«Մասնակից:Mary Khlkhlyan/Ավազարկղ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Տող 2.
'''Հանդիպման վայրը չի կարելի փոխել''' ,հինգսերանիոց [[հեռուստաֆիլմ]] Է՝նկարահանված ռեժիսոր [[Ստանիսլավ Գովորուխին|Ստանիսլավ Գովորուխինի]] կողմից։ [[Արկադիյա]] և [[Գեորգի Վայներ]] եղբայների սցենարի հիմքում ընկած է [[«Գթասրտության դարաշրջան»]] վեպի սյուժեն:Նկարահանումը տեղի է ունեցել 1978-1979թթ.,բնկարանային տեսարանները հիմնականում նկարահանվել են [[Օդեսայի կինոստուդիայում]],իսկ բնապատկերային տեսարաները,որպես կանոն,մեծամասամբ  <nowiki/>[[Մոսկվա]]<nowiki/>յում: Գլխավոր դերերը խաղացել են [[Վլադիմիր Վիսոցկի]]<nowiki/>ն և [[Վլադիմիր Կոնկին]]<nowiki/>ը, ֆիլմի նկարահանմանը մասնակցել են նաև [[Արմեն Ջիգարխանյան|Արմեն Ջիգարխանյանը]], [[Սերգեյ Յուրսկի]]<nowiki/>ն և մի շարք այլ հայտնի դերասաններ: Կինոնկարի գործողություններն տեղի են ունենում հետպատերազմյան Մոսկվայում,որտեղ հայտնի էր «Սև կատու» խմբավորումը։<nowiki/>[[Մոսկվայի քրեական հետախուզության]] բաժնի աշխատակիցները, փորձառու օպերլիազոր [[Ժեգլով]]<nowiki/>ի գլխավորությամբ, զբաղվում են  «Սև կատու» անվանմամբ ավազակախմբի վերաբերյալ գործերի հետաքննությամբ։ Ֆիլմի սյուժեում  արձագանագրված է [[Իվան Միտինի]] կրասնոգորսկու խմբավորման իրական պատմությունը,որտեղ նշված ավազակախումբը  1950-ական թվականներին Մոսկվայում և Մոսկվայի մարզում  զբաղվում է ավազակային կողոպուտներով և սպանություններով:
 
«Հանդիպման վայրը ...» ֆիլմի պրեմիերան նվիրված էր [[Ոստիկանության օրվա]]<nowiki/>ն,և ցուցադրությունը տեղի էր ունեցել [[Կենտրոնական հեռուստատեսությամբ]] 1979 թ. Նոյեմբերի 11-15-ը ընկած ժամանակահատվածում:Մամուլը բավականաչափ  բուռն կերպով արձագանքեց ֆիլմի ցուցադրմանը,միևնույն ժամանակ գրաքննադատները հետաքրքրված էին ոչ միայն դերասանական խաղով և օպերատրական աշխատանքով, այլև դետեկտիվ պատմության մեջ տեղ գտած բարոյական խնդիրներով, դրանք հիմնականում կապված են Կապիտան Ժեգլովի և օպերլիազոր [[Շարապով]]<nowiki/>ի միջև գոյություն ունեցող էթիկական առճակատման հետդիմակայությունը: Նրանց թվում նրանք, ովքեր նախապես չեն ընդունում ֆիլմը,հենց սցենարի հեղինակներն են՝Վայներիեն՝Վայներ եղբայրները, ովքեր չհամաձայնեցին ռեժիսորի միջամտությանը վեպի դրամատիկականդրամատուրգիական գծագրին և խնդրեցին իրենց անունը ջնջելհանել վերնագրերիցտիտրերից: Հետագայում սցենարիստների նախաձեռնությամբ նրանց ազգանունը հետ վերադարձվեցվերականգնվեց: Հետագա տարիներին կինոռեժիսորները ոչ միանշանակ կարծիքներ են հայտնել ժապավենի անհատական ​​դրվագներին​​դրվագների վերաբերյալ, մասնավորապես `վերջին տեսարանի, որը նկարահանվել է Պետական ​​հեռուստառադիոընկերության ներկայացուցիչ [[Սերգեյ Լապինի]] պնդմամբ`կյանքի կոչման կենսակերպովասպեկտով:
 
 
 
Ֆիլմը կինեմատոգրաֆիական մրցանակներ չունի,ֆիլմի ստեղծողները ստացան ՆԳՆ-ի դիպլոմներ և Վիսոցկին հետմահու երեք անգամ պարգևատրվել է կապիտան Ժեգլովի դերի համար,իսկ 1981 թ. [[Երևան]]<nowiki/>ում 9-րդ համամիութենական կինոփառատոնում` հատուկ դիպլոմ և ժյուրիի մրցանակ, 1987 թ.` [[ԽՍՀՄ Պետական մրցանակ|ԽՍՀՄ պետական ​​մրցանակ]], իսկ 1998 թ.` [[Ռուսաստանի Ներքին Գործերի նախարարության մրցանակ]]: 1999թ.-ին Վլադիմիր Կոնկինը նույնպես արժանացավ Ռուսաստանի ներքին գործերի նախարարության մրցանակին Շարապովի կերպարը կերտելու համար: Դերասանների  ռեպլիկները  համալրել են թևավոր արտահայտությունների և  աֆորիզմների բառարանը:
Տող 14 ⟶ 16՝
'''1-ին սերիա''':Մոսկվայի Քրեական Հետախուզության բաժանմունքում ծառայելու համար երիտասարդ զինծառայող [[Վլադիմիր Շարապով]]<nowiki/>ը ([[Վլադիմիր Կոնկին]]) ծանոթանում  է ավազակախմբի դեմ պայքարի  բաժանմունքի ղեկավար [[Գլեբ Ժեգլով]]<nowiki/>ի ([[Վլադիմիր Վիսոցկի|Վլադիմիր Վիսոցկու]]) և [[Մոսկվայի քրեական հետախուզության]] բաժնի այլ անդամների հետ: Օպերատիվ գործունեության մեջ Շարապովի ընդգրկումը սկսվում է ծառայության առաջին իսկ  օրվանից, երբ ոստիկան Վասյա Վեկշինը մահանում է իր աչքերի առաջ: Առաջին դեպքը, որի բացահայտումանը մեջ ներգրավվում է դեբյուտանտը, կապված է մի երիտասարդ կնոջ `Լարիա Գրուզդևայի սպանության և կողոպուտի հետ : Մենթոր Շարապովը `կապիտան Ժեգլովը, համոզված է, որ հանցագործությունը կատարվել է մահացածի՝ բժիշկ Իվան Սերգեևիչ Գրուզդևի կողմից ([[Սերգեյ Յուրսկի|Սերգեյ Յուրսկու]] կողմից):{{sfn|Лазарева|2006|с=140}}
 
'''2-րդ սերիա''': Սննդամթերքի պահեստի կողոպուտի դեպքի վայր մեկնած աշխատանքային խումբը անհեթեթ պայքար է մղում «Սև կատու» խմբավորման ներկայացուցիչների հետ, ովքեր իրենց դաժանությամբ վախեցնում են Մոսկվայի բնակիչներին: Հանցագործության վայրում ավազակները սովորաբար թողնում են «իրենց հատուկ» ճանաչողական  նշանը,սև կատվի տեսք ունեցող  ուրվագիծը,ներկված փայտածուխով: Բացի այդ, Ժեգլովը և Շարապովը շարունակում են ուսումնասիրել Լարիսա Գրուզդևայի սպանությունը: Բոլոր վկայությունները մատնանշում են  նրա  ամուսնու ներգրավվածությանը գործում,այնուամենայնիվ, Շարապովը սկսում է կասկածել,որ հետաքննությունը ճիշտ ուղու վրա չէ:Քրեական աշխարհի ներկայացուցիչների շարքում է նաև թեթև վարքի տեր աղջիկթեթևաբարո Մանկա Բոնդը ([[Լարիսա Ուդովիչենկո]]),որոնց հետ նա հանդիպում է արշավների ժամանակ: Նրա ձեռքում հայտնաբերվել է մահացած Լարիսայի ապարանջանը: Մանկայից ստացված տեղեկատվության շնորհիվ, Ժեգլովը և Շարապովն դուրս են գալիս  Կիրպիչի ([[Ստանիսլավ Սադալսկի]]) հետքի վրա,ով Մոսկվայի Քրեական Հետախուզության բաժնի աշխատակցի  հետ ունեցած զրույցի ժամանակ  անծանոթ ավազակի ազգանուն է ասում `Ֆոքս:{{sfn|Лазарева|2006|с=140—141}}
 
