«Ռեկոնկիստա»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
Տող 8.
Ռեկոնկիստան ավարտվեց [[1492]] թվականին, երբ [[Իսպանիա]]ն վերանվաճեց մուսուլմանների վերջին հենակետը՝ [[Գրանադա]]ն։
Ավանդական պատմագրությունը որպես վերանվաճման՝ ''{{lang|es|Reconquista}}'' -ի սկիզբ ընդունում է 718 կամ 722 թվականին տեղի ունեցած Կավադոնգայի ճակատամարտը՝ Իբերական /Պիրենեյան/ թերակղզում մահմեդականների նկատմամբ քրիստոնյա զորքի տարած առաջին հաղթանակը 711 թվականից՝ թերակղզի ներխուժելու արաբա-բերբերական միացյալ զորքի առաջին հաջողված փորձից ի վեր: Այդ ոչ մեծ ճակատամարտում իսպանացի քաջամարտիկների խումբը Պելագիուս Աստուրիացու հրամանատարությամբ պարտության է մատնել Իբերիայի հյուսիսի սարերը պաշտպանող թշնամական պահակազորին՝ հիմք դնելով Աստուրիասի քրիստոնեական անկախ թագավորությանը: Մահմեդականների ձեռքն անցած Ալ-Անդալուսի /Անդալուզիայի/ նոր տիրակալները քրիստոնյաների առաջխաղացումը կանխելու նպատակով ''[[parias|paria- ներ՝]]'' թանկարժեք ընծաների տեսքով տուրքեր են մատուցել հարևանությամբ իշխող քրիստոնյաներին: Այդուհանդերձ՝ 13-րդ դարի կեսերից արդեն սկվել է մավրերի վտարումը թերակղզու հարավում գտնվող բերդերից ու ամրոցներից. 1236 թվականին բնիկ տերերի ձեռքն է անցել Կորդովան, 1248 թվականին՝ Սևիլիան: Հարավում մահմեդականների տիրապետության տակ անկլավի տեքով մնացել է միայն Գրանադան:
1491 թվականից ամբողջ թերակղզին անցել է քրիստոնյաների իշխանության ներքո: 1492 թվականին կնքվել է Ալհամբրայի դաշնագիրը, որով հրեաները, որոնք համագործակցել էին մահմեդական զավթիչների հետ և հրաժարվել էին քրիստոնեություն ընդունել, վտարվել են Կաստիլիայից ու Արագոնից: Այնուհետև 1499–1526 թվականների միջև ստորագրվել են մի շարք էդիկտներ, որոնք հարկադրում էին թերակղզում մնացած մահմեդականների դավանափոխ լինել, քրիստոնեություն ընդունել: Հետագայում վերջիններիս զգալի մասը, այնուամենայնիվ, վտարվել է թերակղզուց<ref name="Dadson2014">{{cite web|url=https://books.google.com/books?id=RtDCAwAAQBAJ&pg=PA116|title=Tolerance and Coexistence in Early Modern Spain: Old Christians and Moriscos in the Campo de Calatrava|first=Trevor J.|last=Dadson|date=2014|publisher=Boydell & Brewer Ltd|via=Google Books}}</ref><ref>{{cite journal|last=Boase|first=Roger|date=4 April 2002|title=The Muslim Expulsion from Spain|journal=[[History Today]]|volume=52|issue=4|quote=The majority of those permanently expelled settling in the [[Maghreb]] or [[Barbary Coast]], especially in Oran, Tunis, Tlemcen, Tetuán, Rabat and Salé. Many travelled overland to France, but after the assassination of Henry of Navarre by Ravaillac in May 1610, they were forced to emigrate to Italy, Sicily or Constantinople.}}</ref>:
Ռեկոնկիստայի հիմնադրույթը 19-րդ դարի երկրորդ կեսից սկսած, իսպանական պատմագրության մեջ զուգադրվել է իսպանական ինքնության, ազգային ինքնագիտակցության զարգացման, ռոմանտիկ ազգայնականության, մի որոշ ժամանակաշրջան՝ նաև գաղութատիրական հայեցակարգի հետ<ref name="García Fitz2009144">{{Cite journal|last=García Fitz|first1=Francisco|title=La Reconquista: un estado de la cuestión|url=http://www.durango-udala.net/portalDurango/RecursosWeb/DOCUMENTOS/1/1_1945_3.pdf|journal=Clío & Crímen: Revista del Centro de Historia del Crimen de Durango |language=es|volume=|issue=6|date=2009|pages=144–145|doi=|issn=1698-4374|quote=Hay que reconocer que la irrupción de este concepto en la historiografía hispánica del siglo XIX, con su fuerte carga nacionalista, romántica y, en ocasiones, colonialista, tuvo un éxito notable y se transmitió, manteniendo algunos de sus rasgos identitarios más llamativos, a la del siglo XX. [It is necessary to recognize that the emergence of this concept in Hispanic historiography of the 19th century, with its strong nationalistic, romantic and, at times, colonialist emphasis, had a remarkable success and was transmitted, retaining some of its most striking features, into the 20th century.]}}</ref>:
== Իբերիայի գրավումը արաբների կողմից ==
| |||