«Գրիգորի Զինովև»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
Տող 49.
Զինովևը արդարացվել է [[1988 թվական]]ի [[հուլիսի 13]]-ի Խորհրդային Միության Գերագույն դատարանի նիստի որոշմամբ<ref>Известия ЦК КПСС, № 7, 1990 г.</ref>:
 
== Անհատականություն ==
== Անհատականությունը ==
''* Ե.Ե. Լազարևը Շվեյցարիայում գտնվելու ժամանակ Զինովևի մասին գրել է<ref>{{Cite web|url=http://zvezdaspb.ru/index.php?page=8&nput=796|title=«ЕСЛИ ЛЮБИШЬ РОССИЮ…» Егор Егорович Лазарев|author=ЕВГЕНИЯ ФРОЛОВА|work=Журнал ЗВЕЗДА: ЛЮДИ И СУДЬБЫ|date=|publisher=zvezdaspb.ru|accessdate=2016-10-16}}</ref>.''
 
«{{քաղվածք|Լենինը <...> սկսեց իր թույնը տարածել սովորական ջրանցքով,ջրանցքով՝ իր խելոք և հավատարին ծառայի, էներգիայով, ցինիկությամբ լի, միշտ փայտե ու անսիրտ օպրիչնիկի՝ «ընկեր Զինովևի» միջոցով»:|}}
 
''* Տրոցկին Զինովևին նկարագրել է հետևյալ կերպ.''
 
{{քաղվածք|Ժամանակի քարոզչական մրրիկի մեջ մեծխագույնմեծագույն տեղ էր զբաղեցնում Զինովևը,Զինովևը՝ բացարձակ ուժի խոսնակը: Նրա բարձր տենորային ձայնը սկզբում զարմացնուզարմացնում, իսկ հետո իր յուրօրինակ երաժշտականությամբ գրավում էր: Զինովևը ի ծնե քարոզիչ էր... Հակառակորդները Զինովևին համարում էին բոլշևիկների մեջ եղած ամենաուժեղ ամբոխավարը... Կուսակցության հավաքների ժամաանկժամանակ նա կարողանում էր համոզել, գրավել, կախարդել, երբ հայտնվում էր արդեն պատրաստ քաղաքկանքաղաքական ծրագրով, որը փորձել էր մասայականմասսայական ցույցերի ժամանակ և արդեն հագեցրել հուսյովհույսով և աշխատավորների ու զինվորինիզինվորի ատելությամբ: Մյուս կողմիցկողմից՝ Զինովևը կարող էր, հակառակորդի հավաքի ժամանակ,ժամանակ՝ այդսայդ ժամաանկիժամանակի Գործադիր կոմիտեում ամենակարճ ժամանակում, այնպիսի պայթուցիկ մտքեր արտահայտել, որից հետո «նստելունստել այն մարդկանց գլուխներին», ովքեր արդեն սկզբից անվտահությամբանվստահությամբ էին լցված նրաիր նկատմամաբնկատմամբ: Այդպիսի անգնահատելի արդյունքների հասնելու համար, նրան քիչ էր միայն սեփական ճշմարտացիության գիտակցումը,. նրան անհրաժեշտ էր նաև վստահությունը այն բանի, որ քաղաքական պատասխանատվությունը ամուր և վստահելի ձեռքվձեռքով հանված է իր վրայից: Այդպիսի վստահություն նրան Լնեինն էր տալիս:|}}
 
''* [[Անատոլի Լունաչարսկի|Լունաչարսկին]] գրել է''<ref>А. Луначарский, К. Радек, Л. Троцкий. Силуэты: политические портреты. М.: Политиздат, 1991. С. 296</ref>.
 
{{քաղվածք|Ինքն իրենով Զինովևը չափազանց մարդասեր և բացառիկ բարի մարդ էր,էր՝ բարձր ինտելեկտով, բայց նա փոքր ինչ ամաչում էր իր այդ հատկանիշներից և պատրաստ էր հագնել հեղափոխականի շապիկը իր ողջ կոպտությամբ, իսկ երբեմն էլ, հնարավոր է, չափից դուրս դաժանությամբ: (...) Ես ցանկանում եմ նշել նաև Զինովևի մեկ այլ հատկանիշ. նրա ռոմանտիկական նվիրվածությունը իր կուսակցությանը: Բարձր մակարդակի գործնական և սթափ, Զինովևը կուսակցության տոների հետ կապված իր ելույթներում արտահայտում էր իր մեծագույն սերը կուսակության նկատմամաբնկատմամբ:|}}
 
Կ''ոմինտերնի* Կոմինտերնի անդամ [[Ա. Կուուսինեն|Ա. Կուուսինենը]] իրիր՝ «Աստված տապալում է հր հրեշտակներին» գրքում հիշում է.''
 