'''3-րդ սերիա''':Ֆոքսին ([[Ալեքսանդր Բելյավսկի]])  բռնելը այն խնդիրներից մեկն է, որը պետք է լուծեր Մոսկվայի Քրեական Հետախուզության բաժինը: Գործողություններից մի քանիսը տեղի են ունենում ոճաբան Վերկայի տանը, որտեղ Ֆոքսը բերում ՝էէ,որպեսզի պահի գողացված իրերը:Այս «վերափոխման կետը» դառնում է դարանակալման վայր,որտեղ ըստ  Ժեգլովի  պետք է բռնվեր ավազակը: Այնուամենայնիվ, այդքան հանգամանալից մտածված պլանը ձախողվում է Ֆոքսի համարձակության և ոստիկան Սոլովյովի վախկոտության պատճառով: Այնուամենայնիվ, հետաքննությունը շարունակվում է, և [[Մեծ թատրոն (Սանկտ Պետերբուրգ)|Մեծ թատրոնում]] Ժեգլովը և Շարապովը ձերբակալում են գողը Ռուչնիկին ([[Եվգենի Եվստիգնեև|Եվգենի Եվստիգնեևի]]) և նրա գործընկեր Վոլոկուշինին ([[Եկատերինա Գրադովա|Եկատերինա Գրադովային]]),ով պատմում է, որ Ֆոքսի մոտ  միացվածկա հեռախոսկապի միջոց կա: Լրացուցիչ տեղեկություններ,այդ թվում նաև ավազակների մասին, Շարապովը ստանում է Ֆոքսի նախկին սիրուհուց՝  Ինգրիդ Սոբոլեվսկայայից ([[Նատալյա Ֆատեևա|Նատալիա Ֆատեևա]]):{{sfn|Лазарева|2006|с=141}}
 
'''4-րդ սերիա:''' Շարապովն սկսում է Լարիսա Գրուզդևայի սպանության հետ կապված իր սեփական նախաքննությունը: Վկայությունը վերստուգելով՝երիտասարդ քննիչ պարզում է, որ զենքը, որը Գրուզդևայի դեմ գլխավոր ապացույցն է, հավանաբար գցված է եղել իր վարձակալած բնակարանում ինչ-որ ջրամատակարարիսանտեխնիկի կողմից: Միևնույն ժամանակ ի հայտ են գալիս  այլ մանրամասներ, որոնք հնարավորություն են ընձեռնում խոսել Գրուզդեևայի  անմեղության մասին: Ընդհանրապես, Շարապովի փաստարկները ընդունելու հետ մեկտեղ  Ժեգլովը, սակայն, պնդում է, որ Իվան Սերգեևիչին բանտում պահելու անհրաժեշտությունը կա, քանի որ նրա ազատ արձակումը կարող է զգուշացում լինել  իրական հանցագործի համար: Միեւնույն ժամանակ, մոսկվայի քրեական հետախուզության բաժինը  «Աստորիա» ռեստորանում Ֆոքսին  բռնելու պլան են է մշակում:Ավազակը,վատզգալով զգացողություն ունենալովանպատեհությունը, հեռանումփախչում է հաստատությունից, բայց հալածանքներից փախչել չի կարողանում:Ժելտովսկայայի հայտնաբերման ընթացքում `Գրուզդևայի նոր ընկերուհին, հաղորդում է, որ ինքը նախկինում տեսել էր Ֆոքսին,նա հայտնվել էր իրենց տանը` ջրամատակարարիսանտեխնիկի  տեսքով: Դրանից հետո Իվան Սերգեևիչին ազատ են արձակում՝Ժեգլովը համոզված լինելով, որ «առանց մեղքի պատիժ չկա», հրաժարվում է ներողություն խնդրել իրենից:{{sfn|Лазарева|2006|с=141}}
 
'''5-րդ սերիա:''' Իրադարձությունները զարգանում են «Սև կատու» խմբավորման  տնակումբնակավայրում, որտեղ հայտնվում  է Շարապովը՝փորձելով  կապ հաստատել ավազակների հետ: Նա, ով իրեն անվանում է Վլադիմիր Սիդորենկո, հաջողվում է ներկայացնել իր «հանցավոր անցյալի» հետ կապված ճիշտ թվացող լեգենդը և հավատցնել  բանդայի ներկայացուցիչներին, որՖոքսին պետքփրկելու է գնալ Ֆոքսինկարևորության բռնելումասին, ովում պետք է վերցվիբերման ենթարկեին իրենց կողմից թալանվածկողոպտված խանութինխանութում `«քննչական փորձառություն» անցկացնելու համար: «Սև կատու» խմբավորման գլխավորը Գորբատին ([[Արմեն Ջիգարխանյան]]) ՝Կարպ մականվամբ, պատրաստ է հավատալ այցելուին: Սակայն խմբավորման անդամների մեջ  Շարապովը հայտնաբերում է իր ռազմական ընկերոջը Լևչենկոնին ([[Վիկտոր Պավլով]]): Նա, նախկին հրամանատարին հսկողության տակ պահելու համար, գիշերը առաջարկում է նրան հեռանալ տնակիցբնակատեղիից: Շարապովը հրաժարվում է: Միևնույն ժամանակ, Ժեգլովը, հասկանալով, որ «հանդիպման վայրը չի կարելի փոխել», խանութը պատրաստում է հատուկ գործողություն համար:Հաջող է ընթանում, չեզոքացվում է «Սև կատու» խմբավորումը: Միայն Լևչենկոն, օգտվելով պահից, փորձում է փախչել: Չնայած Շարապովի բողոքարկմանը, Ժեգլովը կրակում է ավազակին և սպանում է նրան: Հատուկ գործողությունից հետո, ցնցված Շարապովը գնում է իր սիրած աղջկա՝ Վարիա Սինչկինայի ([[Նատալյա Դանիլովա]]) մոտ: Վարիան կանգնած է պատուհանի մոտ,իր ձեռքում պահում է ծննդատնիցծննդատանը վերցրածլքված երեխային, ում  շնորհիվ մի քանի ամիս առաջ տեղի ունեցավ նրանց հանդիպումը:{{sfn|Лазарева|2006|с=141}}
 
== Подготовка к съёмкам ==
Տող 51 ⟶ 53՝
Скромный бюджет фильма способствовал тому, что для участия в ряде эпизодов режиссёром были задействованы родственники и друзья членов киногруппы: дочь Аркадия Вайнера — [[Дарьялова, Наталья Аркадьевна|Наталья Дарьялова]]; супруга Говорухина — [[Карева, Юнона Ильинична|Юнона Карева]]; сын [[Туманов, Вадим Иванович|Вадима Туманова]] — Вадим; Аркадий Свидерский — товарищ Высоцкого по школе; Владимир Гольдман — неофициальный администратор Высоцкого; жена Бабека Серуша — [[Петрова, Наталья Владимировна|Наталья Петрова]]; сын [[Влади, Марина|Марины Влади]] — Пётр; приятель Высоцкого по [[Большой Каретный переулок|Большому Каретному]] — каскадёр [[Савосин, Олег Иванович|Олег Савосин]]; администратор [[Театр на Таганке|Театра на Таганке]] Валерий Янклович{{sfn|Бакин|2010|с=557}}.
 
=== ԿոստյումներՀանդերձանքներ,առարկաներօբյեկտներ,աքսեսուարներ ===
[[Պատկեր:Место встречи изменить нельзя ЗИС-8 ZIS-8 4 (cropped).jpg|thumb|267px|ЗИС-8 «Фердинанд», принимавший участие в съёмках, в музее «Мосфильма»]]
Նկարահանման սկիզում, վեպի և սցենարների մեջ նշված օբյեկտներից շատերը կորցրել էին ժամանակայինժամանակի դրվագներըազդեցությունը:1970-ական թվականների Մոսկվայի կերպարը զգալիորեն տարբերվում էր հետպատերազմյան մայրաքաղաքի կերպարից, տրամվայները այլեւս չեն ընթանում [[Ցվետնոյի պողոտայ]]<nowiki/>ի երկայնքով, իսկ [[Նիկիտիի դարպասի]] հրապարակում կառուցվել է [[ՏԱՍՍ]]-ի տեղեկատվական գործակալության շենքը : {{sfn|Передрий|2012|с=289}}. Ֆիլմի մեջ հաստատուն-անթարթ բնապատկերներ ստեղծելու համար պետք է ստուգել բոլոր տեսախցիկների շարժումները, մի փոքր շեղում կարող էր փչացնել տեսանյութերի հաջորդականությունը: {{sfn|Костюков|2016|с=278}}. СՅուրաքանչյուրՅուրաքանչյուր լայնածավալ բնապատկերային դրվագի նկարահանումները նախորդում էին արվեստագետների երկերերկար աշխատանքը «Հանդիպում վայրեր ...», նրանք ստիպված էին թաքցնել նոր ժամանակակակից իրերը, դասավորել և զարդարել, ստեղծելով անհրաժեշտ պատկերները:<ref name="БГ"/>.«Հափշտակված մուշտակի» դրվագի նկարահանումները տեղի ունեցավ [[Մեծ թատրոն (Սանկտ Պետերբուրգ)|Մեծ թատրոնում]] և դժվարանում էր հատուկ ռեժիմով այս օբյեկտի պաշտպանության: Ոստիկանության թիվ 17 տեղամասում, որտեղ տեղափոխվել է կալանավորը Կիրպիչը, նկարահանվել է Մոսկվայի պալատի բազայում, [[Սադովոյ Կոլցո]] խաչմերուկում, [[Օլիմպիական պողոտա|Օլիմպիական պողոտայում]]: «Աստորիա» ռեստորանի դերում եղել է [[Գորկու փողոց]]<nowiki/>ի «Կենտրոնական» ռեստորանը: Որոշ մետրոպոլիտեն օբյեկտներ նկարահանվել են Օդեսայում `այդ թվում` «Մոսկվայի մուտքի մոտիմոտ» հատվածը, որտեղ տեղի են ունենում հալածանքի մի մասը, ինչպես նաև թալանված պահեստը և բիլիարդի սենյակը ([[Շևչենկոյի անվան ծովափնյա այգում]]): Ֆիլմում ցուցադրված Ոստիկանության աշխատակիցների մշակույթի պալատը «համակցված» օբյեկտ էր,նկարահանման որոշ գործողություներ տեղի էին ունեցել Մոսկվայի Պրավդա քաղաքում, իսկ մյուս մասը `Օդեսայի սպաների տանը:{{sfn|Лазарева|2006|с=164—165, 174—175}}<ref name="МК1"/>.
 
 
 
 
Մնացած տեսարաններ`համայնքային բնակարանը, որտեղ բնակվում էր Շարապովը, խանութի նկուղը, Լարիսա Գրուզդևայի բնակարանը, Մոսկվայի Քրեական Հետախուզության բաժնի կաբինետները կառուցված  էին Օդեսայի կինոթատրոնի տաղավարներում:<ref name="БГ" />. Բացառություններից մեկը Ռուչնիկի կողմից անցկացրած Ժեգլովի հարցաքննության դեպքն էր,նա նկարահանել է «առևտրի բնակարանի» ներսում ([[Մաքսիմ Գորկի|Գորկո]]<nowiki/>ւ փող. 46), որտեղ Վիզոցսկու դպրոցական տարիներին գտնվում էր դերասան և ռեժիսոր Վլադիմիր Բոգոմոլովի ղեկավարած թատերական շրջանակը:{{sfn|Новиков|2013|с=19}}{{sfn|Бакин|2010|с=561—562}}.Ֆիլմի խմբում նրանք մանրակրկիտորեն ստեղծեցին շրջակա միջավայրը և ապագա ֆիլմի կերպարը, դարաշրջանին համապատասխան պատրաստված արկղերը, մինչև կտորով շաքարավազ և երկար բամբակյա շալվար, որոնք հագել էին հերոսները: {{sfn|Лазарева|2006|с=166}}. Հագուստը իր հերոսի համար Վիսոցկին ընտրեց:Օդեսայի կինոստուդիայի զգեստապահարանում, բաճկոնների  դիզայներ Ակիմովի օգնությամբ նա ընտրել է տաբատգալիֆե տաբատներ , կոշիկներ, բաճկոն, apacheապաշե օձիքով վերնաշապիկը, գծավոր տրիկոտաժային սվիտեր, կաշվե բաճկոն եւև գլխարկ: Արկադի Վայերի խոսքերով, ֆիլմերից մեկում Ժեգլովի հագուստները իրենց ստիլիստիզմում հիշեցնում էին հերոս [[Ալ Պաչինո]]<nowiki/>յի հագուստը, ում Վիսոցկիին սիրում էր:{{sfn|Лазарева|2006|с=154, 183}}.
 
 
Մնացած տեսարաններ`համայնքային բնակարանը, որտեղ բնակվում էր Շարապովը, խանութի նկուղը, Լարիսա Գրուզդևայի բնակարանը, Մոսկվայի Քրեական Հետախուզության բաժնի կաբինետները կառուցված  էին Օդեսայի կինոթատրոնի տաղավարներում:<ref name="БГ" />. Բացառություններից մեկը Ռուչնիկի կողմից անցկացրած Ժեգլովի հարցաքննության դեպքն էր,նա նկարահանել է «առևտրի բնակարանի» ներսում ([[Մաքսիմ Գորկի|Գորկո]]<nowiki/>ւ փող. 46), որտեղ Վիզոցսկու դպրոցական տարիներին գտնվում էր դերասան և ռեժիսոր Վլադիմիր Բոգոմոլովի ղեկավարած թատերական շրջանակը:{{sfn|Новиков|2013|с=19}}{{sfn|Бакин|2010|с=561—562}}.Ֆիլմի խմբում նրանք մանրակրկիտորեն ստեղծեցին շրջակա միջավայրը և ապագա ֆիլմի կերպարը, դարաշրջանին համապատասխան պատրաստված արկղերը, մինչև կտորով շաքարավազ և երկար բամբակյա շալվար, որոնք հագել էին հերոսները: {{sfn|Лазарева|2006|с=166}}. Հագուստը իր հերոսի համար Վիսոցկին ընտրեց:Օդեսայի կինոստուդիայի զգեստապահարանում, բաճկոնների  դիզայներ Ակիմովի օգնությամբ նա ընտրել է տաբատ , կոշիկներ, բաճկոն, apache վերնաշապիկը, գծավոր տրիկոտաժային սվիտեր, կաշվե բաճկոն եւ գլխարկ: Արկադի Վայերի խոսքերով, ֆիլմերից մեկում Ժեգլովի հագուստները իրենց ստիլիստիզմում հիշեցնում էին հերոս [[Ալ Պաչինո]]<nowiki/>յի հագուստը, ում Վիսոցկիին սիրում էր:{{sfn|Лазарева|2006|с=154, 183}}.
 
В роли хлебного автофургона, в котором передвигались бандиты, снималась «машина-памятник» — «[[ГАЗ-АА]]» 1940-х годов — съёмочная группа позаимствовала её «с пьедестала в „Мосхлебтрансе“». Автомобиль входил в число первых фургонов, начинавших развозить хлеб в Москве. Машина находилась в плохом техническом состоянии, и сцена её проезда во время погони перед поездом снималась с определённым риском{{sfn|Лазарева|2006|с=183}}. Грузовик «[[Studebaker Corporation|Студебеккер]]» был получен на студии «[[Мосфильм]]». Машина в кадре передвигалась на буксире — из оборудования в ней работали только тормоза. Для съёмок эпизода падения в реку грузовик разгоняли с помощью толкача «под горку»<ref name="БГ"/>. «Мосфильмом» же был предоставлен и автобус [[ЗИС-8]] по прозвищу «Фердинанд», выступавший в роли основного средства передвижения сотрудников МУРа{{sfn|Соколов|2011|с=71, 459}}.
Տող 63 ⟶ 69՝
 
=== Ռեժիսորական աշխատանք ===
Նկարահանումները սկսվել են  1978 թվականի մայիսի 10-ին: Նույն օրը, Վիսոցկու կինը `[[Մարինա Վլադի|Մարինա Վլադին]], դիմեց Գովարուխին` խնդրելով գտնել Ժեգլովի դերի համար ուրիշ դերասան: Այս մասին Ստանիսլավ Սերգեևիչն խնդրեց նաև Վիսոցսկին, ով բացատրեց, որ մուլտիմեդիա նախագծի մեջ ընդգրկումը  նրանից շատ էներգիա կխլի: «Հասկացեք, ինձ այնքան քիչ է մնացել, չեմ կարող մեկ տարի ծախսել այս դերի վրա»:{{sfn|Лазарева|2006|с=158}}. Ռեժիսորը կտրականապես հրաժարվեց դերասանին փոխարինելուց, սակայն խոստացավ, որ եթե Վիսոցկին կարիք ունենա  երկար դադար վերցնելու,ստուդիան նրան կնդառաջի: {{sfn|Киеня|1992|с=98}}. Ֆիլմի դերասանի համար ստեղծած նուրբհարմարավետ ռեժիմըաշխատաոճը թույլ տվեց նրան չընդատել թատերական գործունեությունը, հանդես գալ համերգներով եւև ճանապարհորդությամբ, այդ թվում, հեռավոր ճանապարհորդություններով դեպի [[Տահիտի]] և Հյուսիսային Ամերիկա:{{sfn|Лазарева|2006|с=158}}. Ֆիլմի փորձագետ [[Լյուբով Արկուսի]] խոսքերով, եթե Ժեգլովի դերը  խաղա այլ դերասան  «բացասական հմայքով», ապա էկրան դուրս կգար  պարզապես բարի դետեկտիվ, «հեռուստատեսային ծրագրի հերթապափոխող աղանդեր»:{{sfn|Аркус|2001|с=267}}.
 
