflink-text">[48]</span>]][[Մասնակից:Ռոզա Բարսեղյան/Ավազարկղ#cite%20note-Luhr%E2%80%942012%E2%80%94%E2%80%94194-48|<span class="mw-reflink-text">[48]</span>]][[Մասնակից:Ռոզա Բարսեղյան/Ավազարկղ#cite%20note-Luhr%E2%80%942012%E2%80%94%E2%80%94194-48|<span class="mw-reflink-text">[48]</span>]][[Մասնակից:Ռոզա Բարսեղյան/Ավազարկղ#cite%20note-Luhr%E2%80%942012%E2%80%94%E2%80%94194-48|<span class="mw-reflink-text">[48]</span>]][[Մասնակից:Ռոզա Բարսեղյան/Ավազարկղ#cite%20note-Luhr%E2%80%942012%E2%80%94%E2%80%94194-48|<span class="mw-reflink-text">[48]</span>]][[Մասնակից:Ռոզա Բարսեղյան/Ավազարկղ#cite%20note-Luhr%E2%80%942012%E2%80%94%E2%80%94194-48|<span class="mw-reflink-text">[48]</span>]]:.
 
== Ֆիլմի վերլուծությունը ==
Տող 212.
Ֆիլմը ոճականորեն համարում են [[Նեո նուար|նեո նուար]]՝ այն պարունակում է <nowiki/>[[Նուար ֆիլմ|նուարական]] ֆիլմերի բնորոշ բոլոր հիմնական տարրերը և միևնույն ժամանակ արտացոլում է այն բոլոր փոփոխությունները, որոնք սկսվել են այն ժամանակից ի վեր (հետպատերազմյան շրջանից) մինչև 20-րդ դարի 90-ական թվականները (հենց 90-ականների միտումները մշակույթում և հասարակությունում մեծ ազդեցություն ունեցան ֆիլմի խնդրի վրա){{sfn|Luhr|2012|с=191}}: Ինչպես դասական նուարական ֆիլմերում, «Յոթում» տիրում է հուսահատություն, [[անտարբերություն]], [[բռնություն]] և հասարակության անկում, չկա [[Ուրախ ավարտ|ուրախ ավարտ]], ողջ մնացած գլխավոր հերոսների ճակատագրերն անդարձ փչանում են{{sfn|Luhr|2012|с=199-200}}{{sfn|Luhr|2012|с=195—196}}{{sfn|Browning|2010|с=57}}: Սոմերսեթը հանդես է գալիս տանջված մարդու դերում, որն ապրում է մյուսներից մեկուսացված և երազում է լքել անկում ապրող քաղաքը: Նա մարմնավորում է անցյալն ու փորձը, իսկ նրա գործընկեր Միլսը` ապագան և հույսը, ֆիլմի վերջում ապագան և հույսը (Միլսը) ոչնչացվում են, ինչը նույնպես բնորոշ է նուարին{{sfn|Luhr|2012|с=195—196}}: Սյուժեն պատմում է ավելի շատ հանցագործի գործողությունների մասին, քան ոստիկանների: Ֆիլմը սկսվում է հեռուստադիտողի՝ մարդասպանի պլանի հետ ծանոթությամբ (բացման տիտրերը) և ավարտվում է դրա կատարմամբ (վերջին տեսարանը), այդպես պատմությունը վերածվում է փակ շրջանի<ref name="dvd" />: Ինքը՝ Սոմերսեթը, խոաստովանում է ոստիկանության անարդյունավետությունը և ասում է, որ նոր հուշումները կարող են հանգեցնել հաջորդ հուշումներին<ref name="allen" />:
 
Գունային գամման նույնպես թույլ է տալիս ֆիլմը դասել նեո նուար ոճին, ի տարբերություն դասական սև ու սպիտակ ժապավենի, նեո նուարը աշխատում է ոճավորված գունավորմամբ: Հաջորդ տարրը, որը ցույց է տալիս «Յոթի» ֆիլմի պատկանելիությունը նեո նուարին, կարելի է համարել հանցագործության վայրի մանրամասն պատկերը, տանջած զոհերը, ինչպես նաև հանցագործության վայրերի լուսանկարների ցուցադրումը{{sfn|Luhr|2012|с=206}}: Հատկանշական է նաև, որ ֆիլմում հնչում է ՀԴԲ- ի՝ գրադարանային ընթերցողների վերահսկողության մասին [[Պարանոյա|պարոնոիդ]] միտք: Սա պատահական չէ. Այս մտահոգություններն, իրոք, լայն տարածում են ունեցել1980-ականների ամերիկյան հասարակության մեջ և արտացոլված էին ֆիլմում{{sfn|Luhr|2012|с=207—208}}: [[Սերիական մարդասպան|Սերիական մարդասպանը]] նեո նուարի ևս մեկ տարր է և նաև հարգանքի տուրք է այնպիսի հերոսներին, որոնք հայտնվել են 80-ականներին և ակտիվորեն լուսաբանվել են [[Զանգվածային լրատվության միջոցներ|զանգվածային լրատվամիջոցներում{{sfn|Luhr|2012|с=209}}{{sfn|Thompson|2007|с=110}}]][[Մասնակից:Ռոզա Բարսեղյան/Ավազարկղ#cite%20note-Luhr%E2%80%942012%E2%80%94%E2%80%94209-61|<span class="mw-reflink-text">[61]</span>]]{{sfn|Thompson|2007|с=110}}[[Մասնակից:Ռոզա Բարսեղյան/Ավազարկղ#cite%20note-Luhr%E2%80%942012%E2%80%94%E2%80%94209-61|<span class="mw-reflink-text">[61]</span>]]{{sfn|Thompson|2007|с=110}}: Վերջապես, մեկ այլ կարևոր տարր, որով հեղինակները հարգանքի տուրք են մատուցում ժամանակին, [[Հայտնություն Հովհաննեսի|ապոկալիպիկ]] տրամադրությունները և ապագայի անորոշություն են: Սցենարը և ֆիլմը ստեղծվել են նոր հազարամյակի սկիզբից եղած վախի գագաթնակետին, երբ տարբեր կրոնական խմբեր կանխատեսում էին աշխարհի վերջը{{sfn|Thompson|2007|с=110}}{{sfn|Luhr|2012|с=210}}: «7» թիվը մշտապես հայտնվում է կինոնկարում (ֆիլմի անունը, յոթ մահացու մեղքերը, Սոմերսեթի՝ թոշակի անցնելուն մնացած օրերը, Միլսերի տանը ընթրիքի ժամը, անապատում սարսափելի ծանրոցի առաքման ժամը) և ստեղծում է առասպելական հիմք ապոկալիպիկ տրամադրությունների համար. Յոթ օրվա ընթացքում մարդասպանն, ով իրեն դրել էր Աստծո ծառայի տեղը, կատարում է յոթ հանցագործություն, որը հանգեցնում է մեկ ընտանիքի ոչնչացման: Դա կարելի է համեմատել յոթ օրերի և յոթ պատիժների հետ, որոնք հանգեցնում են աշխարհի ոչնչացմանը Ապոկալիպսիսում<ref name="allen" />{{sfn|Thompson|2007|с=112—113}}<ref name="amelin">{{cite journal|author=Григорий Амелин|year=2012|title="Se7en" Дэвида Финчера|url=http://www.nlobooks.ru/node/2264|journal=Новое литературное обозрение|language=рос.|volume=115|issue=|pages=224—235|doi=|issn=0869-6365|pmid=|archiveurl=https://web.archive.org/web/20151013213433/http://www.nlobooks.ru/node/2264|archivedate=14 жовтня 2015||мертвий-url=no}}</ref>:
 
=== Կերպարները և նրանց փոխհարաբերությունները ===
«Յոթի» կերպարներն ունեն սերտ փոխհարաբերություններ և կապեր:
 
Ի սկզբանե երկու դետեկտիվների համագործակցությունը կառուցված է նրանց հակադրության վրա{{sfn|Browning|2010|с=56}}: Առաջին տարբերությունը նրանց ռասան է՝ Սոմերսեթը [[Աֆրոամերիկացիներ|աֆրոամերիկացի]] է, իսկ Միլսը` [[Եվրոպեոիդ ռասա|եվրոպեոիդ{{sfn|Browning|2010|с=56}}]][[Մասնակից:Ռոզա Բարսեղյան/Ավազարկղ#cite%20note-Browning%E2%80%942010%E2%80%94%E2%80%9456-53|<span class="mw-reflink-text">[53]</span>]][[Մասնակից:Ռոզա Բարսեղյան/Ավազարկղ#cite%20note-Browning%E2%80%942010%E2%80%94%E2%80%9456-53|<span class="mw-reflink-text">[53]</span>]][[Մասնակից:Ռոզա Բարսեղյան/Ավազարկղ#cite%20note-Browning%E2%80%942010%E2%80%94%E2%80%9456-53|<span class="mw-reflink-text">[53]</span>]][[Մասնակից:Ռոզա Բարսեղյան/Ավազարկղ#cite%20note-Browning%E2%80%942010%E2%80%94%E2%80%9456-53|<span class="mw-reflink-text">[53]</span>]][[Մասնակից:Ռոզա Բարսեղյան/Ավազարկղ#cite%20note-Browning%E2%80%942010%E2%80%94%E2%80%9456-53|<span class="mw-reflink-text">[53]</span>]]: Նման տանդեմները նորաձև են դարձրել այնպիսի ֆիլմերը, ինչպիսիք են [[Մահացու զենք|«Մահացու զենքը»]] և [[Ոստիկանը Բևեռլի Հիլզից|«Ոստիկանը Բևեռլի Հիլզից»]]<ref name="filmru" />: Սոմերսեթն զգալիորեն ավելի մեծ է Միլսից: Նա փորձառու ինտելեկտուալ է՝ հիասթափված և ցինիկ հայացքներ ունի հասարակության և այն քաղաք մասին, որտեղ ապրում է, լավ  է վերահսկում զգացմունքները: Միլսը երիտասարդ է, հավակնոտ, եռանդուն, զիջում է Սոմերսեթին կարդացածությամբ, ագրեսիվ է և ունի մի քիչ միամիտ հայացքներ քաղաքում կյանքի վերաբերյալ: Սկզբում Սոմերսետը ուսուցչի դերում է հանդես գալիս և զգուշացնում է Միլսին, որ նա կափսոսա քաղաք տեղափոխվելու համար: Նրան նյարդայնացնում է հանցագործության վայրում կրտսեր գործընկերոջ պահվածքը, նա համոզում է նրան հետ կաննել հետաքննությունից: Դա, իր հերթին, զայրացնում է Դեյվիդին: Ինչ-որ չափով նրանց հարաբերությունները նման են [[Վերգիլիոս|Վերգիլիոսի]] և [[Դանթե Ալիգիերի|Դանթեի]] հարաբերություններին [[Աստվածային կատակերգություն|«Աստվածային կատակերգությունից»]], որը հիշատակվում է ֆիլմում: Վերգիլիոսըը մտքի ձայնը և իմաստուն ուղղորդողն է, Դանթեն լի է զգացմունքներով: Դրա օրինակ կարող է լինել այն դրվագը, երբ Սոմերսեթը կազմում է այն գրքերի ցուցակը, որոնք Միլսը պետք