Վիքիպեդիա

«Մասնակից:Mary Khlkhlyan/Ավազարկղ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը
← Նախորդ տարբՀաջորդ տարբ →
Content deleted Content added
ՎիզուալԵլատեքստ
No edit summary
Տող 59.
В роли хлебного автофургона, в котором передвигались бандиты, снималась «машина-памятник» — «[[ГАЗ-АА]]» 1940-х годов — съёмочная группа позаимствовала её «с пьедестала в „Мосхлебтрансе“». Автомобиль входил в число первых фургонов, начинавших развозить хлеб в Москве. Машина находилась в плохом техническом состоянии, и сцена её проезда во время погони перед поездом снималась с определённым риском{{sfn|Лазарева|2006|с=183}}. Грузовик «[[Studebaker Corporation|Студебеккер]]» был получен на студии «[[Мосфильм]]». Машина в кадре передвигалась на буксире — из оборудования в ней работали только тормоза. Для съёмок эпизода падения в реку грузовик разгоняли с помощью толкача «под горку»<ref name="БГ"/>. «Мосфильмом» же был предоставлен и автобус [[ЗИС-8]] по прозвищу «Фердинанд», выступавший в роли основного средства передвижения сотрудников МУРа{{sfn|Соколов|2011|с=71, 459}}.
 
== Նկարահանումներ ==
== Съёмки ==
 
=== Ռեժիսորական աշխատանք ===
=== Режиссёрская работа ===
Նկարահանումները սկսվել են  1978 թվականի մայիսի 10-ին: Նույն օրը, Վիսոցկու կինը `[[Մարինա Վլադի|Մարինա Վլադին]], դիմեց Գովարուխին` խնդրելով գտնել Ժեգլովի դերի համար ուրիշ դերասան: Այս մասին Ստանիսլավ Սերգեևիչն խնդրեց նաև Վիսոցսկին, ով բացատրեց, որ մուլտիմեդիա նախագծի մեջ ընդգրկումը  նրանից շատ էներգիա կխլի: «Հասկացեք, ինձ այնքան քիչ է մնացել, չեմ կարող մեկ տարի ծախսել այս դերի վրա»:{{sfn|Лазарева|2006|с=158}}. Ռեժիսորը կտրականապես հրաժարվեց դերասանին փոխարինելուց, սակայն խոստացավ, որ եթե Վիսոցկին կարիք ունենա  երկար դադար վերցնելու,ստուդիան նրան կնդառաջի: {{sfn|Киеня|1992|с=98}}. Ֆիլմի դերասանի համար ստեղծած նուրբ ռեժիմը թույլ տվեց նրան չընդատել թատերական գործունեությունը, հանդես գալ համերգներով եւ ճանապարհորդությամբ, այդ թվում, հեռավոր ճանապարհորդություններով դեպի [[Տահիտի]] և Հյուսիսային Ամերիկա:{{sfn|Лазарева|2006|с=158}}. Ֆիլմի փորձագետ [[Լյուբով Արկուսի]] խոսքերով, եթե Ժեգլովի դերը  խաղա այլ դերասան  «բացասական հմայքով», ապա էկրան դուրս կգար  պարզապես բարի դետեկտիվ, «հեռուստատեսային ծրագրի հերթապափոխող աղանդեր»:{{sfn|Аркус|2001|с=267}}.
Съёмки начались 10 мая 1978 года. В тот же день жена Высоцкого — [[Влади, Марина|Марина Влади]] — обратилась к Говорухину с просьбой найти на роль Жеглова другого артиста. Об этом попросил Станислава Сергеевича и Высоцкий, который объяснил, что погружение в многосерийный проект отнимет у него слишком много сил: «Пойми, мне так мало осталось, я не могу тратить год жизни на эту роль!»{{sfn|Лазарева|2006|с=158}}. Режиссёр наотрез отказался менять исполнителя, но пообещал, что если у Высоцкого возникнет необходимость взять длительную паузу, студия пойдёт ему навстречу{{sfn|Киеня|1992|с=98}}. Щадящий режим, созданный для актёра в киногруппе, позволил ему не прерывать театральную деятельность, выступать с концертами и совершать путешествия, в том числе по дальним маршрутам — на [[Таити]], в Северную Америку{{sfn|Лазарева|2006|с=158}}. По словам киноведа [[Аркус, Любовь Юрьевна|Любови Аркус]], если бы Жеглова сыграл другой артист «с отрицательным обаянием», на экраны вышел бы просто добротный детектив, «дежурный десерт телепрограммы»{{sfn|Аркус|2001|с=267}}.
 
{{Քաղվածքի սկիզբ}}Սակայն Ս.Գ. [Ստանիսլավ Գավարուխինը] որոշեց մի պարադոքս, վտանգավոր օքսիմորոն,այնպիսով Ժեգլով կերպարը, ինչպիսին նա հորինել և ստեղծել էր «Հանդիպում վայրը ...»ֆիլմում,կամայականորեն խառնեց խաղաքարտեր, կոտրեց համադրությունը, ստեղծեց մի դաշտ, որտեղ վեր բարձրացան անկանխատեսելի մտքեր: Արդյոք նպատակն արդարացնում է իր հաջողությունների համար ծախսված միջոցները: Վայներ եղբայրների դետեկտիվ վեպը կանխատեսում էր միանշանակ բացասական պատասխան, և Ս. Գ.-ի ֆիլմը խուսափեց դրանից:{{sfn|Аркус|2001|с=267}}. {{Քաղվածքի վերջ|աղբյուր=Լյուբով Արկուս}}
{{Քաղվածքի սկիզբ}}Но С. Г. [Станислав Говорухин] решился на парадокс, на рискованный [[оксюморон]]: такой Жеглов, каким он придуман и сделан в «Месте встречи…», своевольно смешал карты, нарушил расклад, создал поле, в котором завихрились непредсказуемые смыслы. Оправдывает ли цель затраченные на её достижения средства? Детективный роман братьев Вайнеров предполагал однозначно отрицательный ответ, фильм С. Г. от него уклонился{{sfn|Аркус|2001|с=267}}. {{Քաղվածքի վերջ|աղբյուր=''[[Аркус, Любовь Юрьевна|Любовь Аркус]]''}}
 
Կինոքննադատները նշեցին, որ անհատական դերակատարները  շատ մակերեսորեն էին ներկայացված սցենարում: Սակայն, դերակատարների ճշգրիտ ընտրությունը, ինչպես նաև ռեժիսորական դրամատուրգիային դերասաններից գրեթե բոլորին թույլատրվում էր է ստեղծել իր հերոսի կենսագրությունը կադրից դուրս,արդյունքում ֆիլմի  դետեկտիվ պատմությանը խառնվեց հոգեբանական ֆիլմի դրամայի տարրեր: Այսպիսով, սեփական  կադից դուրս պատմությունը ուներ ավազակային խմբավորման մեջ հայտնված զինվորի Լևչենկոն,ով «երկակի սիրավեպ» էր սկսել Ֆոքսի նախկին սիրուհուն՝ Ինգրիդ Սոբոլեվսկայը,կյանքի հաճույքները գնահատող գող Կոպչոնին՝անկեղծ անհատականություն: Նույնիսկ «Սև կատու» խմբավորման առաջնորդի կերպարում դիտարկվում են ոչ միայն  ավազակային դաժանությունը ,նաև մարդկային կրքերը, Նա  բարձր էր գնահատում իր ուղեկից Կլաշի  ​​կարծիքը և գիտակցվում էր  «եղբայրների խմբավորման» կողքին լինելու պատասխանատվութունը:{{sfn|Аркус|2001|с=267}}{{sfn|Блинова|1992|с=145—146}}.
Киноведы отмечали, что отдельные персонажи были прописаны в сценарии весьма поверхностно. Тем не менее точный выбор исполнителей, а также режиссёрская драматургия позволили практически каждому из актёров создать закадровую биографию своего героя. В результате детективный сюжет картины перемешался с элементами психологической кинодрамы. Так, собственную заэкранную историю имеют попавший в бандитскую среду фронтовик Левченко, тяготеющая к «двусмысленным романам» бывшая любовница Фокса Ингрид Соболевская, ценящий жизненные удовольствия вор Копчёный, откровенный индивидуалист с хозяйственной хваткой — милиционер Соловьёв. Даже в образе главаря «Чёрной кошки» Горбатого просматриваются не только бандитская жестокость, но и человеческие пристрастия: он дорожит мнением своей спутницы Клаши и сознаёт ответственность за находящуюся рядом с ним «шатию-братию»{{sfn|Аркус|2001|с=267}}{{sfn|Блинова|1992|с=145—146}}.
 
Նկարահանումների գրաֆիկը շատ խիստ էր: Ինչպես հիշում էր օպերատորի նախագահ Լեոնիդ Բուրլակովը,եթե օրական դրույքաչափը կազմում է 25 մետր ժապավենային  ֆիլմի համար, ապա  հեռուստատեսային ֆիլմի համար այն երեք անգամ ավելի շատ է:{{sfn|Лазарева|2012|с=380}}. Սկզբում Գավարուխինի աշխատանքը արժանացավ Վայներ եղբայրների հանդիմանությանը, ովքեր գոհ չէին ռեժիսորի  կողմից սցենարում կատարված փոփոխություններին: Հակամարտությունը հանգեցրեց նրան, որ իրենց ազգանունները դուրս մնացին տիտրերից,որպես սցենարի հեղինակ, այնտեղ նշվում էր ինչ-որ  Ստանիսլավ Կոնստանտինովյանի անուն: Ավելի ուշ Վայններ եղբայրները իրենց հեղինակության մասին տեղեկություններ վերադարձրին ֆիլմ,և նրանք ստիպված էին իրենց հաշվին նորից նկարահանել տիտրերը:{{sfn|Цыбульский|2016|с=311—312}}. 1984 թ., Օդեսայի թերթերից մեկին  տված հարցազրույցում գրողները նշել են, որ Ս. Գովորուխինի «տաղանդավոր աշխատանքը»՝ «Հանդիպման վայրի չի կարելի փոխել» ֆիլմը դարձրել է  մեր էկրանի ամենալուրջ կինոդետեկտիվներից մեկը:{{sfn|Лазарева|2006|с=190}}.
Съёмочный график был выстроен весьма жёстко. Как вспоминал оператор Леонид Бурлака, если для прокатного кино дневная норма составляла 25 отснятых метров плёнки, то для телевизионного фильма она была выше почти в три раза{{sfn|Лазарева|2012|с=380}}. Поначалу работа Говорухина встретила протест со стороны братьев Вайнеров, которых не устроили сценарные изменения, сделанные режиссёром. Конфликт привёл к тому, что их фамилия была исключена из титров — в качестве автора сценария там значился некий Станислав Константинов. Позже Вайнеры вернули информацию о своём авторстве в картину, причём переснимать титры им пришлось за свой счёт{{sfn|Цыбульский|2016|с=311—312}}. В 1984 году в интервью одной из одесских газет писатели отметили, что «талантливая работа С. Говорухина сделала „Место встречи изменить нельзя“ одним из самых серьёзных кинодетективов на нашем экране»{{sfn|Лазарева|2006|с=190}}.
 
=== Վիսոցկին որպես ռեժիսոր ===
=== Высоцкий как постановщик ===
[[Պատկեր:Одесский музей кино 22 (cropped).jpg|thumb|left|250px|Операторская техника, использовавшая во время съёмок. Экспонаты Одесского музея кино]]
1978 թ. Հունիսին Գավարուխինը գնաց [[Գերմանիայի Դեմոկրատական Հանրապետություն|ԳԴՀ]] կինոփառատոնին: Նրա բացակայության ժամանակ ռեժիսորի  գործառույթները հանձնվեցին Վիսոցկուն, ում հետ ռեժիսորը նախկինում քննարկել էր բոլոր մանրամասները`սկսած նկարահանման  դրվագների հասկացությունից մինչև [[միզանսցեն]]: Ենթադրվում էր, որ մեկ շաբաթվա ընթացքում չորս հարյուր մետր ժապավենը կբավարարի Վիսոցկուն,սակայն նա պլանավորվածը վերցրեց չորս օրում: Ըստ Վլադիմիր Մալցևի «Հանդիպում վայրը ...» ֆիլմի փոխնախագահի, Վիսոցկու  կազմակերպչական ձևը սկզբունքորեն տարբերվում էր Գավառուխայից: Ստանիսլավ Սերգեևիչը, «ամբարտավան, դանդաղկոտ», չէր բաժանվում ծխամորճից,անտարբեր է ստեղծագործական գործընթացին, ում գաղափարները երբեմն ծնվում էին հենց նկարահանման հրապարակում: Վիսոցսկու մոտեցումները այլ էին ,նա պահանջում էր,որ նկարահանման սկզբից ֆիլմի խմբի բոլոր ծառայողները, լուսավորողներից մինչև զգեստների դիզայներներ, լիովին պատրաստ լինեին աշխատելու: Նա խնդիրները հստակ սահմանեց, արագ փորձեր կատարեց, և որպես կանոն,մեկ կամ երկու կադրից հետո նկարում էր: Ինչպես հետագայում Գվարդուխինը հիշեց, ֆիլմի թիմը, որն անընդհատ «թեթեւ արտադրության ծանրաբեռնվածության  մեջ էր», հետևյալ բառերով հանդիպեց վերադարձող տնօրենին,«Նա [Վիսոցկին] տանջեց մեզ»: {{sfn|Лазарева|2006|с=182}}{{sfn|Бакин|2010|с=561}}{{sfn|Киеня|1992|с=100}}.
В июне 1978 года Говорухин уехал на кинофестиваль в [[Германская Демократическая Республика|ГДР]]. Во время его отсутствия функции постановщика были возложены на Высоцкого, с которым режиссёр предварительно обсудил все детали — от концепции снимаемых эпизодов до [[Мизансцена|мизансцен]]. Предполагалось, что четырёхсот метров плёнки Высоцкому хватит на неделю, однако он снял всё запланированное за четыре дня. По воспоминаниям заместителя директора «Места встречи…» Владимира Мальцева, организационная манера Высоцкого кардинально отличалась от говорухинской. Станислав Сергеевич — «барственный, медлительный», не расстававшийся с трубкой, — тяготел к неспешному творческому процессу, при котором идеи порой рождались прямо на съёмочной площадке. У Высоцкого был иной подход — он требовал, чтобы к началу съёмочной смены все службы киногруппы, от осветителей до костюмеров, были полностью готовы к работе. Задачи он ставил чётко, репетиции проводил быстро и снимал, как правило, с одного-двух дублей. Как вспоминал позже Говорухин, киногруппа, постоянно пребывавшая в «лёгком производственном напряжении», встретила вернувшегося режиссёра словами: «Он [Высоцкий] нас замучил!»{{sfn|Лазарева|2006|с=182}}{{sfn|Бакин|2010|с=561}}{{sfn|Киеня|1992|с=100}}.
 
Վիսոցսկին ինքն է նկարահանել Ֆոքսի բացահայտման հետ կապված և Շարապովի բժիշկ Գրուզդևի կողմից կատարված հարցաքննությունը դրվագները, ինչպես նաև մահացած օպերատոր Վասի Վեկշինի մասնակցությամբ տեսարանը: Վեկշին դերը խաղացող [[Եվգենի Լեոնով-Գլադիշևը]] հայտարարել է, որ Վիսոցկին առաջարկել է իր հերոսին հագցնել սպիտակ սպայական կաշնե, որը հետպատերազմյան տարիներին կրում այն երիտասարդները, ովքեր չեն գնացել ռազմաճակատ (այդ կադրերը ընդգրկված չեն ֆիլմում): Ժելտովսկայի դերակատարը՝<nowiki/>[[Յունովա Կարևան]] խոստովանեց, որ նա, ով ֆիլմում նկարահանվելու փորձ չուներ, դժվարանում էր հայտնվել տեսախցիկի առջև,և միայն Վիսոցկու հավաքվածությունն օգնեց դերասանուհուն հաղթահարել իր անհանգստությունը: Սակայն ֆիլմերի փառատոնից վերադառնալուց հետո Գավառուխինին չէր գոհացրել նկարահանված կադրերը,«Ստանիսլավ Սերգեյևիչին ոչինչ դուր չեկավ այն,թե ինչպես եմ քայլում, ինչպես եմ խոսում, և ինչպես եմ  հագնված»: Գովարուխինը ինքը պնդեց, որ Վիսոցկու կողմից նկարահանված որոշ դրվագներում «թատրոնի ռեժիսորական ուղղություն» է զգացվում,այնուամենայնիվ, այդ դրվագները ընդգրկված էին ֆիլմում,«Մենք ժամանակ չունենք վերանայելու համար, և  կարիք էլ չկա»:{{sfn|Цыбульский|2016|с=311—315}}.{{Քաղվածքի սկիզբ}}Վիսոցսկին, ինչպես դա տեղի ունեցավ, մեծամասամբ նկարահանման ժամանակ,որտեղ ես եմ նկարահանվել,եղել է ռեժիսոր ... <...> Ուստի, ես հետևել եմ Վիսոցկուն, ինչպես ասում են, միաժամանակ երկու դերում: Եվ ինձ թվում է, որ նա հիանալի գործ է արել: Սա բարձրացրեց իր ոգին, շփվող էր , շատ հեշտությամբ է փոխզիջումներ անում:{{sfn|Цыбульский|2016|с=316}}{{Քաղվածքի ավարտ|աղբյուր=-Սերգեյ Յուրսկի}}
Высоцкий самостоятельно снял эпизоды, связанные с опознанием Фокса и допросом Шараповым врача Груздева, а также сцену с участием погибшего оперативника Васи Векшина. [[Леонов-Гладышев, Евгений Борисович|Евгений Леонов-Гладышев]], сыгравший Векшина, рассказывал, что Высоцкий предложил облачить его героя в белое офицерское кашне, которое в послевоенные годы носила молодёжь, не попавшая на фронт (эти кадры в фильм не вошли). Исполнительница роли Желтовской [[Карева, Юнона Ильинична|Юнона Карева]] признавалась, что ей, не имевшей кинематографического опыта, было сложно находиться перед камерой, и только собранность Высоцкого помогла актрисе справиться с волнением. Однако Говорухин, возвратившись с кинофестиваля, остался не слишком доволен отснятым материалом: «Станиславу Сергеевичу не нравилось всё — как я хожу, как я говорю, как и во что меня одели». Сам же Говорухин утверждал, что в некоторых снятых Высоцким кадрах чувствовалась «театральная режиссура»; тем не менее эти эпизоды вошли в фильм: «У нас не было времени что-то переснимать, да и не было необходимости»{{sfn|Цыбульский|2016|с=311—315}}.
{{Քաղվածքի սկիզբ}}Высоцкий, так случилось, в большинстве сцен, в которых я снимался, был режиссёром… <…> Поэтому я наблюдал Высоцкого, как говорится, в двух ипостасях одновременно. И мне кажется, он замечательно с этим справлялся. Это поднимало его дух, он был контактен, очень легко шёл на компромиссы{{sfn|Цыбульский|2016|с=316}}.{{Քաղվածքի ավարտ|աղբյուր=''[[Юрский, Сергей Юрьевич|Сергей Юрский]]''}}
 
=== Трюки, дублёры и каскадёры ===
Տող 82 ⟶ 81՝
Погоня за Фоксом снималась двадцать дней, пока Высоцкий находился в отъезде. Сцену стрельбы через разбитое окно с его участием снимали позже отдельно. Разбивая шестимиллиметровое стекло автобуса, актёр ощутимо травмировал руку, порезав участок от мизинца до запястья: «Если присмотреться, это даже в кадре видно, но в суматохе никто не обратил внимания. Зато после команды: „Стоп!“ кровь у него лилась прямо с локтя и залила сиденье автобуса». Трюк с падением «Студебеккера» в реку выполняли каскадёры [[Жариков, Владимир Юрьевич|Владимир Жариков]] и Олег Федулов. Грузовик, пробив решётку ограждения реки, неожиданно перевернулся и упал в воду крышей кабины. Машина незапланированно погрузилась в плотный слой ила, и её двери оказались заклинены. Это помешало каскадёрам быстро вынырнуть. Они, по словам главного оператора фильма Леонида Бурлаки, вынуждены были пробивать ил, и первый из исполнителей трюков появился на поверхности лишь через сорок секунд — членам съёмочной группы показалось, что эта неполная минута по напряжённости была сопоставима с часами ожидания. На следующий день с помощью крана удалось вытащить из воды «студебеккер»: «Не могли же мы оставить в реке имущество „Мосфильма“»<ref name="БГ"/>. Каскадёрскую часть сцен с официанткой, чьим телом Фокс выбивал окно в «Астории», и сбитой автомобилем регулировщицей также выполнял Владимир Жариков<ref name="МК2"/>.
 
