«Բարսելոնա ՖԱ»–ի խմբագրումների տարբերություն

1988 թվականին [[Յոհան Կրոյֆ]]ը վերադարձավ ակումբ, այս անգամ արդեն գլխավոր մարզչի պաշտոնում։ Թիմի կազմը, որը նա գլխավորում էր, ստացավ մի փոքր ուշ, 90-ականների սկզբում, թմինթիմին անվանում էին նաև «''Երազանքների թիմ''» («Dream Team»), նրանց նմանացնելովնմանեցնելով այն տարիների ԱՄՆ-ի բասկետբոլյան հավաքականին, որը հաղթեց 1992 թվականի Օլիմպիադան, որն էլ հենց անցկացվում էր Բարսելոնայում։

1991—1994 թվականներին «Բարսա»-ն չորդչորս անգամ անընմեջանընդմեջ հաղթեց Իսպանիայի առաջնությունը։ Եվրոպական ասպարեզում թիմը հաղթեց գավաթների հաղթողների Գավաթ 1988/89-ը (եզրափակչում 2:0 հաշվով հաղթելով «Սամպդորիային») և Չեմպիոնների Գավաթ 1991/92-ը («[[Ուեմբլի]]»-ում կայացած դրամատիկական խաղում հաղթելով նույն «Սամպդորիային», որոշիչ գոլը, 111-րդ րոպեին տուգանային հարվածով, խփեց Ռոնալդ Կումանը)։ Դրանից բացի, ակումբի տիտղոսների հավաքածուն ավելացավ Իսպանիայի Գավաթով (1990), ՈՒԵՖԱ-ի Սուպերգավաթով (1992) և երեք Իսպանիայի Սուպերգավաթներով։ 1992 թվականին [[Տոկիո]]յում թիմը Միջմայրցամաքային գավաթի եզրափակչում պարտվեց բրազիլական «Սան-Պաուլու» ակումբին (1:2)։

Այնուամենայնիվ շուտով հաղթանակների շարքը մոտեցավ իր ավարտին։ ԱֆինայումԱթենքում անցկացվող ՈՒԵՖԱ Չեմպիոնների Լիգա 1993/1994 թթ.-ի եզրափակչում «Բարսա»-ն 0:4 հաշվով ջախջախվեց «Միլան»-ի կողմից։ Դա դարձավ առաջին լուրջ, խոշոր պարտությունը մի քանի տարվա մեջ։ 1996 թվականին, երկու ոչ այնքան հաջող սեզոններից հետո (1994/1995, 1995/1996), Կրոյֆը լքեց թիմի մարզչական շտաբը։ Այդ պաշտոնում հոլանդացին սահմանեց երկու ակումբային մարզչական ռեկորդ. պաշտոնում երկար ժամանակ աշխատելու և տիտղոսների հաղթանակի քանակով (11)։ Կրոյֆի գնալը համարվեց «Dream Team»-ի ժամանակաշրջանի ավարտը, այդ լեգենդային թիմի մի շարք խաղացողներ 1997 թվականի սկզբներին լքեցին ակումբը։