է կարդա, ընտրելով միայն անհրաժեշտները, իսկ Միլսը նյարդայնանում է պարտադրաբար կարդալու պատճառով<ref name="allen" />: Գրադարանի նույն տեսարանը ցույց է տալիս հետազոտությանը մոտեցումների տարբերությունը. Եթե Սոմերսեթն ուշադրություն է դարձնում հոգևորին և ոչ նյութականին և, հետեւաբար, փորձում է հասկանալ մարդասպանի մտքերը, ապա Միլսը տանը նայում է սպանությունների տեսարանների լուսանկարները՝ փորձելով գտնել նյութական հուշումներ: Երկու դետեկտիվների հարաբերությունները հայր ու որդու որոշակի երանգ են ունեն, որը դրսևորվում է Ուիլյամ Սոմերսեթի ուղղորդություններով. թոշակի անցնող Սոմերսեթն, ակնհայտորեն, տեսնում է Միլսի մեջ իրեն հաջորդողին{{sfn|Browning|2010|с=60}}: Սակայն գործի ընթացքում երկու դետեկտիվներն ավելի են կապվում միմյանց հետ. միայն իրենց համատեղ աշխատանքն է որոշ արդյունքներ բերում (օրինակ, Միլսի բնակարանի տեսարանում), աստիճանաբար սկսում են համաձայնվել միմյանց հետ («Դա դեռ վերջը չէ», «Առաջին անգամ ես լիովին համաձայն եմ քեզ հետ»), իսկ ֆիլմի վերջում անգամ միասին կատակում են<ref name="allen" />: Ըստ Բրոունինգի, Դոուի սադրանքին ենթարկված Միլսի ինքնաոչնչացման ակտը ազդում է նաև Սոմերսեթի վրա, նա փոխում է թոշակի անցնելու մասին իր միտքը{{sfn|Browning|2010|с=60}}:
 
Մեկ այլ կենտրոնական կերպար է Ջոն Դոուն: Իրականում նա շատ նման է Սոմերսեթին: Նախ, ինչպես Սոմերսեթը, նա գիտակցում է այն վայրի մեղսավորությունը, որում ապրում է, բայց ի տարբերություն պասիվ հետևող դետեկտիվի, Դոուն ակտիվ դիրք է զբաղեցնում. Իր գործողություններով փորձում է ազդել իրավիճակի վրա, փորձում է աշխարհին ցույց տալ դրա անկումը: Սոմերսեթի նման, Դոուն կարդացած է և հավասարակշռված: Նա նույնպես շատ համբերատար է, ինչը վկայում է այն ժամանակահատվածը, որի ընթացքում տանջել է իր երրորդ զոհին (մեկ տարի): Դոուի և Սոմերսեթի միջև կապը նաև դրսևորվում է նրանով, որ վերջինս ոչ միայն փորձում է գտնել մարդասպանին, Սոմերսեթն ի սկզբանե հասկանում է, որ կլինեն մի շարք սպանություններ, և նրան հետաքրքիր է հանցագործի շարժառիթը: Սոմերսեթը փորձում է մտածել մարդասպանի պես, ինչը հորդորում է նրան այցելել գրադարան և կարդալ գրքեր, որոնք, նրա կարծիքով, կօգնեն հասկանալ մարդասպանին{{sfn|Dyer|1999|с=10-14}}{{sfn|Browning|2010|с=63—64}}: Մեկ այլ ընդհանուր առանձնահատկությունն իրենց մտքերը գրելու հանդեպ սերն է: Այդպես Դոուի բնակարանում գտնում են բազմաթիվ օրագրեր, իսկ ջնջված տեսարանում Սոմերսեթը կտրում է տան պաստառի մի կտոր, որպես իր երազանքի հիշողություն{{sfn|Browning|2010|с=60}}:
Տող 223.
