«Ալկատրաս»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
Տող 18.
Ոսկու հայտնաբերումը անհրաժեշտություն առաջացրեց պաշտպանել ծովածոցը: [[1850]] թվականին ԱՄՆ նախագահի հրամանով՝ կղզու վրա սկսվում է ամրոցի կառուցումը, որտեղ տեղադրվում է ավելի քան 110 հեռահար թնդանոթ: Հետագայում բերդը օգտագործվում էր բանտարկյալների համար: [[1909]] թվականին բանակը քանդեց այն՝ թողնելով միայն հիմքը, իսկ [[1912]] թվականին բանտարկյալների համար կառուցվեց նոր շենք:
 
== Բանտի պատմությունըպատմություն ==
 
=== Ռազմական բանտըբանտ ===
Սառը ջուրը և ուժեղ ծովային ալիքները ապահովում են կղզու մեկուսացումը: Այդ պատճառով ԱՄՆ կառավարությունը Ալկատրասը համարեց իդեալական վայր՝ ռազմագերիներին պահելու համար: [[1861]] թվականին կղզի բերվեցին առաջին ռազմագերիները, որոնքովքերք մասնակցել էին [[Ամերիկայի քաղաքացիական պատերազմ]]ին, իսկ [[1898]] թվականինթվականին՝ Իսպանա-ամերիկյանիսպանաամերիկյան պատերազմի արդյունքում, ռազմագերիների թիվը 26-ից հասել է ավելի քան 450-ի: [[1906]] թվականին՝ Սան Ֆրանցիսկոյի երկրաշարից հետո, երբ ավերվել էր քաղաքի մեծ մասը, հարյուրավոր քաղբանտարկյալների տեղափոխում են կղզի: [[1920]] թվականին երեքհարկանի շենքը ամբողջությամբ լցվում է բանտարկյալներով:
 
Ալկատրասի բանտը կարողացավ մեծ հեղինակություն ձեռք բերել իր խստապահանջ լինելու և կարգապահության համարշնորհիվ: Բանտում կարգուկանոնը խախողներըխախտողները պատժվում էին: Նրանց ստիպում էին ծանր աշխատանքներ կատարել, ուղարկում էին մեկուսարաններ, սահմանափակ քանակով էին տալիս հաց, ջուր և այլն:
Ձերբակալված զինծառայողների միջին տարիքը 24 տարեկանն էր: Մեծամասնությունը ձերբակալվել էր դասալքումների կամ ավելի փոքր հանցանքների համար: Կային այնպիսի զինծառայողներ, որոնք ձերբակալվել էին հրամանատարների հրամանները չկատարելու, գողության, սպանության, ֆիզիկական բռնություն կատարելու համար:
Չնայած հանցագործների հանդեպ իրականացվող ծանր կարգապահական միջոցներին, բանտային ռեժիմը այդքան էլ խիստ չէր: Բազմաթիվ ձերբակալվածներ աշխատանքներ էին կատարում կղզու բնակիչների տներում, երբեմն էլ բանտարկյալներ էին ընտրվում երեխաներին հսկելու համար: Ոմանք էլ օգտագործում էին առիթը բանտից փախչելու համար, սակայն հասնելով ափ նրանք կրկին հետ էին վերադառնում՝ սառը ջրից խուսափելու համար, որոշներն էլ փորձում էին անցնել սառը ջրի միջով և մեռնում էին ցրտահարությունից:
 
Ձերբակալված զինծառայողների միջին տարիքը 24 տարեկանն էր: Մեծամասնությունը ձերբակալվել էր դասալքումների կամ ավելի փոքր հանցանքների համար: Կային այնպիսի զինծառայողներ, որոնքովքեր ձերբակալվել էին հրամանատարների հրամանները չկատարելու, գողության, սպանության, ֆիզիկական բռնություն կատարելու համար:
Աստիճանաբար մեղմանում է բանտի կարգուկանոնը: 1920-ական թվականների վերջերին արդեն բանտարկյալներին թույլատրում են կառուցել բեյսբոլի դաշտ և բանտարկյալներն էլ իրավունք ունեին հագնել բեյսբոլի հագուստ: Ուրբաթ երեկոյան կազմակերպվում էին բռնցքամարտի մրցույթներ: Այդ մրցույթները շատ հետաքրքիր էին և նույնիսկ Սան Ֆրանցիսկոյից մարդիկ էին գալիս մրցույթներին մասնակցելու համար:
 
1934 թվականին որոշվեց Ալկատրասը այլևս չօգտագործել որպես ռազմական բանտ: Բանտի շենքը անցնում է Կառավարությանը:
Չնայած հանցագործների հանդեպ իրականացվող ծանր կարգապահական միջոցներին,միջոցներին՝ բանտային ռեժիմը այդքան էլ խիստ չէր: Բազմաթիվ ձերբակալվածներ աշխատանքներ էին կատարում կղզու բնակիչների տներում, երբեմն էլ բանտարկյալներ էին ընտրվում երեխաներին հսկելու համար: Ոմանք էլ օգտագործում էին առիթըառիթը՝ բանտից փախչելու համար, սակայն հասնելով ափափ՝ նրանք կրկին հետ էին վերադառնում՝ սառը ջրից խուսափելու համար, որոշներն էլ փորձում էին անցնել սառը ջրի միջով և մեռնում էին ցրտահարությունից:
 