{{Քաղվածքի սկիզբ}}Սակայն Ս.Գ. [Ստանիսլավ Գավարուխինը] որոշեց մի պարադոքս, վտանգավոր օքսիմորոն,այնպիսով Ժեգլով կերպարը, ինչպիսին նա հորինել և ստեղծել էր «Հանդիպում վայրը ...»ֆիլմում,կամայականորեն խառնեց խաղաքարտեր, կոտրեց համադրությունը, ստեղծեց մի դաշտ, որտեղ վեր բարձրացան անկանխատեսելի մտքեր: Արդյոք նպատակն արդարացնում է իր հաջողությունների համար ծախսված միջոցները: Վայներ եղբայրների դետեկտիվ վեպը կանխատեսում էր միանշանակ բացասական պատասխան, և Ս. Գ.-ի ֆիլմը խուսափեց դրանից:{{sfn|Аркус|2001|с=267}}. {{Քաղվածքի վերջ|աղբյուր=Լյուբով Արկուս}}
 
Կինոքննադատները նշեցին, որ անհատական դերակատարները  շատ մակերեսորեն էին ներկայացված սցենարում: Սակայն, դերակատարների ճշգրիտ ընտրությունը, ինչպես նաև ռեժիսորական դրամատուրգիային դերասաններից գրեթե բոլորին թույլատրվում էր է ստեղծել իր հերոսի կենսագրությունը կադրից դուրս,արդյունքում ֆիլմի  դետեկտիվ պատմությանը խառնվեց հոգեբանական ֆիլմի դրամայի տարրեր: Այսպիսով, սեփական  կադից դուրս պատմությունը ուներ ավազակային խմբավորման մեջ հայտնված զինվորի Լևչենկոն,ով «երկակի սիրավեպ» էր սկսել Ֆոքսի նախկին սիրուհուն՝ Ինգրիդ Սոբոլեվսկայը,կյանքի հաճույքները գնահատող գող Կոպչոնին՝անկեղծ անհատականություն: Նույնիսկ «Սև կատու» խմբավորման առաջնորդի կերպարում դիտարկվում են ոչ միայն  ավազակային դաժանությունը ,նաև մարդկային կրքերը, Նա  բարձր էր գնահատում իր ուղեկից Կլաշի  ​​կարծիքը և գիտակցվում էր  «եղբայրներիախպեր֊տղերք խմբավորման» կողքին լինելու պատասխանատվութունը:{{sfn|Аркус|2001|с=267}}{{sfn|Блинова|1992|с=145—146}}.
 
Նկարահանումների գրաֆիկը շատ խիստ էր: Ինչպես հիշում էր օպերատորի նախագահ Լեոնիդ Բուրլակովը,եթե օրական դրույքաչափը կազմում է 25 մետր ժապավենային  ֆիլմի համար, ապա  հեռուստատեսային ֆիլմի համար այն երեք անգամ ավելի շատ է:{{sfn|Лазарева|2012|с=380}}. Սկզբում Գավարուխինի աշխատանքը արժանացավ Վայներ եղբայրների հանդիմանությանը, ովքեր գոհ չէին ռեժիսորի  կողմից սցենարում կատարված փոփոխություններին: Հակամարտությունը հանգեցրեց նրան, որ իրենց ազգանունները դուրս մնացին տիտրերից,որպես սցենարի հեղինակ, այնտեղ նշվում էր ինչ-որ  Ստանիսլավ Կոնստանտինովյանի անուն: Ավելի ուշ Վայններ եղբայրները իրենց հեղինակության մասին տեղեկություններ վերադարձրին ֆիլմ,և նրանք ստիպված էին իրենց հաշվին նորից նկարահանել տիտրերը:{{sfn|Цыбульский|2016|с=311—312}}. 1984 թ., Օդեսայի թերթերից մեկին  տված հարցազրույցում գրողները նշել են, որ Ս. Գովորուխինի «տաղանդավոր աշխատանքը»՝ «Հանդիպման վայրի չի կարելի փոխել» ֆիլմը դարձրել է  մեր էկրանի ամենալուրջ կինոդետեկտիվներից մեկը:{{sfn|Лазарева|2006|с=190}}.
Տող 94 ⟶ 100՝
| Ֆոն = #eee9d9
}}
Երաժշտության հիմնական թեման «Հանդիպման վայրը» ֆիլմում  ստեղծվել է կոմպոզիտոր [[Եվգենի Գևորգյան|Եվգենի Գևորգյանի]] և նրա եղբոր `կոնտրաբատիս Անդրեի կողմից: Գովարուխինի կողմից Գևորգյան եղբայրների և ֆիլմի երաժշտության խմբագիր Գալինա Բիրիմենկոյի առաջադրած խնդիրները կապված էին ռեժիսորի կողմից ժամանակի մթնոլորտի վերստեղծման հետ,մի կողմից անհրաժեշտ էր «թաքնվածսեղմված, խորամանկկարճացված» գործիքային դրդապատճառներմոտիվ ներդնել ժապավենի համատեքստում, մյուս կողմից `հետպատերազմյան ժամանակաշրջանում հնչող երգեր և պարային մեղեդիներ (մասնավորապես,[[Ֆոքստրոտ|ֆոքստրոտներ]]), որոնք պետք է հնչեն այս կամ այն դրվագներոմ: {{sfn|Лазарева|2006|с=188}}.
 
Վիսոցսկին առաջարկեց ֆիլմում  օգտագործել իր սեփական ստեղծագործությունները, խոսքը գնում է այնպիսի երգերի մասին, ինչպիսիք են «Լեյտենանտի ծննդյան օրը Բեռլինի ռեստորանում» («Մեկ օր դուք մնացեք ոստիկանական համազգեստով ...»), «Պատերազմի վերջի մասին» (« Բակում ջարդում են սեղանի փայտերը... »),[[Մանկության բալադը »|« Մանկության բալադը »:]] Դրանցից ոչ մեկը չի եղել ֆիլմում: Որոշ տվյալների համաձայն, դերասանը հրաժարվել է կատարել դրանք, քանի որ գտնում է, որ այս դեպքում Կապիտան Ժեգլովը վտանգի տակ է դնում Վլադիմիր Վիսոցկուն,ըստ մյուսների `երգերի գաղափարը մերժվել է Գավարուխինի կողմից ՝որոշելով, որ տեղի կունենա և  ընդհանուր դրամատուրգիայի, և հերոսի կերպարի փլուզում: Այնուամենայնիվ, դրվագներից մեկում Ժեգլովը երգեց [[Ալեքսանդր Վերտինսկու]] «Մանուշակագույն Նեգրոն» երգը`փոխարինելով Շարապովին ուղղված դիտողություններով ստեղծագործության տեքստը:{{sfn|Цыбульский|2016|с=306—307}}{{sfn|Новиков|2013|с=313}}{{sfn|Бакин|2010|с=562}}.
 
{{Քաղվածքի սկիզբ}}Ի դեպ, այս դերի հաջողությունը ,այո, հնարավոր է և ամբողջ ֆիլմի, մեծապես կախված էր նրանից , որ Վիսոցկին խաղում էր ինչպես իր երիտասարդ տարիներին, իր առաջին երգերի մթնոլորտը, հենց նույն «քրեական տարրերով», որոնցով լի էր հետպատերազմյան Մոսկվան:Այս տեսանկյունից Ժեգլովը շատ օրիգինալ կերպով համադրվում է Վիսոցկու «ուշ» բանաստեղծական հետաքրքրությունները, իր քնարական «հուշագրության» հետ: {{sfn|Кулагин|2016|с=85}}.{{Քաղվածքի ավարտ|աղբյուր=Անատոլի Կուլագին}}
 
=== Մոնտաժը և հնչյունավորումը ===
=== Մոնտաժում և հնչյունավորում ===
 
 
Ֆիլմի նյութի որակը գնահատվել է անմիջապես նկարահանման ժամանակ,Ֆիլմի մշակման բաժինը աշխատում էր ամբողջ օրը`ստուգելով, որ  նկարահանված տեսանյութը չունենա թերություններ: Միևնույն ժամանակ, դեկորացիան պահպանվել է, իսկ դերասանների խումբը չէր հեռանում նկարահանման վայրից, մինչև տեխնիկական վերահսկողության ստորաբաժանումը չէր հաստատում, որ աշխատանքային պոզիտիվների որակը համապատասխանում է պահանջներին, ինչը նշանակում է, որ նորից նկարահանելու անհրաժեշտություն  չկա: Միևնույն ժամանակ, Լյուդմիլա Պոպովի (ֆիլմի վերամշակման բաժնի ղեկավար) վկայությամբ, հաջողված կրկնօրինակումների  մի փոքր մասը հեռացվել է Գավարուխինի կողմից, նույնիսկ դիտարկման փուլում ընդհանուր նկարների պատճառով:{{sfn|Лазарева|2006|с=186}}.
 