{{քաղվածք|Զինովևի անձը առանձնակի հարգանք չէր առաջացնում. նրան մոտ գտնվողները նրան չէին սիրում: Նա մաքրասեր էր, խորամանկ, մարդկանց հետ կոպիտ և չուտվող... Նա թեթևսոլիկի մեկն էր, վստահ, որ ավելի գրավիչ մեկը չկա: Իր ենթակաների նկատմամբ չափից դուրս պահանջող էր, ղեկավարության նկատմամաբնկատմամբ քծնող: Լենինը Զինովևին պաշտպանում էր, բայց նրա մահից հետո, երբ Ստալինը բարձրացավ իշխանության, Զինովևի կարիերան փլվեց<ref>[http://stepanov01.narod.ru/library/bazan/chap11.htm Повесть03<!-- Заголовок добавлен ботом -->]</ref>:|}}
 
''* Իր հիշողություններում [[Բորիս Բաժանով|Բորիս Բաժանովը]] գրում է.''
 
{{քաղվածք|Զինովևը կիրթ և խելացի մարդ էր, թեթև ինտրիգների սիրահար, ով անցել է լենինիԼենինի մինչհեղափոխական բոլշևիկյան դպրոցը: Նուրբ, վախկոտ, ով երբեք չէր դիմի ընդհատակ անցնելու ռիսկին և նրա նախահեղափոխական ողջ գործունեությունը անցել է Ռուսաստանի սահմաննրիցսահմաններից դուրս:
 
Դժվար է ասել, թե ինչու, բայց Զինովևին կուսակցության կազմում բոլորը չէ, որ սիրում էին: Նա շատ թերություններ ունի, նա սիրում էր օգտվել կյանքի հաճույքներից, նրա հետ միշտ էրիր կողմնակիցների խումբն էր, նա վախկոտ էր, ինտրիգների սիրահար, քաղաքականապես ոչ այնքնաայնքան մեծ մարդ, բայց իր շուրջը գտնվողները ավելի լավը չէին, որոշ դեպքերում էլ ավելի վատն էին, քան ինքը: Կուսակցական վերախավումվերնախավում այնքան էլ իր հանդեպ դրական չէին տրամադրված (իսկ Ստալինի՞ հանդեպ) . «ԶգուշացիրԶգուշացի՛ր Զինովևից և Ստալինից. Ստալինը կմատնի, իսկ Զինովևը կփախչի» :
 
Այս ամենի հետ մեկտեղմեկտեղ՝ նա ուներ Ստալինի և ԼենինԼենինի հետ ուներ ընդհանուր կողմեր. նա ուժեղ ձգտում ուներ դեպի իշխանությունը. իհարկե նրա մոտ դա այնքան այրվող ցանկություն չէր, որքան Ստալինի մոտ, նա դեմ չէր նաև կյանքից օգտվելուն....|}}
 
''* Կոմինտերնի քարտուղար Անժելիկա Բալաբանովան իր «Իմ կայնքը պայքար է» հուշագրություններում գրում է.''
 
Մուսոլինիիվց{{քաղվածք|Մուսոլինիից հետո, ում ես ամեն դեպքում ավելի լավ և ավելի երկար գիտեի, Զինովևին ես համարում եմ ամենազզվելի մարդը, ում երևէերբևէ հանդիպել եմ: Առաջին անգամ ես Զինովևին տեսել եմ ՑիմերվալդումՑիմերվալդում՝ գործողությունների ժամանակ: Այն ժամանակ ես նկատեցի, որ ամեն անգամ, երբ հարկավոր էր կուսակցության ներսում ինչ-որ անարաժդարանարադար քայլ կատարել, կամ հեղափոխականներից մեկի պատիվը գցել, Լենինը անմիջապես դիմում էր Զինովևի օգնությանը: ... Վերջինս հակված էր կատարելու մյուսների կամքը, իսկ իր անձնական խորաթափանցությունը, երկերեսանի վարքը և անամոթությունը նրան հնարավորություն էին տալու կատարել իր առջև դրված առաջադրանքները ավելի արդյունավետ կերպով, քան դա կարող էր անել մեկ այլ բծախնդիր մարդ:|}}
 
== Ընտանիքը ==