Հայ-սիրիական հարաբերությունները , որոնք հայ-արաբական քաղաքական և պատմամշակութային հարաբերությունների բաղկացուցիչ մասն են կազմում , իրենց արմատներով դարերի խորքն են գնում և ունեցել են տարբեր փուլեր։ Մեր թվարկությունից առաջ l դարում հարաբերություներըհարաբերությունները եղել են որպես միջպետական հարաբերություներհարաբերություններ, որոնք ավարտվել են նրանով , որ Սիրիան մեր թվարկությունից առաջ 80-60-ական թվականներին կազմել է [[Տիգրան Մեծ]]ի հայոց կայսրության մի մասը։Արդենմասը։ Արդեն 7-8-րդ դարերում Հայաստանը հայտնվեց արաբական պետության ` [[Օմայան խալիֆայություն]] կազմում , որի կենտրոնը Սիրիան էր ` Դամասկոս մայրաքաղաքով ։
885-1045 թվականներին, երբ Հայաստանը վերականգնել էր իր անկախությունը Բագրատունյաց հարստության ներքո , Հայաստանը հարաբերակցում էր խալիֆայության հետ որպես անկախ պետություն ։Հետագայում։ Հետագայում անկախության կորստից հետո Սիրիայում ձևավորվում են հայ համայնքներ ` իրենց եկեղեցական , կրթական և հոգևոր-մշակութային կառույցներով ։Հայ։ Հայ-արաբական , այդ թվում և հայ-սիրիական հարբերություներում բացառիկ տեղ է գրավում արաբների դիրքորոշումը 1915 թվականի հայոց ցեղասպանության հանդեպ։
Սիրիայով էին անցնում հայկական քարավաները` մասնավորապես [[Դեյր ալ-Զոր]]ի ,[[Մեսքենե]]ի ,[[Հալեպ]]ի, [[Դամասկոս]]ի միջով։Կորուստներըմիջով։ Կորուստներն ավելի մեծ կլինեին, եթե չլիներ սիրացի հասարակ մարդկանց և պաշտոնատար անձանց անձնազոհ օգնությունը անպաշպան հայերին ։1918։ 1918-1920 թվականներին հռչակվեց Սիրիայի Թագավորությունը , որը սակայն կարճատև եղավ ։Նույն։ Նույն շրջանում ստեղծվեց Հայաստանի Հանրապետությունը ։Սակայն։ Սակայն երկու պետություներնպետություններն էլ ծանր դրության մեջ էին և այդ շրջանում նրանց միջև չհաստատվեցին միջպետական հարաբերություներ ։Սիրիայի։ Սիրիայի անկախությունը կորցնելուց հետո սիրիահայ համայնքը ակտիվորեն մասնակցում էր անկախության համար մղվող պայքարին, ինչպես նաև երկրի քաղաքական , տնտեսական և մշակութային կյանքինկյանքին։ ։ՍիրայիՍիրայի անկախացումից հետո Սիրիայի և [[Խորհրդային Հայաստան]]ի միջև հաստատվեցին որոշակի շփումներ, որոնք իրականացվում էին Սիրիա - [[Խորհրդային Միություն]] միջպետական հարաբերությունների շրջանակում ։Դրա։ Դրա արդյունքն էր 1980 թվականին սիրիական կառավարական պատվիրակության երկօրյա այցը Հայաստան Սիրիայի նախագահ [[Հաֆիզ Ասադ]]ի գլխավորությամբ ։Տեղի։ Տեղի ունեցավ բարեկամական զրույց Հաֆիզ Ասադի և Հայաստանի Կոմունիստական Կուսակցության կենտրոնական կոմիտեի առաջին քարտողար [[Կարեն Դեմիրճյան]]ի միջև ։Հարաբերությունների։ Հարաբերությունների նոր փուլ բացվեց 20-րդ դարի 90-ական թվականներին, երբ Հայաստանը անկախացավ ։Սիրիան։ Սիրիան 1991 թվականի դեկտեմբերի 28-ին պաշտոնապես ճանաչեց Հայատանի Հանրապետության անկախությունը ։Առաջին։ Առաջին դեսպանաությունը Երևանում 1992 թվականի դեկտեմբերին բացեց Սիրիան, իսկ Հայաստանի դեսպանությունը [[Դամասկոս]]ում բացվեց 1997 թվականի սեպտեմբերից ։Սիրիան։ Սիրիան և Հայաստանը ստորագրեցին համաձայնագիր [[Հալեպ]]ում Հայաստանի Հանրապետության հյուպատոսություն բացելու վերբերյալ,որը գործում է 1993 թվականի փետրվարից ։Այն սպասարկում է ոչ միայն Սիրիայի ալյև [[Իրաք]]ի,[[Լիբանան]]ի, [[Հորդանան]]ի քաղաքացիներին ։Առաջին։ Առաջին քաղաքական փաստաթուղթը երկու երկրների միջև ստորագրվեց 1992 թվականի մարտի 30-ին Երևանում ` Սիրիայի և Հայաստանի Հանրապետության արտաքին գործերի նախարարությանների միջև։1992միջև։ 1992 թվականի ապրիլի 25-27-ը տեղի ունեցավ Հայաստանի Հանրապետության նախագահ [[Լևոն Տեր-Պետրոսյան]]ի պաշտոնական այցը Սիրա։ՕդանավակայանումՍիրա։ Օդանավակայանում Հայաստանի նախագահին դիմավորեց Սիրիայի բարձրագույն ղեկավարությունը Հաֆիզ Ասադի գլխավորությամբ։Դրվատանքի է արժանի սիրիական իշխանությունների դիրքորոշումը Հայոց ցեղասպանության զոհերի հիշատակը հավերժացնելու հարցում ։Նրանց։ Նրանց թույլատվությամբ 1980-ական թվականներին Դեյր ալ-Զորում կառուցվել են Հայոց ցեղասպանության զոհերի հիշատակին նվիրված հաուշահամալիրը և եկեղեցին ։Իսկ։ Իսկ 1996 թվականին [[Մարկադեյ]] քարայր անապատում որտեղ հայտնաբերվել էին գազանաբար սպանված հայերի մասունքներ, կանգնեցվեց մատուռ։