Չնայած մի շարք տեսարանների բացառմանը, նկարահանված տեսանյութը վերջում ունեցավ յոթ ամբողջական դրվագներ: Պետական ​​հեռուստառադիոընկերության խորհրդի նախագահ [[Սերգեյ Լապին]]<nowiki/>ի խնդրանքով, ավարտված ֆիլմը արդեն կրճատվեց 5-սերիայի ձևաչափով: Ընդհանուր դրամատիկական տրամաբանությունը պահպանելու համար կինոգործիչները ջնջեցին ոչ թե  անհատական ​​սյուժեին վերաբերող գծեր, այլ փոքր մեկուսացված-ցրված հատվածները,«գերբեռնված նյութի» մի մասը հնարավոր եղավ  պահպանել `ավելացնելով սերիայի տևողությունը, կտրված կադրերի  մեկ այլ հատված օգտագործվել է որպես այս կամ մյուս սերիայի նախորդ տիտրերի  համար:{{sfn|Бакин|2010|с=562}}<ref name="Вести оцифровка" />Օպերատոր Լեոնիդ Բուրլակիի հուշերի համաձայն, ֆիլմում ընդգրկված գրեթե ամեն ինչ,ինչ-որ նկարահանել է: Միայն նախաբանը հեռացվեց իմաստալից տեսարաններից,Գովարուխինը ինքն իրեն հրաժարվեց ֆիլմում դրա ընդգրկումից, որոշեց, որ փոքր դրվագում բառերի չպարունակվող հիմնական հաղորդագրությունը արդեն իսկ հասկանալի է եղել սյուժեի համատեքստում:<ref name="БГ" />. Նախաբանում կան ռազմաճակատային կադրեր, որոնցում Լևչենկոն և Շարապովը խախտում են սահմանը, որպեսզի տեղեկություններ ստանան [[Захват языка|բանտարկյալի մասին]] (պատերազմական բանտարկյալի դերը կատարում էր Մարինա Վլադիի որդին): Վլադիմիր Կոնկինի խոսքերով, դրվագը կարող էր ցրել հեռուստադիտողի կասկածները «Շարապով» հետախուզական ընկերության հրամանատարի հնարավորությունների վերաբերյալ:{{sfn|Цыбульский|2016|с=320—322}}.
 
Ֆիլմի նյութի որակը գնահատվել է անմիջապես նկարահանման ժամանակ,Ֆիլմի մշակման բաժինը աշխատում էր ամբողջ օրը`ստուգելով, որ  նկարահանված տեսանյութը չունենա թերություններ: Միևնույն ժամանակ, դեկորացիան պահպանվել է, իսկ դերասանների խումբը չէր հեռանում նկարահանման վայրից, մինչև տեխնիկական վերահսկողության ստորաբաժանումը չէր հաստատում, որ աշխատանքայինաշխատողների պոզիտիվներիարդյունավետության որակը համապատասխանում է պահանջներին, ինչը նշանակում է, որ նորից նկարահանելու անհրաժեշտություն  չկա: Միևնույն ժամանակ, Լյուդմիլա Պոպովի (ֆիլմի վերամշակման բաժնի ղեկավար) վկայությամբ, հաջողված կրկնօրինակումների  մի փոքր մասը հեռացվել է Գավարուխինի կողմից, նույնիսկ դիտարկման փուլում ընդհանուր`ելնելով նկարներիֆիմի պատճառովմետրաժի չափանիշից:{{sfn|Лазарева|2006|с=186}}.
Ֆիլմի հնչյունավորուման աշխատանքները երկար էին և հոգնեցուցիչ: Հյնչունային ռեժիսոորի  Աննա Պոդլեսնայայի խոսքերով, «Աստորիա» ռեստորանում տեղի ունեցած տեսարանի հյունչուավորումը տեղի էր ունեցել ցերեկային ժամերին, մոտավորապես երկու շաբաթվա ընթացքում, և տևել էր մի քանի աշխատանքային օր: Վիսոցկին հնչյունավորման ժամանակ նախընտրեց միայնակ աշխատել, նույնիսկ երկու հոգու համար նախատեսված տեսարանները, հավատալով, որ գործընկերները կարող են թուլացնել նրան: {{sfn|Лазарева|2006|с=178}}.Գավառուխինը, իր հուշերում, պնդում էր, որ Վիսոցկիի տոնայնացումը տևել է մեկ ամիս, ւ դժվար է նրանով, որ Վիզոցսկին «արդեն ապրել է Ժեգլովի դերը», ուստի տեխնիկապես բարդ է, ոչ  թե ստեղծագործական տեսանկյունից, հյունչունավորումը նրա կողմից կատարվել է հսկայական լարվածությամբ:{{sfn|Бакин|2010|с=561}}. Ֆիլմի ձայնը այդ ժամանակ արձանագրվեց առանձին  նկարահանված ժապավենից ճիշտ այնպես,ինչպես ֆիլմը,զբաղեցրել է յուրաքանչյուր սերիայի համար յոթ ժապավեններ գրեթե երկու կիլոմետրի ընդհանուր երկարությամբ:<ref name="Вести оцифровка" />
 
Չնայած մի շարք տեսարանների բացառմանը, նկարահանված տեսանյութը վերջում ունեցավ յոթ ամբողջական դրվագներ: Պետական ​​հեռուստառադիոընկերության խորհրդի նախագահ [[Սերգեյ Լապին]]<nowiki/>ի խնդրանքով, ավարտված ֆիլմը արդեն կրճատվեց 5-սերիայի ձևաչափով: Ընդհանուր դրամատիկական տրամաբանությունը պահպանելու համար կինոգործիչները ջնջեցին ոչ թե  անհատական ​​սյուժեին վերաբերող գծեր, այլ փոքր մեկուսացված-ցրված հատվածները,«գերբեռնված նյութի» մի մասը հնարավոր եղավ  պահպանել `ավելացնելով սերիայի տևողությունը, կտրված կադրերի  մեկ այլ հատված օգտագործվել է որպես այս կամ մյուս սերիայի նախորդ տիտրերի  համար:{{sfn|Бакин|2010|с=562}}<ref name="Вести оцифровка" />Օպերատոր Լեոնիդ Բուրլակիի հուշերի համաձայն, ֆիլմում ընդգրկված գրեթե ամեն ինչ,ինչ-որ նկարահանելնկարահանվել է: Միայն նախաբանը հեռացվեց իմաստալից տեսարաններիցնշվածտեսարաններից,Գովարուխինը ինքն իրեն հրաժարվեց ֆիլմում դրա ընդգրկումից, որոշեց, որ փոքր դրվագում բառերի չպարունակվող հիմնական հաղորդագրությունը արդեն իսկ հասկանալի է եղել սյուժեի համատեքստում:<ref name="БГ" />. Նախաբանում կան ռազմաճակատային կադրեր, որոնցում Լևչենկոն և Շարապովը խախտում են սահմանը, որպեսզի տեղեկություններ ստանան [[Захват языка|բանտարկյալի մասին]] (պատերազմական բանտարկյալի դերը կատարում էր Մարինա Վլադիի որդին): Վլադիմիր Կոնկինի խոսքերով, դրվագը կարող էր ցրել հեռուստադիտողի կասկածները «Շարապով» հետախուզական ընկերության հրամանատարի հնարավորությունների վերաբերյալ:{{sfn|Цыбульский|2016|с=320—322}}.
 
 
 
Ֆիլմի հնչյունավորուման աշխատանքները երկար էին և հոգնեցուցիչ: Հյնչունային ռեժիսոորի  Աննա Պոդլեսնայայի խոսքերով, «Աստորիա» ռեստորանում տեղի ունեցած տեսարանի հյունչուավորումը տեղի էր ունեցել ցերեկային ժամերին, մոտավորապես երկու շաբաթվա ընթացքում, և տևել էր մի քանի աշխատանքային օր: Վիսոցկին հնչյունավորման ժամանակ նախընտրեց միայնակ աշխատել, նույնիսկ երկու հոգու համար նախատեսված տեսարանները, հավատալով, որ գործընկերները կարող են թուլացնել նրան: {{sfn|Лазарева|2006|с=178}}.Գավառուխինը, իր հուշերում, պնդում էր, որ Վիսոցկիի տոնայնացումը տևել է մեկ ամիս, ւև դժվար է նրանով, որ Վիզոցսկին «արդեն ապրել է Ժեգլովի դերը», ուստի տեխնիկապես է բարդ է, ոչ  թե ստեղծագործական տեսանկյունից, հյունչունավորումը նրա կողմից կատարվել է հսկայական լարվածությամբ:{{sfn|Бакин|2010|с=561}}. Ֆիլմի ձայնը այդ ժամանակ արձանագրվեց առանձին  նկարահանված ժապավենից ճիշտ այնպես,ինչպես ֆիլմը,զբաղեցրել է յուրաքանչյուր սերիայի համար յոթ ժապավեններ գրեթե երկու կիլոմետրի ընդհանուր երկարությամբ:<ref name="Вести оцифровка" />
 