=== МузыкаԵրաժշտություն ===
{{Հատված
| Վերնագիր =
Տող 94 ⟶ 93՝
| Ֆոն = #eee9d9
}}
Երաժշտության հիմնական թեման «Հանդիպման վայրը» ֆիլմում  ստեղծվել է կոմպոզիտոր [[Եվգենի Գևորգյան|Եվգենի Գևորգյանի]] և նրա եղբոր `կոնտրաբատիս Անդրեի կողմից: Գովարուխինի կողմից Գևորգյան եղբայրների և ֆիլմի երաժշտության խմբագիր Գալինա Բիրիմենկոյի առաջադրած խնդիրները կապված էին ռեժիսորի կողմից ժամանակի մթնոլորտի վերստեղծման հետ,մի կողմից անհրաժեշտ էր «թաքնված, խորամանկ» գործիքային դրդապատճառներ ներդնել ժապավենի համատեքստում, մյուս կողմից `հետպատերազմյան ժամանակաշրջանում հնչող երգեր և պարային մեղեդիներ (մասնավորապես,[[Ֆոքստրոտ|ֆոքստրոտներ]]), որոնք պետք է հնչեն այս կամ այն դրվագներոմ: {{sfn|Лазарева|2006|с=188}}.
Основная музыкальная тема в «Месте встречи…» была создана композитором [[Геворгян, Евгений Дмитриевич|Евгением Геворгяном]] и его братом — контрабасистом Андреем. Задачи, поставленные Говорухиным перед братьями Геворгянами и музыкальным редактором фильма Галиной Бурименко, режиссёр связывал с воссозданием атмосферы времени: необходимо было, с одной стороны, ввести в контекст ленты «затаённый, вкрадчивый» инструментальный мотив; с другой — подобрать популярные в послевоенную пору песни и танцевальные мелодии (в частности, [[фокстрот]]ы), которым надлежало звучать фоном в тех или иных эпизодах{{sfn|Лазарева|2006|с=188}}.
 
Վիսոցսկին առաջարկեց ֆիլմում  օգտագործել իր սեփական ստեղծագործությունները, խոսքը գնում է այնպիսի երգերի մասին, ինչպիսիք են «Լեյտենանտի ծննդյան օրը Բեռլինի ռեստորանում» («Մեկ օր դուք մնացեք ոստիկանական համազգեստով ...»), «Պատերազմի վերջի մասին» (« ... »),[[Մանկության բալադը »|« Մանկության բալադը »:]] Դրանցից ոչ մեկը չի եղել ֆիլմում: Որոշ տվյալների համաձայն, դերասանը հրաժարվել է կատարել դրանք, քանի որ գտնում է, որ այս դեպքում Կապիտան Ժեգլովը վտանգի տակ է դնում Վլադիմիր Վիսոցկուն,ըստ մյուսների `երգերի գաղափարը մերժվել է Գավարուխինի կողմից ՝որոշելով, որ տեղի կունենա և  ընդհանուր դրամատուրգիայի, և հերոսի կերպարի փլուզում: Այնուամենայնիվ, դրվագներից մեկում Ժեգլովը երգեց [[Ալեքսանդր Վերտինսկու]] «Մանուշակագույն Նեգրոն» երգը`փոխարինելով Շարապովին ուղղված դիտողություններով ստեղծագործության տեքստը:{{sfn|Цыбульский|2016|с=306—307}}{{sfn|Новиков|2013|с=313}}{{sfn|Бакин|2010|с=562}}.
Высоцкий предлагал использовать в картине его собственные произведения — речь идёт о таких песнях, как «День рождения лейтенанта милиции в ресторане „Берлин“» («Побудьте день вы в милицейской шкуре…»), «О конце войны» («Сбивают из досок столы во дворе…»), «[[Баллада о детстве]]». Ни одна из них в фильм не вошла. По одним данным, актёр сам отказался от их исполнения, потому что счёл, что в этом случае капитан Жеглов рискует превратиться во Владимира Высоцкого; по другим — идея с песнями была отвергнута Говорухиным, решившим, что произойдёт разрушение и общей драматургии, и образа героя. Тем не менее в одном из эпизодов Жеглов спел фрагмент песни [[Вертинский, Александр Николаевич|Александра Вертинского]] «Лиловый негр», перемежая текст произведения репликами, обращёнными к Шарапову{{sfn|Цыбульский|2016|с=306—307}}{{sfn|Новиков|2013|с=313}}{{sfn|Бакин|2010|с=562}}.
 
{{Քաղվածքի սկիզբ}}Ի դեպ, այս դերի հաջողությունը ,այո, հնարավոր է և ամբողջ ֆիլմի, մեծապես կախված էր նրանից , որ Վիսոցկին խաղում էր ինչպես իր երիտասարդ տարիներին, իր առաջին երգերի մթնոլորտը, հենց նույն «քրեական տարրերով», որոնցով լի էր հետպատերազմյան Մոսկվան:Այս տեսանկյունից Ժեգլովը շատ օրիգինալ կերպով համադրվում է Վիսոցկու «ուշ» բանաստեղծական հետաքրքրությունները, իր քնարական «հուշագրության» հետ: {{sfn|Кулагин|2016|с=85}}.{{Քաղվածքի ավարտ|աղբյուր=Անատոլի Կուլագին}}
{{Քաղվածքի սկիզբ}}Кстати, успех этой роли — да, пожалуй, и всей картины — во многом был обеспечен тем, что Высоцкий как бы сыграл в ней собственные ранние годы, атмосферу собственных первых песен, с теми же самыми «уголовными элементами», которыми была полна послевоенная Москва. В этом смысле Жеглов очень органично вписался в поэтические интересы «позднего» Высоцкого, с его лирической «мемуаристикой»{{sfn|Кулагин|2016|с=85}}.{{Քաղվածքի ավարտ|աղբյուր=''[[Кулагин, Анатолий Валентинович|Анатолий Кулагин]]''}}
 