Աստիճանաբար մեղմանում է բանտի կարգուկանոնը: 1920-ական թվականների վերջերին արդեն բանտարկյալներին թույլատրում են կառուցել բեյսբոլի դաշտ, և բանտարկյալներն էլ իրավունք ունեին հագնելհագնելու բեյսբոլի հագուստ: Ուրբաթ երեկոյան կազմակերպվում էին բռնցքամարտի մրցույթներ: Այդ մրցույթները շատ հետաքրքիր էին, և նույնիսկ Սան Ֆրանցիսկոյից մարդիկ էին գալիսգալիս՝ մրցույթներին մասնակցելու համար:
1934 թվականին որոշվեց Ալկատրասը այլևս չօգտագործել որպես ռազմական բանտ: Բանտի շենքը անցնում է Կառավարությանըկառավարությանը:
 
=== Դաշնային բանտ ===
1920-301930-ական թվականներին բարձրացել էր հանցագործությունների մակարդակը, և սկսվել էին կազմակերպված հանցագործություններ կատարելհանցագործությունները: Քաղաքներում գանգստերները և մաֆիոզները մեծ իշխանություններ ունեին: Շատ պաշտոնյաներ կաշառք էին վերցնում և աչք փակում կատարված հանցագործությունների վրա: Ի պատասխան [[գանգստեր]]ների հանցագործություններին՝ որոշվում է վերաբացել Ալկատրաս բանտը, բայց արդեն որպես դաշնային բանտ: Հիմնական նպատակն էր վտանգավոր հանցագործներին հասարակությունից մեկուսացնելն ու վախեցնել այն հանցագործներին, որոնքովքեր դեռևս գտնվում էին ազատության մեջ: Սանֆորդ Բեյթսը և գլխավոր դատախազ Հոմեր Քամինգսը նախաձեռնում են բանտային նոր ծրագիր: Բանտի վերափոխման համար հրավիրվում է Ռոբերտ Բուրջը՝ այդ տարիների լավագույն անվտանգության լավագույն մասնագետներից մեկը։ Վերակառուցման ընթացքում հիմքը մնաց, սակայն շենքի տեսքը ամբողջությամբ փոխվեց: [[1934]] թվականին ռազմական բանտը ամբողջությամբ փոխվում է: Շենքն ամբոջությամբ բետոնապատվում է, էլեկտրականությամբ ապահովվում են բոլոր խցերը, փակվում են բոլոր թունելները՝ հանցագործների փախուստը կանխելու համար: Բանտի ճաշարանը[[ճաշարան]]ը հանդիսանում էր ամենախոցելի տեղը կռիվների համար: Դռները աշխատում էին էլեկտրական սենսորներով: Բանտում կային 600 խցեր, որոնք բաժանված էին ''А'', ''B'', ''C'' և ''D'' բլոկների: Մինչև բանտի վերակառուցումըվերակառուցումը՝ բանտարկյալների թիվը այդքան էլ շատ չէր: ''D'' բլոկը ամենավտանգավոր բլոկն էր համարվում, որովհետև այստեղ էին գտնվում առավել վտանգավոր հանցագործները: Նոր կանոնների ստեղծումը, [[Սան Ֆրանցիսկո]] ծովածոցի սառը ջրերը, կառուցված արգելապատերը խոչընդոտում էին բանտարկյալների փախուստը:
 