=== ՆԳՆ Խորհրդատուների գործունեությունը ===
Տող 121 ⟶ 131՝
| Ֆոն= #eee9d9
}}
Ֆիլմի խորհրդատուներ են նշանակվել գեներալ-լեյտենանտ Կոնստանտին Իվանովիչ Նիկիտին, այդ ժամանակ ԽՍՀՄ ՆԳՆ նախարար [[Շելկովովի]] օգնական  և ԽՍՀՄ ՆԳՆ աշխատակազմի ղեկավար Վադիմ Գրիգորիևիչ Սամոխվալովը: Ըստ Վայներ եղբայրների, նրանց աջակցությամբ համոզեցին Վիսոցկուն խաղալ Ժելգովի դերը: {{sfn|Иерусалимский|2001|с=119}}. Նույնիսկ սցենարին ծանոթանալու փուլում Նիկիտինը պահանջեց, որ գողերիգողական ժարգոնըխոսելաոճը դուրս գա երկխոսությունից («Ոստիկանությանում այդպես չեն խոսում»), սակայն Գավարուխինի «ջանասիրաբար  հաշվի չէր առնել» բազմաթիվ մեկնաբանություններ: {{sfn|Лазарева|2006|с=162—163}}. Նախքան ֆիլմի  էկրան բարձրանալը Նիկիտինը մահացավ,և նրան փոխարինում է Ներքին գործերի նախարարության գլխավոր քննչական վարչության պետի առաջին տեղակալ, գեներալ-մայոր Վլադիմիր Իլարյոնովը: Դեռ ֆիլմի նկարահանման  ժամանակ ծանոթանալով Վիսոցկու հետ, Իլարիոնովը հաճախակի է խորհրդակցում  դերասանի հետ  `իր հետախուզական բաժանմունքի շենքում ([[Դերժինսկու փողոց 11]]), նրան էր հանձնում  իր հավաքածուից ալբոմներ, գրքեր բանտային և գողերի ժարգոնի  մասին:{{sfn|Кредов|2016|с=94}}.Հնարավոր է, որ միայն խորհրդատուների միջնորդությամբ ֆիլմի  ստեղծողները կարողացան նկարահանել Մեծ թատրոնում Ռուչնիկի բռնելու դրվագը: Այդ ժամանակ դա հատուկ պաշտպանության ռեժիմ ունեցող օբյեկտ էր, որի նկարահանումները թույլատրվել էին միայն բացառիկ դեպքերում:{{sfn|Лазарева|2006|с=175}}.
 
 
 
1960-ականներին ներքին գործերի մարմիններում Եժովովի և Բերիայի իշխանության մասին հիշողությունները դեռևս թարմ էին խորհրդային հասարակությունում: «Մութ ժամանակների ժառանգություն» հետ չասոցացվելու ցանկությունը  դարձավ այն պատճառներից մեկը,համաձայն որի  Վիսոցսկին կտրականապես հրաժարվեց ֆիլմում ոստիկանական համազգեստ կրելուց: Միակ դրվագը, երբ նա հայտնվեց բաճկոնով («Ահա, Շարապով, իմ տնային հագուստը, նման է գիշերազգեստի»), նկարահանվել է Ներքին գործերի նախարարի անձնական խնդրանքով:{{sfn|Кредов|2016|с=93—94}}. Իլարյոնովի խոսքերով, Վիսոցսկին «Հանդիպման վայրը» ֆիլմի հաջողությունից հետո մտածեց ֆիլմի շարունակության մասին: Ներքին գործերի նախարարության արխիվներում գտնվելով, դերասանը գործի վերցրեց,որպեսզի պատմի [[«Կարմիր աստղ» շքանշան]]<nowiki/>ի մասին, որը կրում է ֆիլմի հերոսը:{{Քաղվածքի սկիզբ}}1942 թ.-ին ձմռանը Սվերդլովսկից Մոսկվա էր գալիս սննդամթերքով բեռնված գնացք: Գնացքը հսկում էին Ներքին գործերի ժողովրդական կոմիսարիատ մի խումբ աշխատակիցներ նավապետի գլխավորությամբ: Օպերատիվ տվյալներ են ստացվել, որ Լիկհոբորյան կայարանի ժամանած գնացքը հնարավոր է հարձակման է ենթարկվել զինված խմբավորման կողմից: Որոշեցին խաբեությամբ սննդամթերքը հեռացնել վագոններից եւ դրա փոխարեն ուժեղացնել հսկողությունը: Բայց տեղի ունեցավ անահանջողություն: Փոքր խումբը ստիպված էր անհավասար պայքար մղել ավազակների հետ: Դրա արդյունքում վիրավորված նավապետը պարգևատրվում է նույն շքանշանով, ինչ և Ժեգլովը:{{sfn|Кредов|2016|с=95}}.{{Քաղվածքի ավարտ|աղբյուր=}}
 
== Հանձնումը և ֆիլմի պրիմիերան ==
Ներքին գործերի նախարարության խորհրդատու, գեներալ-լեյտենանտ Կոնստանտին Նիկիտինի հանկարծակի մահը որոշ չափով բարդացնում է ֆիլմի  հանձնումը, քանի որ նրա փոխարեն  եկած ընդունող հանձնաժողովի անդամները ներկայացրել են իրենց պահանջները՝ասելով «Խելագարվել եք: Ցանկանում եք, որ ամբողջ Միությունը խոսի մեկ շաբաթվա ընթացքում գողերի և մարմնավաճառների մասին»: Մի անհասկանալի իրավիճակ ստեղծվեց, ֆիլմի բացումը արգելվեց եւև միևնույն ժամանակ չընդունվեց: Այնուամենայնիվ, մի փոքր դադարից հետո [[Կենտրոնական հեռուստատեսությունը]] ժապավենը միացրեց հեռարձակման ժամանակացույցին, որի պրեմիերան համընկավ [[Ոստիկանության օրվա]] հետ: Առաջին սերիայի  ցուցադրությունը տեղի ունեցավ 1979 թ. Նոյեմբերի 11-ին, [[Առաջին ծրագրի|առաջին ծրագրի]] համաձայն:{{sfn|Лазарева|2006|с=162}}.
 
 
 
Տող 165 ⟶ 178՝
|video4 = [https://www.youtube.com/watch?v=GRIvTQv0ONA&feature=youtu.be&t=3m46s «Ты не сознание, а совесть потерял»]
}}
Վիսոցսկու դերասանական  խաղը  արժանացել է ժամանակակիցների ոչ միանշանակ գնահատականներին: Այնպիսով, նրա ընկեր Անատոլի Ուտեվսկին չի բացառել, որ Ժեգլովի կերպարում հանդես գալը պայմանավորված է այն հանգամանքով, որ իր երիտասարդության մեջ Վլադիմիրը որպես «զբոսաշրջիկ» մեկ անգամ չէ որ հայտնվել է Պետրովկեում: Ուտեվսկին, Մոսկվայի Պետական ​​Համալսարանի իրավագիտության ֆակուլտետի ապագա ուսանող, Մոսկվայի Քրեական Հետախուզության բաժնում է անցել պրակտիկա,և ժամանակ առ ժամանակ Վիսոցկուն իր հետ տարել է քննչական միջոցառումներին:{{sfn|Киеня|1992|с=97}}.Արվեստի քննադատ [[Նատալյա Կրիմովան]] նշեց, որ այս ֆիլմի դերասանը.«Այս դերի բոլոր նշանները, նշանները, ներշնչումները նրա կողմից ուսումնասիրվել են ոչ պակաս, քան երբևէ ուսումնասիրել են` [[Արվեստի թատրոնում]] նրանք, ովքեր գնացել էին [[Хитровская площадь|Խիտովյան շուկա]]»:{{sfn|Кузнецова|2001|с=441}}.Բորիս Տուլինցևի խոսքերով, առաջին մեկնաբանությունը, որով Վիսոցսկին դուրս եկավ [[Տագանկայի թատրոն]]<nowiki/>ի բեմ «<nowiki/>[[Բարի մարդը Սեզուանից]]<nowiki/>» պիեսում, կատաղի հնչեց ՝ «ՄարդըՈչ մարդ դանակ չէ», և այդ «հիասթափությունը» հետագայում ուղեկցեց արվեստի բոլոր ստեղծագործություններին, ներառյալ «Հանդիպում վայրը...» ֆիլմը:{{sfn|Тулинцев|2011|с=205}}. Ֆիլմում նկարահանվող անձանցից Վիսոցկու խաղը չէր ընդունում Գորբատովի դերը կատարողը՝ [[Արմեն Ջիգարխանյան|Արմեն Ջիգարխանյանը]]՝ մտածելով,որ որպես անձանավորություն «մեծագույնն է», բայց նրա մասնագիտությունը բանաստեղցություններ գրելն էր, այլ ոչ թե թատրոնի ներկայացումները:{{sfn|Цыбульский|2016|с=326—327}}.
 