=== Մոնտաժում և հնչյունավորում ===
=== Монтаж и озвучивание ===
Оценка качества плёночного материала производилась непосредственно во время съёмок — цех обработки плёнки работал круглосуточно, проверяя, чтобы отснятый материал не содержал брака. При этом декорации сохранялись и группа актёров не отзывалась со съёмочного объекта до тех пор, пока отдел технического контроля не подтверждал, что качество рабочих позитивов соответствует требованиям, а значит, пересъёмка не нужна. В то же время, по свидетельству Людмилы Поповой (начальника цеха обработки плёнки), небольшая часть удачных дублей удалялась Говорухиным ещё на стадии просмотра из соображений общего метража{{sfn|Лазарева|2006|с=186}}.
 
Несмотря на исключение ряда сцен, отснятого материала в итоге было получено на семь полных серий. По требованию председателя Гостелерадио [[Лапин, Сергей Георгиевич|Сергея Лапина]] уже почти готовую картину сократили до 5-серийного формата. Для сохранения общей драматургический логики создатели фильма удаляли не отдельные сюжетные линии, а небольшие разрозненные фрагменты; часть «сверхпланового материала» удалось сохранить за счёт увеличения длительности серий; другая часть вырезанных кадров использовалась в качестве фона для начальных титров, предваряющих ту или иную серию{{sfn|Бакин|2010|с=562}}<ref name="Вести оцифровка"/>. По воспоминаниям оператора Леонида Бурлаки, почти всё, что отсняла киногруппа, в результате вошло в фильм. Из значимых сцен был удалён только пролог — от его включения в картину отказался сам Говорухин, решивший, что основной посыл, содержавшийся в небольшом эпизоде без слов, и без того понятен в контексте сюжета<ref name="БГ"/>. Пролог содержал фронтовые кадры, в которых Левченко и Шарапов совершают вылазку за линию фронта с целью [[Захват языка|захвата языка]] (роль военнопленного исполнял сын Марины Влади). По мнению Владимира Конкина, эпизод мог развеять сомнения зрителя в возможностях командира разведроты Шарапова «тащить кого-то на себе»{{sfn|Цыбульский|2016|с=320—322}}.
 
Ֆիլմի նյութի որակը գնահատվել է անմիջապես նկարահանման ժամանակ,Ֆիլմի մշակման բաժինը աշխատում էր ամբողջ օրը`ստուգելով, որ  նկարահանված տեսանյութը չունենա թերություններ: Միևնույն ժամանակ, դեկորացիան պահպանվել է, իսկ դերասանների խումբը չէր հեռանում նկարահանման վայրից, մինչև տեխնիկական վերահսկողության ստորաբաժանումը չէր հաստատում, որ աշխատանքային պոզիտիվների որակը համապատասխանում է պահանջներին, ինչը նշանակում է, որ նորից նկարահանելու անհրաժեշտություն  չկա: Միևնույն ժամանակ, Լյուդմիլա Պոպովի (ֆիլմի վերամշակման բաժնի ղեկավար) վկայությամբ, հաջողված կրկնօրինակումների  մի փոքր մասը հեռացվել է Գավարուխինի կողմից, նույնիսկ դիտարկման փուլում ընդհանուր նկարների պատճառով:{{sfn|Лазарева|2006|с=186}}.
Работа по озвучиванию (тонировке) фильма была длительной и кропотливой. По свидетельству звукорежиссёра Анны Подлесной, сцена в ресторане «Астория» озвучивалась в дневное время перед вечерними съёмками в течение примерно двух недель и заняла несколько полных рабочих смен. Во время озвучивания Высоцкий предпочитал работать один даже в парных сценах, считая, что партнёры могут его сбивать{{sfn|Лазарева|2006|с=178}}. Говорухин в своих воспоминаниях утверждал, что тонировка Высоцкого заняла месяц и была затруднена тем, что Высоцкий «уже прожил роль Жеглова», а потому технически сложная, не творческая работа по озвучиванию выполнялась им с колоссальным напряжением{{sfn|Бакин|2010|с=561}}. Звук фильма в те времена записывался на отдельной от изображения плёнке и так же, как и фильм, занимал семь рулонов плёнки для каждой серии, общей длиной около двух километров<ref name="Вести оцифровка"/>.
 
Չնայած մի շարք տեսարանների բացառմանը, նկարահանված տեսանյութը վերջում ունեցավ յոթ ամբողջական դրվագներ: Պետական ​​հեռուստառադիոընկերության խորհրդի նախագահ [[Սերգեյ Լապին]]<nowiki/>ի խնդրանքով, ավարտված ֆիլմը արդեն կրճատվեց 5-սերիայի ձևաչափով: Ընդհանուր դրամատիկական տրամաբանությունը պահպանելու համար կինոգործիչները ջնջեցին ոչ թե  անհատական ​​սյուժեին վերաբերող գծեր, այլ փոքր մեկուսացված-ցրված հատվածները,«գերբեռնված նյութի» մի մասը հնարավոր եղավ  պահպանել `ավելացնելով սերիայի տևողությունը, կտրված կադրերի  մեկ այլ հատված օգտագործվել է որպես այս կամ մյուս սերիայի նախորդ տիտրերի  համար:{{sfn|Бакин|2010|с=562}}<ref name="Вести оцифровка" />Օպերատոր Լեոնիդ Բուրլակիի հուշերի համաձայն, ֆիլմում ընդգրկված գրեթե ամեն ինչ,ինչ-որ նկարահանել է: Միայն նախաբանը հեռացվեց իմաստալից տեսարաններից,Գովարուխինը ինքն իրեն հրաժարվեց ֆիլմում դրա ընդգրկումից, որոշեց, որ փոքր դրվագում բառերի չպարունակվող հիմնական հաղորդագրությունը արդեն իսկ հասկանալի է եղել սյուժեի համատեքստում:<ref name="БГ" />. Նախաբանում կան ռազմաճակատային կադրեր, որոնցում Լևչենկոն և Շարապովը խախտում են սահմանը, որպեսզի տեղեկություններ ստանան [[Захват языка|բանտարկյալի մասին]] (պատերազմական բանտարկյալի դերը կատարում էր Մարինա Վլադիի որդին): Վլադիմիր Կոնկինի խոսքերով, դրվագը կարող էր ցրել հեռուստադիտողի կասկածները «Շարապով» հետախուզական ընկերության հրամանատարի հնարավորությունների վերաբերյալ:{{sfn|Цыбульский|2016|с=320—322}}.
 
Ֆիլմի հնչյունավորուման աշխատանքները երկար էին և հոգնեցուցիչ: Հյնչունային ռեժիսոորի  Աննա Պոդլեսնայայի խոսքերով, «Աստորիա» ռեստորանում տեղի ունեցած տեսարանի հյունչուավորումը տեղի էր ունեցել ցերեկային ժամերին, մոտավորապես երկու շաբաթվա ընթացքում, և տևել էր մի քանի աշխատանքային օր: Վիսոցկին հնչյունավորման ժամանակ նախընտրեց միայնակ աշխատել, նույնիսկ երկու հոգու համար նախատեսված տեսարանները, հավատալով, որ գործընկերները կարող են թուլացնել նրան: {{sfn|Лазарева|2006|с=178}}.Գավառուխինը, իր հուշերում, պնդում էր, որ Վիսոցկիի տոնայնացումը տևել է մեկ ամիս, ւ դժվար է նրանով, որ Վիզոցսկին «արդեն ապրել է Ժեգլովի դերը», ուստի տեխնիկապես բարդ է, ոչ  թե ստեղծագործական տեսանկյունից, հյունչունավորումը նրա կողմից կատարվել է հսկայական լարվածությամբ:{{sfn|Бакин|2010|с=561}}. Ֆիլմի ձայնը այդ ժամանակ արձանագրվեց առանձին  նկարահանված ժապավենից ճիշտ այնպես,ինչպես ֆիլմը,զբաղեցրել է յուրաքանչյուր սերիայի համար յոթ ժապավեններ գրեթե երկու կիլոմետրի ընդհանուր երկարությամբ:<ref name="Вести оцифровка" />
 
=== Деятельность консультантов МВД ===
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/wiki/Մասնակից:Mary_Khlkhlyan/Ավազարկղ» էջից