'''Միջնադարյան գրականություն՝գրականություն,''' սկիզբ է առել ուշ անտիկ շրջանում (4- [[5–րդ դար|5-րդ]] դարեր), իսկ ավարտվել [[15-րդ դար]]ում: Ամենահին աշխատությունները, որոնք մեծ ազդեցություն են ունեցել հետագայում [[միջնադար]]յան գրականության զարգացման վրա, դարձել են [[Քրիստոնեություն|քրիստոնեական]] [[Ավետարան]]ը ([[1-ին դար]]), [[Ամբրոսիոս Մեդիոլանցի|Ամբրոսիոս Մեդիոլանցու]] կրոնական փառաբանության երգերը ([[340]]- [[397]] թվականներ), [[Ավրելիոս Օգոստինիոս]]ի աշխատությունները («[[Խոստովանություն]]», [[400 թվական]], «Աստծո քաղաքի մասին», [[410|410-]] [[428 թվական]]ներ), Սոֆրոնիոս Եվսեբիոս Հիերոնիմոսի կողմից [[Աստվածաշունչ|Աստվածաշնչի]] թարգմանությունը [[լատիներեն]], (մինչև 410 թվականը), Լատինական եկեղեցու հայրերի և վաղ [[Դպրություն|դպրության]] փիլիսոփաների այլ աշխատանքներ: Միջնադարյան գրականության ծագումն ու զարգացումը որոշվում է երեք հիմնական գործոններով՝ ժողովրդական արվեստի ավանդույթներ, անտիկ աշխարհի և քրիստոնեության մշակութային ազդեցություն:
Իր զարգացման գագաթնակետին միջնադարյան արվեստը հասել է [[12–րդ դար|12]]-[[13-րդ դար]]երում: Այդ ընթացքում դրա գլխավոր ձեռքբերումը դարձավ [[գոթական ճարտարապետություն]]ը ([[Փարիզի Աստվածամոր տաճար]]ը), ասպետական գրականությունը, հերոսական [[էպոս]]ը: Միջնադարյան գրականության անկումը և անցումը որակապես նոր փուլ՝ [[Վերածնունդ]] ([[Ռենեսանս]]), [[Իտալիա]]յում տեղի է ունեցել [[14-րդ դար]]ում, [[Արևելյան Եվրոպա]]յի այլ երկրներում` 15-րդ դարում: Այս անցումը կատարվում է, այսպես կոչված միջնադարյան քաղաքի [[Բանահյուսություն|բանահյուսության]] միջոցով, որը գեղագիտական առումով լիովին միջնադարյան բնույթ ունի և ապրում է իր ծաղկումը 14- 15-րդ դարերից մինչև [[16-րդ դար]]ը:
