«Մանիկյուր»–ի խմբագրումների տարբերություն

Մանիկյուրի մասին առաջին ինֆորմացիան ի հայտ է եկել սանրվածքների վերաբերյալ ամերիկյան ամսագրում։ 20–րդ դարում արդեն [[ԱՄՆ]] բոլոր կանայք հետևում էին իրենց ձեռքերին[[ձեռք]]երին և եղունգներին։[[եղունգ]]ներին։

ХХ հարյուրամյակի սկզբին առաջին անգամ ներկայացվեց եղունգների լաքը, որը պահպանվում էր միայն մեկ օր։ Դա նպաստեց նրան, որ կանայք սկսեցին ավելի քիչ հղկել եղունգները։ Vogue ամսագրում հայտնվեց ինֆորմացիա մի միջոցի մասին, որը կարող է եղունգին [[փայլ]] հաղորդել։ Միջոցը պետք է եղունգին քսել և տրորել։

1925 թվականին միանգամից երկու միջոց է հայտնվում․ եղունգների լաք և լաքը մաքրելու հեղուկ։[[հեղուկ]]։ Եղունգի լաքը բաց վարդագույն երանգ ուներ և քսվում էր միայն եղունգի կենտրոնով։ Մաքս Ֆակտոր|Max Factor, որը ներկայացրել է առաջին լաքը, թողարկել է գունազրկող նյութ, որը թույլ տվեց ստեղծել ներկայիս ֆրանսիական մանիկյուրին նման լաք։ Max Factor–ը 1934 թվականին ներկայացրել է աշխարհում առաջին հեղուկ մանիկյուրը։

Ութսունականներին շարունակել է եղունգների աճեցման տեխնոլոգիաների զարգացումը։ Շուկան[[Շուկա]]ն լցվել է առաջին անհոտ միջոցներով, հայտնագործվել է եղունգների գելային աճեցումը։ Մեծ հայտնիություն ստացավ նեյլ–արտը։