|
Այս տեսության թերությունն՝ դրա մեջ օգտագործվող հասկացությունների ձևակերպման բարդությունն է։ Նշվում է, որ չափազանց դժվար է որոշել և չափել այն "գնահատականները", որոնք պետք է նպաստեն կամ խոչընդոտեն հանցագործությունների կատարմանը։<ref name="shur146-147" /> Նշվում է նաև, որ շատ դեպքերում հանցագործների հետ բարեկամությունը չի հանգեցնում հետագայում որեւէ հակաիրավական գործողությունների կատարմանը, ինչի արդյունքում պարզ չէ, թե ինչն է պատճառը, Իսկ ինչն հետևանքը; շեղվող վարքագիծը կամ նման վարքագծով ընկերներ ունենալը:
=== Հանցագործի ինքնությունը ժամանակակից փիլիսոփայական տեսություններում ===
=== Личность преступника в современных философских теориях ===
Հանցագործի ինքնության խնդրի ուսումնասիրմամբ [[Քրեագիտություն|քրեագետների]] հետ միասին շարունակում են զբաղվել նաև փիլիսոփաները։ Ժամանակակից հասարակության մեջ կարևոր տեղ է զբաղեցնում հանցագործության և պատժի խնդիրը, օրինակ, ֆրանսիացի փիլիսոփա և սոցիոլոգ [[Միշել Ֆուկո|Միշել Ֆուկոյի]] աշխատանքներում։
Изучением проблемы личности преступника наряду с [[криминология|криминологами]] продолжают заниматься и философы. Значительное место проблема [[преступление|преступления]] и [[уголовное наказание|наказания]] в современном обществе занимает, например, в работах французского [[философия|философа]] и [[социология|социолога]] [[Фуко, Мишель|Мишеля Фуко]]
ФукоՖուկոն подвергքննադատմանն критикеէ общепринятуюենթարկել вժամանակակից современномարդարադատության [[правосудие|правосудии]]մեջ բոլորի կողմից ընդունված концепциюպատժի наказанияհայեցակարգը՝ какորպես средстваհանցագործի исправленияուղղման преступникаմիջոց։<ref>Бикбов А. [http://www.ruleoflaw.ru/index.php?option=com_content&task=view&id=263&Itemid=99999999 Дискуссия о смертной казни: 1977, обстоятельства, аргументы]</ref>. ПреступникԸստ уՖուկոյի, Фукоհանցագործն включёнընդգրկված вէ самуիշխանության системуհամակարգում, [[власть|власти]],որը котораяձգտում стремитсяէ неոչ уничтожитьթե илиոչնչացնել изгнатьկամ егоհեռացնել изնրան обществаհասարակությունից, аայլ использоватьօգտագործել егоնրան какորպես инструментսոցիալական социальногоվերահսկողության контроляգործիք։<ref>Стаф И. [http://www.strana-oz.ru/?numid=21&article=998 Осторожно: ненормальные! (Мишель Фуко. Ненормальные)] // Отечественные записки. 2004. № 6.</ref>. ФукоՖուկոն вообщеընդհանրապես неանհրաժեշտ считаетչի нужнымհամարում рассматриватьհանցագործության ситуациюիրավիճակը преступленияդիտարկել сհենց точкиհանցագործի зренияտեսանկյունից; самогоքանի преступника:որ поскольку существование телаմարմնի (объектаօբյեկտի) գոյությունը, согласноըստ воззрениямհեղինակի этого автораդիտարկումների, определяетсяորոշվում существованиемէ внешнегоարտաքին [[наблюдатель|наблюдателя]]դիտորդի առկայությամբ, охарактеризоватьհանցագործությունը преступлениеկարելի можноէ лишьբնութագրել сմիայն помощьюիրավական [[право]]вогоև иհոգեբուժական [[психиатрия|психиатрического]]դիսկուրսի [[дискурс]]аմիջոցով, ноայլ неոչ дискурсаնրա самогоմեջ обвиняемогоմեղադրվող вմարդու нёмդիսկուրսով։ человека<ref>Тогоева О. [http://www.krotov.info/lib_sec/19_t/tog/oeva_00.htm «Истинная правда». Языки средневекового правосудия.] М., Наука, 2006.</ref>. ОднимԱրդարադատության изժամանակակից недостатковհամակարգի современнойթերություններից системыմեկը правосудияՖուկոն Фукоհամարում считалէր тоայն, чтоոր хотяթեև [[Законօրենքները (право)|законы]]հայտարարում иեն декларируютհանցագործության наказуемость преступленияպատժելիությունը, аայլ неոչ преступникаթե հանցագործին, наիրականում делеիրավիճակը ситуацияմիանգամայն совершенноհակառակն обратная:է. պատժվում наказываетсяէ преступникհանցագործը, ноբայց неոչ преступлениеհանցագործությունը<ref>Фуко М., Лапланш Ж., Бадантер Р. [http://index.org.ru/nevol/2006-9/fuko_n9.htm Страх судить. Смертная казнь: преступная личность или опасная система?] // Альманах «Неволя». 2006. № 9.</ref>.