Գվինեթ Փելթրոուի կերպարը՝ Թրեյսին, մարդկության և նրբության մարմնավորումն է: Նա սիրում է իր ամուսնուն և  նրա հետ գնում է մի վայր, որը վախեցնում է նրան: Վերջինի մասին խոստովանում է Սոմերսեթին և համաձայում է քաղաքի վերաբերյալ նրա հայացքների հետ: Հենց նա է հարթում երկու տղամարդկանց հարաբերությունները: Պատմության մեջ նրա դերը երկու դետեկտիվներին միավորելը և նրանց հարաբերությունների մեջ հուզականություն մտցնելն է.նրա նախաձեռնությամբ են նրանք առաջին անգամ շփվում են ոչ պաշտոնական ձևով և միմյանց դիմում են անունով, հենց Միլսերի հետ ընթրիքից հետո նրանք առաջին անգամ հետաքննության մեջ բեկում են կատարում: Նրա մահը նշանակում է Միլսի համար ընտանեկան օջախի կորուստ և խորհրդանշում է ընտանիքի փխրունությունն այն աշխարհում, որտեղ նրանք ապրում են{{sfn|Browning|2010|с=65—66}}:[[Պատկեր:Gustave_Doré-_Dante_et_Vergil_dans_le_neuvième_cercle_de_l'enfer.jpg|thumb|250x250px|Վերգիլիոսը և Դանթեն]]
=== Միջտեքստայնությունը ===
Բացի յոթ մահացու մեղքերի քրիստոնեական հասկացությունից, «Յոթը» կապված է նաև այլ գրական ստեղծագործությունների հետ: Այսպիսով, ֆիլմում մեծ դեր է խաղում «Աստվածային կատակերգությունը»: Բացի այն, որ Միլսի և Սոմերսեթի փոխհարաբերությունները հանդիսանում են Դանթեի և Վերգիլիոսի փոխհարաբերությունների միտումը, Դոուի սպանությունները համընկնում են [[Դանթե Ալիգիերի|Ալիգիերիի]] պատկերած դժոխքում մեղքերի պատիժների հետ: Դանթեի դժոխքում մեղավորները ստիպված են հավերժ վերապրել իրենց մեղքերը, այսինքն` պատժվում են contrapasso ոճով՝ պատժվում են նման կերպ: Այդպես էլ Դոուն մի շարք դեպքերում պատժում է իր զոհերին (մեռնելու աստիճան կերակրում է շատակերին, անշարժեցնում է ծույլին՝ հասցնելով կիսամեռ վիճակի): Ստեղծագործությունների իլյուստրացիաներ հանդիպում են գրադարանի տեսարանում{{sfn|Browning|2010|с=61—62}}<ref name="allen" />: [[Ջոն Միլթոն|Միլթոնի]] [[Կորուսյալ դրախտ|«Կորուսյալ  դրախտ»]] պոեմի մեջբերումը մատնանշում է Դոուի [[Պուրիտանություն|պուրիտանությունը{{sfn|Browning|2010|с=61—62}}]][[Մասնակից:Ռոզա Բարսեղյան/Ավազարկղ#cite%20note-Browning%E2%80%942010%E2%80%94%E2%80%9461%E2%80%9462-70|<span class="mw-reflink-text">[70]</span>]][[Մասնակից:Ռոզա Բարսեղյան/Ավազարկղ#cite%20note-Browning%E2%80%942010%E2%80%94%E2%80%9461%E2%80%9462-70|<span class="mw-reflink-text">[70]</span>]][[Մասնակից:Ռոզա Բարսեղյան/Ավազարկղ#cite%20note-Browning%E2%80%942010%E2%80%94%E2%80%9461%E2%80%9462-70|<span class="mw-reflink-text">[70]</span>]][[Մասնակից:Ռոզա