 
 
Վլադիմիր Կոնկինը, ում աշխատանքը կտրուկ մերժվեց Վայների եղբայրների կողմից, կինոռեժիսոր Աննա Բլինովայի կարծիքով,նա բավականին լավ էր «երիտասարդ քրեական հետախուզության պատանու դերում, քնքուշ Սինչիկինայի հանդեպ տածած քնարական զգացմունքով, զինվորական և արական անվախությամբ»: {{sfn|Блинова|1992|с=146}}. Միևնույն ժամանակ, Կոնկինը նկարահանումներ մասին հիշում էր,ինչպես  իր կյանքի ամենասարսափելի ժամանակներից մեկը, ըստ նրա, ֆիլմի մի շարք անդամների հակակրանքը այնքան ակնհայտ էր, որ նա նույնիսկ պատրաստվում էր հրաժարվել նկարահանումներից,«Վեճերը բառացիորեն տեղի էին ունենում նույն վայրում», - նա [Վիսոցսկին ] անընդհատ համաձայն չէր իմ  խաղի հետ: <...> Անկեղծ ասած, Կիրպիչի  նետված դրամապանակի վեճը մեզ համար ավելի հեշտ էր խաղալ: Մեր «բնավորությունների անհամապատասխանությունը» աշխատեց մեր օգտին: Այստեղ մենք ազատություն տվեցինք մեր հույզերին:{{sfn|Цыбульский|2016|с=318}}{{sfn|Лазарева|2006|с=156}}.
Տող 208 ⟶ 223՝
 
=== Իրավապահ ներկայացուցիչներ ===
Մոսկվայի քրեական հետախուզության բաժնի առաջին աշխատակիցը, ում հետ Շարապովը հանդիպել էր Պետրովկայում, լուսանկարիչ Գրիշա Ուաշիվինն էր <<Վեցը իննի վրա>> մականունով: Ըստ Գրիշայի՝<nowiki/>[[Լյովա Պերֆիլովայ]]<nowiki/>ի դերակատարի հուշերի,նա ինքն է դիմել Գովոռուխիին՝խնդրելով  փոխարինել նրան  ֆիլմում: Դերասանը կարծում էր, որ դերը, որոնք նա խաղացել էր նախորդ ֆիլմերում, թույլ կտար  նրան խաղալ միայն «ավազակի, հարբեցողի, անցորդի»դերեր, ուստի նախապես ակնկալում է ստանալ «Սև կատու» խմբավորման անդամներից մեկի դերը: Տնօրենի «բարոն [[Մյուխաունզեն]]<nowiki/>ի թոռը» Մոսկվայի Քրեական Հետախուզության բաժնի լուսանկարչի կեպարը մարմնավորելու առաջարկը դերասանի համար անակնկալ էր, «Հատուկ որևէ երանգ չի եղել, այնպես որ, ես պարզապես սկսեցի խաղալ  իր դերը  այն հանգամանքներում, որոնքինչպես առաջարկվելառաջարկել են՝դպրոցականի պես պահել, նույն ձևով ժպտալ»:Գովառուխինը, ով խրախուսում էր  դերասանական  իմպրովիզացիաների կիրառումը, ֆիլմում  օգտագործել էր Պերֆիլովի բնական հումորը և ակորդեոն նվագելու ունակությունը:{{sfn|Передрий|2012|с=326—327}}.
 
 
 
Երիտասարդ օպերատոր Վասյա Վեկշինը հայտնվում է միայն առաջին սերիայում: Նա «գողերին վայել շարժուձևով» գնում է հանդիպելու ավազակներից մեկի հետ, նստում է նստարանին, ուտում պաղպաղակ և կայծակնային հարված է ստանում ուղիղ սրտին: Այս դրվագըդրվագի ղեկավարումռեժիսուրայի էրհեղինակը ՎիսոցսկուՎիսոցսկին է կողմից և  նկարահանվել է նրա կողմից  Գովառուխինի բացակայությամբ: Ըստ Վեկշինայաի՝<nowiki/>[[Եվգենի Լեոնովը-Գլադիշեվայի]] դերակատարի  Վիսոցկին բեմադրման աշխատանքի ընթացքքում  իրեն որպես [[Իոսիֆ Խեյֆից|Իոսիֆ Խեյֆի]] աշակերտ  էր դրսևորում,ով ուշադիր էր շրջապատում և կադրում եղած  ամեն մանրուքի հանդեպ (մինչև «Հանդիպման Վայրը ...»ֆիլմը, դերասանը նկարահանվել է իր ֆիլմերում, [[«Վատ լավ մարդ»]], և [[«Միակը ...»]]): Իմանալով, որ Վեկշինի կենսագրության մեջ  գաղութում լինելու փորձփորձառություն ուներ, Վլադիմիր Սեմենովիչը առաջարկեց հաշվի առնել այս մանրամասնությունը և Լոլա մակագրությամբ դաջվածք անել հերոսուհու վրա`դա տարածված էր  1940-ականներին (դաջվածքով դրվագը  ժապավենում չկա):{{sfn|Передрий|2012|с=289}}{{sfn|Цыбульский|2016|с=313—314}}.
 
 
 
Երիտասարդ օպերատոր Վասյա Վեկշինը հայտնվում է միայն առաջին սերիայում: Նա «գողերին վայել շարժուձևով» գնում է հանդիպելու ավազակներից մեկի հետ, նստում է նստարանին, ուտում պաղպաղակ և կայծակնային հարված է ստանում ուղիղ սրտին: Այս դրվագը ղեկավարում էր Վիսոցսկու կողմից և  նկարահանվել է նրա կողմից  Գովառուխինի բացակայությամբ: Ըստ Վեկշինայաի՝<nowiki/>[[Եվգենի Լեոնովը-Գլադիշեվայի]] դերակատարի  Վիսոցկին բեմադրման աշխատանքի ընթացքքում  իրեն որպես [[Իոսիֆ Խեյֆից|Իոսիֆ Խեյֆի]] աշակերտ  էր դրսևորում,ով ուշադիր էր շրջապատում և կադրում եղած  ամեն մանրուքի հանդեպ (մինչև «Հանդիպման Վայրը ...»ֆիլմը, դերասանը նկարահանվել է իր ֆիլմերում, [[«Վատ լավ մարդ»]], և [[«Միակը ...»]]): Իմանալով, որ Վեկշինի կենսագրության մեջ  գաղութում լինելու փորձ ուներ, Վլադիմիր Սեմենովիչը առաջարկեց հաշվի առնել այս մանրամասնությունը և Լոլա մակագրությամբ դաջվածք անել հերոսուհու վրա`դա տարածված էր  1940-ականներին (դաջվածքով դրվագը  ժապավենում չկա):{{sfn|Передрий|2012|с=289}}{{sfn|Цыбульский|2016|с=313—314}}.
 
 
Տող 216 ⟶ 236՝
'''Այլ կերպարներ'''
 
Ժեգլովը, ով կասկածում էր Իվան Սերգեևիչ Գրուզդևին կնոջը սպանելու մեջ, սխալվում է,միևնույն ժամանակ, Մուրի կապիտանը բացարձակապես անսխալականորեն  որոշում է, որ համաձայն իր մտածելակերպի և կյանքի տեսանկյունիդրվածքի, խելացի բժիշկն է նրա անձնական հակառակորդը: Ժելգովի ատելությունը  Գրուզդևիի հանդեպ  առաջանում է մի ակնթարթում  և նույնիսկ կարելի է ասել անտրամաբանականորեն:{{sfn|Тулинцев|2011|с=203}}Միևնույն ժամանակ, Գլեբը լավ հիմքեր ունի Իվան Սերգեևիչին կասկածյալների շրջանակ ներգրավելու համար,նա Լարիսայից փաստացի ամուսնալուծվում է,մեկ այլ կին է հայտնվում  բժշկի կյանքում, Գրուզդևի վարձակալած բնակարանում որոնումների ընթացքում հայտնաբերվում  է ատրճանակ: Ժելգովը մինչ հարցաքննության ավարտը՝ չկասկածելով իր ճշմարտացիության վրա,օգտագործելով «հոգեբանական հարձակման հանկարծակիությունը», Իվան Սերգեևիչին անվանում է  հանցագործ՝ասելով. «Դուք մարդ եք սպանել»:{{sfn|Блинова|1992|с=144}} Հակակրանքը փոխադարձ է, և Գուրզդևը, իր հերթին, փորձում է իր տեսակետը հայտնել Ժեգլովի մեթոդների վերաբերյալ, ով, ըստ բժիշկի, կարող է նույնիսկ հարազատների վրայով անցնել,և ասում է. «Մարդիկ նրա համար աղբ են»:{{sfn|Блинова|1992|с=148—149}}
 