Ֆուկոյի գաղափարները այսպիսով նման են ինչպես դասական դպրոցի քրեաբանների գաղափարներին (որոնք նույնպես հարկ չէին համարում հաշվի առնել անձի ներքին բնութագրերը), այնպես էլ [[Էմիլ Դյուրկհեյմ|Դյուրքհեյմի]] այն գաղափարին, որ հանցավորության արմատները թաքնված են հասարակության մեջ, քանի որ գոյություն ունեցող հասարակական համակարգին անհրաժեծտ են հանցագործներ դրա բնականոն գոյությունը պահպանելու համար։
Идеи Фуко, таким образом являются схожими как с идеями криминологов классической школы (которые также не считали нужным принимать во внимание внутренние характеристики личности), так и с идеей [[Дюркгейм, Эмиль|Дюркгейма]] о том, что корни преступности кроются в самом обществе, поскольку существующей общественной системе необходимы преступники для поддержания её нормального существования.
=== Սոցիալական և կենսաբանական ուղղություն խորհրդային և ռուսական քրեաբանության մեջ ===
=== Социальное и биологическое направление в советской и российской криминологии ===
{{Հատված
| Բովանդակություն =«Мы знаем, что коренная социальная причина эксцессов, состоящих в нарушении правил общежития, есть эксплуатация масс, нужда и нищета их. С устранением этой главной причины эксцессы неизбежно начнут „отмирать“.»<div style="margin-top: 0.5em; text-align: right; font-size: 90%;">''Ленин''<ref>Ленин В. И. Полное собрание сочинений. Т. 33. С. 91.</ref></div>«В обществе, строящем коммунизм, не должно быть места правонарушениям и преступности.»<div style="margin-top: 0.5em; text-align: right; font-size: 90%;">Третья программа КПСС<ref name="progkpss">Материалы XXII съезда КПСС. М., 1963. С. 400.</ref></div>
}}
ИдеологическойԽորհրդային основойքրեաբանության советскойգաղափարական криминологииհիմքը являласьեղել теорияէ социальногоՄարքսի конфликта,և предложеннаяԷնգելսի [[Маркс]]омառաջարկած иսոցիալական կոնֆլիկտի տեսությունը։ [[Энгельс,Խորհրդային ФридрихՄիություն|ЭнгельсомԽորհրդային]]. Большинствоքրեաբանական [[СССР|советских]]ուսուցումների մեծ криминологическихմասը ученийհիմնված основывалосьէր наերկու двухկանխադրույթների постулатахվրա։<ref name="ReferenceA">Устинов В. Некоторые итоги развития отечественной криминологии в XX веке // Уголовное право. 2001. № 1. С. 75.</ref>:
* Социалистическому обществу не свойственны коренные противоречия, порождающие преступность.
* Преступность не вечна и должна исчезнуть с построением высшей фазы [[социализм]]а — [[коммунизм]]а.
| 