Բարսեղյան/Ավազարկղ#cite%20note-Browning%E2%80%942010%E2%80%94%E2%80%9461%E2%80%9462-70|<span class="mw-reflink-text">[70]</span>]][[Մասնակից:Ռոզա Բարսեղյան/Ավազարկղ#cite%20note-Browning%E2%80%942010%E2%80%94%E2%80%9461%E2%80%9462-70|<span class="mw-reflink-text">[70]</span>]][[Մասնակից:Ռոզա Բարսեղյան/Ավազարկղ#cite%20note-Browning%E2%80%942010%E2%80%94%E2%80%9461%E2%80%9462-73|<span class="mw-reflink-text">[73]</span>]][[Մասնակից:Ռոզա Բարսեղյան/Ավազարկղ#cite%20note-Browning%E2%80%942010%E2%80%94%E2%80%9461%E2%80%9462-73|<span class="mw-reflink-text">[73]</span>]][[Մասնակից:Ռոզա Բարսեղյան/Ավազարկղ#cite%20note-Browning%E2%80%942010%E2%80%94%E2%80%9461%E2%80%9462-73|<span class="mw-reflink-text">[73]</span>]]: Բրաունինգի կարծիքով, Թրեյսիի գործառույթը, որը երկու տղամարդկանց միջև «կամուրջ» դառնալն էր, հիշեցնում է ժամանակակից դետեկտիվների հեղինակ [[Ջեյմս Էլլրոյ|Ջեյմս Էլլրոյի]] [[Սև խոլորձ|«Սև խոլորձ»]] վեպի Քեթրին Լեյքի նմանատիպ դերին{{sfn|Browning|2010|с=65}}:
 
Սոմերսեթը ստացել է իր անունը` ի պատիվ Ուոքերի սիրելի գրողի` [[Վիլյամ Սոմերսեթ Մոեմ|Ուիլյամ Սոմերսեթ Մոեմի{{sfn|Browning|2010|с=60}}]][[Մասնակից:Ռոզա Բարսեղյան/Ավազարկղ#cite%20note-Browning%E2%80%942010%E2%80%94%E2%80%9460-66|<span class="mw-reflink-text">[66]</span>]][[Մասնակից:Ռոզա Բարսեղյան/Ավազարկղ#cite%20note-Browning%E2%80%942010%E2%80%94%E2%80%9460-66|<span class="mw-reflink-text">[66]</span>]][[Մասնակից:Ռոզա Բարսեղյան/Ավազարկղ#cite%20note-Browning%E2%80%942010%E2%80%94%E2%80%9460-66|<span class="mw-reflink-text">[66]</span>]][[Մասնակից:Ռոզա Բարսեղյան/Ավազարկղ#cite%20note-Browning%E2%80%942010%E2%80%94%E2%80%9460-66|<span class="mw-reflink-text">[66]</span>]][[Մասնակից:Ռոզա Բարսեղյան/Ավազարկղ#cite%20note-Browning%E2%80%942010%E2%80%94%E2%80%9460-66|<span class="mw-reflink-text">[66]</span>]][[Մասնակից:Ռոզա Բարսեղյան/Ավազարկղ#cite%20note-Browning%E2%80%942010%E2%80%94%E2%80%9460-68|<span class="mw-reflink-text">[68]</span>]][[Մասնակից:Ռոզա Բարսեղյան/Ավազարկղ#cite%20note-Browning%E2%80%942010%E2%80%94%E2%80%9460-68|<span class="mw-reflink-text">[68]</span>]][[Մասնակից:Ռոզա Բարսեղյան/Ավազարկղ#cite%20note-Browning%E2%80%942010%E2%80%94%E2%80%9460-68|<span class="mw-reflink-text">[68]</span>]]:[[Պատկեր:Pur_12_aracne.jpg|thumb|350x350px|Ֆիլմում ցուցադրված [[Գյուստավ Դորե|Գյուստավ Դորեի]] փորագրությունը]]
 
=== Պատմության առանձնահատկությունները ===
Տող 234.