[[Սերգեյ Յուրսկի]]<nowiki/>ն նշեց, որ Գուրզդևի դերի աշխատանքը համընկավ այն տրամադրության հետ, որով նա նկարահանման ժամանակ էր, դերասանի համար դժվար էր « իր [[Գեորգի Տովստոնոգով|Տովստոգոնով]]<nowiki/>ի, Պետերբուրգի, [[Գ․ Տովստոնոգովի անվան դրամատիկական մեծ թատրոն|Գ․ Տովստոնոգովի անվան դրամատիկական մեծ թատրոնի]] հետ բաժանման ժամանակահատվածը »:{{sfn|Лазарева|2012|с=383}}. Իր հերոսի կերպարը ստեղծելով՝Յուրսկին  որոշեց ավելացնել Իվան Սերգեյիևի արտաքինին վերաբերվող ճանաչելի մանրամասներ `դեմքի վրա դրված բարակ թղթե շերտերը,որի շնորհիվ հետպատերազմյան տարիներին տղամարդիկ թաքցնում էին ածելու կտրվածքների հետքերը:<ref>{{статья |автор=Чернышева В. |заглавие=Пять знаковых ролей Сергея Юрского |ссылка= |автор издания= |издание=[[Российская газета]] |год=2015 |месяц=03 |число=17 }}</ref>. Բացի այդ, Գրուձևի հարցաքննության բեմադրության  քննարկման ժամանակ Յուրսկին առաջարկել է Ժեգլովին՝Վիսոցկուն, որ «ոչ պատահական» կերպով  հայտնվի  կասկածյալի ծածկոցով և ասաց.«Ես Վոլոդյային ապացուցեցի, որ այդպես Ժեգլովի բնավորությունը և  իր գործողությունների ձևը ավելի համոզիչ կլինեն»:{{sfn|Цыбульский|2016|с=316}}.
 
[[Սվետլանա Սվետլիչնայա|Սվետլանա Սվետլիչնան]],ով նկարահանվել է Լարիսա Գրուզդևայի քրոջ Նադիայի դերում,հիշեց նաև, որ նկարահանման ընթացքում մեծ ուշադրություն է դարձվել այդդետալներին: Նադյայի և Ժեգլովի երկխոսությունը պետք է տեղի ունենար խոհանոցում, և գործընկեր Սվետլիչնայան կիսվեց կյանքի ընթացքում արված իր հետևություններով,շոկիցնցումների ժամանակ կանայք սովորաբար փորձում են ինչ-որ բանով զբաղեցնել ձեռքերը: Դերասանուհուն տրվեց ափսե և սրբիչ, և զրույցի ընթացքում բնազդաբար  լվաց ամանները: Բեմականցումը բնական ստացվեց, քանի որ, ըստ Սվետլիչկայայի, «այս ամբողջ  պլաստիկներըդերասանական հերոսուճկունությունը իրավիճակիհերոսուհու հոգեվիճակի հիմքում էր» :{{sfn|Цыбульский|2016|с=322}}.
 
[[Նատալյա Ֆատեևա]] – նորաձևության դիզայներ Սոբոլևսկայի դերակատարը, ստեղծել է անհանգիստ կնոջ շատ բարդ պատկերը: Մի կողմից, Ֆոքսի հետ ունեցած սիրավեպը  վերափոխվեց հույսախաբության, մյուս կողմից `նույնիսկ հիասթափված լինելով իր նախկին սիրուհուց, նա կտրականապես հրաժարվեց ցուցմունք տալ նրա դեմ: Սոբոլեվսկայայից վերցրած ցուցմունքը չօգնեց Մոսկվայի Քրեական Հետախուզության բաժնի աշխատողներին ավազակների անհապաղ որոնման ընթացքում, միևնույն ժամանակ, նրա հիշողությունները լրացուցիչ մանրամասներ ավելացրեց իր հոգեբանական դիմանկարին: Նորաձևության դիզայներից Շարապովը իմացավ Ֆոքսի դերասանական  ​​հմայքի , նրա բռնակալության և մարդկանց վստահությունը ստանալու ունակության մասին: Հերոսուհու ներքին դրաման կրկին բացահայտվում է  մանրամասների շնորհիվ, անվտանգության աշխատակցի  հետ հանդիպման ժամանակ նա, դեմքից քսուքի հաստ շերտը մաքրելով, միևնույն ժամանակ մաքրումհանում է  ինքնաբավ և ուժեղ տիկնոջ դիմակը:{{sfn|Парфёнов|2008|с=194}}.
 
Վայներ եղբայրների գրական սցենարում, Շարապովի հարևանը, Բոմզեն, ներկայացված է հետևյալ կերպ. «Նա ծեր է, նրա բարի դեմքը ամբողջովին քառակուսի ծալքեր էին, ուտելու ընթացքում  Միչալ Միխալիչը ձգում է գլուխը կարճ ամրակազմ  մարմնից ... և նման դառնալում [[Տորտիլա կրիային]]<nowiki/>»: {{sfn|Лазарева|2012|с=14}}. Բոմզը, չնայած հազվադեպ էր հայտնվում դրվագում, ֆիլմի  հիմնական հերոսներից մեկն է: Նա աղքատ է և մենակ,նրա միակ որդին՝կոնսերվատորիայի ուսանողը, մահացավ ճակատում:{{sfn|Тулинцев|2011|с=203}}.Չնայած բոլոր կորուստներին, Միխայիլ Միխայլովիչը հավատում է «Գթասրտության դարաշրջանի» սկզբին,նա համոզված է, որ հասարակության մեջ հանցագործությունը կարող է հաղթել պատժիչ մարմիններին,և «մեր կյանքի միակ ելքը, բարեգործությունն է»:{{sfn|Блинова|1992|с=138}}. Կերպարի  շրջանակներում այս արտահայտությունները հնչում են որպես բարոյականություն, բայց [[Զինովի Գերդտ|Զինվին Գերդտ]]<nowiki/>ը, որը նրանց ասել է, «բացարձակապես հակադրվել է [[ռեզոնատորներին]]<nowiki/>», ըստ կինոգետ Դմիտրի Սավելիևի, Բոմզեի դերակատար կարողացավ մշակված տեքստից «հեռացնել պաթոսները»:{{sfn|Аркус|2001|с=249}}.
Տող 302 ⟶ 322՝
1998-1999 թվականներին Վլադիմիր Վիսոցսկին (հետմահու) և Վլադիմիր Կոնկինը [[Ռուսաստանի ՆԳՆ մրցանակին|Ռուսաստանի Ներքին Գործերի Նախարարության մրցանակին]] արժանացան մշակույթի, գրականության և արվեստի բնագավառներում `Գլեբ Ժեգլովի և Վլադիմիր Շարապովի կերպարների  ստեղծման համար:<ref name="Премия МВД"/>
 
1995 թ-ին լուծարվել է Օստանկինո հեռուստաընկերությունը, որին պատկանում էր ողջ խորհրդային հեռուստաֆոնդը: Այս պահից սկսած բազմիցս դատական ​​նիստում տարբեր կինոստուդիաները եւ ստեղծագործական միությունները փորձել են  լուծել բազմաթիվ խորհրդային հեռուստատեսային ֆիլմերի ներառյալ «Հանդիպման վայրը չի կարող փոխվել» ֆիլմի  հեղինակային իրավունքին վերաբերվող հարցը:<ref name="Комм1"/>. Օդեսայի կինոստուդիան մասնակցել է այդ վեճերին,դատավարության ընթացքում տարածաշրջանային արխիվներում պահպանվող ֆիլմի կինոնկարը խնդրեց այնժամյա ստուդիայի ռեժիսոր Թամարա Յարովսկայայի կողմից և հետագայում կորցրեց:  {{sfn|Лазарева|2012|с=428}}. 2013-ին ФГБУ <<հեռուստառադիոհաղորդումների պետական ​​ֆոնդը»  ([[Գոստելերադիոֆոնդ|Գոստելերադիոֆոնդում]]) ԽՍՀՄ ռադիոյի և հեռուստատեսության իրավահաջորդն, [[Գերագույն դատարան|Գերագույն դատարանում]] հասավ ավելի քան չորս հարյուր խորհրդային հեռուստատեսային ֆիլմերի  հավաքածուում այս  ֆիլմի  իրավունքների ճանաչման որոշմանը:<ref name="Комм2"/>.
== Авторские права ==
В 1995 году была ликвидирована телекомпания «Останкино», которой принадлежал весь советский телефонд. С этого момента различные киностудии и творческие объединения неоднократно в суде пытались решить вопрос принадлежности авторских прав многих советских телефильмов, в том числе картины «Место встречи изменить нельзя»<ref name="Комм1"/>. В этих спорах участвовала и Одесская киностудия; в период судебной тяжбы дело фильма, хранившееся в областных архивах, было затребовано тогдашним директором студии Тамарой Яровской и в дальнейшем утеряно{{sfn|Лазарева|2012|с=428}}. В 2013 году ФГБУ «Государственный фонд телевизионных и радиопрограмм» ([[Гостелерадиофонд]]) — правопреемник Гостелерадио СССР — добился в [[Верховный суд Российской Федерации|Верховном суде]] решения о признании прав на эту картину в составе коллекции из более чем четырёхсот советских телефильмов<ref name="Комм2"/>.
 
== Актёры и роли ==