«Էթիկա»–ի խմբագրումների տարբերություն

Ժամանակակից առաքինությունը պոպուլիզացվեց 20-րդ դարում մեծ մասամբ, որպես ի պատասխան Գ. Ե. Մ. Էնսքոմի «Ժամանակակից բարոյափիլիսոփայություն» գրքին: Էնսքոմը վիճաբանում էր այն հարցի շուրջ, որ եթե հետևողական և բարոյագիտական էթիկաները հիմնված են Աստծո օրենքների վրա, ապա դրանք հնարավոր են միայն, որպես ընդհանուր տեսություններ: Համարվելով քրիստոնյա հավատացիալ՝ Էնսքոմը առաջարկեց, որպեսզի նրանք, ովքեր չունեն էթիկական առումով վստահություն Ատծո օրենքների հանդեպ ընտրեն առաքինության էթիկան, որը չի ուսումնասիրում ընդհանուր օրենքները, քանի որ առաքինությունը կամ արատը բնորոշելու համար մարդիկ իրենք իրենց են դիտարկում և ուսումնասիրում՝ օգնելով «համընդհանուր ստանդարտների» ձևավորմանը, իսկ նրանք, ովքեր ցանկանում են լինել ուտիլիտարիստ կամ հետևողական հիմնեն իրենց տեսությունները կրոնական պնդումներով<ref name="Vries2">{{cite book|title=Value and Virtue in Public Administration: A Comparative Perspective|author1=Professor Michiel S. S. De De Vries|author2=Professor Pan Suk Kim|date=October 28, 2011|publisher=Palgrave Macmillan|isbn=978-0-230-35709-9|page=42}}</ref>: Ալասթեր Մակինթայրը, որը «After Virtue» գրքի հեղինակն է, հանդիասնում էր ժամանակակից առաքինության գլխավոր միջնորդողը և կողմնակիցը: Չնայած որոշները պնդում են, որ Մակինթայրը կողմնակից էր հարաբերական բնույթի առաքինությանը՝ հիմնված [[Սոցիալական նորմա|սոցիալական նորմերի]], այլ ոչ թե օբյեկտիվ ստանդարտների վրա: Մարթա Նուսբաումը՝ ժամանակակից առաքինության էթիկոսներից մեկը, հակադրելով Մակինթայերի հարաբերականության գաղափարին, իր «Ոչ հարաբերական առաքինություն. Աիրստոտելյան մոտեցումը» գրքում փոխակերպում է հարաբերական առարկությունները օբյեկտիվ մոտեցում ձևակերպելու համար<ref>{{cite book|title=Non-Relative Virtues: An Aristotelian Approach|last=Nussbaum|first=Martha|year=1987}}</ref>: Այնուամենայնիվ, Նուսբաումի հարաբերականության դեմ մեղադրանքը, կարծես թե, սխալ է: «Ո՞ւմ արդարությունն է, ո՞ւմ ռացիոնալությունը» աշխատանքի մեջ Մակինթայերի ցանկությունը՝ ռացիոնալությունը առավել կարևորել, քան հարաբերականությունը, պարզ երևում է, երբ նա պնդում է, որ՝ «Տարբեր ավանդույթներից ձևավորված մրցակցային գաղափարները […] պետք է գնահատվեն […] առանց հարաբերականության (էջ 354)», քանի որ իսկապես «մրցակցային սովորույթներում ռացիոնալ քննարկումը և ռացիոնալ ընտրությունը հնարավոր են (էջ 352)»: ''21 դարի'' ''վարքի ամբողջական սկզբունքները''<ref name="ethics2">John Newton, Ph.D., ''Complete Conduct Principles for the 21st Century'' (2000). {{ISBN|0-9673705-7-4}}.</ref>, իրար խառնելով արևելյան և արևմտյան առաքինությունների սկզբունքները և ավելացնելով որոշ նորարություններ 21 դարին համապատասխանելու համար, ձևավորել են ժամանակակից առաքինության մի մասը</ref> blended the Eastern virtue ethics and the Western virtue ethics, with some modifications to suit the 21st Century, and formed a part of contemporary virtue ethics.<ref name="ethics" />: