«Մասնակից:Մարինե123/Ավազարկղ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 312.
Այս եզրակացությունը բավականին պարադոքսալ է, և, հետևաբար, լուրջ հակազդեցություն է ունեցել մյուս քրեաբանական դպրոցների կողմից։ Այնուամենայնիվ, դրա նշանակությունը կայանում է նրանում, որ նա բացատրում է հանցագործությունը արմատապես ոչնչացնելու բոլոր անհաջող փորձերը։
Դյուրքգեյմի գաղափարները զարգացվել են ամերիկացի սոցիոլոգ [[Ռոբերտ Մերտոն|Ռոբերտ Մերտոնի]] կողմից, ով, վերլուծելով ամերիկյան հասարակության մեջ հանցավորության աճի պատճառները, եզրակացրել է, որ անկախ հասարակության դասային կառուցվածքից, նրա տնտեսական, քաղաքական և այլ զարգացումներից, հակասոցիալական վարքի ինտենսիվությունը աճելու է, եթե կատարվում են երկու պայմաններ՝<ref>Криминология: Учебник / Под ред. В. Н. Кудрявцева и В. Э. Эминова. М.: Юристъ, 2005. С. 57-58.</ref>
* Հասարակության մեջ գերիշխում է գաղափարախոսություն, որ դրված է հաջողության ինչ-որ նշաններ, իբր ընդհանուր ամբողջ բնակչության համար; ամեն ինչից վեր (ամերիկյան հասարակության մեջ Մերտոն նման խորհրդանիշ է համարել հարստություն).
*Բնակչության զգալի մաս չունի ոչ մի կամ գրեթե ոչ մի օրինական միջոց՝ այդ խորհրդանիշների կողմից տրված, նպատակներին հասնելու համար:
Հենց սոցիալական անոմիայի տեսություններն են որոշել ամերիկյան քրեաբանության զարգացումն ու ժամանակակից բնույթը ։
==== Մշակույթների կոնֆլիկտի (հակամարտության) տեսություն ====
Ամերիկացի քրեաբան [[Թորսթեն Սելլինի|Թորսթեն Սելլինիի]] մշակած մշակույթների հակամարտության տեսությունում առաջ է քաշվում դրույթ այն մասին, որ հանցագործությունների կատարումը հակամարտության լուծման հնարավոր արդյունքներից մեկն է, որն առաջանում է այն բանի հետևանքով, որ նույն մարդը մտնում է տարբեր սոցիալական խմբերի մեջ՝ տարբեր աշխարհայացքով և վարքագծի կարծրատիպերով (ընտանիք, աշխատանքային գործընկերներ, ազգային և [[Էթնիկական խումբ|էթնիկ]] համայնքներ)։<ref>Варчук Т. В. Криминология: Учебное пособие. М., 2002. С. 27.</ref>
==== Ստիգմատիզացիայի տեսություն ====
Այս տեսության հիմնական դրույթն այն գաղափարն է, որ մարդը հանցագործ է դառնում ոչ թե այն պատճառով, որ խախտում է օրենքը, այլ "ստիգմատիզացման" արդյունքում, որն արտահայտվում է այն բանում, որ պետական մարմինները նրա վրա "խարան" են դնում, հանցագործի "պիտակ", որի արդյունքը՝ անջատումն է հասարակությունից, պատահական վարքագծից սովորականի և սովորականից անցում հանցավոր վարքագծի։<ref name="malkov06" />
==== Դիֆերենցիալ ասոցիացիայի տեսություն (ենթամշակույթների տեսություն) ====
Մեկ այլ փորձ բացատրելու համար, թե ինչպես են մարդիկ դառնում հանցագործներ, արվել է ամերիկացի սոցիոլոգ [[Էդվին Սազերլենդ|Էդվին Սազերլենդի]]՝ [[բելովորոտնիչյան]] հանցավորության "հայտնագործողի" կողմից։
Նրա ստեղծած [[Դիֆերենցիալ ասոցիացիայի տեսությ|դիֆերենցիալ ասոցիացիայի տեսության]] հիմքում ընկած է այն վարկածը, որ մարդը հանցագործ է դառնում սոցիալական մանր խմբերում անօրինական վարքագծի ուսուցման արդյունքում (ընտանիք, փողոց, դպրոց եւ այլն):<ref>Криминология: Учебник / Под ред. В. Д. Малкова. М.: ЗАО Юстицинформ, 2004.</ref> Ահա դիֆերենցիալ ասոցիացիայի տեսության հիմնական դրույթները՝<ref name="shur146-147">Шур Э. Наше преступное общество. М.: Прогресс, 1977. С. 146—147.</ref>
* Դիվանտ վարքի սովորեցում
* Դիվանտ վարքագիծը յուրացվում է, այլ մարդկանց հետ փոխգործակցության արդյունքում, հատկապես այն դեպքերում, երբ նման փոխգործակցությունը ունի սերտ անձնական բնույթ։
* Ուսուցման ընթացքում յուրացվում են ինչպես հանցագործության կատարման տեխնիկան, այնպես էլ դրանց դրդապատճառները, վարքագծի ռացիոնալ բացատրությունը և դրա նկատմամբ վերաբերմունքը:
*Երբ իրավախախտմանը նպաստող գնահատականները վեր են դասվում այն գնահատականներից, որոնք չեն նպաստումնրան, մարդը դառնում է հանցագործ։
* Հանցավոր վարքագծի ուսուցումն իրականացվում է նույն մեխանիզմների օգտագործմամբ, որոնք ուսուցանվում են ցանկացած այլ տեսակի վարքագծի համար:
Այս տեսության թերությունն՝ դրա մեջ օգտագործվող հասկացությունների ձևակերպման բարդությունն է։ Նշվում է, որ չափազանց դժվար է որոշել և չափել այն "գնահատականները", որոնք պետք է նպաստեն կամ խոչընդոտեն հանցագործությունների կատարմանը։<ref name="shur146-147" /> Նշվում է նաև, որ շատ դեպքերում հանցագործների հետ բարեկամությունը չի հանգեցնում հետագայում որեւէ հակաիրավական գործողությունների կատարմանը, ինչի արդյունքում պարզ չէ, թե ինչն է պատճառը, Իսկ ինչն հետևանքը; շեղվող վարքագիծը կամ նման վարքագծով ընկերներ ունենալը:
=== Личность преступника в современных философских теориях ===
|