 
Ջոն Դոուն, իր ձևով է ընդդիմանում այդ բաներին և իր վրա է վերցնում հասարակության դատավորի ու դահիճի դերը: Ի տարբերություն ժամանակակից արդարադատության, որը չի գնահատում մարդու բարոյական բնույթը, Դոուն, Վալերի Ալենի կարծիքով, հիմնականում ուղղորդվում է միջնադարյան դատական ​​վարույթներով, որոնք դատելում էին ինչպես մարմնինը, այնպես էլ հոգին՝ հիմնվելով քրիստոնեական կանոնների վրա<ref name="allen"/>: Նրա սպանած մարդիկ սիմվոլներ են: Դոուի համար նրանք առանձին անձիք չեն, որոնց նա սպանել է սպանելու համար: Նրանք մարմնավորում են հասարակության և դրա յուրաքանչյուր անդամին բնորոշ հատկությունները, ինչպես նաև համարվում են մահացու մեղքերի տեսանելի օրինակ<ref name="allen"/>: Բրաունինգը կարծում է, որ մեղքերը չի կարելի ուղղակիորեն դատել, քանի որ այդ դեպքում Դոուի հանցագործությունները ոչ մի նշանակություն չէին ունենա և միայն կլրացնեին բռնության հոսքը: Ֆիլմում յուրաքանչյուր մեղք ունի մի փոքր ավելի լայն մեկնաբանություն, օրինակ, որկրամոլությունը ներկայացվում է որպես լայն տարածված վատ սովորություն{{sfn|Browning|2010|с=71}}: Ինքը՝ Ջոն Դոուն, նույնպես խորհրդանշական է: Անգլո-սաքսոնական իրավաբանական ավանդույթում [[«Ջոն Դոու»]] անունը օգտագործվում է դատարանում վկայի անանունությունը պահպանելու կամ անհայտ տղամարդու մարմնին դիմելու համար: Այդպես, Ջոն Դոուն կարող է լինել ցանկացածը (հեռուստադիտողը ոչինչ չգիտի նրա մասին): Ալենի կարծիքով, Դոուն իր [[մեսիականությամբ]] համեմատվում է անգլիական միջնադարյան [[Բարոյականություն|բարոյականությունից]] [[Յուրաքանչյուր մարդ|յուրաքանչյուր մարդու]] (Everyman) հետ<ref name="allen" />: Դա համընկնում է Դայերի այն կարծիքի հետ, որ Դոուն ունի նույն հայացքներն, ինչ նորմալ մարդիկ (դեմ են հանցագործներին, ստին, պեդոֆիլիային, թմրամիջոցներին), աննորմալ են միայն այս ամենի դեմ նրա մեթոդները{{sfn|Dyer|1999|с=10—14}}:{{Rquote|right|- Կարծում եմ, դու միայն անմեղ մարդկանց ես սպանել:
- ԱնմեղԱնմե՞ղ: Դա կատակկատա՞կ է: Ճարպի մեջ լող տվող մարդ, զզվելի, ով չի կարողանում անգամ վեր կենալ: Տեսնելով նրան փողոցում՝ դու նրան մատով ցույց կտայիր ընկերներիդ, որպեսզի նրանք էլ քեզ հետ ծիծաղեին ... Կին, որն այնքան զզվելի է ներքուստ, որ չի կարող ապրել՝ դադարելով արտաքուստ գեղեցիկ լինել: Թմրավաճառ, ավելի ճիշտ թմրավաճառ-արվամոլ: Եվ մի մոռացի՛ր պոռնիկի մասին, ով վարակ էր տարածում: Միայն մեր կեղտոտ աշխարհում կարող ես ասել, որ նրանք անմեղ մարդիկ են ու չծիծաղել:|Միլսի և Դոուի երկխոսությունը|{{sfn|Thompson|2007|с=114}}{{oq|en|– Wait, I thought all you did was kill innocent people.<br/> – Innocent? Is that supposed to be funny? An obese man, a disgusting man who could barely stand up. A man who if you saw him on the street, you’d point him out to your friends so they could join you in mocking him... A woman so ugly on the inside that she couldn’t bear to go on living if she couldn’t be beautiful on the outside. A drug dealer, a drug-dealing pederast, actually. And let’s not forget the disease-spreading whore. Only in a world this shitty could you even try to say these were innocent people and keep a straight face.}}}}
 
== Վարձակալումը և տոմսերի վաճառքը ==