«Բաթումի պայմանագիր»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
Տող 14.
 
Պայմանագրով Հայաստանի տարածքը կազմում էր 12 հազար քառակուսի կիլոմետր, պետք է վերանային ֆիդայական բոլոր ջոկատները, նաև Անդրանիկինը։ Թուրքիային էր անցնում երկաթուղին։ Ճանաչվում էր Հայաստանի Հանրապետությունը։ Հայաստանին էր մնում Սևանը, Երևանը, Էջմիածինը։
Գերմանացի դիվանագետներից մեկ խոսքերով՝ «հայերին թողեցին Սևանում լողանալու տեղ, բայց չորանալու տեղ չթողեցին»։ Հայաստանը իրավունք չուներ հարաբերություններ հաստատել Անտանտի երկրների հետ։ [[Անդրանիկ Օզանյան|Գեներալ Անդրանիկը]] քննարկումհունիս - հուլիս ամիսներին պաշտպանում էր համաձայնագիրըՆախիջևանը։ Հուլիսի 17-ին այն հայտարարեց Խորհրդային Ռուսաստանի մաս, աշխատելով այն պահել որպես Բրեստի պայմանագրով Թուրքիային ոչ ենթակա առանցտարածք միջոցներիև մնացածավելի [[Հայծանր ՅեղափոխականԲաթումի Դաշնակցություն|Դաշնակցության]]պայմանագրից հետդուրս ձևավորելուգտնվող [[Լեռնահայաստան]]։հողամաս։
 
[[Պատկեր:Enver Pasha in Batumi.jpg|մինի|right|Էնվեր փաշան Բաթումում, 1918|left]]Դեռևս 1918 թվականի մայիսի 14-ին, թուրքական պատվիրակությունը անդրկովկասյան պատվիրակության հետ բանակցությունների ընթացքում պահանջել էր իրեն հնարավորություն տալ «բարեկամաբար օգտագործել [[Ալեքսանդրապոլ]]–[[Ջուլֆա]] երկաթուղագիծը»։ Չսպասելով պատասխանի՝ թուրքական զորքերը հաջորդ օրը գրավել են Ալեքսանդրապոլը։ Մայիսի 15-ին Ն. Ժորդանիան և գերմանական գեներալ Ֆոն Լոսովը, մինչև Անդրկովկասյան սեյմի պաշտոնական ցրումը, համաձայնեցին [[Վրաստանի Դեմոկրատական Հանրապետություն|Վրաստանն]] անկախ հռչակելու մասին։ Այդպիսի համաձայնություն կար նաև մուսավաթականների և թուրքերի միջև [[Ադրբեջանի Դեմոկրատական Հանրապետություն|Ադրբեջանի]] անկախության վերաբերյալ։ Մայիսի 26-ին սեյմը հայտարարեց ինքնացրման մասին։ Այդպիսի պայմաններում մայիսի 28-ին Հայաստանն իրեն հռչակեց անկախ և առանձին բանակցություններ սկսեց Թուրքիայի հետ։