=== Բանտի ղեկավարըղեկավար ===
1920-30-ական թվականներին բարձրացել էր հանցագործությունների մակարդակը և սկսվել էին կազմակերպված հանցագործություններ կատարել: Քաղաքներում գանգստերները և մաֆիոզները մեծ իշխանություններ ունեին: Շատ պաշտոնյաներ կաշառք էին վերցնում և աչք փակում կատարված հանցագործությունների վրա: Ի պատասխան [[գանգստեր]]ների հանցագործություններին՝ որոշվում է վերաբացել Ալկատրաս բանտը, բայց արդեն որպես դաշնային բանտ: Հիմնական նպատակն էր վտանգավոր հանցագործներին հասարակությունից մեկուսացնելն ու վախեցնել այն հանցագործներին, որոնք դեռևս գտնվում էին ազատության մեջ: Սանֆորդ Բեյթսը և գլխավոր դատախազ Հոմեր Քամինգսը նախաձեռնում են բանտային նոր ծրագիր: Բանտի վերափոխման համար հրավիրվում է Ռոբերտ Բուրջը՝ այդ տարիների լավագույն անվտանգության մասնագետներից մեկը։ Վերակառուցման ընթացքում հիմքը մնաց, սակայն շենքի տեսքը ամբողջությամբ փոխվեց: 1934 թվականին ռազմական բանտը ամբողջությամբ փոխվում է: Շենքն ամբոջությամբ բետոնապատվում է, էլեկտրականությամբ ապահովվում են բոլոր խցերը, փակվում են բոլոր թունելները՝ հանցագործների փախուստը կանխելու համար: Բանտի ճաշարանը հանդիսանում էր ամենախոցելի տեղը կռիվների համար: Դռները աշխատում էին էլեկտրական սենսորներով: Բանտում կային 600 խցեր, որոնք բաժանված էին А, B, C և D բլոկների: Մինչև բանտի վերակառուցումը բանտարկյալների թիվը այդքան էլ շատ չէր: D բլոկը ամենավտանգավոր բլոկն էր համարվում, որովհետև այստեղ էին գտնվում առավել վտանգավոր հանցագործները: Նոր կանոնների ստեղծումը, [[Սան Ֆրանցիսկո]] ծովածոցի սառը ջրերը, կառուցված արգելապատերը խոչընդոտում էին բանտարկյալների փախուստը:
Նոր բանտիբանտը ղեկավարելու համար անհրաժեշտ էր նոր ղեկավար: Դատապարտյալների դաշնային բյուրոն ընտրում է Ջեյմս Ջոնսթոնին ({{lang-en|James A. Johnston}}): Ջոնսթոնը ընտրվում է իր խստության և մարդասիրական վերաբերմունքի շնորհիվ: Նա ամեն կերպ ցանկանում էր փոխել բանտարկյալների մտածելակերպը և նրանց վերադարձնել հասարակությանըհասարակություն: Նա հայտնի էր նաև բանտարկյալների օգտին կատարած բարեփոխումների համարշնորհիվ: Ջոնսթոնը մտածում էր, որ բոլոր հանցագործներին պետք է տալ որոշ աշխատանքներ և նրանց պարգևատրել դրա համար: Որոշ բանտարկյալներբանտարկյալներ՝ Ջոնսթոնի գլխավորությամբ, մասնակցում էին Կալիֆոռնիայի մայրուղիների վերակառուցման աշխատանքներին: Ճիշտ է, նրանք այդ աշխատանքների համար գումար չէին ստանում, բայց ցուցաբերած ջանասիրության համար կրճատվում էր նրանցնրանց՝ բանտում մնալու ժամանակամիջոցը:
 
Մինչև Ալկատրասի ղեկավար դառնալըդառնալը՝ Ջոնսթոնը աշխատել էր Սան-Կվենտին բանտում: Այդ ամենի հետ մեկտեղ Ջոնսթոնը խիստ կարգապահության կողմնակից էր: Նրա կանոնները ամենաբարդն էին, իսկ պատիժներըպատիժները՝ ամենախիստը: Ջոնսթոնը գիտեր, թե ինչպես պետք է վարվել նույնիսկ ամենավտանգավոր հանցագործների հետ:
=== Բանտի ղեկավարը ===
Նոր բանտի ղեկավարելու համար անհրաժեշտ էր նոր ղեկավար: Դատապարտյալների դաշնային բյուրոն ընտրում է Ջեյմս Ջոնսթոնին ({{lang-en|James A. Johnston}}): Ջոնսթոնը ընտրվում է իր խստության և մարդասիրական վերաբերմունքի շնորհիվ: Նա ամեն կերպ ցանկանում էր փոխել բանտարկյալների մտածելակերպը և նրանց վերադարձնել հասարակությանը: Նա հայտնի էր նաև բանտարկյալների օգտին կատարած բարեփոխումների համար: Ջոնսթոնը մտածում էր, որ բոլոր հանցագործներին պետք է տալ որոշ աշխատանքներ և նրանց պարգևատրել դրա համար: Որոշ բանտարկյալներ Ջոնսթոնի գլխավորությամբ մասնակցում էին Կալիֆոռնիայի մայրուղիների վերակառուցման աշխատանքներին: Ճիշտ է, նրանք այդ աշխատանքների համար գումար չէին ստանում, բայց ցուցաբերած ջանասիրության համար կրճատվում էր նրանց բանտում մնալու ժամանակամիջոցը:
 
Մինչև Ալկատրասի ղեկավար դառնալը Ջոնսթոնը աշխատել էր Սան-Կվենտին բանտում: Այդ ամենի հետ մեկտեղ Ջոնսթոնը խիստ կարգապահության կողմնակից էր: Նրա կանոնները ամենաբարդն էին, իսկ պատիժները ամենախիստը: Ջոնսթոնը գիտեր, թե ինչպես պետք է վարվել նույնիսկ ամենավտանգավոր հանցագործների հետ:
== Ծանոթագրություններ ==
{{ծանցանկ}}
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/wiki/Ալկատրաս» էջից