«Հունարենի այբուբեն»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 707.
|}
Էգեյանի և Կիպրոսի որոշ բարբառները պահպանել են երկար բաղաձայններ, որոնք արտասանվում են {{IPA|[ˈɣamːa]}} և {{IPA|[ˈkapʰa]}}, Կիպրոսում արտասանվում է {{lang|el|ήτα}} {{IPA|[ˈitʰa]}}<ref>{{cite journal|doi=10.1016/0024-3841(68)90130-7|last=Newton|first=B. E.|year=1968|title=Spontaneous gemination in Cypriot Greek|journal=Lingua|volume=20|pages=15–57|issn=0024-3841}}</ref>։<br />
=== Տառերի ձևերը ===
[[File:Gospel Estienne 1550.jpg|{{Largethumb}}|upright|A 16th-century edition of the New Testament ([[Gospel of John]]), printed in a renaissance typeface by [[Claude Garamond]]]]Լատիներենի և այլ այբուբենյան գրերի նման հունարենը յուրաքանչյուր տառի համար ունի յուրօրինակ ձև առանց մեծատառ և փոքրատառի տարբերակման։ Տարբերակումը վերաբերում է ժամանակակից դարաշրջանին, երբ աստիճանաբար վաղ գրավոր լեզվում զարգացել են տառերի ձևերը։ [[File:Theocritus-Syracusanus-et-al-Lodewijk-Caspar-Valckenaer MG 0683 - detail - Greek text - Theocritus - Idyll 1.jpg|{{Largethumb}}|Theocritus Idyll 1, lines 12-14, in script with abbreviations and ligatures from a caption in an illustrated edition of Theocritus. Lodewijk Caspar Valckenaer: ''Carmina bucolica'', Leiden 1779.]]
Տառերի հնագույն ձևերը հին ճամանակներում եղել են մեծատառ և փոքրատառ։ Բացի փոքրատառերից, ուղիղ գրավոր ձևերը (մեծատառերը) պահպանվել են քարերի փորագրություններին կամ կոտրտված խեցիների վրա։ Առավել տիրապետող գրային ձևերը ևս, որ հարմարեցվել են ձեռագրությանը փափուկ նյութերի վրա, ստեղծվել են հին ժամանակներում։ Այս ձեռագրերը հիմնականում պահպանվել են Եգիպտոսի պապիրուսային բնագրերում սկսած [[Հելլենականության դարաշրջան|հելլենիստական դարաշրջանից]]։ ՀԻն ձեռագրերը զարգացել են 2 առանձին ձևերով՝ «ունիկալ գիր» մանրամասնորեն մշակված, կաղապարված հավասարաչափ տառերով, որ կիրառվել են գրքերում մանրամասնորեն պատրաստված գրական և կրոնական ձեռագրերում, «արագագիր», որը կիրառվում էր ամենօրյա գրությունների համար<ref name="thompson">{{harvnb|Thompson|1912|pp=102–103}}</ref>։ Արագագիր տարբերակները մոտ են փոքրատառերի ձևերին։
9-րդ և 10-րդ դարերում ունիկալ գրքերը փոխարինվեցին նոր առավել սեղմ վաղ արագագիր տարբերակին մասամբ հարմարված գրային ձևով<ref name="thompson" />։ Փոքրատառ ձևը մինչև ժամանակակից դարաշրջանը դոմինանտ է եղել հունարենում։ Վերածննդի դարաշրջանի ընթացքում արևմտյան տպագիրները հարմարեցրել են փաքրատառերը տպագիր մեծատառ տառատեսակների համար։ Տառերի մեծատառ-փոքրատառ տարբերակման ուղղագրական պրակտիկան զարգացավ լատիներենին և այլ արևմտյան լեզուներին զուգահեռ։
== Ծանոթագրություններր ==
| |||